All Chapters of หลงในม่านรัก: Chapter 1 - Chapter 9

“น้องม่าน!!”เสียงทุ้มของใครบางคนเรียกชื่อเธอจากด้านหลัง เมื่อหันกลับไปมองก็พบว่าคือ ‘วสันต์’ ลูกชายคนเล็กของตระกูลวรหิรัญ ชายหนุ่มวัยยี่สิบแปดถือแก้วแชมเปญเดินเข้ามาทักทายคนตัวเล็กอย่างสนิทสนม พร้อมกับลูกชายคนรองของตระกูลอย่าง ‘เห‍มันต์’“พี่เห‍มันต์ พี่วสันต์ สวัสดีค่ะ” คนตัวเล็กประนมมือทำความเคารพคนแก่กว่าอย่างมีมารยาท จนชายหนุ่มทั้งสองอมยิ้มมองอย่างเอ็นดูลูกชายทั้งสองของตระกูลกดใบหน้าคมคายลงเป็นการรับไหว้แทน เนื่องจากในมือถือแก้วอยู่ ก่อนลูกชายของตระกูลจะหันมองหน้ากันยิ้มๆ เมื่อเห็นใบหน้าหวานชัดๆม่าน‍ฟ้าเมื่อสองปีก่อน เพิ่งเรียนจบปริญญาตรีมาหมาดๆ ยังมีความสดใส น่ารัก ราวกับเด็กไม่รู้จักความโหดร้ายของโลก แต่ม่าน‍ฟ้าที่เขาเห็นในวัยยี่สิบสี่ปีตอนนี้ ทั้งสุขุม อ่อนหวาน และมีความมั่นใจเด็กน้อยที่เกือบได้เป็นพี่สะใภ้ของพวกเขา ตอนนี้เติบโตรู้รสชาติความเป็นผู้ใหญ่จนหมดสิ้น“พี่เพิ่งรู้ว่าม่านกลับจากอังกฤษ” เป็นวสันต์ที่เป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนาก่อนแหล่งข่าวที่เขาได้รับก็ไม่ใช่ใครคนอื่น แต่เป็นพี่ชายคนโตของเขาที่รีบกุลีกุจอโทรมาหาตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น“กลับมาได้เกือบอาทิตย์แล้วค่ะ” เธ

สุดสัปดาห์ต่อมารถยุโปรคันหรูสีดำวาววับขับมาจอดที่หน้าคฤหาสน์ใหญ่ ของตระกูลกาญจนพฤกษ์ ชายหนุ่มวัยสามสิบสอง เจ้าของส่วนสูงหนึ่งร้อยเก้าสิบสองเซนติเมตร ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวเนี้ยบ สวมทับด้วยสูทสีเข้มจากการสั่งตัดร้านดัง ขายาวได้สัดส่วนก้าวลงจากรถมายืนพิงกระโปรงรถโดยไม่เข้าไปด้านในเสื้อผ้าที่สวมใส่ในวันนี้ ได้จากการจัดแจงของคุณนายวรรณษาผู้เป็นมารดา จับเขาแต่งตัวราวกับนายแบบนิตยสาร เนี้ยบเนียนกริบยิ่งกว่าเวลาไปพบคู่ค้าต่างบริษัท ผมสีดำขลับถูกจัดแต่งเป็นทรงอย่างดี ไร้การชี้กระดกให้หงุดหงิดใจไม่นานนักหญิงสาวผิวขาวละเอียด ในชุดเดรสยาวสีขาวเรียบร้อยถือกระเป๋าคลัทช์สีเดียวกันเดินลงมาหยุดตรงหน้า ส่วนสูงของเธอน่าจะราวๆ หนึ่งร้อยหกสิบห้าเซนติเมตร ใบหน้าหวานจิ้มลิ้ม ริมฝีปากอวบอิ่มเป็นกระจับ ดวงตาฉายแววประกายสดใสเหมือนสาวแรกรุ่นสองมือเรียวยกมือประนมไหว้เขาราวกับทำความเคารพญาติผู้ใหญ่ คิม‍หันต์เองก็บ้าจี้ยกมือรับไหว้เธออย่างลืมตัว ก่อนจะลดมือลงเมื่อเรียกสติตนเองขึ้นมาได้“สวัสดีค่ะพี่คิม‍หันต์” คนตรงหน้าส่งรอยยิ้มสดใสทักทาย หลังจากลดมือลงรอยยิ้มสดใสราวกับโลกทั้งใบเป็นสีชมพู ไม่ประสีประสากับความโ

