All Chapters of Captivating The Brutish Billionaire (Tagalog) : Chapter 51 - Chapter 60

~Agathe~Nararamdaman ko ang pagbabara sa aking lalamunan habang nasaksihan ko siyang maging mahina sa harapan ko. Pero, bakit ako hihingi ng tawad sa isang bagay na ni hindi ko maintindihan?“Gunther, maniwala ka, wala talaga akong alam sa sinasabi mo. Wala akong maalala. Ang huling alaala ko ay 'yung nag-aalmusal tayo ni Carlyle sa breakfast nook.” Paliwanag ko habang humihingal, desperadong ipaintindi at ipakiusap na magtiwala siya sa akin.“Wala akong maalala.” Ulit ko, sinadya kong idiin ang mga salita para siguruhing marinig niya kung sakaling hindi niya ito narinig sa una. “Wala talaga akong maalala!”Muling napuno ng luha ang aking mga mata, ngunit pilit kong pinigilan ang mga ito na bumagsak sa aking mga pisngi.Tinitigan ko siya ng diretso, hindi kumukurap, umaasang mababasa niya sa aking mga mata ang katotohanan, na totoo ang sinasabi ko.Makaraan ang ilang segundo, tila unti-unti nang kumalma si Gunther. Pinigilan din niyang pumatak ang kanyang mga luha, kahit na pinunasan

~Agathe~“Nagtataka ako kung ano ang sakaling nagpapatagal sa’yo, mahal ko.” Malamig at nakakatakot ang boses ni Gunther, dahilan para manginig agad ang buo kong katawan.“Naghihintay kami ni Carlyle sa entertainment room. Nakatulog na siya sa kahihintay, samantalang ikaw naman, heto’t nakikipag-usap na naman sa kung sinong putang-inang lalaki sa likod ko.”Binigyang-diin ni Gunther ang huling mga salita, halatang punong-puno ng pangungutya ang kanyang tono. Napansin kong napabuntong-hininga si Thaddeus, waring nagsasawa na sa drama ng pinsan niya.“Ikaw na mismo ang nagsabi niyan, mahal kong pinsan. Nag-uusap lang kami. Kailan pa naging krimen ang makipag-usap sa ibang tao?”Lumingon ako kay Thaddeus, at hindi ko napigilang sawayin siya. “Diyos ko naman, ‘wag mo na siyang galitin pa lalo. Baka saktan ka na naman niya.” Bulong ko, habang naaalala ang nangyari noon sa boutique niya.Ngunit ngumisi lang si Thaddeus sa akin, tila walang pakialam o takot man lang. Napakagat ako sa labi sa

~Agathe~Ang pananatili ko sa Stonewood City nang halos isang linggo ay nagpakita sa akin na kaya ko rin palang mahalin ang ganitong uri ng buhay, kasama sina Gunther at Carlyle.At, nang tuluyan ko nang tinanggap na nakapasok na si Gunther sa puso ko, hindi ko inaasahan ang sakit ng paulit-ulit na pagdanas ng pangungutya mula sa kanyang ina.Ang makita ang kanyang mga matang puno ng pagkasuklam at galit na nakatuon sa akin ay labis na napakasakit, higit pa sa kaya kong unawain.Sa kaibuturan ng puso ko, hinangad kong tanggapin niya ako, marahil ay repleksyon din ng kagustuhan ng bawat manugang na babae.Papalayo na sana ako nang tahimik, ngunit nagulat ako nang makita sina Peter at Calixto na nakatayo sa likuran ko.At, para bang hindi pa sapat, pumwesto pa sila sa kaliwa at kanan ko. Para bang tahimik nilang ipinapahiwatig sa lahat na handa silang protektahan ako anuman ang mangyari.At, tila wala rin silang pakialam kahit pa ina ng kanilang boss ang posibleng harapin nila. Lalo ako

~Agathe~[Flashback, fifteen years ago]Sinubukan kong pakalmahin ang mabilis na tibok ng puso ko sa pamamagitan ng pagtapik nang ilang beses sa aking dibdib at paghinga nang malalim. Halos mahuli na ako!Pero, bakit ba ang bilis ng tibok ng puso ko?Marahil, bumibilis ang tibok nito dahil sa sakit ng makita ang mga baboy-ramo na pinapatay ng aking ama at ng kanyang mga kasamahan.Marahil, bumibilis din ito dahil sa kaba nang makita ang ilang estrangherong dumating na pinaka-nakakatakot ang dating.“Magandang umaga. Ako si Clermont Silvestri, kasalukuyang chief executive officer ng Silvestri Group of Companies.” Narinig kong sabi ng isang malalim at nakakatakot na tinig.Bigla kong narinig ang mga bulungan ng pagtataka mula sa mga kasamahan ng aking ama. Napakunot ang noo ko dahil hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin ng chief executive officer.“Mula kami sa Stonewood City.” Biglang napasinghap sa gulat ang ilan sa mga kasamahan ng aking ama.Stonewood City?Hindi ko sigurado kung

~Agathe~[Flashback, fifteen years ago]Isang linggo na ang lumipas mula nang mangyari ang insidente at hindi na naging katulad ng dati ang aking ina. Ilang beses na siyang nagtangkang kitilin ang kanyang sariling buhay at palagi akong naroon upang masaksihan ang lahat ng iyon.Hindi pa ako nakakatulog mula kagabi at kumakalam na ang sikmura ko sa gutom. Ubos na ang pagkain sa aming ref at aparador pagdating ng ikatlong araw.Paulit-ulit akong nagmamakaawa sa aking ina na bigyan ako ng pagkain, ngunit palagi niya akong pinalalabas ng kanyang silid at ikinukulong ang sarili niya roon maghapon.Upang maibsan ang gutom, niyayakap ko ang aking tuhod, nakahiga akong hinang hina sa kama ko habang umiiyak hanggang makatulog muli. Apat na araw na mula nang hindi ko na kayanin ang gutom, lampas na ako sa punto ng paghihirap at limitasyon ko.Nang bumangon ako mula sa kama, nangangatog ang aking mga binti. Malabo ang aking paningin at tila pinupukpok ng martilyo ang aking ulo.Sobrang sama ng p