Semua Bab พันธะจำนนรัก: Bab 31 - Bab 40

ในงานเปิดกล้องภาพยนตร์สุดอลังการจัดขึ้นในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแสงสี เสียงพูดคุยของแขกผู้มีเกียรติและเหล่านักแสดงดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ หญิงสาวเองก็ถูกเชิญมาในฐานะนักแสดงสมทบ มาลินในชุดราตรีสีชมพูพลิ้วไหวตามย่างก้าวผู้กำกับมือทองได้แนะนำเธอให้กับคนในวงการรู้จัก โยธินตั้งใจจะทาบทามรับเธอเข้าต้นสังกัดของเขา หากได้เธอเข้ามาเป็นนักแสดงในสังกัด เขาตั้งใจจะปั้นเธอให้เป็นนางเอกคนต่อไป แต่ติดตรงที่ว่าเธอยังมีสัญญากับค่ายเก่า มาลินยืนรับคำแสดงความยินดีจากแขกเหรื่อที่ต่อแถวกันเข้ามาคิมหันต์ปรากฏตัวขึ้นพร้อมช่อดอกไม้ช่อใหญ่ในมือ เขาเดินตรงไปหามาลินพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นที่ทำให้ใครหลายคนในงานต้องหันมามอง“ยินดีด้วย” เขากล่าว น้ำเสียงนุ่มนวลแต่เต็มไปด้วยความจริงใจมาลินรับช่อดอกไม้สีชมพูมาไว้ในมือด้วยรอยยิ้มบางๆ ดอกทิวลิปหลายสิบดอกขนาดใหญ่ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ เธอพยายามวางตัวให้เหมาะสมที่สุด “ขอบคุณมากนะคิมหันต์ ดอกไม้สวยมาก”ในอีกมุมหนึ่งของงาน มีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องเธอเป็นระยะ วาคิมนักธุรกิจผู้ร่วมลงทุนสำคัญในภาพยนตร์เรื่องนี้ กำลังมองมาทางมาลินด้วยสายตาเยียบเย็น เขาเดินเข้ามาหาเธอด้วยท่าทีที่ดูเป็นทางการ

แสงไฟในกองถ่ายส่องสว่างจ้า เสียงผู้กำกับเรียกซีนดังขึ้นเร่งเร้าทุกคนในทีมให้ทำหน้าที่ของตัวเอง มาลินยืนอยู่กลางเซต ร่างระหงในชุดตัวละครดูโดดเด่นจนดึงสายตาของทุกคนไปที่เธอ การถ่ายทำดำเนินไปอย่างราบรื่น เธอแสดงออกมาได้อย่างสมบทบาทจนทีมงานพากันชื่นชม"คัท! ดีมาก คุณมาลิน ซีนนี้สมบูรณ์แบบ!" ผู้กำกับพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มกว้างมาลินถอนหายใจโล่งอก เธอยิ้มตอบกลับด้วยความสุภาพก่อนจะเดินออกจากเซตและตรงไปยังมุมพักด้านข้าง ทีมงานอีกชุดเตรียมจัดเซตถ่ายภาพโปรโมทและโปสเตอร์ตัวละครทันทีระหว่างที่เธอกำลังเปลี่ยนชุดและเตรียมถ่ายภาพโยธินผู้กำกับกองถ่ายและเจ้าของบริษัทผลิตภาพยนตร์ เดินเข้ามาหาเธอ เขามองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง"คุณมาลินครับ ผมมีข้อเสนอที่อยากให้คุณพิจารณา" เขาเริ่มต้นด้วยน้ำเสียงจริงจังมาลินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “ข้อเสนออะไรคะ?”"ผมอยากให้คุณยกเลิกสัญญากับค่ายเก่า แล้วมาร่วมงานกับผมเป็นนักแสดงในสังกัดของเรา"คำพูดของโยธินทำให้มาลินนิ่งไป เธอรู้ดีว่าการยกเลิกสัญญาไม่ใช่เรื่องง่าย มีข้อผูกมัดทางกฎหมายมากมาย รวมถึงค่าปรับที่สูงลิ่ว“ฉันเข้าใจเจตนาของคุณนะคะ แต่การยกเลิกสัญญา...มั

มาลินกลับมาถึงบ้านในยามดึก บรรยากาศภายในเงียบสงัดจนได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเอง ความมืดมิดปกคลุมตัวบ้าน ทุกห้องต่างปิดไฟลงแล้ว ราวกับทุกคนในบ้านได้หลับใหลไปพร้อมกับความสงบสุขที่เธอหาไม่เจอมาลินเปิดประตูเข้ามาในบ้านด้วยอาการเหนื่อยล้า ใบหน้าเศร้าหมองและร่างกายอ่อนแรงราวกับไร้วิญญาณ ทุกก้าวของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกหนักอึ้ง หัวใจเหมือนถูกบีบแน่นจนไม่มีแรงแม้แต่จะถอนหายใจ"เขาคงเข้านอนแล้ว..."มาลินคิดขณะกวาดสายตามองความมืดรอบตัว ความเจ็บปวดในใจที่เธอพยายามเก็บซ่อนเอาไว้กลับโหมกระหน่ำขึ้นมาอีกครั้งเมื่อภาพของคิมหันต์ผุดขึ้นในความคิด‘ฉันทำให้เขาผิดหวัง...’เสียงในใจตอกย้ำตัวเองเธอเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง เปิดประตูเข้าไปด้วยแรงที่แทบไม่เหลือ ก่อนจะปิดประตูลงเบาๆ ราวกับไม่อยากรบกวนความเงียบ เธอทิ้งตัวลงนั่งทรุดเข่าพิงประตู น้ำตาคลอเบ้าจนดวงตาแดงก่ำมาลินกอดเข่าของตัวเองแน่น พยายามควบคุมความรู้สึกที่ตีตื้นขึ้นมาในอกหากไม่มีพันธะนี้ เธออยากจะหันกลับไป กอดเขาตอบ และพูดความรู้สึกของตัวเองออกมา เธอคิดพลางหลับตาลง น้ำตาร่วงไหลอาบแก้มแต่ความจริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้คือระหว่างเธอกับเขา มันมีเส้นแ

