All Chapters of พันธะจำนนรัก: Chapter 11 - Chapter 20

“งั้นวันนี้ฉันจะดูความบริสุทธิ์ของเธอ” เจเคนอุ้มร่างเธอโยนไปบนเตียง ลำตัวของเธอกระทบลงบนที่นอนอย่างแรง ดาวเหนือขยับตัวหนีจากเงื้อมมือของเขาทว่าสองมือแกร่งกระชากข้อเท้าเธอกลับไปใต้อาณัติของเขาอย่างง่ายดาย เข็มขัดหนังถูกถอดออกมาพันธนาการไว้บนข้อมือเล็กหยาดน้ำตาไหลรินอาบแก้มด้วยความกลัวสุดขีด การกระทำของเขาโหดร้ายจนเธอต้องหลั่งน้ำตา เสื้อผ้าบนร่างถูกกระชากออกเป็นประการถัดมาปลายคางและข้อมือของเธอเกิดรอยแดงจากการกระทำของเขา ชายหนุ่มค่อยๆ ถอดชุดของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว ดาวเหนือดิ้นพล่านพร้อมเสียงสะอื้นเมื่อเขาประกบจูบลงมาอย่างหนักหน่วงร่างกายของเขาทับทาบลงมาบนร่างเธอ สอดแทรกตัวตนของเขาเข้ามาและกลืนกินเธอราวกับหมาป่าหิวที่กระหายเขามอบความดุดันและร้อนแรงให้เธอได้สัมผัส การกระทำของเขาไม่มีความอ่อนโยนแม้แต่น้อย พยายามตักตวงความสุขสมจากเธอและปลดปล่อยตัวตนของเขาครั้งแล้วครั้งเล่าครึ่งคืนให้หลัง เขาจึงปล่อยร่างกายเธอให้เป็นอิสระ เจเคนช่วยเช็ดคราบเลือดที่เปรอะเปื้อนบนตัวเธอออก จากนั้นก็กอดร่างเธอไว้อย่างหวงแหนแสงแดดยามเช้าเริ่มสาดส่องผ่านม่านหน้าต่าง เข้าสู่ห้องนอนที่มีเสียงลมหายใจของพวกเขา

ขณะที่พวกเขากำลังสนทนาด้วยคำพูดเสียดสีกับสถานการณ์ที่ไม่อาจควบคุมได้ ณิชาก็เดินเข้ามาในโซนเครื่องดื่มด้วยท่าทางสง่างามและมั่นใจ รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอสว่างไสวและเหมือนดั่งแสงแดดแต่มันกลับไม่ได้ทำให้วาคิมรู้สึกอุ่นใจแม้แต่น้อย ร่างบางในชุดกระโปรงยาวสีดำเข้ารูปยืนอยู่ข้างเขาอย่างเงียบ ๆ ท่ามกลางบรรยากาศที่สงบแต่แฝงไปด้วยความตึงเครียดณิชามองไปที่วาคิมเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มบาง ๆ และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสุภาพ "พี่วาคิม ดูเหมือนจะไม่สนุกกับงานนี้เลยนะคะ"วาคิมเงยหน้าขึ้นมองเธอเพียงชั่วขณะ ก่อนจะตอบกลับด้วยท่าทางที่ยังคงแสดงความอึดอัด "พี่แค่ไม่ชินกับบรรยากาศแบบนี้ งานแบบนี้มันดูเหมือนจะไม่เหมาะกับพี่" เขาตอบอย่างหลีกเลี่ยงแต่กลับเต็มไปด้วยความระมัดระวังและความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดณิชารู้ดีว่าเขากำลังพูดถึงอะไร แต่ก็เลือกที่จะไม่ซักถาม เพราะเธอรู้ว่าเขาคงไม่ยอมบอกตรงๆ อยู่ดี แต่ความรู้สึกของเธอกลับทำให้รู้สึกถึงความห่างเหินจากเขา แม้จะอยู่ใกล้กันก็ตามวาคิมไม่ยอมเดินไปพบปะพูดคุยกับแขกผู้ใหญ่กับเธอ เมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อน แม่ของเธอรีบแจกการ์ดงานหมั้นเพื่อจะจับเขาให้อยู่หมัด แม้เขาจะไม่ปฏิเสธแต่ย

ตอนเที่ยงดาวเหนือและเจเคนทานอาหารเที่ยงด้วยกัน หลังจากนั้นเธอจึงกลับไปเรียนรู้งานต่างๆ กับคิมหันต์ ในขณะที่เดินออกมาจากห้องทำงานของเจเคน พนักงานหลายคนต่างจ้องมองเธอตาไม่กระพริบวันนี้เธอเรียนรู้งานอยู่แค่ในห้องผู้บริหารอย่างเดียว ไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวกับแผนกไหน พนักงานเห็นว่าเธอเอาแต่อยู่ในห้องบอส จึงพากันนินทาไปต่างๆ นาๆคิมหันต์หันมาบอกเธอว่า ตอนบ่ายจะมีผู้ช่วยการเงินมาประชุม ให้เธอไปถ่ายเอกสาร ดาวเหนือพยักหน้าและเตรียมตัวให้พร้อมการประชุมในช่วงบ่ายก็กลับกลายเป็นสิ่งที่เธอไม่คาดคิด เมื่อผู้ช่วยการเงินเดินเข้ามาที่ห้องประชุมของบริษัท ดาวเหนือพบว่าผู้ที่มาประชุมกลับเป็นบริษัทของวาคิม ที่มีการเจรจางานร่วมกันในขณะที่วาคิมเดินเข้ามาในห้องประชุม เขาก็สะดุดตากับภาพของดาวเหนือที่ยืนอยู่ข้างๆ เจเคน บรรยากาศรอบตัวเหมือนจะเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดวาคิมที่เดินเข้ามากับทีมงานของเขายังคงรักษาท่าทีมืออาชีพ แต่ท่าทางที่เขามองไปยังดาวเหนือไม่อาจซ่อนความสงสัยในแววตาได้ มือที่ถือแฟ้มงานสั่นเล็กน้อยในขณะที่เขายืนอยู่ตรงหน้าของเจเคน ราวกับกำลังพยายามเก็บความรู้สึกอะไรบางอย่างดาวเหนือยืนอยู่ข้างเจเคน เธอ

