Semua Bab DarkZ [II] TRILOGY: Bab 31 - Bab 40

ไม่กี่นาทีต่อมา“Long Island ค่ะ”“Sex on the beach ครับ”บ้ามากใช่มั้ยถ้าบอกว่าตอนนี้ฉันเอาแต่นั่งมึนเพราะเฮียแม็คแปลกไป ส่วนเขาก็ทำท่าทางปกติเหมือนไม่มีอะไร แต่นั่นมัน...“ชู่ว...”ฉันกำลังจะเอ่ยปากเพราะเห็นคูเปอร์เดินควงมากับผู้หญิงคนนึงแต่โดนเฮียแม็คเบรคไว้ ส่วนเขาก็ปรายตามองไปที่คูเปอร์นิดหน่อยอ๋อเข้าใจละ ที่ชวนมากินข้าว...“เรื่องงานทั้งนั้น”พอโดนฉันประชดใส่แล้วทำหน้าบึ้ง เฮียแม็คก็ขำเล็กๆออกมาใช่...ขำ เขากระตุกยิ้มทั้งที่ไม่เคยยิ้มให้ฉันแบบนี้มานานมาก แถมเฮียแม็คยังเอื้อมมือมาเกี่ยวปอยผมกันเบาๆด้วย“พรุ่งนี้...สีนั้น”ฉันมองตามสายตาเขาจนไปหยุดอยู่ตรงผู้หญิงที่มากับคูเปอร์ แล้วก็เห็นว่าเธอทำผมสีน้ำตาล“ชอบเหรอ?”“เปล่า”เฮียแม็คสวนมาเร็วมาก ก่อนจะทำหน้าเหมือนมีแผน“มันชอบ”เขาพูดด้วยสีหน้ามั่นใจ แต่...“แค่เพราะควงผู้หญิงผมสีนี้ไม่ได้แปลว่า...”“ทุกคนที่มันควงมา ผมสีน้ำตาลเหมือนแม่มัน”อ่าฮะ นายคูเปอร์อะไรนั่นมีปมเลยชอบผู้หญิงสไตล์คล้ายแม่ว่างั้น“แต่แล้วไง ถ้าเฮียชอบเดียถึงจะทำ ซึ่งก็คงไม่ เพราะเฮียชอบผู้หญิงผมดำ”ฉันลอยหน้าลอยตาใส่เฮียแม็คแล้วแกล้งกัดเจ็บๆไปบ้าง ก็ดูดิ ไอ้เ

@ MACRO'S HOME“เป็นไงบ้างเรื่องคูเปอ...”“จะบอกเมื่อไหร่เรื่อง Madden whiz”ทันทีที่ฉันเดินเข้าบ้าน เฮียแม็คก็นั่งรอที่โถงห้องรับแขกอยู่แล้ว แต่ว่าไงนะ...Madden whiz?!“เฮียรู้เรื่องนี้ได้งะ...”“ถามว่าจะบอกตอนไหนหรือตั้งใจไม่บอก?!”ท่าทางดุดันทำเอาขาฉันชะงักไม่กล้าเดินเข้าไป และไม่เว้นช่วงให้ฉันพูดเลย เขาก็ยิงคำถามมาใหม่“ไอ้คินเป็นหนูทดลองใช่มั้ย”เสียงที่เข้มขึ้นจนเกือบตะคอก แต่เขายังคงใช้ความอดทนอย่างมากมันทำให้เฮียแม็คดูน่ากลัวกว่าตะคอกกันตรงๆซะอีก“เฮียใจเย็นก่อนนะ คือเดีย...”ตึงงง!“ก็ตอบมาดิวะมัวอ้ำอึ้งอยู่ทำไม!”สิ้นสุดคำพูดของฉัน ซองสีน้ำตาลที่คุ้นตาเป็นปึกก็ถูกโยนลงบนโต๊ะกลางโซฟามะ...ไม่ผิดแน่ ผงขาวๆที่กระจายเกลื่อนตอนนี้นี่มัน...“สนุกกันมากเหรอวะที่เอาชีวิตไอ้คินมาล้อเล่น!”แล้วพอฉันไม่เข้าไป ก็กลายเป็นเขาที่ลุกพรวดและเดินตรงเข้ามา“เดียไม่ได้เห็นด้วยกับเรื่องนี้นะ...”“ไม่เห็นด้วยแล้วทำไมไม่บอกวะ!!!”เพล้ง!!!ยิ่งฉันพยายามจะแก้ตัว นอกไม่ฟังอะไรเขาบันดาลโทสะปัดแจกันหล่นจนดังสนั่นลั่นบ้าน“กะ..ก็เพราะถ้าไม่ใช่คิระมันจะเป็นเฮียไงล่ะ!”แต่ถึงจะพูดแบบนั้นเขาก็...“จะบอกว่า

