33.ว่าที่ลูกเขยที่ไม่ต้องการ

มัทรีเหลือบมองไปยังบิดาในทันทีพร้อมกับส่งสายตาขอร้องให้ช่วย เพราะแม้จะตกใจอยู่บ้างแต่เธอก็คิดถึงฐิติกรมากไม่ต่างกัน ถึงจะยังไม่เคยคิดเรื่องไปอยู่ต่างประเทศก็เถอะ

“เอาล่ะๆ ใจเย็นๆ ก่อนเถอะแม่ เขาก็เพิ่งมาขอ ยังไม่ได้จะเอาไปวันนี้พรุ่งนี้ ใช่ไหมพ่อหนุ่ม”

บิดาเอ่ยขึ้นอย่างพยายามช่วยแก้สถานการณ์

มัทรีรีบกระชับมือหนาอีกครั้งให้เขารับคำ ฐิติกรคิดเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยตอบ

“ครับ”

หญิงสาวแอบถอนหายใจโล่งอกที่ชายหนุ่มไม่ได้แข็งขืนยืนยันจะทำตามความต้องการของตัวเอง

“ถ้าอย่างนั้นก็เท่ากับว่าผู้ใหญ่รับรู้ว่าคบหากันแล้ว เรียนรู้กันไปสักพักแล้วค่อยพาผู้ใหญ่ที่บ้านมาคุยกับพ่อแม่นะ”

บิดามัทรีสรุป ทว่ามารดาของเธอไม่ยอมจบ

“แต่นี่ฝรั่งนะพ่อ เขาจะพาลูกไปอยู่ตั้งไกลนะ พ่อยอมได้ยังไง มาขอแม่ก็ไม่ยกให้นะ”

“ก็คนมันรักกัน เราจะไปบังคับให้แยกกันอยู่ได้ยังไง”

บิดาหันไปดุมารดาเบาๆ ที่คู่ชีวิตทำตัวไม่มีเหตุผล

“ผมมีบ้านอยู่ที่ไทยครับ ผมพามัทรีกลับมาพักแล้วก็มาเยี่ยมท่านทั้งสองคนบ่อยๆ ได้ครับ”

ฐิติกรอธิบายอย่างมีเหตุผลด้วยภาษาทางการ แม้จะดูแปลกแต่ก็เห็นถึงความจริงใจ

“เห็นไหม พ่อหนุ่มเขาก็พาลูกกลับมาหาได้ แม่อย่าเพิ่งตีตนไ