All Chapters of มัทรีลุ้นรัก: Chapter 1 - Chapter 9

“เราพยายามกันเต็มที่แล้ว ผลประกอบการไม่ดีขึ้นมาสองปีแล้ว มีคำสั่งมาแล้วว่าให้ลดจำนวนคนลง มีผลสิ้นเดือนนี้”หลังหัวหน้าพูดจบภายในห้องประชุมเล็กเงียบกริบ ได้ยินเพียงเสียงแอร์ที่เปิดเย็นฉ่ำ ทว่าเวลานี้หลายคนคงรู้สึกว่ามันหนาวเกินไป สีหน้าทุกคนในห้องประชุม ว่างเปล่า งุนงง หวาดหวั่นระคนกันสิ้นเดือน นั่นหมายถึงหนึ่งอาทิตย์ข้างหน้านี้เอง“ความจริงเรื่องนี้ต้องเก็บไว้ก่อน แต่พี่ไม่สบายใจ พี่อยากให้พวกเรารู้เอาไว้ก่อนบ้าง ดีกว่าฟ้าผ่าลงมาทีเดียวเลย”มัทรีกลืนน้ำลายพร้อมถอนหายใจ ทีมของเธอเป็นทีมที่ทำผลงานได้ดีที่สุดในบรรดาทีมครีเอทีฟทั้งสี่ทีมในบริษัทเพราะขายงานได้บ่อยครั้งกว่าทุกทีม ได้แต่หวังว่าคงจะไม่มีผลกระทบถึงทีมของพวกเธอสามวันก่อนวันสิ้นเดือน“ผู้บริหารกำหนดจำนวนคนให้มาจัดการเอาเอง จะทำยังไงก็ได้แต่ต้องเหลือคนเท่านี้ ผู้ใหญ่ก็ประชุมเครียดกันมาสองสามวันเลย สรุปคือจะเหลือทีมครีเอทีฟแค่สองทีม โปรดักชั่นสองทีม แล้วก็ลดจำนวนคนในทีมให้น้อยลง”คนฟังเม้มปากมองสบตาหัวหน้างานนิ่ง ในห้องประชุมเล็กมีเพียงเธอถูกเรียกเข้ามาคุย ความรู้สึกบางอย่างเริ่มเข้ามาในความคิด ไม่ใช่ลางสังหรณ์หรอก มันเป็นสิ่งที

แม้ไม่ได้ทำงานประจำแล้วมัทรีก็ยังตื่นเวลาปกติ นั่นทำให้มีเวลาในการออกกำลังกายตอนเช้าด้วย นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เธอดูเพรียวขึ้น เพราะได้ออกกำลังกายทุกวันจากอาทิตย์ละสามสี่วันในตอนทำงาน โดยใช้การวิ่งที่เครื่องในฟิตเนสของคอนโดสลับกับโยคะในห้องตัวเองเพื่อความไม่น่าเบื่อที่สำคัญมัทรีไม่อยากให้ตัวเองกลายเป็นคนเฉาและจมอยู่กับความคิดของตัวเองคนเดียว การออกกำลังจึงช่วยได้เป็นอย่างดีช่วงนี้เธอกำลังฝึกการตัดต่อวิดีโอด้วยตัวเองรวมถึงการทำงานกราฟิกโดยศึกษาผ่านยูทูบ หญิงสาวพบว่าการพยายามเรียนรู้ด้วยตัวเองไม่น่าเบื่อเลยสักนิด อยากรู้อะไรก็ดูได้ตามความชอบของเราเอง นั่นยิ่งทำให้รู้สึกสนุกอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นบ่ายวันหนึ่งระหว่างกำลังพยายามสร้างภาพกราฟิกตัวการ์ตูนน่ารักอยู่นั้นพิสินีก็โทรมา“ว่าไง”‘ฉันมีงานพิเศษสุดเอกซ์คลูซีฟมาบอกแก’“อะไรของแก พิเศษแล้วยังเอกซ์คลูซีฟอีก”‘เพราะมันเป็นขั้นกว่าไง แกสนไหม’“ยังไม่รู้เลยว่างานอะไร”‘เป็นล่าม’พิสินีบอกมาตามสายด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น แต่คนฟังถึงกับขมวดคิ้ว“พิเศษยังไง เราได้ภาษาอยู่แล้ว เป็นล่ามนี่มันธรรมดามากเลยนะ”‘มันพิเศษเพราะ เป็นล่ามส่วนตัวของลูกช

‘เช็กระดับความสัมพันธ์ชะนีเผือกด้วย’ก่อนขึ้นเครื่องมัทรีได้รับข้อความจากพิสินี หญิงสาวอ่านแล้วก็อดหลุดขำออกมาไม่ได้ รหัสของอีกฝ่ายเป็นภาษาที่ผู้หญิงน้อยคนจะใช้ อาจเป็นเพราะเพื่อนร่วมงานรอบข้างเต็มไปด้วยเก้งกวาง เพื่อนของเธอจึงติดคำมาหลายคำ พิสินียังเคยมาแอบกระซิบกับเธออีกว่าสงสัยคุณพรรษหัวหน้าเลขาของตัวเอง เพราะอีกฝ่ายค่อนข้างดุและเจ้าระเบียบ ใส่เสื้อผ้าเป๊ะโทนเดียวกันทุกกระเบียดนิ้ว แถมยังโสด เพื่อนสนิทของพิสินีที่เป็นเกย์อยู่ฝ่ายขายก็ถูกใจหุ่นแน่นกล้ามเป็นมัดของคุณพรรษ คอยมาวนเวียนเฝ้ามองบ่อยๆมัทรีมองเหนือน่านฟ้าจังหวัดเชียงรายขณะที่เครื่องกำลังจะลงจอดสนามบินแม่ฟ้าหลวงอย่างรู้สึกสดชื่น นานแล้วที่เธอไม่ได้เห็นสีเขียวแบบนี้ อย่างน้อยภายใต้ความรู้สึกกดดันกับหน้าที่พิเศษที่ได้รับมอบหมายเธอก็ยังมีธรรมชาติช่วยบำบัดบ้าง แม้ตอนนี้ยังไม่ได้ตั้งใจจะทำ ยังก้ำกึ่งอยู่ก็ตาม“ขอโทษค่ะ ไม่ทราบว่าจะไปที่ไหนคะ ดิฉันจะไปจัดการเรื่องรถเช่าให้น่ะค่ะ”เธอค่อยๆ ขยับเข้าไปถามกับพี่ชายของรติยาด้วยภาษาอังกฤษหลังจากทุกคนได้กระเป๋าของตนกันเรียบร้อยแล้ว“ไม่เป็นไร เรามีรถแล้ว ตอนนี้น่าจะมารออยู่ข้างนอกแล้ว ใ

