มรสุมรัก CEO ซาตาน의 모든 챕터: 챕터 261 - 챕터 270

หลังจากคลิปวิดีโอเริ่มฉายไปได้ประมาณครึ่งนาที ผู้ชมต่างเงียบกริบทุกคนต่างฟังออกได้ในทันทีว่าในคลิปวิดีโอ เคอซานเหมยกำลังเล่นเพลง ‘ความปรารถนา’ท่าทีของแฟนคลับของเว่ยอวิ่นลู่เปลี่ยนจากความดูถูกเหยียดหยามในตอนแรกเป็นความประหลาดใจ และในท้ายที่สุดใบหน้าของพวกเขาก็แข็งค้างพวกเขาหยิบโทรศัพท์ออกมา รีบร้อนพิมพ์ค้นหาเวลาที่เร็วที่สุดที่เพลง ‘ความรัก’ ของเว่ยอวิ่นลู่ปล่อยออกมาด้วยนิ้วมือสั่นเทาถ้าเว่ยอวิ่นลู่ไม่ใช่เคอซานเหมย ถ้าอย่างนั้นระหว่างเพลง‘ความปรารถนา’ และเพลง ‘ความรัก’ ก็ต้องมีเรื่องการลอกเลียนแบบเข้ามาเกี่ยวพันอย่างแน่นอนสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการหาว่าเพลงเปียโนสองเพลงนี้เพลงไหนถูกปล่อยออกมาก่อนกัน และเพลงไหนที่ลอกเลียนแบบวันที่ถ่ายทำคลิปวิดีโอแสดงไว้อย่างชัดเจนที่มุมขวาบนของจอภาพสิ่งที่ต้องหาตอนนี้คือวันที่เพลง ‘ความรัก’ ของเว่ยอวิ่นลู่ปล่อยออกมา“เดี๋ยวก่อน ดูบนเวทีสิ”แฟนคลับคนนั้นยังไม่ทันได้กดค้นหาก็โดนคนด้านข้างขัดจังหวะขึ้นเสียก่อนเขาเงยหน้าขึ้นมองบนเวที สายตาจ้องเขม็งไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เว่ยอวิ่นลู่เดินจากที่นั่งผู้ชมขึ้นไปยังบนเวที เวลานี้ เธอยืนอยู่

“อันดับสาม แม้ว่าเธอจะไม่มีทางเลือกอื่นและจำเป็นต้องใช้วิธีการลอกเลียนแบบเพื่อสร้างกระแส เธอก็ควรนำเพลงต้นฉบับมาและใส่ชื่อของเธอลงไป แบบนี้คงจะตรงไปตรงมามากกว่า และดีกว่าการพยายามสร้างสรรค์เพลงใหม่ที่ไม่มีแม้แต่ความเข้ากันได้ขึ้นมาอย่างยากลำบาก”เสียงของเซิ่นหรูซวงยิ่งราบเรียบมากกว่าเดิม “คุณหนูเว่ย ขอโทษที่ต้องพูดตรง ๆ นะคะ เหตุผลที่เธอเอามาอธิบายนั้นไร้ซึ่งตรรกะ ไร้แก่นสาร ฟังแล้วยิ่งรู้สึกผิดแปลกไปเสียหมด”“ฉันฟังแล้วก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าคำกล่าวอ้างที่เธอตั้งใจจะคืนชื่อให้เคอซานเหมยนั้นปลอมมาก แต่การลอกเลียนแบบกลับเป็นเรื่องจริง คำอธิบายอื่นก็เป็นเพียงข้ออ้างสำหรับการลอกเลียนแบบของเธอเท่านั้น”ทันทีที่พูดจบ สีหน้าของเว่ยอวิ่นลู่ก็ซีดลงเล็กน้อยเว่ยอวิ่นลู่ดูเหมือนถูกบังคับไล่ต้อนจนต้องถอยหลังไปสองสามก้าว แววตาของเธอฉายแววตึงเครียดและหมดหนทางเซิ่นหรูซวงมองไปที่ฝีเท้าของเว่ยอวิ่นลู่ เรียวคิ้วขมวดแน่นในทันทีเดิมทีเว่ยอวิ่นลู่ก็ยืนอยู่ริมขอบเวทีอยู่แล้ว ถ้าถอยไปมากกว่านี้ก็อาจจะไปชนกับโครงนั่งร้านเหล็ก และอาจจะพลัดตกจากเวทีสูงหนึ่งเมตรได้คิ้วเรียวสวยของเว่ยอวิ่นลู่ขมวดขึ้นเล็กน้