@ Phoenix Island“ระวังหน่อย คราวหน้าอย่าทำอะไรโจ่งแจ้งแบบนั้น”ฉันยืนหน้าเครียดฟังเฮียแม็คพูดเพราะยังตกใจกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเหมือนกันปฏิเสธไม่ได้ว่าการมาฟีนิกซ์ครั้งนี้ดูครึกครื้นกว่าทุกครั้ง เพราะมี 'ลิซ่า' ซึ่งว่ากันว่าเป็นคนรักของคิระมากับเราด้วยแต่แค่เจอเธอครั้งแรกก็ไม่ถูกชะตาซะแล้ว...ส่วนนึงเพราะตั้งแต่เช้า ลิซ่าคนนั้นเดินชนเฮียแม็ค แถมยังทะเล่อทะล่าเดินสะดุดของที่คิระเตรียมมาบริจาคให้คนในเกาะจนหน้าเกือบคะมำ จริงอยู่ว่ามันดีที่เฮียแม็คคว้าเธอไว้ทัน แต่นั่นก็ทำให้ฉันหงุดหงิด เพราะสองคนนี้ถึงเนื้อถึงตัวและดูสนิทกันมาก พอหลุดปากแขวะไปเพราะไม่พอใจ ก็แน่นอนอยู่แล้วฉันต้องกระทบกระทั่งกับคิระที่ไปแตะต้องคนรักของหมอนั่นไปโดยปริยายแย่กว่านั้นขณะที่ฉันกำลังเท Madden whiz ในแก้วเมล่อนปั่นของคิระตอนทุกคนทานมื้อเที่ยง ลิซ่าก็เข้ามาเห็นมัน โชคดีที่แก้ตัวทันว่ามันคือคอลลาเจน และโชคดีที่เธอซื่อมากเลยเชื่อ แต่แย่ซ้ำสองคือฉันจะไปห้องน้ำเลยวานลิซ่ายกน้ำหวานไปให้เด็กๆในเกาะ คลาดสายตานิดเดียวก็เกือบเป็นเรื่องใหญ่ เมล่อนปั่นแก้วนั้นคิระไม่ได้กินแต่ดันให้มันกับลาซา เด็กๆในเกาะเลยไม่กินน้ำหวานแ