มัทรีเพ่งมองหน้าจอที่แตกร้าวของตนอย่างยากลำบากเพื่อจดสถานที่เที่ยวเอาไว้ในสมุดเล็กๆ ตั้งใจจะคุยกับฐิติกรหลังมื้ออาหารเย็น เธอไม่สนใจแล้วว่าผู้หญิงของเขาจะมองเธอแบบไหน หากอีกฝ่ายเข้าใจว่าเธอเป็นคู่แข่งก็ดี ในเมื่อเปิดศึกมาแล้วคนอย่างมัทรีไม่ยอมให้ใครมาแกล้งฟรีแน่นอนทว่าก็อดถอนหายใจด้วยความเสียดายมือถือเป็นระยะไม่ได้ อยากร้องไห้กับชะตากรรมช่วงนี้สุดๆ แต่ก็บอกตัวเองว่าหากเธอทำงานพิเศษสำเร็จก็มีเงินซ่อมมันแล้ว‘แยมอยากให้พี่ทิมเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นไม่จริงใจ’เธอนึกถึงคำพูดของรติยาขึ้นมา‘เขาพยายามจะจับพี่ทิมให้ได้หลังจากได้มาเป็นพยาบาลส่วนตัวของพี่ทิมเมื่อสองเดือนก่อน ตอนไปเยี่ยมแยมเห็นกับตาว่าเขาเข้าไปเสนอตัวให้พี่ทิมถึงในห้องนอน ไม่เกรงใจหรือสนใจเลยว่าแยมก็อยู่บ้านนั้นด้วย ที่สำคัญเพื่อนแยมเป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาลเดียวกัน เขาบอกว่าเธอมีคนที่คบหาอยู่แล้ว’ตอนฟังนั้นมัทรีเต็มไปด้วยความลำบากใจ หากก็พยายามวางสีหน้าให้นิ่งเข้าไว้‘ปกติพี่ทิมไม่เคยให้ผู้หญิงไปไหนมาไหนด้วย แต่ครั้งนี้มีผู้หญิงคนนั้นมาด้วย แยมกลัวว่าเขาจะกลายเป็นคนสำคัญของพี่ทิม เพราะตอนนี้เธอก็ออกจากงานโรงพยาบาลมาดูแลพี่ทิมเต็ม

เนื้อตัวแข็งแกร่งที่ได้สัมผัสมายังติดอยู่ในความรู้สึก แม้อยากสลัดให้หลุดออกไปแต่มันก็ไม่จางหายมัทรีใจสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ความเจ็บในใจที่เห็นฐิติกรฉีกแฟ้มต่อหน้ายังมี มือบางกำแน่น ริมฝีปากล่างถูกกัดสะกดอารมณ์ ทำไมเขาต้องทำร้ายจิตใจเธอ มัทรีรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายไม่ค่อยพอใจที่น้องสาวเขาส่งเธอมาแต่ไม่คิดว่าจะมากจนถึงกับใจร้ายกับเธอแบบนี้แต่ไม่ว่าอย่างไรก็แล้วแต่ เธอจะไม่ยอมทำตัวอ่อนแอเด็ดขาดหญิงสาวบอกกับตัวเองให้เข้มแข็งเข้าไว้ ไม่มีใครดูแลจิตใจและเป็นกำลังใจให้เราได้เท่าตัวเราเองที่สำคัญเธอจะไม่ทุ่มเทให้กับนายจ้าง ไม่เอาความรู้สึกนึกคิดไปเกี่ยวข้องกับงาน ระลึกไว้เสมอว่านายจ้างก็เป็นแค่คนอื่น ไม่ใช่พ่อแม่ญาติพี่น้องที่ต้องผูกพันใดๆ งานไม่สำเร็จก็คือไม่สำเร็จ ในเมื่อเธอทำเต็มที่แล้ว อดหลับอดนอนพยายามทำแฟ้มงานอย่างดีที่สุด ฐิติกรยังไม่สนใจ ฉะนั้นเธอก็ไม่คิดเซ้าซี้อีก ต่อจากนี้หากชายหนุ่มไม่สั่งมัทรีก็จะไม่เอ่ยเรื่องเที่ยวกับเขาอีก“ฉันเหนื่อยกับการเป็นลูกจ้างมาพอแล้ว งานส่งไปแล้วไม่ชอบก็เรื่องของเขา ไม่อยากไปก็ไม่ต้องไป”มื้อเย็นนั้นมัทรีออกมาทานอาหารร่วมโต๊ะกับฐิติกรและทุกคนด้วยสีหน้า