เจเคนกระชากร่างเธอเข้าประกบจูบ ดาวเหนือตระหนกกับการกระทำของเขา เธอจึงฟาดฝ่ามือไปที่ใบหน้าของเขาหนึ่งฉาดเพี๊ยะ!!เสียงฝ่ามือดังขึ้นในความเงียบของห้องทำงาน ใบหน้าคมคายหันไปอีกทางตามแรงของฝ่ามือ เจเคนดันลิ้นกับกระพุงแก้มอย่างโกรธ แม้เขาจะยอมอ่อนข้อให้เธอ แต่เธอก็ไม่สามารถตบหน้าเขาแบบนี้ชายหนุ่มปัดข้าวของบนโต๊ะลงด้วยโทสะ เสียงสิ่งของตกกระทบพื้นดังพร้อมกัน ร่างสูงดึงภรรยาของเขามากดลงบนโต๊ะพร้อมกระชากเสื้อบนตัวเธอจนขาดวิ่น ดาวเหนือน้ำตาอาบแก้มแรงของเขาที่กดทับเธอไว้ ทำให้เธอไม่สามารถสลัดเขาออกไปได้ ผิวขาวเนียนไร้อาภรณ์ปกติด เสื้อทุกชิ้นถูกกระชากออกไปอย่างรวดเร็ว ใบหน้าคมคายฝั่งริมฝีปากบนคอขาว ขบกัดเธอราวกับจะกลืืนกินลงท้องไปฝ่ามือเล็กรัวใส่แผงอกกำยำที่กำลังขื่นใจเธอ การกระทำของเขารุนแรงและหยาบคาย ทั้งร่างของเขากดทับลงมายังร่างของเธอ มีเพียงแค่เสียงสะอื้นที่คอยปลอบประโลมความเจ็บปวดเจอคนยัดเยียดตัวตนของเขาเข้ามาในคราเดียว ทำเอาคนตัวเล็กจุกไปทั้งร่าง เขาถาโถมใส่เธอไม่ยั้งราวกับจะทำลายเธอให้สลายไปร่างของเธอที่อ่อนระทวยถูกเขาเคลื่อนย้ายไปทั่วห้อง ความปรารถนาถูกปลดปล่อยใส่เธอครั้งแล้วครั้งเ

คนตัวเล็กตรงหน้าเข่ยงเท้าขึ้นจุมพิตเขาอย่างไม่เกรงกลัว วาคิมมองหญิงสาวที่เอาอกเอาใจเขาเป็นพิเศษ แบล็กการ์ดหนึ่งใบถูกยื่นมาตรงหน้าพร้อมกับเสียงกระซิบข้างใบหูของมาลิน“ค่าผูกเนคไท”มาลินรับการ์ดใบนั้นไว้ ร่างสูงกระตุกยิ้มก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอนของตัวเองเธอหยิบการ์ดนั้นขึ้นมา สูดลมหายใจลึกพร้อมกลิ่นของเงินที่ลอยวนอยู่ในความคิด กลิ่นของแบล็กการ์ดบอกถึงพลังและอำนาจที่อยู่ในมือ"ยังไม่พอหรอกนะ" เธอพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะหลับตา ภาพของวาคิมยังคงชัดเจนในความมืด มาลินไม่เพียงแต่ต้องการเอาชนะ เธอต้องการควบคุมเขาอย่างสมบูรณ์แบบเธอไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะความรักหรือแค่ต้องการเอาชนะ แต่เธอพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้เขาอยู่ในกำมือของเธอ และเธอก็รู้สึกเป็นไปไม่ได้กับความรักหลายสัปดาห์ต่อมายามเย็นในซอยเล็กๆ ของเมืองอบอวลไปด้วยกลิ่นอาหารและเสียงพูดคุยจากร้านค้าข้างทาง ดาวเหนือเดินทอดน่องสบายๆ จากอพาร์ตเมนต์ของเธอมายังด้านหน้าซอย เธอสวมเสื้อยืดสีขาวธรรมดา กางเกงขาสั้น และรองเท้าแตะที่ดูเรียบง่าย ราวกับเป็นวันธรรมดาของหญิงสาวคนหนึ่งที่ไม่มีภาระหนักอึ้งใดๆเธอมาที่ร้านก๋วยเตี๋ยวเรือเจ้าประจำตรงมุมถนน รสชาติ