เป็นซิงจือเหยียนเซิ่นหรูซวงวางตะเกียบลง น้ำเสียงเย็นชา “คุณให้คุณป้ามาโดยพลการเอง ไม่เกี่ยวกับฉัน”ซิงจือเหยียนเดินเข้าไปใกล้ นัยน์ตาดำขลับกวาดมองข้อเท้าที่หุ้มด้วยเฝือกของเธอ แล้วพูดด้วยเสียงทุ้ม “ถ้าไม่พอใจก็เปลี่ยนอีกคน ต้องเปลี่ยนจนมีคนที่เธอพอใจสักคน”เซิ่นหรูซวงพูด “ฉันเคยบอกแล้ว ว่าฉันไม่ต้องการ”ซิงจือเหยียนก็ไม่ได้สนใจฟังคำพูดของเธออยู่แล้ว “พรุ่งนี้จะมีป้าอีกคนมาที่นี่”เซิ่นหรูซวงขมวดคิ้ว “ซิงจือเหยียน คุณรู้ไหมว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่?”ซิงจือเหยียนหยิบเวชระเบียนบนหัวเตียง แล้วเปิดตามใจชอบ “หมอว่ายังไงบ้าง?”เซิ่นหรูซวงแวววตาเฉยเมย “หมอบอกว่าถ้าไม่มีคนมาขวางหูขวางตาต่อหน้าฉัน ฉันก็จะหายไวยิ่งขึ้น”หมอบอกว่าไม่ใช่ปัญหาใหญ่นัก ช่วงนี้พักผ่อนดี ๆ สักระยะ ไม่วิ่งหรือกระโดดไปทั่ว ไม่ทำให้อาการบาดเจ็บรุนแรงขึ้น ตรวจซ้ำเป็นระยะ ทายาอย่างสม่ำเสมอ ก็สามารถฟื้นตัวได้แล้วเหมือนซิงจือเหยียนจะหัวเราะเล็กน้อย จากนั้นก็เอาเวชระเบียนวางกลับไปที่โต๊ะข้างเตียงจู่ ๆ ประตูของห้องผู้ป่วยก็มีเสียงเคาะซิงจือเหยียนทำตัวตามสบายราวกับเป็นเจ้าของ “เข้ามา”“ประธานซิง”คนที่มาคือผู้ช่ว
Read more