All Chapters of มัทรีลุ้นรัก: Chapter 31 - Chapter 40

มัทรีออกมาสูดอากาศที่ระเบียงตอนเช้าเหมือนเช่นเคย เธอไม่ใช่คนตื่นเช้ามากเท่าไรก็จริง แต่ก็มักจะตื่นเวลาเดิม ทว่าเมื่อมาพักในที่บรรยากาศดีๆ หญิงสาวก็จะตั้งนาฬิกาให้ตื่นเช้าเข้าไว้ร่างบางยืนนิ่งๆ หลังถ่ายรูปธรรมชาติสวยๆ ครู่หนึ่งก็รู้สึกถึงความเคลื่อนไหวด้านหลังทว่าพอจะหันไปก็มีความอบอุ่นโอบล้อมเข้ามาเสียก่อน ตามด้วยรอยประทับอุ่นวาบแนบตรงข้างลำคอชวนให้ใจหวิวนิดๆ เร้าใจหน่อยๆอ้อมกอดอุ่นที่ได้รับมาตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงเช้าทำให้มัทรียิ้มออกมา เธอคุ้นเคยกับสัมผัสจากฐิติกรแล้วทั้งยังรู้สึกดีจนอยากอยู่ในอ้อมอกอุ่นนี้ไปให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ร่างบางที่เอนอิงมาหาเขาทำให้ชายหนุ่มกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้นพร้อมกับวางคางลงบนกลุ่มผมนุ่ม“ไม่หนาวเหรอ ออกมาแต่เช้าเชียว”“นิดหนึ่งค่ะ”“ทำไมไม่ปลุกผมมาด้วยหืม?”ฐิติกรถาม เสียงทุ้มดูอบอุ่นน่าฟัง ไม่ได้เป็นคำต่อว่า“เห็นคุณหลับน่ารักดี”มัทรีตอบเสียงเบาคิ้วเข้มขยับขึ้นอย่างไม่คาดคิดในคำตอบของหญิงสาว ก่อนจะเลื่อนหน้าลงมาอยู่ในระดับเดียวกันเพื่อมองดวงหน้าใสชัดๆ แล้วถามข้างแก้มเนียน“แอบมองผมหลับเหรอ”มัทรีไม่ตอบ ทว่ายักไหล่แล้วหัวเราะในลำคอ แก้มผ่องขยับขึ

ทุกอย่างมาเร็วและจบลงเร็วจนมัทรีปรับความรู้สึกไม่ทัน สิ่งที่ปลอบใจตัวเองได้มีเพียง เธอยังไม่ถลำลึก เธอยังไม่สูญเสียสิ่งใดให้ฐิติกรแม้แต่ใจของตัวเอง มัทรีบอกตัวเองอย่างนั้น แม้จะกังขาอยู่ลึกๆ ว่าใจเธอยังเป็นของตัวเองอยู่จริงหรือ?หญิงสาวตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ด้วยท่าทางที่ไม่สดชื่นนัก เธอมองตัวเองในกระจกแล้วยิ้มไปเรื่อยๆ หลายแบบซ้ำๆ ให้ดูเป็นธรรมชาติที่สุดเพื่อให้หน้าตัวเองชิน ก่อนจะหน้าเศร้าลงทั้งที่คิดว่าทำใจได้ แต่ทำไมรู้สึกหงอยอย่างไรก็ไม่รู้“แกเป็นอะไรหรือเปล่ามัท”พิสินีถามขึ้นเมื่อนั่งข้างกันในรถขณะมาเที่ยวกับรติยา โดยฐิติกรไม่ได้มาด้วยอีกเช่นเคย“วันนี้ทั้งวันแกยิ้มเยอะอย่างกับคนบ้า”เพื่อนสาวถามพร้อมสีหน้าสงสัยสุดๆ ทำเอามัทรีถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว ไม่คิดว่าการพยายามทำตัวสดชื่นของตนมันจะกลับกลายเป็นเกินเหตุไปหน่อย เมื่อคิดตามแล้วเธอก็ขำออกมา“แกนี่ เปรียบเทียบเกินไปหรือเปล่า”“ก็มันจริงนี่ ปกติแกเป็นคนไม่ค่อยยิ้ม ถึงชอบแค่ไหนแกก็แค่ตาวาวหรือไม่ก็ยิ้มบางๆ ไอ้ยิ้มกว้างเห็นเหงือก หัวเราะทุกเรื่องที่คุยกันแบบนี้แกไม่เคยเป็น”พิสินีวิเคราะห์ให้ฟังละเอียดยิบ ทำเอาคนที่พยายามสนุกถอนห

