All Chapters of DarkZ [II] TRILOGY: Chapter 41 - Chapter 50

@ Barbar-ic“คูเปอร์อยู่ไหน!”ใช่ ทั้งที่พยายามอดทนจนถึงที่สุดแต่ภาพหลอนบ้าๆกับอาการโหยหากวนใจจนทำฉันพรวดพราดเข้ามาที่ Barbar-ic โดยมีการ์ดของที่นี่ตามมาเป็นฝูงอยู่ข้างหลัง“ปล่อยฉัน! ไสหัวออกไป!”ไม่รู้ไปเอาความกล้ามาจากไหนเหมือนกัน ฉันตวาดใส่การ์ดพวกนี้เสียงลั่น อาจเพราะที่นี่เป็นทรัพย์สินของ Dark Shadow ฉันเลยค่อนข้างแน่ใจว่าถ้าเกิดไรขึ้นน่าจะควบคุมสถานการณ์ได้“หัวเสียขนาดนี้พกปืนมาด้วยมั้ย :)”“นาย!”แล้วไม่นานคูเปอร์ก็โผล่หัวมาจริงๆ หมอนี่ลอยหน้าลอยตาสูบบุหรี่ในมือแล้วพ่นใส่หน้าฉันอีก ก่อนจะหันไปหาการ์ดคนนึง“นี่ผู้ติดตามกู”คำพูดนั้นทำให้มือการ์ดที่จับกันอยู่ยอมปล่อยแขนฉัน แต่ช่างการ์ดพวกนั้นสิ!“บอกวิธีแก้มาเดี๋ยวนี้!”ฉันกระชากคูเปอร์ลากเข้าห้องรับรองของสปอนเซอร์สีทองและเหวี่ยงลงโซฟาอย่างร้อนใจ แต่หมอนี่กลับหลุดขำคิกคัก“ฮ่ะๆ ดื่มไรดีท่าทางหงุดหงิด”“ไม่!”พรึ่บ!พูดไป ความบ้าบิ่นที่มีก็ทำฉันปัดบุหรี่ที่สร้างควันรกหูรกตาออกจากปากคูเปอร์ก่อนจะทิ้งตัวนั่งอีกที หมอนี่พอเห็นท่าทางของฉันก็ยิ่งยิ้มเยาะ เบนสายตาไปที่ถังน้ำแข็งที่เยื้องออกไปไม่ไกลและใช่ เข็มฉีดยาพวกนั้นมัน...อึก...

สามวันต่อมา“แนะนำนะ บอกมาร์คัสไปเถอะว่าเธอ...”“เลิกพูดได้มั้ยเรื่องให้บอกความจริงอะไรนั่น”ฟุ้บ!ฟาเดียพูดสวนไปด้วยเสียงแหบพร่าพร้อมกันกับที่ร่างทรุดลงกองกับพื้นตรงหน้าเลล่าอย่างไม่อายเธอเหนื่อยที่ต้องสู้กับความอยาก ขอบปากฟาเดียแห้งเหมือนคนขาดน้ำมาหลายวัน ทั้งที่พยายามกรอกน้ำลงท้องตลอดเวลาเพื่อดับอาการกระหายในตัวที่พลุ่งพล่าน“รู้นะเธอไม่เอาด้วยหรอก แต่มาร์คัสจะทำให้เธอได้ยามาง่ายๆ”“ก็บอกว่าต้องการวิธีรักษาไม่ได้ต้องการยาไงเล่า!”ไม่รู้กี่ครั้งที่เลล่าถูกเธอตะคอกใส่ จากอาการที่ฟาเดียเล่าคือในหัวมันเบลอไปหมด สามวันมานี้เวลาอยู่ต่อหน้ามาโคร เธอต้องพยุงตัวเองให้อยู่ในสภาพปกติที่สุด บางทีที่ประคองสติทัน ก็เรียกตัวเองกลับมาอยู่บนความจริงได้ แต่บางทีตั้งตัวไม่ทัน ก็เผลอเก็บภาพมากมายในหัวมาคิดซ้ำซ้อนจนตกอยู่ในภวังค์ เหมือนอย่างตอนนี้ที่เลล่ากำลังเขย่าร่างเธอที่เหม่อลอย ฟาเดีย dead air กลางอากาศไปชั่วขณะ ราวกับคนไม่รู้สึกรู้สาอะไร“นี่ โอเคป่ะเนี่ย ตั้งสตินะ”'ต้องโอเคสิน้องรัก โดนยาแค่นี้ไม่ถึงตายป่ะ!'“ปล่อย! เลิกพูดคำว่าพี่น้องสักทีแล้วก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน!!!”ตึง!แค่ชั่วนาทีที่อยู่ๆ

