Semua Bab มรสุมรัก CEO ซาตาน: Bab 281 - Bab 290

“เฮ้ย แซ่บมาก มีอีกไหม มีอีกไหม? อยากฟัง”“ฉันยังได้ยินมาว่าเมียประธานรู้แล้ว ยังไปอาละวาดถึงสนามแข่ง กระชากผมเซิ่นหรูซวงตบไปหลายฉาด จากนั้นฉันก็ไม่เห็นแล้ว เพราะเมียประธานลากเซิ่นหรูซวงเข้าไปในห้อง อยู่นอกประตูยังได้ยินว่าเมียประธานด่าแรงแค่ไหน แม้แต่ตดประธานยังไม่กล้าเลย”“หึหึหึ ประธานนี่รักจริง ๆ เลยนะ ยังยกแชมป์ให้เซิ่นหรูซวงอีก”“ให้ตายสิ เสียแรงที่ก่อนหน้านี้ฉันยังเคยพูดเข้าข้างเซิ่นหรูซวงอยู่เลย ฉันล่ะเกลียดพวกคนใช้เส้นสายที่สุดเลย”“หึหึหึ มิน่าล่ะเว่ยอวิ่นลู่ถึงต้องสละถ้วยรางวัลแชมป์ สงสัยคงถูกผู้จัดงานข่มขู่ ให้เอาถ้วยรางวัลไปประเคนให้ตรงหน้าเซิ่นหรูซวง”“ทุกคนไล่บี้ถามฉันเองนะ มีคนติดต่อให้ฉันลบคอมเมนต์แล้ว ฉันไปยุ่งกับคนพวกนั้นไม่ได้หรอก หาเรื่องเซิ่นหรูซวงก็ไม่ได้ แต่ฉันไม่ลบคอมเมนต์หรอกนะ ฮิฮิฮิฮิฮิฮิ”“ฉันทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ มีใครรู้บ้างว่าแอคเซิ่นหรูซวงอยู่ไหน?”คอมเมนต์ที่พูดเป็นตุเป็นตะเหล่านี้ เซิ่นหรูซวงอ่านแล้วขมวดคิ้วแน่นเรื่องพวกนี้ทำไมเธอไม่รู้เลย?เซิ่นหรูซวงมองดูคำด่าทอเต็มหน้าจอที่พุ่งเป้ามาที่เธอ ในใจก็เกิดความรู้สึกรังเกียจ รำคาญใจอยู่บ้างเวลานี

“ไม่มีใครจำเรื่องที่ตัวละครเอกผู้หญิงอีกคนชอบซิงจือเหยียนได้เลยหรือไง? มีแค่ฉันคนเดียวที่จำได้ว่าตัวละครเอกผู้หญิงอีกคนเคยพยายามแทรกแซงความสัมพันธ์ของซิงจือเหยียนกับเว่ยอวิ่นลู่ แล้วผลลัพธ์ก็คือโดนตบหน้าอย่างจังใช่ไหม?”“คอมเมนต์บน พวกเราจำได้หมดแหละ ฉันเคยกลัวจริง ๆ ว่าพี่เขยเราจะรักษากรอบศีลธรรมไว้ไม่ได้ จะทำให้ลู่ลู่เราเสียใจ ตอนนี้ดูเหมือนว่าพี่เขยเรายังคงซื่อสัตย์ต่อลู่ลู่เรามาก ก็แค่คนบางคนมันทุเรศเกินไป หน้าคงจะโดนตบจนบวมเป่งแล้วละมั้ง” “อย่าพูดว่าคนบางคนเลยน่า ทุกคนก็รู้ว่าใคร เซิ่นหรูซวง ถ้าไม่ได้เป็นอะไรก็โผล่หัวออกมาสู้หน้าหน่อยซิ ก่อนหน้านี้คิดจะแย่งแฟนเขา ตอนนี้ยังแย่งถ้วยรางวัลเขาไปอีก ทำตัวแย่จนคนที่บ้านไม่เอาแล้วละมั้ง?” ตั้งแต่ซิงจือเหยียนออกแถลงการณ์ ความร้อนแรงของเรื่องทั้งหมดก็พุ่งทะลุจุดสูงสุดอีกครั้ง ไปถึงระดับที่ยากจะจินตนาการได้ ชาวเน็ตนับไม่ถ้วนร่วมถกเถียงกันอย่างดุเดือดในแฮชแท็ก นี่เป็นความร้อนแรงที่วงการบันเทิงเองก็ยากที่จะถึงขั้นนี้ได้ เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง ใต้โพสต์การแข่งขันเปียโนเย่ว์ไห่ ก็มีคอมเมนต์ด่าทอจากชาวเน็ตที่แวะเข้ามาเพิ่มขึ้นมากมาย แม้แ