เช้าวันต่อมามัทรีรีบตื่นตอนใกล้สว่างแม้จะถูกฐิติกรดึงกลับไปนอนด้วยกันแต่เธอก็ปฏิเสธ“จะปล่อยผมให้นอนหนาวคนเดียวเหรอ ยังเช้าอยู่เลย”“ฉันนัดกับคุณแยมแล้วก็สินีเอาไว้น่ะค่ะ ว่าจะไปนั่งแพด้วยกัน”“นอนต่ออีกหน่อยก็ได้ แยมมาค่อยลุกออกไป ข้างนอกหนาวออก”มือหนาพยายามยื้อตัวเธอเอาไว้ ทว่ามัทรีแกะออกพร้อมบอกเสียงเบา“ไม่ได้ค่ะ ฉันไม่อยากให้คุณแยมกับสินีสงสัยว่าเราทำอะไร”“นี่คุณยังคิดอีกเหรอว่าคนอื่นจะคิดว่าไม่มีอะไร ทั้งที่คุณนอนกับผมทั้งคืนแบบนี้”ฐิติกรถามกลั้วหัวเราะ ทำเอามัทรีหน้างอ“รู้น่า แต่ฉันก็อยากทำตัวให้พร้อม ไม่ใช่มัวขลุกอยู่กับคุณข้างในนี้”เธอมีเหตุผลของเธอเอง แม้จะเข้าใจดีว่าสำหรับคนอื่นเธอคงไม่เหลือความบริสุทธิ์อยู่แล้ว แต่มัทรีไม่อยากให้คนคิดว่าตนเองมัวแต่ติดผู้ชายจนลืมนัดกับเพื่อน“โอเค ตามใจคุณ อยากรอข้างนอกก็รอ เอาเสื้อกันหนาวผมใส่เพิ่มด้วย”ชายหนุ่มไม่อยากเอาแต่ใจให้หญิงสาวหงุดหงิดจนเสียบรรยากาศดีๆ ระหว่างกันจึงยอมปล่อยอีกฝ่ายโดยง่าย แต่ไม่ลืมยื่นเสื้อที่ถอดออกตั้งแต่เมื่อคืนส่งให้ด้วยความเป็นห่วงมัทรีมองเสื้อตัวใหญ่ก่อนจะตัดสินใจรับมาพร้อมกับยิ้มบางส่งให้เขาแล้วพึมพำขอบ

