All Chapters of DarkZ [II] TRILOGY: Chapter 21 - Chapter 30

“ทำอย่างที่อยากทำเถอะนะที่นี่มีแค่ฟากับแม็ค...แค่เราเท่านั้น...”สิ้นสุดคำพูดของฉัน มือหนาของเฮียแม็คก็ดันตัวฉันถอยหลังมาติดกำแพงห้องน้ำอีกครั้ง ความเย็นเฉียบที่ทำให้ขนลุกซู่มาพร้อมกับเขาที่สติหลุดกระเจิงจนกู่ไม่กลับ“อื้อ...”ฉันหลุดปากออกร้องออกไปเพราะสัมผัสที่วาบหวามจากเขาในช่วงเริ่มต้นมันรุนแรงกว่าครั้งก่อนที่บังกะโลจนเทียบกันไม่ได้ความรู้สึกที่โดนกดจูบตามเนื้อตัวและซอกคอซ้ำๆ ความเจ็บจี๊ดตอนโดนกัดเบาๆเหมือนเขากำลังหมันเขี้ยวกันอีกหลายต่อหลายครั้ง สลับมาจูบปากฉันอย่างดูดดื่ม มือข้างหนึ่งของเขาล็อคแขนสองข้างของฉันยกขึ้นตรึงบนผนังเหมือนกลัวว่าฉันจะหนีไปเหมือนผู้หญิงบ้าที่โดนฉันไล่ตะเพิดคนนั้น“มะ...แม็ค...อ๊า...”เนื้อตัวฉันเต็มไปด้วยรอยแดงจากริมฝีปากที่ขบเม้มไปทั่วอย่างรวดเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน ยิ่งฝ่ามือสากลูบไล้ไปทั่วตัวยิ่งชวนอารมณ์พลุ่งพล่านจนฉันคล้อยตามสัมผัสของเขาอย่างกลั้นไม่อยู่พรึ่บ!ขาข้างนึงของฉันถูกยกขึ้นแนบกับสีข้างของเขาโดยมีเขาควบคุมทุกอิริยาบถอย่างเร่าร้อนจนใจสั่น ชั่วนาทีที่ฉันมัวเมากับความรู้สึกวาบหวามนั้น เฮียแม็คก็จัดการกับปราการชิ้นสุดท้ายของเราทั้งคู่ และ...“

กลับมาที่ปัจจุบัน...และใช่...นั่นคืออดีตเมื่อหนึ่งปีก่อนที่ฉันตัดสินใจทำลงไปจนเรื่องมันบานปลาย ผลกระทบจากวันนั้น ทำให้ฉันกับเขาได้อยู่ด้วยกันจริงๆตามคำสั่งของท่านเซนจิที่ออกตัวว่าไม่ยอมให้ฉันเสียเกียรติฟรีๆ ฉันถูกสั่งให้ลาออกจาก Treatise ย้ายกลับญี่ปุ่นโดยไม่มีโอกาสได้เคลียร์ใจอะไรกับเฮียเชนอีกยิ่งไปกว่านั้น ท่านเซนจิมัดมือชกเฮียแม็คให้อยู่แต่กับสังกัดสภาฯ เขาเข้าออกบ้านเราได้โดยไม่จำเป็นต้องขออนุญาต เฮียแม็คได้รับการเคารพและปฏิบัติอย่างนอบน้อมจากเมมเบอร์ทุกคนของสภา จากเดิมที่ถูกวางตัวให้เป็นมือวางอันดับหนึ่งของสภากฎจากการประลองที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่เดือนอยู่แล้ว พอมาอยู่ตรงนี้ในฐานะคนรักของคุณหนูสภากฎอย่างฉัน เฮียแม็คเลยได้อภิสิทธิ์ทุกอย่าง เรียกว่าเทียบเท่ากับเฮย์โซเหมือนเป็นลูกคนหนึ่งเพราะอย่างที่เคยบอกว่าเขา...เป็นคนโปรดของท่านเซนจิส่วนความสัมพันธ์ของเฮียแม็คกับสังกัดผู้นำและรักษาการ เฮียแม็คในวันนี้...เป็นเพียงว่าที่ลูกเขยที่ทรยศท่านผู้นำและรักษาการได้อย่างเจ็บแสบ ถึงขนาดโดนคิระซ้อมปางตายในห้องซ้อมฝั่งสภาหลังงานแต่งงานพังไม่เป็นท่า ก็ได้ท่านเซนจินี่แหละที่สั่งเมมเบอร์ส

ไม่กี่นาทีต่อมา@ MACRO'S HOME“เรื่องคูเปอร์เดี๋ยวจัดการเอง”“แต่เดีย...”“ย้ายมาอยู่นี่กับแม่”ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก หลังได้คุยกับเฮย์โซ เฮียแม็คก็พาฉันมาที่บ้านด้วยเหตุผลว่าป้ามาร์ธาอยากเจอ แต่พอมาถึงเขากลับรีบร้อนจะออกไป พร้อมกับคำพูดรวบรัดและข้าวของของฉันที่ถูกขนมาเรียบร้อยทั้งที่ฉันไม่รู้เรื่องอะไร“เฮียจะกลับมารึเปล่า?”ไม่รู้ทำไมถึงถามไปแบบนั้น แต่ท่าทางของเขามัน...“นี่บ้าน ก็ต้องกลับ”หมับ!“คูเปอร์ไม่ธรรมดาแน่ๆ ระวังตัวด้วยนะ”ถึงน้ำเสียงของเขาจะไม่ทำให้ฉันเชื่อเลยว่าจะกลับมา แต่ฉันก็ยังเลือกจะคว้าข้อมือเขาไว้อย่างร้อนใจ แล้วมันก็กลายเป็นเขาที่ออกแรงขยับข้อมือตัวเองออกไปอย่างไม่สนใจ“จะระแวงจนแยกแยะไม่ได้เพราะให้คนตามมากกว่า”“เดียก็แค่...”“ไอ้ที่ล้ำเส้นกันอยู่ เลิกซะ”“จะได้เปิดโอกาสให้ไปหามันถึง Treatise เนี่ยนะ”ท่าทางไม่แยแสกับน้ำเสียงตำหนิกันทั้งที่ไม่หันมามองทำให้ฉันพูดสวนไปทันควัน และเหมือนทุกที เขาตีหน้าซื่อเหมือนไม่ได้ทำอะไรผิดทั้งนั้น“พูดเรื่องอะไร”“อย่าทำเป็นไม่รู้หน่อยเลย เลโอ Nightshade กับรักษาการ แค่นั้นไม่ชัด?”“บอกให้เลิกตามก็เลิก”“แล้วเฮียล่ะเลิกรึยั

