Lahat ng Kabanata ng Captivating The Brutish Billionaire (Tagalog) : Kabanata 11 - Kabanata 20

~Agathe~Matulog sa iisang kwarto kasama siya, iyon lang ang tanging hiling ko. Sa simpleng dahilan na ayokong mag-isa sa buong magdamag.Ni hindi ko alintana kung sa sofa niya ako papatulugin, basta’t hindi ako babalik sa sarili kong kwarto na mag-isa at takot na takot.Pero, mahahalata sa kanyang mga mata na may iba siyang ninanais.Bigla na lang naging napakatindi ng kanyang pagtitig. Animo’y puno ng sensualidad na ni hindi ko inakalang taglay niya.Gayunpaman, ako rin ang siyang nagtaboy sa mga ideyang iyon. No way in hell, imposible. Baka guni-guni ko lamang iyon.Walang kahit anong posibilidad na ang gagong ito ay may pagnanasa sa akin. Kaya, sa nanginginig kong tinig, nagtanong ako."A-anong ibig mong sabihin?"Sa isang iglap, ang pilyong ngiti niya ay napalitan ng isang nakakatakot na ngisi. Isang ngiting tila nagsasabing hindi ko magugustuhan ang susunod na maririnig ko."Nagkukunwari kang inosente, mahal ko? I see.""Ano?"Niloloko ba niya ako? Ang kapal ng mukha ng lalaking

~Agathe~Nagising ako kinaumagahan na pakiramdam ko’y bugbog na bugbog ako. Masakit ang buong katawan ko, pati na rin ang puso ko.Parang hindi totoo ang lahat. Para bang nasa isang bangungot ako.Wala akong saplot, nakabalot pa rin sa kumot. Hindi ako makakilos o makatayo habang inaalala ko ang mga nangyari kagabi.Siguradong-sigurado ako na nagkaroon kami ng koneksyon, hindi lang basta libog ang namagitan sa amin.Kaya hindi ko maintindihan kung bakit bigla na lang siyang nawala, ni hindi man lang ipinaliwanag kung ano ang nangyari sa aming munting pagtatalik.Kung maaari ko iyong tawaging ganoon. Isa siyang demonyong babaero, sa totoo lang!“Hayop na iyon.” Bulong ko sa sarili ko.Sinabi ko sa kanya na siya ang unang lalaki sa buhay ko. Malamang, nainis siya dahil doon.“Ehh, ano ngayon? Gusto ba niya ng babaeng mas bihasa kaysa sa akin? Nakakainip ba akong kasama sa kama, ganoon ba ‘yon?”Napansin kong maliwanag ang araw nang silipin ko ang bintana. Tumigil na ang pag-ulan ng niye

~Gunther~Nawala lang ako ng ilang segundo at si Agathe ay nakatawag na agad ng pansin ng grupo ng mga lalaking namimili sa boutique.Ang pinakamasaklap, isa sa kanila ang buong tapang na lumapit sa kanya, at hindi lang basta kung sino, kundi si Thaddeus mismo.Ang pinsan kong pinakamalapit sa akin. Magkaedad lang kami.Ni minsan, hindi pinansin ni Thaddeus ang mga babaeng ipinakilala ko sa kanya noon sa boutique niya.Pero, para unahin niyang ipakilala ang sarili niya sa asawa ko, ibang usapan na ’yon. Mukhang nabighani siya sa pambihirang ganda ni Agathe.Kahit nakasuot lang siya ng simpleng abong hoodie at lumang sweatpants ko, namumukod-tangi pa rin siya. Wala siyang suot na makeup o kung ano pa man.Lalo pang pinatingkad ng mahaba niyang kulot na pulang buhok ang alindog niya. Isa itong uri ng kagandahang kayang magsindi ng pagnanasa sa kahit sinong lalaki.Hindi pa kasama roon ang kanyang matang kasing kulay ng karagatan, isang matinding sandatang ni hindi niya alam na taglay ni

~Agathe~Kaya kahit bago pa kami magkakilala, may iba na siyang minahal.May babae nang nagmamay-ari ng puso niya, malamang ay ang ina ng batang babae.Bigla na lang parang sumabog ang puso ko sa sakit. Masakit, halos hindi ako makahinga.Dapat alam ko na 'yon bago ko pa siya pinapasok sa mundo ko. Grr.Alam kong wala akong karapatang maramdaman 'yon. Wala akong karapatang magreklamo, 'yan ang totoo.Kasi sino ba naman ako, diba? Kahapon lang kami nagkakilala, sa totoo lang.Walang mala-pelikulang pagkikita o kung ano man.At higit sa lahat, wala akong saysay kundi isang taong may utang sa kanya ng mahigit isang milyong piso para sa operasyon ng nanay ko.Pero sa totoo lang, may parte sa akin na umasa pa rin.Paano kung totoo ang mga fairy tale, at kami talaga ang nakatadhana para sa isa’t isa?Ako rin naman ang unang tumawa sa ideyang 'yon.Ang tanga-tanga ko talaga.Tumalikod ako upang muling tingnan sila at may isang bagay akong napansin.Sa unang pagkakataon, ang lalaking iyon ay

~Agathe~Hindi ako isang ina, at hindi rin ako kailanman nanganak ng isang bata.Ngunit, bakit pakiramdam ko noong nakita kong nahulog si Carlyle sa hagdan, parang agad na pinagpira-piraso ang puso ko?Ramdam ko ang pagkapunit nito. Hindi ko lang iniisip iyon.Hindi ito dahil ayaw kong makakita ng nasasaktan. Iba ito, isang bagay na hindi ko maipaliwanag.Hindi ko maintindihan kung paano nagawa ng batang iyon at ng ama niya na pukawin ang ganitong matinding damdamin sa akin mula nang makilala ko sila.Lumapit si Gunther sa anak niyang si Carlyle. Lumuhod siya at inakay ang walang malay na katawan ng bata sa kanyang mga bisig."Hey, baby. Gumising ka na. Sige na. Carlyle. ."Sa unang pagkakataon, napansin kong lumuha si Gunther. Bagamat, mabilis din niyang pinunasan iyon.Nanigas ako sa eksenang iyon. Bigla akong nakaramdam ng matinding galit at sama ng loob sa ina ni Gunther.Paano niya nagawang gawin iyon sa isang bata, sa mismong apo niya?Gusto ko ring lapitan si Carlyle. Gusto kon