All Chapters of มัทรีลุ้นรัก: Chapter 21 - Chapter 30

“อื้อ”ร่างบางพยายามดิ้นต่อต้านเมื่อไม่ต้องอยู่ต่อหน้าซินดี้อีกแล้ว แต่ฐิติกรกลับไม่ยอมปล่อยเธอออกจากอ้อมกอด ทั้งยังประทับจูบเล็มบนกลีบปากทั้งบนล่างของเธอไปมาไม่หยุด ขณะที่มัทรีรู้สึกได้ว่าร่างของเธอถูกอุ้มจนตัวลอย กระทั่งแผ่นหลังแตะกับที่นอนมือบางทุบอกแกร่งรัวด้วยความหวาดหวั่น หากฐิติกรยอมถอยออกเพียงเล็กน้อย“แบบนี้มันเกินไปนะ คุณควรปล่อยทันทีที่เข้าห้องมาสิ”หญิงสาวตำหนิเขาทันที“ที่ผมไม่ปล่อยเพราะถ้าคุณพูดอะไรขึ้นมาใกล้ๆ ประตูซินดี้น่าจะได้ยิน”“คงไม่มั้ง เธอน่าจะไปแล้ว”มัทรีออกความเห็น หากเป็นเธอคงวิ่งหนีไปเพื่อให้พ้นจากภาพบาดตาในทันทีที่ประตูปิด“ยังหรอก ผมเชื่อว่าซินดี้ต้องการเปรียบเทียบระหว่างคุณกับเธอว่าผมพอใจใครมากกว่ากัน เพราะฉะนั้นเธอต้องรอฟังเสียงเราจากข้างนอกแน่”“ฟังเสียง? เสียงอะไร?”เธอถามออกไปอย่างหวาดระแวง รู้สึกกังวลใจขึ้นมาตงิดๆฐิติกรไม่ได้ตอบ แต่กลับล้วงมือถือในกระเป๋ากางเกงของตนออกมากดโทรออกแทน รอปลายสายตอบไม่นานเขาก็เอ่ยถามทันที“ซินดี้ยังอยู่หน้าบ้านพักของฉันหรือเปล่า”‘ครับ’เพราะอยู่ใกล้กันมาก มัทรีจึงรู้ว่าชายหนุ่มโทรหามาร์คและได้ยินคำพูดของปลายสายเบาๆ ด

สำนึกสุดท้ายพร่าเลือนก่อนจะหมดสติคือเธอเจ็บมาก และกำลังถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉิน โดยมีมือหนาของฐิติกรจับเอาไว้จนกระทั่งถึงหน้าประตู มีหมอและพยายาลเต็มห้อง ความรู้สึกกลัวเกาะกินหัวใจก่อนทุกอย่างจะวูบมืดลงมัทรีลืมตาขึ้นมาพร้อมร่างกายสะดุ้งเล็กน้อยด้วยยังจดจำความรู้สึกนึกคิดล่าสุดของตนเองได้ ดวงตากลมโตดูเลื่อนลอยมองเพดานขาวโพลนนิ่ง เมื่อค่อยๆ เริ่มรับรู้ว่าอะไรเป็นอะไรก็กวาดตามองรอบห้อง แล้วก็เห็นร่างสูงใหญ่นอนตามความยาวของโซฟาอยู่มุมหนึ่งของห้อง‘คุณทิม’เธอเพียงคิดในใจไม่ได้เอ่ยเรียกชายหนุ่ม รู้สึกคอแห้งผากหิวน้ำเป็นอย่างมาก แต่เพราะเห็นว่าฐิติกรหลับอยู่ ทว่าแม้เขาตื่นเธอก็คงไม่กล้าบอกให้เขาเอาน้ำให้อยู่ดี หญิงสาวมองข้างเตียงก็เห็นขวดน้ำกับแก้วอยู่ร่างบางพยายามขยับตัวช้าๆ เพื่อจะหยิบแต่พอพลิกกายพร้อมยืดตัวปุ๊บก็ต้องร้องออกมา“โอ๊ย...ซี้ด...”มือบางกุมหน้าท้องของตนทันที เจ็บจนแทบอยากร้องไห้ออกมา“มัทรี”ได้ยินเสียงทุ้มเข้มดังขึ้นเบาๆ เหมือนเสียงของเธอจะไปทำให้เขาตื่น ทว่าหญิงสาวไม่ได้หันมอง เพราะกำลังพยายามข่มใจระงับอาการเจ็บของตัวเองอยู่ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นจากโซฟาเดินมาหาเธอ คิ้วเข้มขมวด