ก่อนการประลอง 1 วัน...“เรื่องการประลอง พร้อมใช่มั้ย?”“ครับท่าน”บทสนทนาระหว่างมื้อเย็นที่วันนี้เราเลือกทานเป็นอาหารไทยที่บ้านของฉัน ซึ่งมีท่านเซนจิ เฮียแม็ค และเฮย์โซร่วมโต๊ะกันพร้อมหน้า“ดี จะได้เห็นตราประทับสังกัดสภาบนตัวแกสักที แล้วการประลองของ Next Gen ล่ะ แน่ใจว่าจะไม่มีปัญหา?”คำถามที่ฉันแอบอยากรู้เหมือนกันถูกถามจากท่านเซนจิมา เฮียแม็คก็ทำหน้าแปลกใจนิดหน่อยอะไรกัน เขาเองก็รู้ไม่ใช่เหรอว่า...“ก็รักษาการมีเอี่ยวด้วยเรื่องนี้ ไหนจะเงื่อนไขพิเศษชุดใหญ่ที่แต่ละฝ่ายต้องเจออีก นี่คงไม่คิดจะอ่อนข้อให้...”“เงื่อนไขพิเศษคืออะไรครับ”นั่นไงล่ะ เฮียแม็คไม่ได้แปลกใจกับชื่อที่ได้ยิน ซึ่งฉันก็มั่นใจว่าเขารู้แล้วว่าการประลองของ Next Gen ผู้ติดตามของเตโชคือรักษาการ แต่เรื่องเงื่อนไขพิเศษนี่ไม่รู้คงไม่แปลก ส่วนหนึ่งคงเพราะเขากำลังวุ่นวายกับการตามสืบเรื่องคูเปอร์อยู่ ทีนี้ก็อยู่ที่ท่านเซนจิแล้วล่ะว่าจะบอกรึเปล่า“ไม่เอาน่า ระดับคนที่โดดเด่นถึงขั้นจะเป็นมือวางอันดับหนึ่งของสภา คงไม่อยากโกงอีกฝ่ายด้วยการรู้เงื่อนไขนั้นก่อนหรอกจริงไหม”“เว้นซะแต่...”เฮย์โซทำเป็นลอยหน้าลอยตาพูดมา เรียกความสนใจขอ

@ MACRO’S HOME“เบาๆสิครับแม่ แม็คเจ็บ”“ใช่เหรอ เรานี่มันชอบทำอะไรให้แม่หัวใจจะวายอยู่เรื่อย แล้วนี่ทำไมไม่ไปทำแผลกับทีมแพทย์ของสนาม... อ้าวเดีย กลับมาแล้วเหรอลูก”หลังการประลองไม่กี่ชั่วโมงก่อน ฉันก็หอบร่างตัวเองที่เหนื่อยเต็มทีกลับมาที่บ้านเฮียแม็ค และทันได้ยินเสียงเขากับป้ามาร์ธาที่กำลังทำแผลคุยกันอยู่ที่ห้องโถง“ค่ะ”พูดแค่นั้นฉันก็เดินเลี่ยงออกมา เพราะจากสภาพตัวเองตอนนี้มันไม่เหมาะจะหยุดคุยกับใครสักนิด“เดี๋ยวสิลูก! เกิดอะไรขึ้นทำไมถึง...”“เดียเหนื่อย ขอตัวก่อนนะคะ”ก่อนป้ามาร์ธาจะวางมือจากเฮียแม็คแล้วเดินมาฉันก็รีบก้าวขาเดินหนีมาไกลแล้ว ส่วนเฮียแม็คไม่ต้องพูดถึง เขาไม่แม้แต่จะหันมา“เดีย! ป้าว่าทำแผล...”“ไม่เป็นไรค่ะ”ใช่... ไอ้สภาพที่ไม่เหมาะจะคุยกับใครมันไม่ใช่เพราะฉันโดนระเบิดอะไรหรอก อย่างที่รู้ คนที่เจ็บหนักกว่าคือเฮย์โซ แต่เพราะฉันในตอนนี้ทั้งเลือดกลบปาก มีรอยฟกช้ำตามเนื้อตัว ชัดสุดคงเป็นที่คอ ที่น่าจะมีรอยนิ้วมือครบจากการถูกบีบจนแทบขาดอากาศแล้วจับเหวี่ยงเข้ากำแพงอย่างแรงด้วยฝีมือของท่านเซนจิก็นะ...ก็ทุกอย่างมันไม่เป็นตามที่คาดหวังไว้นี่ส่วนเรื่องวันนี้สรุปว่าผลการประ