“น้องม่าน ทำหน้าให้ดีๆ หน่อยสิคะลูก”เสียงมารดาตำหนิ เมื่อลูกสาวที่วันนี้แต่งองค์ทรงเครื่องสวยงามด้วยชุดสีขาวปักคริสตัลหรูหราตามธีมงานวันเกิดเจ้าสัวหลี่ที่เน้นสีเงินสีทอง แต่ทว่าใบหน้าหวานกลับบูดบึ้ง บ่งบอกว่าไม่เต็มใจมางานนี้เท่าไหร่นักหากพี่สาวของเธอไม่กำลังตั้งครรภ์ คนที่ออกงามสังคมกับครอบครัวก็ต้องเป็นพี่สาวไม่อยากเจอเขาคนนั้นเลย“สุขสันต์วันเกิดนะคะเจ้าสัว” เอม‍ฤดียื่นของขวัญที่บรรจุในหีบห่อหรูหราให้เจ้าของวันเกิด ก่อนจะส่งให้ภรรยาถือแทนม่าน‍ฟ้ายกมือประนมไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างมีมารยาท แต่พอเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นว่าคิม‍หันต์ยืนมาอยู่ด้านหลังมารดาของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบมือเรียวลดมือลง ไม่ไหว้คนนิสัยไม่ดีให้เสียมือ เมินหน้าหนีไม่มองคนอายุเยอะกว่า ก่อนจะเดินไปหลบหลังมารดาหาเกราะกำบัง“เราไปนั่งคุยกันทางนู้นดีกว่าเอม” คุณนายวรรณษาเอ่ยปากชวนเพื่อน พร้อมกับออกแรงจูงมืออย่างมีนัย “ตาคิม พาน้องไปหาอะไรกินด้วยนะ”“ครับ”ชายหนุ่มรับคำมารดาไม่มีอิดออด ประจวบเหมาะกับเห‍มันต์และวสันต์เดินตามมาสมทบภายหลัง ม่าน‍ฟ้ายกมือไหว้ทักทายผู้มาใหม่เจือรอยยิ้ม ทำเอาคนถูกเมินขบเขี้ยวเหลือบตามองอย่า

“คุณลูกขา ยิ้มหน่อยค่ะ” เอม‍ฤดีผู้เป็นมารดามองลูกสาวที่ยืนหน้าบึ้งอยู่ข้างกายผู้คนในงานที่เดินผ่านไปมาต่างก็หันมามองหญิงสาววัยยี่สิบสี่ ที่ตอนนี้สวยพร้อมสะพรั่ง หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่แอบชำเลืองมองมาที่ลูกสาวคนเล็กของเอม‍ฤดีด้วยสายตาชื่นชมม่าน‍ฟ้าในตอนนี้สวยเด่นเสียจนกลายเป็นจุดสนใจของคนทั้งงาน แม้หญิงสาวจะกำลังแสดงสีหน้าบูดบึ้งที่ถูกบังคับมาก็ตามย้อนไปก่อนหน้านี้สามชั่วโมง ม่าน‍ฟ้านอนเอกเขนก เกลือกกลิ้งบนที่นอนอย่างเบื่อหน่าย ตั้งแต่เธอกลับจากอังกฤษ บรรดาเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาก็แต่งงานออกเรือนกันจนหมด จะไปไหนมาไหนก็ไม่สะดวกอย่างเก่ากระทั่งเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น“น้องม่านขา วันนี้ออกไปข้างนอกกับคุณแม่หน่อยนะคะ” มารดาโผล่เพียงหน้าออกมาจากประตูห้องนอนเรียกความรัก ความเอ็นดูจากลูกสาวคนเล็กได้เป็นอย่างดีนิสัยออดอ้อนของเธอ คงได้มาจากคนเป็นแม่อย่างแน่นอน“ได้สิคะ” ตอบกลับด้วยอารมณ์อยากหลีกหนีจากความเบื่อหน่ายโดยไม่คิดว่าข้างนอกที่มารดาหมายถึงคือ งานวันเกิดครบรอบหกสิบห้าปีของเจ้าสัวหลี่เดจาวูช

คิม‍หันต์รู้สึกตัวตื่นกลางดึก เนื่องจากคนในอ้อมกอดตัวร้อนจี๋ จนแผงอกเขาแทบละลาย อากาศด้านนอกยังมีฝนตกลงมาไม่หยุด เสียงฟ้าผ่า ฟ้าร้องยังคงดังต่อเนื่อง เมื่อเปิดผ้าห่มผืนใหญ่ออก ร่างกายบอบบางก็เต็มไปด้วยเหงื่อชื้นจากฤทธิ์ไข้ แม้ก่อนนอนเขาจะให้เธอทานยาลดไข้ไปแล้วหนึ่งรอบ แต่อาการก็ยังไม่ทุเลาลงมือหนาหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลา พบว่าเลยสี่ชั่วโมงแล้วจากการทานยาครั้งแรก ชายหนุ่มลุกออกจากเตียง ก่อนจะกลับมาพร้อมกับยาลดไข้และน้ำในมือ ตั้งวางไว้โต๊ะหัวเตียง ก่อนจะขยับเข้ามาพยุงคนตัวเล็กเข้ามาแนบอก“หนูขา กินยา”เสียงของเขาปลุกให้เธอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา หลังจากทานยาลดไข้เรียบร้อย คิม‍หันต์วางเธอลงนอนหนุนหมอนหนา ร่างสูงเดินหายไปในห้องน้ำชั่วครู่ ก่อนจะเดินกลับมาพร้อมผ้าขนหนูผืนเล็กกับกะละมังที่หยิบติดมือจากในครัวตอนไปเอาน้ำเพราะเสื้อที่เธอสวมใส่อยู่เปียกชื้นจากเหงื่อกาฬ อาจทำให้น้องนอนไม่สบายตัว นิ้วเรียวยาวเอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อบนเรือนร่างบอบบางอย่างอ่อนโยน โดยมีสายตาปรือเปล่าของเจ้าของร่างมอง หากแต่ไม่สามารถขัดขืนการกระทำนั้นได้“พี่เช็ดตัว