ตาคู่กลมโตที่เปิดกว้างด้วยความคาดไม่ถึงในตอนแรกค่อยๆ ปิดลง สัมผัสเชื่องช้าอ่อนโยนขยับพลิ้วไหวบนปากเธอทำให้มัทรีขยับตามเป็นครั้งแรก ปากได้รูปเม้มกลีบปากบนของเธอย้ำซ้ำๆ ชวนให้ใจสาวสั่นไหวรุนแรง กระแสซ่านเห่อร้อนลามเลียไปทั่วทั้งใบหน้าและลำคอ ลิ้นอุ่นเลาะเซาะเข้ามาหาลิ้นเล็กด้านในคลอเคลียไม่เร่งร้อน มัทรีครางในลำคอโดยไม่รู้ตัวเพราะความรัญจวนชวนใจละลายแตกต่างจากทุกครั้งฐิติกรส่งอารมณ์อ่อนหวานผ่านจูบแสนดูดดื่ม ไม่เน้นความเร้าใจแต่เน้นความลึกซึ้ง แตะต้องลูบไล้ลิ้นเล็กนุ่มนวลชวนวาบหวิว ยิ่งเมื่ออีกฝ่ายยอมตอบรับชายหนุ่มก็ยิ่งเพิ่มระดับรัดรึงร้อนเร่าขึ้นอย่างพึงพอใจมือบางเกาะเกี่ยวแขนกำยำก่อนจะกำจิกแน่นขึ้นตามอารมณ์สั่นไหวรุนแรงที่ได้รับจากชายหนุ่ม รู้สึกเรี่ยวแรงหดหายจนแทบจะทรุดกายลง แต่เพราะชายหนุ่มช่วยโอบเอวรั้งเอาไว้ กระทั่งอีกฝ่ายค่อยๆ ผละออกแล้วกระซิบชิดปากเธอ“ผมเป็นเจ้านายคนเดียวที่มีสิทธิ์จูบคุณใช่ไหมมัทรี”มัทรีลืมตาขึ้นสบกับตาคม เห็นแววหวานล้ำลึกที่ไม่น่าเชื่อว่าจะได้เห็นอยู่ในนั้น เธอยังหลงวนอยู่ในภวังค์จูบซ่านใจทำให้มึนงงตั้งตัวไม่ทันกับคำพูดกำกวมของชายหนุ่ม“แล้วถ้าไม่จ่ายเงิน

