Semua Bab วิวาห์วุ่นอุ้มบุญรัก: Bab 61 - Bab 70

ณ บริษัทอสังหาริมทรัพย์ เลขาหน้าห้องอย่างมิรายังคงนั่งทำงานตามหน้าที่ของเธอด้วยความตั้งใจ เพราะหญิงสาวไม่เคยเอาความสัมพันธ์ของการเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของท่านประธานมาใช้ในตำแหน่งหน้าที่การงาน ที่สำคัญยังไม่มีใครรู้ว่าเธอกับพายุได้จดทะเบียนกันเรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่กลับมาจากภูเก็ตท่านประธานหนุ่มก็ได้ทำตามคำพูดอย่างไม่ลังเล จนมิราวางใจที่จะให้เขาครอบครองทั้งตัวและหัวใจของเธอ “เป็นเลขาหน้าห้อง แต่อยากทำงานในห้องนอนแทน ต้องหน้าด้านเบอร์ไหนรู้ทั้งรู้ว่าเขามีแฟนเป็นตัวเป็นตน แต่กลับคิดจะนอนอ้าขาให้เขาอย่างไม่ละอายใจ” เอวาเดินตรงมาที่มิราพร้อมกับเริ่มเปิดศึกในทันที ทั้งที่หญิงสาวไม่คิดจะยุ่งกับเธอเลยแม้แต่น้อย “ขอโทษนะคะคุณเอวา ฉันมีงานต้องทำ ถ้าคุณมีธุระกับท่านประธาน ก็เชิญเข้าไปรอเขาในห้อง อย่ามาระรานฉัน” มิราพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูปกติ แม้ว่าพายุจะเคลียร์เรื่องเอวากับเธอเรียบร้อยแล้ว แต่หญิงสาวก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ เมื่อเอวาหาโอกาสที่จะต่อว่าเธอ จนทำให้มิรารู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองเป็นมือที่สาม

“ทำไมคุณต้องหลอกฉันด้วย ลูกของฉันไม่จำเป็นต้องมีพ่อก็ได้ ถ้ามีแล้วต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้ ฉันจะหนีไปให้ไกล นับตั้งแต่วันนี้ไปเราอย่าได้เจอกันอีกเลย” หญิงสาวหย่อนก้นลงนั่งที่เตียงนอน ซึ่งใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เพราะความเสียใจจากการถูกผู้เป็นสามีปิดบังผู้หญิงอีกคนเอาไว้ ซึ่งผลจากการตั้งครรภ์ กำลังทำให้เธอดูอวบขึ้น แต่ทว่าความสวยที่มีก็ไม่ได้ลดลงไปแม้แต่น้อย ดวงตากลมโตที่เคยเป็นประกายเวลานี้มีแต่แววของความเศร้า เมื่อเธอกำลังจะไปจากบ้านหลังนี้ บ้านที่เต็มไปด้วยความทรงจำดีๆ แต่นาทีนี้มันกำลังจะกลับกลายเป็นสถานที่ในความทรงจำ “นายแพทย์จิรายุ พลพิพัฒ” หญิงสาวทวนชื่อนายแพทย์หนุ่มออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เมื่อชื่อของเขาที่ปรากฏในการ์ดแต่งงานนั้น กำลังส่งผลให้เธอรู้สึกเจ็บปวด อักษรเหล่านั้นได้บีบรัดหัวใจของหญิงสาวเป็นอย่างมาก “แม่จะพาลูกไปจากที่นี่ ทุกสิ่งที่เกิด

ในเวลานี้คงไม่มีใครมาเข้าใจหัวอกของคนทั้งคู่ เมื่อฝนสุดาไม่ยอมลดทิฐิลง เพราะเธอเข้าใจว่ายังไงนายแพทย์หนุ่มก็ต้องแต่งงานกับนุชวรา ผู้หญิงที่บิดามารดาของเขาเห็นดีเห็นงามด้วย นายแพทย์จิรายุยังคงนั่งก้มหน้าน้ำตาไหลออกมาไม่หยุดราวกับคนเสียสติ เขาไม่ได้ยินแม้แต่เสียงรถยนต์ที่แล่นเข้ามาจอดภายในบริเวณบ้าน เมื่อจิตใจกำลังจดจ่ออยู่กับความรู้สึกที่ยากจะอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ มันแน่นอยู่ในข้างซ้าย เมื่อภรรยาที่แสนรัก ไม่รอฟังคำอธิบายจากเขา “หมอวายุ!!” เสียงทุ้มอุทานออกมาอย่างตกใจ เมื่อพายุมาส่งมิราและไม่คิดว่าจะเจอกับน้องชายที่นี่ในสภาพแบบนี้ “ว้าย! เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณหมอถึงได้มานั่งอยู่ตรงนี้ละคะ อยากบอกนะว่าคุณหมอปืนรั้วเข้ามา” มิราที่เดินตามท่านประธานหนุ่มมาติดๆ ถึงกับอุทานออกมาด้วยความตกใจเช่นกัน “มานี่ลุกขึ้นก่อนหมอ นายมาทำอะไรที่นี่ ทะเลาะกับคุณฝนมาเหรอ เฮ้ย! หมอ! นายร้องไห้แบบนี้เรื่องใหญ่ใช่ไหม เกี่ยวกับนุชวราหรือเปล่า เ

