Semua Bab Captivating The Brutish Billionaire (Tagalog) : Bab 1 - Bab 10

~Agathe~“Mang akit ka ng isang matandang hukluban na may limpak-limpak na pera upang sa wakas ay mapondohan mo na ang pagpapaopera ng iyong ina.”Inayos ko ang walang laman na platter ng highball glasses sa countertop, sinulyapan ko si Grazie para ipakita sa kanya ang naguguluhan kong ekspresyon."You are in desperate need of cold cash, 'di ba? It's all over your pretty face.”Tumingin ako sa ibaba, nakasasakal na kalungkutan ang makikita mula sa aking bughaw na mga mata. Napansin marahil ni Grazie na may gumugulo sa akin simula pa kaninang umaga.Gulong-gulo na ang isip ko. Nakatanggap ako ng tawag mula sa nag-iisang ospital sa aming nayon.Sinabi sa akin ng punong doktor na nagtatrabaho doon na mas lumala ang kalagayan ng aking ina. Hindi na gumagana ang kanyang mga gamot at kailangan na niyang maoperahan sa lalong madaling panahon.At, dapat itong mangyari ngayong gabi kung hindi ay huli na ang lahat para sa aking kaawa-awang ina. Ang tanging komplikasyon ay, wala pa akong naihand

~Gunther~"Maaari mo ba iyong ipaliwanag sa akin? Sa tingin ko ay hindi ko naiintindihan, Atty. Schneider."Nag-aalmusal ako sa beranda ng aking villa, kasama ang pinaka-pinagkakatiwalaang abogado ng aking yumaong lola, si Atty. Spencer Schneider.Dalawang buwan na ang lumipas mula nang pumanaw ang aking lola sa edad na walumpu’t isa. Isa itong madilim na panahon para sa aming pamilya, lalo na para sa akin.Ilang linggo rin bago ako nakabawi. Isip, katawan, at kaluluwa. Isa sa mga pinakamasakit na panahong magbalik sa dati kong sarili matapos tumawid si Abuela sa kabilang buhay.Sa kabila ng lahat, naging mapang-unawa sa akin si Atty. Schneider. Matagal na siyang sabik na basahin sa akin ang huling habilin at testamento ng aking lola."Tama ang narinig mo, Gunther." Ani Atty. Schneider sabay higop ng mainit na kape.Hingal na hingal ako dahil kakagaling ko lang sa pag-eehersisyo. Inihilig ko ang aking ulo sa sandalan ng upuan. Basang-basa ako ng pawis, kahit pa malamig ang panahon."H

~Gunther~"Sa kasamaang palad, hindi ako nagbibigay ng pangalawang pagkakataon sa mga taong nanakit sa akin, mahal ko."Wala akong pakialam kung siya pa ang susi ko para makuha ang mana ko. Sinampal niya ako, karapat-dapat niyang lisanin ang mundong ito.Wala pang babaeng kailanman ang nagpahiya sa akin ng ganoon. At 'yon ay hindi kayang palampasin ng nasaktan kong ego.Ikinasa ko ang espesyal kong revolver, at ang tunog ng umiikot na silindro ay musika sa aking pandinig. Tinitigan ko ang babaeng nakaluhod sa harapan ko."May huli ka bang kahilingan?"Pumikit siya, may mga luhang dumadaloy sa kanyang mga mata, tila ba nagdarasal sa kanyang Diyos. Pinigilan ko ang sarili ko, naghintay ako.Hanggang sa mainip ako. "Wala? Sige."Inilapit ko ang revolver sa gilid ng kanyang ulo, at halos iputok ko na ang gatilyo, halos. Pero, may ibinulong siya na ikinagulat ko."Puwede ba akong humingi ng halik?"Nagulantang ako. "Ano?"Idinilat niya ang kanyang mga mata at tumitig ng direkta sa akin. "H

~Agathe~“Pagkatapos nating ikasal, hindi ka muna pwedeng bumalik sa Snowflake Village. Bukod pa diyan, bawal kang makipagkita sa nanay mo. Mananatili ka sa tabi ko. Umulan man o umaraw, umaraw o gabi, dito ka sa loob ng tatlong buwan.”Ang kapal ng mukha ng lalaking ‘to.Paano niya nagagawang inisin ako nang ganito? Parang likas na talento niya na talaga ‘to.“Kung nagtatanong ka kung bakit? Kailangan nating gawing mas kapani-paniwala ang setup natin sa mga magulang ko at sa abogado ng lola ko. May tanong ka pa ba?”Halos mabitawan ko ang ballpen na iniabot niya sa akin. Tama ako. Simula sa sandaling ito, bilanggo na niya ako.It would be sealed kapag pinirmahan ko na ang marriage contract na ‘to.“Wala na, mahal na prinsipe.”Punong-puno ng sarkasmo ang boses ko, at hindi ko man lang naitago ang pagkainis ko. Pagkatapos kong pirmahan ang espasyo sa ibabaw ng pangalan ko, ibinalik ko agad ang papel at ballpen sa kanya.Pagkakataon naman niya para pumirma. Pinanood ko siya nang mabuti

~Agathe~Nakikita ko ang aking ina sa harapan ko. Mukha siyang malusog at masigla. Wala na ang mga palatandaan ng kanyang karamdaman sa kanyang mga mata.Sumasayaw siya habang nakasuot ng dilaw na bestidang sundress at habang nakatayo sa gitna ng isang malawak na lupain na punong-puno ng makukulay na rosas. Maliwanag ang sikat ng araw sa itaas namin.Hindi ko pa siya kailanman nakita na ganoon kasaya.‘Mama?’Sinubukan kong lapitan siya. Ngunit sa bawat hakbang na ginagawa ko, lalo lamang akong napapalayo sa kanya. Ano'ng nangyayari?‘Mama!’Nanginig ang aking tinig sa takot. Lalo na nang biglang dumilim ang lahat sa paligid namin.Bigla na lang naglaho ang malawak na lupain ng mga rosas, at ang aking ina ay hindi na makita kahit saan. Ang dating napakagandang tanawin ay biglang naging bangungot.‘Mama!’Kakaiba na ang boses ko’y paulit-ulit na bumabalik sa akin. Paikot-ikot ako, ngunit ako lang ang nandoon.‘Mama! Ako ito. Si Agathe! Nasaan ka?’Hanggang sa dumilat ako at humugot ng