ร่างกายมัทรีค่อยๆ ดีขึ้นอย่างรวดเร็ว นอกจากบัวตองกับน้ำอิงที่สลับมาอยู่เป็นเพื่อน ชวนเธอทำนั่นนี่ หรือพาเดินเล่น บางครั้งก็ออกไปเดินรอบๆ หมู่บ้านแล้ว ป้าเอื้องเองก็เอาใจใส่คอยถามเธอเสมอว่าอยากทานอะไรและทำให้ในทุกมื้อ การมาอยู่ที่นี่ในเวลาป่วยไม่ได้ทำให้มัทรีรู้สึกเหงาหรือโดดเดี่ยวเลยแม้แต่น้อยวันนี้ป้าเอื้องก็ถามอีกเช่นกัน มัทรีนึกอยากกินขนมไทยของโปรดที่ตนไม่ได้กินมานานแล้วจึงบอกป้าเอื้องตามนั้น“บัวลอยไข่หวานค่ะ”“อื้อ ดีเลยค่ะ งั้นเดี๋ยวสายๆ ป้าจะไปซื้อของ แล้วทำให้ทานตอนบ่ายนะคะ”เวลาบ่ายหลังอาหารเที่ยง มัทรีก็เข้าครัวไปช่วยป้าเอื้องกับบัวตองและน้ำอิงทำบัวลอยไข่หวาน ไม่อยากรอเฉยๆ อีกอย่างเธอก็มักช่วยมารดาทำเวลาร้องขอว่าอยากกินทุกครั้ง เพราะเป็นขนมที่เธอชอบที่สุด“ทำเสร็จแล้วเอาไปให้คุณทิมลองทานด้วยก็ดีนะคะ ป้ายังไม่เคยทำขนมไทยให้คุณทิมทานเลย”ป้าเอื้องพูดขึ้นขณะที่ท่านคั้นน้ำกะทิ เธอกับสองสาวกำลังปั้นแป้ง“เขาไม่เคยกินขนมไทยเหรอคะ”มัทรีแปลกใจเมื่อได้ยินว่าฐิติกรยังไม่เคยทาน“น่าจะเคยอยู่บ้างนะคะ แต่มาที่นี่คุณทิมไม่เคยบอกให้ทำอะไร ป้าก็เลยไม่แน่ใจ เพราะจริงๆ แล้วนอกจากบ้านของคุณท

มัทรีเลือกเริ่มการเที่ยวเชียงใหม่ด้วยขึ้นไปไหว้พระธาตุดอยสุเทพก่อนจากนั้นจึงค่อยเดินทางต่อไป แวะเที่ยวถ่ายรูปที่สวยๆ ก่อนจะไปยังที่พักสวนป่าดอยบ่อหลวงการมาเที่ยวครั้งนี้มัทรีค่อนข้างสนุก เพราะฐิติกรให้เธอพาบัวตองกับน้ำอิงมาด้วยได้ หญิงสาวค่อนข้างทำตัวไม่ถูกหากต้องมากับชายหนุ่มและมาร์คจึงเอ่ยขอกับเขา และป้าเอื้องก็ไม่มีปัญหาอะไรการมีเพื่อนเป็นผู้หญิงด้วยกันเดินเล่น ถ่ายรูปดูนั่นนี่ แถมทั้งคู่ยังสดใสร่าเริงทำให้มัทรียิ้มง่ายขึ้น ผ่อนคลายมากขึ้น ส่วนฐิติกรเองก็เพียงเดินตามมองดูธรรมชาติไปเรื่อย แม้สายตาคมภายใต้กรอบแว่นจะวนเวียนอยู่กับเจ้าของร่างบางบ่อยครั้งแต่ก็ไม่ได้เข้าไปวุ่นวายกับสาวๆ ปล่อยให้มาร์คทำหน้าที่ช่างภาพให้พวกเธอไปสวนป่าดอยบ่อหลวงเป็นที่ที่มัทรีอยากมาพักมากที่สุดในบรรดาสถานที่ต่างๆ ในเชียงใหม่ แม้ทุกที่เที่ยวจะสวยงามน่าพักทั้งนั้นแต่เธออยากลองนอนอยู่กลางป่าบ้าง อยากรู้ว่าจะรู้สึกอย่างไร น่ากลัวหรือไม่ แน่นอนว่าเธอคิดว่าหากได้มากับคนรักย่อมต้องโรแมนติกมากๆทว่าเอาเข้าจริงแล้วเมื่อต้องพักห้องเดียวกันกับฐิติกรมัทรีกลับทั้งเกร็งทั้งประหม่าไปหมด ความรู้สึกต่างจากครั้งแม่ฮ่องสอน