เมื่อฝนสุดาปิดเครื่องหอบท้องหนีไปแล้ว นายแพทย์จิรายุก้มใบหน้าลง พร้อมกับใช้ฝ่ามือทั้งสองกุมลงไปที่ใบหน้ากึ่งขมับเอาไว้ ด้วยความรู้สึกสิ้นหวัง เมื่อเขาไม่รู้ว่าจะเริ่มต้องตามหาภรรยาได้จากที่ไหน เธอบ้างไหมว่ากำลังจะทำให้หัวใจของเขาแตกสลาย เมื่อนายแพทย์หนุ่มไม่ต่างจากคนไข้ที่อยู่ในห้องไอซียู อาการเป็นตายเท่ากัน เมื่อไม่มีภรรยาที่เป็นดังลมหายใจ คอยฉอเลาะพูดจาออดอ้อนเหมือนอย่างเช่นทุกคืนวันที่ผ่านมา หลายวันผ่านไป นายแพทย์จิรายุพยายามออกตามหาภรรยา ซึ่งเขาได้ลางานอย่างไม่มีกำหนด หากตามหาภรรยาไม่พบ เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้ทุกคืนวันไม่ทรมาน เมื่อความคิดถึงฝนสุดากำลังจะทำให้เขากลายเป็นผู้ชายที่ดูอ่อนแอ เฉกเช่นวันนี้ที่เขายังคงนั่งอยู่ในห้องนอนที่บ้านสวน ภาพของหญิงสาวร่างเล็กวนเวียนเข้ามาในหัวของเขาตลอดเวลา นิทานก่อนนอนที่เขาแอบซื้อมาไว้ ตั้งใจจะเล่าให้ลูกฟังก่อนนอนทุกคืน เวลานี้มันกลับกลายเป็นเพียงแค่หนังสือเล่มหนึ่ง ที่ดูไร้ความหมาย เมื่อหญิงตั้งครรภ์เดินจากไปไม่บอกลาสักคำ “คุณรู้หรือเปล่าฝน ตอนนี้ผมใจจะขาดแล้ว กลับมาเถอะนะคนดี กลับมาให้ผมบอกฝันดีทุกคืน ได้บ

“เอวา! ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ หรืออยากให้ผมเกลียดคุณมากไปกว่านี้ ผมรู้นะว่าคุณแอบคั่วกับใครอยู่” “เอวาไม่ใช่คุณนะคะที่จะมั่วไปทั่ว” คราวนี้หญิงสาวพูดจาพร้อมกับสายตาที่ล่อกแล่ก แต่ก็พยายามตั้งสติให้ดูเป็นปกติ “ถึงผมจะมั่วก็รู้จักป้องกัน แต่ตอนนี้ผมไม่ใช่ผู้ชายที่รักสนุกเหมือนก่อนแล้ว ตั้งแต่วันที่ผมตัดสินใจเลือกมิรา เพราะอย่างน้อยเธอก็ไม่เคยทำเรื่องบัดสีลับหลังผม” คราวนี้ท่านประธานหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแข็ง แววตาของเขาดุดันแข็งกร้าว ก่อนจะดันร่างอรชรออกไปให้พ้นจากตักของเขา เมื่อท่านประธานหนุ่มรู้ดีว่าเอวากำลังต้องการอะไร ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงประตูดังขึ้นพร้อมกับร่างของหญิงสูงวัย ซึ่งพายุเองก็ไม่แปลกใจ ในการมาเยือนของมารดา “สวัสดีค่ะคุณแม่” “ไหว้พระเถอะลูก คุยกันหรือยัง แม่ว่าเราสองคนควรจัดงานแต่งที่เร็วที่สุด ก่อนที่ท้องของหนูเอวาจะโต”