เซิ่นหรูซวงรู้สึกเจ็บปวดใจขึ้นมา อดไม่ได้ที่จะกำโทรศัพท์ไว้แน่น ผ่านไปสักพักจึงค่อยตอบรับเบา ๆ หนึ่งที "ค่ะ"“แบบนี้สิถึงจะน่ารัก” จวงเหมยพูด “เอ๊ะ ฉันยังไม่ได้ถามเธอเลยใช่ไหมว่าเธอจะสอบศิลปะ หรือจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยแบบทั่วไป?”เซิ่นหรูซวงเสียงแหบเล็กน้อยเมื่อเธอพูดออกมา เพียงแต่เมื่อส่งไปถึงปลายสายแล้วก็ไม่ได้ฟังดูผิดปกติอะไร“หนูไม่สอบศิลปะค่ะ คะแนนวิชาสามัญของหนูค่อนข้างดีค่ะ”จวงเหมยกล่าว “งั้นก็เตรียมสอบให้ดี ๆ อย่าให้เรื่องนี้กระทบกระเทือนจิตใจเธอนะ”เซิ่นหรูซวงได้แต่ตอบว่าได้ค่ะหลังจากวางสาย เซิ่นหรูซวงก็เอนตัวลงนอนบนเตียง มองเพดานด้วยสายตาเลื่อนลอยจนกระทั่งค่ำคืนมาเยือน เธอก็ยังไม่ได้ส่งข้อความที่พิมพ์ไว้ในโทรศัพท์ออกไปหลังจากนั้น ก็ยังมีเพื่อนนักเรียนหรืออาจารย์หลายคนติดต่อมาหาเธอ สอบถามสถานการณ์เธอ ถามว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่เซิ่นหรูซวงมองไปที่ช่องแชตในประวัติการสนทนาที่ดูเหมือนจะแสดงความห่วงใย แต่แท้จริงแล้วกลับเผยให้เห็นถึงความรู้สึกของการตอกย้ำซ้ำเติม สายตาของเธอนิ่งเฉยเย็นชากลุ่มครูและนักเรียนเหล่านั้นในโรงเรียน นอกจากเจียงเสี่ยวชุน ห้องเรียนที่เธออยู่ และอาจา

สิ่งที่ตามมาก็คือ น้ำร้อนที่มีอุณหภูมิสูงในกระติกสาดออกมาทั้งหมด แล้วราดลงบนต้นขาและน่องของเซิ่นหรูซวงเต็ม ๆถึงแม้จะใส่กางเกงอยู่ แต่น้ำร้อนก็ลวกจนเธอต้องขมวดคิ้วทันที ตัวเธอกระตุกวูบหนึ่ง แล้วก็ร้องซี้ดออกมาด้วยความเจ็บปวด มือรีบจับไปที่ต้นขาตรงที่ยังไม่โดนน้ำลวกไว้แน่น“แม่ครับ ผมเจ็บจังเลย!”เซิ่นหรูซวงขมวดคิ้วมองไปที่เด็กผู้ชายคนนั้นเด็กผู้ชายล้มลงที่พื้น มือขวากุมแขนซ้าย ร้องครวญครางไม่หยุดเซิ่นหรูซวงเพิ่งสังเกตเห็นว่า น้ำร้อนที่สาดกระเซ็นเมื่อกี้นี้ก็กระเด็นโดนแขนของเด็กผู้ชายเช่นกัน เนื่องจากเด็กผู้ชายใส่เสื้อแขนสั้น จึงทำให้แขนซ้ายโดนลวกโดยตรง เซิ่นหรูซวงก็เห็นว่าแขนซ้ายของเขาแดงไปหมดเซิ่นหรูซวงขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่ได้มีความรู้สึกเห็นใจอะไร เธอหันหลังกลับ แล้วก็ก้มลงเก็บกระติกน้ำร้อนจากพื้นอย่างเงียบ ๆเมื่อได้ยินเสียงแตกด้านในกระติกน้ำร้อน เซิ่นหรูซวงมองเข้าไปดูก็พบว่าไส้ในของกระติกน้ำร้อนแตกละเอียดไปแล้วเรื่องวุ่นวายมากมายที่เกิดขึ้นในคืนนี้ทำให้เซิ่นหรูซวงเริ่มหมดความอดทน ถึงขั้นรู้สึกหงุดหงิดนิดเล็กน้อยเธอไม่ได้สนใจเด็กผู้ชายที่ยังร้องโอดโอยอยู่บนพื้นกับคนเ

ผู้หญิงคนนั้นได้ยินก็ตาโตทันที “ดูผิดไหมคะ เธอช่วยตรวจดูให้ละเอียดอีกทีสิ ผิวลูกชายฉันแดงขนาดนี้ จะไม่เป็นอะไรได้ยังไง? แถมผู้หญิงคนนี้ยังสาดน้ำร้อนไปโดนเยอะ ลูกชายฉันร้องไห้หนักขนาดนี้ ต้องมีปัญหาแน่นอน เธอช่วยดูให้ละเอียดหน่อยสิ”พูดเสร็จ เธอก็มองพยาบาลด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปเป็นตำหนิและเคลือบแคลงใจ“เธอเป็นแค่พยาบาล จะมองออกได้ยังไง? ถ้าตรวจไม่เป็นก็ไปเรียกหมอที่เชี่ยวชาญมา ฉันไม่ให้เธอตรวจแล้ว”ผู้หญิงคนนั้นไม่มีทางยอมให้พยาบาลบอกว่าลูกชายตัวเองไม่เป็นอะไรเด็ดขาด เพราะถ้าไม่เป็นอะไร เธอก็จะไม่ได้เงินค่ารักษาพยาบาลจากผู้หญิงคนนี้น่ะสิถึงจะโดนตั้งคำถามเรื่องความเป็นมืออาชีพ แต่พยาบาลก็ยังคงพูดจาสุภาพ “อาการน้ำร้อนลวกของลูกชายคุณไม่ได้รุนแรงขนาดนั้นค่ะ ถ้าคุณกังวลจริง ๆ ก็ไปซื้อครีมบรรเทาอาการน้ำร้อนลวกมาทาได้ ยาไม่แพงนะคะ ทาแค่สองสามวันก็หายดีแล้วค่ะ”เซิ่นหรูซวงมองดูด้วยสายตาเย็นชา เมื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นสีหน้าของเซิ่นหรูซวงก็รู้สึกหงุดหงิดในใจเธอพูดเสียงสูงขึ้นมาทันที “เธอเป็นพยาบาลภาษาอะไรเนี่ย? ฉันบอกแล้วไงว่าลูกชายฉันเจ็บหนัก เธอนี่ตรวจอาการไม่เป็นหรือไง? ไม่เห็นหรือว่าลูกฉ