เว่ยอวิ่นลู่ทัดปลายผมที่ร่วงหล่นลงมาคลอเคลียข้างใบหน้าขึ้นไปบนใบหู แสดงท่าทางราวกับเพิ่งรอดชีวิตจากเหตุการณ์ร้ายแรงด้วยความอ่อนโยนอ่อนหวานน่าประทับใจ พร้อมพูดเสียงอ่อนว่า “ฉันเองก็ตั้งใจอยากจะดึงรั้งเธอเอาไว้ แต่เธอปล่อยมือเร็วเกินไป ฉันยังไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ”เรียวคิ้วสวยของเว่ยอวิ้นลู่ขมวดเข้าหากัน ถอยกลับไปยังข้างกายซิงจือเหยียนพร้อมยกมือขึ้นโอบรอบแขนของซิงจือเหยียน แล้วพูดเสียงเบาว่า “เรื่องนี้เป็นความผิดของฉันเองที่ไม่ได้ดึงเธอออกไปด้วย”เมื่อได้ยินดังนี้ สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปในทันที สายตาที่มองไปยังเซิ่นหรูซวงเองก็เปลี่ยนไปเช่นกันดังนั้นการที่เซิ่นหรูซวงยื่นมือไปหาเว่ยอวิ่นลู่เป็นเพียงการแสดงเท่านั้นหรือ?เว่ยอวิ่นลู่หันศีรษะไปมองซิงจือเหยียน แววตาของเธอเต็มไปด้วยความรักและความขวยเขิน “อาเหยียนเองก็เหมือนกัน ทันทีที่พุ่งตัวเข้ามาก็ดึงฉันออกไปทันที เราไม่ทันสังเกตเห็นคุณเลยด้วยซ้ำ”ใครบางคนในกลุ่มผู้คนหัวเราะเยาะเย้ยขึ้นมา “ฉันบอกแล้วว่าเซิ่นหรูซวงกำลังแสดง”เซิ่นหรูซวงเงยหน้าขึ้นมองเพดาน ใบหน้าและริมฝีปากของเธอซีดเผือด พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ความหมายของเธอคือการที

เพียงแค่ประโยคเดียวเท่านั้น ก็ทำให้ใจของจวงเหมยอ่อนลงยวบยาบน้ำเสียงของเซิ่นหรูซวงราบเรียบ แต่เมื่อฟังแล้วก็สามารถสัมผัสได้ถึงความคับข้องใจที่มีอยู่จวงเหมยยื่นมือไปแตะมือของเซิ่นหรูซวง พร้อมพูดอย่างอ่อนโยนว่า “เธอพูดมาเถอะ ฉันจะรับผิดชอบให้เธอเอง”คำพูดนี้แม้จะพูดออกมาด้วยเสียงแผ่วเบา แต่น้ำหนักของมันมากยิ่งกว่าภูเขาเสียอีกถ้าจวงเหมยเชื่อคำพูดของเซิ่นหรูซวง นั่นก็หมายความว่าจะเป็นการยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเว่ยอวิ่นลู่การยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเว่ยอวิ่นลู่นั้น ก็จะเป็นการยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามซิงจือเหยียนเช่นเดียวกันนอกจากนี้ซิงจือเหยียนก็เคยพูดไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่า เขาหวังว่าเรื่องนี้จะจบลงเพียงเท่านี้ทุกคนต่างตระหนักได้ดีถึงความมั่งคั่ง อิทธิพล และกลวิธีของซิงจือเหยียนสำหรับความรักใคร่ชอบพอของซิงจือเหยียนที่มีต่อเว่ยอวิ่นลู่ ทุกคนก็ต่างเข้าใจดีคำพูดของจวงเหมยนั้นพูดได้ว่าเป็นการตั้งใจเพิกเฉยต่อคำพูดของซิงจือเหยียนอย่างไม่ต้องสงสัย ถ้าซิงจือเหยียนคิดจัดการกับเรื่องนี้ต่อไป จวงเหมยย่อมหลีกเลี่ยงการแก้แค้นของเขาไม่ได้เช่นกันคำพูดของจวงเหมยนั้นช่างแสนหนักอึ้งหัวใจของเซิ่นหรูซว

เธอพูดว่า “เซิ่นหรูซวง ฉันมองออกนะว่าเธอเก็บเรื่องราวมากมายไว้ในใจ ถ้าเธอไม่รังเกียจก็ลองคุยกับคนรอบข้างดูสิ อย่ามัวแต่เก็บกดเรื่องราวเหล่านั้นเอาไว้ จะส่งผลเสียต่อสุขภาพได้นะ”เซิ่นหรูซวงเคยคิดถึงเหตุผลมากมายที่จวงเหมยอาจจะหยิบยกขึ้นมาพูด แต่เธอไม่เคยคิดเลยจวงเหมยจะพูดแบบนี้ สีหน้าของเธอชะงักงันด้วยความตกตะลึงจู่ ๆ เซิ่นหรูซวงก็ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรออกมาถึงจะดีจวงเหมยตบไหล่ของเธอเบา ๆ แล้วถอนหายใจ “เธอพักผ่อนให้ดีเถอะ ฉันไปก่อนนะ ถ้าเธอมีเรื่องอะไรก็บอก ——”“บอกฉันก็พอค่ะ”หญิงวัยกลางคนในชุดเรียบง่ายเดินเข้ามาจากด้านนอกห้องพักผู้ป่วยอย่างกะทันหัน ในมือของเธอยังถือกล่องอุ่นข้าวไว้พร้อมรอยยิ้มของความใจดีเมตตาที่ประดับบนใบหน้าเซิ่นหรูซวงถาม “ คุณคือ?”ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาแล้ววางกล่องอุ่นข้าวไว้บนโต๊ะข้างเตียง แกะกล่องอุ่นข้าวแล้ววางลงอย่างเป็นระเบียบพลางพูดว่า “ฉันเป็นคนที่ประทานซิงจ้างมาให้ดูแลคุณหนูเซิ่นค่ะ คุณหนูเซิ่นเรียกฉันว่าป้าหยางก็ได้ ในช่วงนี้ฉันจะมาที่นี่ทุกวันและจะจัดเตรียมอาหารพร้อมซุปที่มีประโยชน์ เหมาะกับอาการของคุณหนูเซิ่นมาด้วยค่ะ”ซิงจือเหยียน?เซิ่นหรูซวงข