วันต่อมา“ฝากด้วยนะครับแม่”มาโครรีบร้อนออกจากบ้านโดยไม่สนใจแม้กระทั่งสายเรียกเข้าจากเลล่าที่ริงโทนดังตลอดเวลาในกระเป๋ากางเกง ที่เป็นแบบนั้นเพราะเขานึกได้ว่าลืมกระเป๋าสตางค์ไว้ที่คอนโดคิระเมื่อวาน และในนั้นมียาต้าน Madden whiz ที่เขาพกติดตัวเสมอถึงจะรู้ว่าฟาเดียโดนยาคนละตัว และรู้ว่าปริมาณยาต้านในกระเป๋าที่มีแค่เม็ดสองเม็ดมันไม่มากพอ แต่เขาไม่มีทางเลือกเลย ได้แต่คิดว่าตามหลักการง่ายๆถ้า Madden whiz ออกฤทธิ์ให้คลุ้มคลั่งเหมือนกัน ยาที่ต้านมันได้ก็อาจจะมีความสามารถมากพอที่จะต้านฤทธิ์ของ Delusionมาโครไม่คิดว่าฟาเดียจะนึกเรื่องนี้ไม่ออก เพียงแต่เธอคงหายาต้านที่เคยให้เขาไม่เจอแน่ๆ เพราะยาบางส่วนถูกใช้ไปเพื่อช่วยคิระอยู่ตลอด และอีกส่วนก็แบ่งไปให้ท่านผู้นำส่งตรวจสอบเพื่อหาทางผลิตเพิ่ม เพราะงั้นถึงแม้เลล่าจะกวาดเอา Delusion ทั้งหมดที่ Ztudio ติดมาด้วยก็จริง แต่ยาต้านในกระเป๋าสตางค์ก็เป็นทางเลือกที่ดีกว่าที่จะทำให้ฟาเดียไม่ต้องติดยาเพิ่มขึ้นอีก เขาไม่ได้อยากห่างฟาที่อาละวาดจนนอนกันไม่ได้ทั้งคืนและเธอเพิ่งเพลียหลับไปไม่กี่นาทีเลยสักนิดมาโครออกรถอย่างรวดเร็วพร้อมกับถอนหายใจเอาความรู้สึกหนักอึ