ทันใดนั้นมือแข็งแรงของวาคิมก็ปะทะกับแขนของมาลิน เขาดึงกระชากเธอจนสะดุ้งตกใจ มาลินเงยหน้าขึ้นมองวาคิมด้วยความตกใจทว่าน้ำเสียงของวาคิมหนักแน่นและจริงจัง "หัดดูแลตัวเองให้ดีก่อนแล้วค่อยมายุ่งเรื่องของคนอื่น" เขาต่อว่าอย่างไม่พอใจมาลินรู้สึกได้ถึงความดุเดือดในคำพูดของเขา แต่ก็ยังคงพยายามกลั้นใจตอบกลับไป “ขอโทษ”วาคิมตั้งท่าจะเดินไปข้างหน้าอย่างไม่สนใจ แต่ก็หยุดหันหลังกลับมายังมาลินแล้วพูดเสียงต่ำ “ฉันจะขึ้นไปพักที่ห้องในคลับ เธอกลับไปซะ” เสียงของเขาทำให้มาลินรู้สึกเหมือนถูกทิ้งให้อยู่กับความรู้สึกผิดมาลินขบกรามแน่นก่อนจะตัดสินใจเดินตามวาคิมไปอย่างไม่ลังเล ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยกังวลแต่ก็ตัดสินใจเดินตามไป โดยไม่ยอมให้ตัวเองถูกทิ้งไว้ในที่แห่งนี้วาคิมเดินขึ้นบันไดที่ทอดยาวไปยังชั้นบนสุดของคลับ เขาปฏิเสธที่จะใช้ลิฟต์และเลือกที่จะเดินเอง แม้ว่าจะมีอาการมึนเมาเล็กน้อยจากการดื่มแอลกอฮอล์เขาก้าวเท้าไปอย่างช้า ๆ และทรงตัวได้ไม่ค่อยดีนัก ท่าทางของเขาดูเหมือนจะหงุดหงิดและไม่พอใจและไม่อยากให้ใครเห็นเขาในสภาพเช่นนี้มาลินเดินตามหลังเขาอย่างระมัดระวัง เธอยืนห่าง ๆ ไม่ให้เขารู้ตัว แต่ใจเธอเต็มไปด้

มาลินยังคงรู้สึกกดดันจากทางค่าย ที่ให้เธอหาสปอนเซอร์มาร่วมลงทุนผลักดันค่ายนางแบบให้ไปได้ไกลขึ้น แต่แม้ว่าเธอจะพยายามติดต่อไปยังหลายๆ บริษัทแล้ว ก็ยังไม่มีใครตอบรับ เธอพลาดโอกาสแต่งงานกับตระกูลไฮโซ แล้วยังถูกหลอกอีก เธอเพิ่งจะหายจากอาการป่วยที่ทำให้เธอต้องนอนพักมาหลายวัน แม้อาการจะดีขึ้นแต่ตอนนี้ก็ยังรู้สึกปวดอยู่บ้าง และยังไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้เต็มที่ ท่ามกลางความรู้สึกเหนื่อยหน่าย มาลินกำลังนั่งอยู่บนโซฟาในห้องโถง เสียงเคาะประตูดังขึ้น คิมหันต์เดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้ายิ้มแย้มตามปกติ แม้จะดูเหมือนเขาจะไม่รู้สึกอะไร แต่สายตาของเขากลับแฝงไปด้วยความเป็นห่วง “ยังไม่ดีขึ้นเหรอ” คิมหันต์ถามด้วยความห่วงใย มาลินยิ้มแห้งๆ และพยักหน้าเบาๆ “ยังปวดท้องนิดหน่อยน่ะ แต่ไม่เป็นไร ดีขึ้นมากแล้ว” คิมหันต์มองเธออย่างไม่เชื่อ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้และนั่งลงข้างๆ “แต่ดูเหมือนจะยังไม่หายดีเลยนะ ถ้าปวดท้องมาก ให้ฉันพาไปหาหมอไหม” มาลินส่ายหัวทันที “ไม่เป็นไรใกล้จะหายแล้วจริงๆ” เธอพูดพลางพยายามข่มความเจ็บปวดในตัวเอง คิมหันต์มองดูท่าทางของเธอด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน ก่อนจะพูดต่อ “ฉันมีงานเสนอ