ร่างสองร่างบดเบียดเข้าหากัน ทั้งที่บนร่างสาวยังมีเสื้อผ้าครบพร้อมทว่าความร้อนซ่านก็ครอบคลุมแทบทั่วตัวฐิติกรรุกจูบเร่าร้อนแผดเผาชนิดที่ไม่เคยจูบมัทรีแบบนี้มาก่อน ปกติเขาค่อนข้างจะทะนุถนอมเธอ ทว่าในตอนนี้ใจหนุ่มเตลิดมาไกลแล้ว แถมความร้อนกร้าวก็อยากหาทางระบายให้เร็วที่สุด แต่เพราะเป็นมัทรีถึงจะใจร้อนแค่ไหนชายหนุ่มก็พยายามระมัดระวัง ดึงความต้องการของตัวเองให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้มือหนาลูบไล้เรือนกายบอบบางนุ่มมือทุกส่วนแผ่วเบา ลากไล้บีบคลึงทั้งอกอวบ เอวบาง ต้นขา กลางร่าง แล้ววกกลับขึ้นยังหน้าอกเคร่งครัดเต็มไม้เต็มมืออีกครั้งโดยครั้งนี้สอดเข้ามาภายในเสื้อเกาะกระชับเคล้นเป็นจังหวะตามใจตัวเองอกอวบสะท้อนเล็กน้อยตามจังหวะหอบหายใจของคนตัวเล็ก มัทรีลูบไล้แขนกำยำบ่าไหล่หนาระบายอารมณ์ร้อนรุ่มที่สุมในร่างกายด้วยไฟเสน่หาที่ถูกจุดจากชายหนุ่ม เธอพยายามผ่อนคลายจิตใจของตัวเองเพื่อลดความกังวลกับสัมผัสแปลกใหม่ อยากลองให้โอกาสตัวเองได้รู้จักความใคร่ในอารมณ์ที่ตื่นเร่าเพราะกามารมณ์ ทว่าหากไม่ใช่ฐิติกรเธอคงไม่ยินยอมเช่นกันปลายนิ้วแข็งแรงสะกิดตะขอด้านหลังแล้วเลื่อนมาดันผ้าลูกไม้ด้านหน้าสูงขึ้น ก้อนเนื

มัทรีเหลือบมองไปยังบิดาในทันทีพร้อมกับส่งสายตาขอร้องให้ช่วย เพราะแม้จะตกใจอยู่บ้างแต่เธอก็คิดถึงฐิติกรมากไม่ต่างกัน ถึงจะยังไม่เคยคิดเรื่องไปอยู่ต่างประเทศก็เถอะ“เอาล่ะๆ ใจเย็นๆ ก่อนเถอะแม่ เขาก็เพิ่งมาขอ ยังไม่ได้จะเอาไปวันนี้พรุ่งนี้ ใช่ไหมพ่อหนุ่ม”บิดาเอ่ยขึ้นอย่างพยายามช่วยแก้สถานการณ์มัทรีรีบกระชับมือหนาอีกครั้งให้เขารับคำ ฐิติกรคิดเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยตอบ“ครับ”หญิงสาวแอบถอนหายใจโล่งอกที่ชายหนุ่มไม่ได้แข็งขืนยืนยันจะทำตามความต้องการของตัวเอง“ถ้าอย่างนั้นก็เท่ากับว่าผู้ใหญ่รับรู้ว่าคบหากันแล้ว เรียนรู้กันไปสักพักแล้วค่อยพาผู้ใหญ่ที่บ้านมาคุยกับพ่อแม่นะ”บิดามัทรีสรุป ทว่ามารดาของเธอไม่ยอมจบ“แต่นี่ฝรั่งนะพ่อ เขาจะพาลูกไปอยู่ตั้งไกลนะ พ่อยอมได้ยังไง มาขอแม่ก็ไม่ยกให้นะ”“ก็คนมันรักกัน เราจะไปบังคับให้แยกกันอยู่ได้ยังไง”บิดาหันไปดุมารดาเบาๆ ที่คู่ชีวิตทำตัวไม่มีเหตุผล“ผมมีบ้านอยู่ที่ไทยครับ ผมพามัทรีกลับมาพักแล้วก็มาเยี่ยมท่านทั้งสองคนบ่อยๆ ได้ครับ”ฐิติกรอธิบายอย่างมีเหตุผลด้วยภาษาทางการ แม้จะดูแปลกแต่ก็เห็นถึงความจริงใจ“เห็นไหม พ่อหนุ่มเขาก็พาลูกกลับมาหาได้ แม่อย่าเพิ่งตีตนไ