อีกด้านหนึ่ง...[มันเป็นใครใน Dark shadow?]เสียงเข้มจากปลายสายไม่ได้ทำให้คูเปอร์เกรงกลัวอะไร เลยตอบไปห้วนๆ“ไม่รู้ รู้แค่เป็นนักสู้ฝีมือดีที่ผ่านการฝึก...”[แก๊งค์นี้ก็ฝึกทุกคน]“นามแฝงคือมาร์คัส”[แล้วหน้าตา?]“ไว้ส่งให้”คูเปอร์หยุดคิดนิดหน่อยเพราะสิ่งที่เขารู้เกี่ยวกับมาโครมีแค่ชื่อที่ใช้ใน Barbar-ic เท่านั้น ที่สำคัญจุดยืนของตัวเขาเองก็ไม่ได้พิเศษหวือหวา มีทรัพย์สินมากกว่าก็จริงเมื่อเทียบกับลูกหลานคนรวยอายุรุ่นราวเดียวกันใน Treatise แต่คูเปอร์ก็ยังต้องเก็บตัวเงียบ ไม่มีความแพรวพราวใดๆ เพื่อเลี่ยงจะตอบคำถามเกี่ยวกับธุรกิจที่ผิดกฎหมาย แถมคูเปอร์เองยังต้องพึ่งพาคอนเนคชั่นจากคนที่แทบจะไม่มีใครเชื่อว่า...[ฝีมือดีสำหรับแกคงไม่ใช่แค่สู้เก่งจนเอาเดิมพันมาทรมานเล่นใช่มั้ย?]คู่สนทนาพูดมาอย่างรู้ใจใช่...ทรมานเล่นคนรอบข้างเข้าใจว่าคูเปอร์ชอบผู้หญิงผมน้ำตาลที่สุดถึงทำทุกอย่างให้ได้เดิมพันมา แต่ไม่...“สัญชาตญาณไอ้มาร์คัสมันทันคนและอยู่เป็น บุคลิกกับท่าทางมันดูไม่โง่”[แล้วยังไง? จะให้ค่าเมมเบอร์ปลายแถวไปทำไม]ปลายสายที่จิบไวน์นั่งฟังคูเปอร์พูดแล้วออกตัวสั่งสอน แต่นอกจากคูเปอร์จะไม่ฟัง ยัง

“ยินดีที่ได้รู้จัก...เธอคงเป็น...คุณหนูสภากฎสินะ”เพราะสายตามัวไปโฟกัสเช็คที่คนตรงหน้ายื่นมา ฉันเลยไม่ทันสังเกตว่าอีกมือของคูเปอร์คว้าเข็มฉีดยาออกจากกระเป๋าและแทงมันเข้ามาที่แขนฉันเร็วมากฉึก!“อ๊ะ!”แกร๊ก!ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไรถูกฉีดเข้าร่างตัวเอง รู้แค่หมอนั่นอัดยาบางอย่างมาตามใจ แล้วกระชากเข็มออกก่อนจะเขวี้ยงลงพื้นและเหยียบมันจนแตก“พ่อเธอยังอ่อนหัดแต่คิดจะหัวหมอกับคนเจนวงการงั้นสินะ”“นายฉีดอะไรให้ฉัน!”“ฉันถามเธอก่อนไม่ใช่รึไง”ตึง!“นี่มันยาบ้าอะไร”ฉันผลักคูเปอร์เต็มแรงจนถอยไปกระแทกประตูห้องน้ำ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าระดับเสียงที่เราพูดกันมันไม่ได้ดังมากเพราะไม่อยากให้ใครได้ยิน“ข้างนอกนั่นคงจะจริง ได้ข่าวว่าสตอรี่รักๆของเธอมันน่าปวดใจ”“ไม่เกี่ยวกับนาย!”“เกี่ยวหมดแหละถ้าเธอต้องคลานเข่าเข้ามา”“หมายความว่าไง?”คูเปอร์ยิ้มร้ายเหมือนตัวเองเป็นผู้ชนะ จริงอยู่ที่ยานั่นไม่ได้ออกฤทธิ์ทันทีจนน่าแปลกใจ แต่ตราบใดที่ยังไม่รู้ว่าคือยาอะไรมันก็เสี่ยงหมับ!“ว่าไง ถามว่าไอ้เซนจิมันคิดจะตลบหลังคาร์เตอร์ถึงส่งไอ้มาร์คัสมาใช่มั้ย?”จังหวะที่ฉันหยุดคิด คูเปอร์ก็เลื่อนมือมาบีบแก้มฉันให้เชิดหน้า