ซ่าาา!“แค่กๆๆ”เฟรย่าลืมตาตื่นขึ้นมาในโกดังร้างแห่งหนึ่งด้วยแรงสาดของน้ำของฟาเดียที่ถูกอารักขาโดยชายชุดดำนับสิบ แขนขาเธอโดนมัดให้ล็อคติดกับเก้าอี้ ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้เธอเดินเล่นในห้างสรรพสินค้ากับลิซ่าและคิระหลังเลิกเรียนอยู่ดีๆ คนของสภาก็เข้ามารวบตัวเธอ ทำให้สลบไปและพามาที่นี่ด้วยสัญชาตญาณก็พอจะรู้ว่าเธอไปขัดขาใครเข้า แต่เอาจริงก็ไม่คิดว่าคนที่จ้องจะงัดกับเธอวันนี้คือฟาเดียแทนที่จะเป็นมาโครหรือท่านเซนจิ“หึ...ไหนแม็คล่ะ จะมาทั้งทีทำไมไม่มาพร้อมกัน?”คิดได้แบบนั้นเฟรย่าเลยตั้งคำถามและเค่นหัวเราะอย่างไม่เกรงกลัว ในสายตาเฟรย่า ไม่ว่าจะเป็นฟาเดียหรือมาโครก็ล้วนเป็นคนที่ทรยศเธอทั้งนั้นเพี๊ยะ!!!แต่แล้วสิ้นสุดคำพูดนั้นฟาเดียก็สะบัดฝ่ามือตบหน้าเธอฉาดใหญ่ ยิ่งทำให้เฟรย่าผุดเรื่องตลกขึ้นมาอย่าง“หรือแม็คไม่รู้? หมอนั่นน่ะ ยังโง่อยู่ดีสินะที่ไม่เคยเห็นธาตุแท้เธอเลยสักครั้ง จะเลิกปลอมได้ยัง?!”พรึ่บ!“อีเฟรย่า!!!”เพราะยังรู้สึกจากคำพูดเลโอที่เหยียดหยามตัวเองจนไม่มีชิ้นดี แถมยังถูกซ้ำด้วยคำพูดเฟรย่าอีกทีเหมือนเธอมันเลวมากทั้งที่คนพวกนี้ไม่รู้เบื้องลึกอะไรเลยสักนิด ฟาเดียเลยตรงเข้าไปบีบแก้ม

ย้อนกลับไป 1 ชั่วโมงก่อน@ เซฟต์เฮ้าส์แห่งหนึ่ง“ทำไมสังกัดผู้นำต้องทำแบบนั้น ในเมื่อมันเป็นหน้าที่ไอ้เซนจิในฐานะพ่อ”เสียงเข้มและรอยยิ้มสะใจผุดขึ้นมาบนหน้าผู้นำสูงสุด หลังได้ฟังเรื่องราวและคำขอของมาโครในสภาพเปื้อนเลือดไปทั้งตัว ที่มาขอให้ช่วยเหลือฟาเดียซึ่งสภาพจิตใจเธอตอนนี้ใกล้แตกสลายเต็มที“ใช่ครับ”มาโครเห็นด้วยในคำพูดนี้ คนที่จะให้ความช่วยเหลือฟาเดียได้ มีแค่คนที่มีฐานะเป็นพ่อของเธอจริงๆ แต่คำพูดของเขาก็ยิ่งทำให้ท่านผู้นำไม่ชอบใจมากเข้าไปอีก“ใช่? ก็ถ้ารู้อยู่แล้วว่าคำตอบคืออะไร แกเรียกเรามาเพราะเรื่องแค่นี้?”ดูจากสีหน้า มาโครรู้ดีว่าเหตุผลที่ท่านผู้นำไม่คิดจะช่วยแน่นอนเพราะฟาเดียกำลังถูกทุกคนเข้าใจผิด แต่ที่มันสะกิดใจคือคำว่า 'เรา' ของท่านผู้นำที่ทำเอาเขาแอบเลิกคิ้ว“หมดธุระแล้วใช่มั้ย”แล้วท่าทีสบายๆของคนที่นั่งอยู่ก็รีบเปลี่ยนเรื่องไปทันที แถมท่านผู้นำยังทำท่าจะลุกหนีอย่างไม่แคร์อะไรอีก“เดี๋ยวครับท่าน!”“สรุปแกกับฟาเดียมันมีอะไรมากกว่าที่คิดจริงๆงั้นสิ”เพราะเห็นท่าทางของมาโครเปลี่ยนเป็นร้อนรนอย่างผิดสังเกต คำถามตรงประเด็นก็ไล่ต้อนเขาทันที ถึงตอนนี้มาโครไม่หยุดคิด เขาพยักหน้