All Chapters of วิวาห์วุ่นอุ้มบุญรัก: Chapter 51 - Chapter 60

“ผมถามเพราะเป็นห่วงและก็หวงมากด้วย ผมจะไม่มีวันยอมให้พวกมันแตะต้องคุณอีกเด็ดขาด คุณคือภรรยาของผมนะมิรา” ประโยคสุดท้ายที่ชายตรงหน้าเอื้อนเอ่ยออกมา กำลังส่งผลให้หัวใจดวงน้อยของมิราเต้นแรง เมื่อเธอไม่คิดมาก่อนว่าความสัมพันธ์ที่เกิดจากฤทธิ์ของยาในค่ำคืนนั้น จะทำให้ผู้ชายที่ดูเพอร์เฟกต์อย่างท่านประธานหนุ่ม เห็นคุณค่าของผู้หญิงมือสอง จนยอมให้เธอนั้นอยู่ในตำแหน่งภรรยาของเขา มิราคิดว่าที่เขาพูดออกมาแบบนั้น เพียงแค่ต้องการรสสวาททางกายจากเธอเท่านั้น “ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณพูดออกมาแบบนี้ เพราะเหตุผลอะไร แต่ที่ฉันแน่ใจ คุณมีแฟนอย่างคุณเอวาอยู่แล้วทั้งคน อย่าคิดดึงฉันเข้าไปเป็นมือที่สาม ที่สำคัญอย่าล้อเล่นกับความรู้สึกของผู้หญิง มันไม่สนุกหรอกนะคะ” คราวนี้มิราพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น แม้ภายในใจลึกๆ จะรู้สึกดีกับเขาแค่ไหน เธอได้ตั้งปฏิญาณเอาไว้แล้วว่าจะไม่มีทางแย่งผู้ชายมาจากผู้หญิงคนไหนเด็ดขาด เธอจะพยายามหลบหลีกและจะไม่ข้องแวะกับพายุอีก

“ไหนบอกว่าหมดอารมณ์ คุณโกหกผมไม่ได้หรอกนะมิรา พร้อมนะจ๊ะเมียจ๋า” พูดจบประโยคพายุได้ประกบจูบลงไปที่เรียวปากของมิราอีกครั้ง จากจูบที่แผ่วเบากลายเป็นจูบที่เร่าร้อนและดูดดื่ม ปลายลิ้นร้อนฉ่าโลมเลียทั่วทั้งกลีบบนและล่าง ก่อนที่เขาจะสอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปกวาดต้อนฉกชิมเอาความหอมหวานจากโพรงปากของคนตัวเล็กอย่างไม่รู้จักพอ ร่างกายของคนทั้งคู่เริ่มร้อนผ่าวเสียวซ่านไปทั้งร่าง ขณะที่เจ้าดุ้นยักษ์ยังคงคับแน่นเต็มรูเสียว ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! สะโพกแกร่งเริ่มสอบเข้าออกด้วยจังหวะที่หนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อสองกายพร้อมประสานรวมเป็นหนึ่งอีกครั้ง หลังจากที่ห่างหายกันไปเป็นแรมเดือน “อื้ม อื้อ” เสียงครางอื้ออึงดังออกมาจากลำคอของคนทั้งคู่ ขณะที่คนตัวเล็กใต้ร่างเริ่มบิดตัวเกร็งงอ ใบหน้าของเธอเชิดขึ้นมองเพดาน แต่ทว่าดวงตากลมโตกลับมองมาที่ดวงหน้าคมด้วยความหวานหยาดเยิ้มก่อนจะค่อยๆ หลับปรือลงอย่างช้าๆ ด้วยใบหน้าที่เหยเก เมื่อแก่นกายของค

“นั่นก็ลูก ไหนจะหลานอีก สามีของฉันก็ห่วงแต่ชื่อเสียงอะไรจะเกิดก็ปล่อยให้มันเกิด แม่ปลงแล้ว หมอไม่ต้องห่วงแม่หรอกนะ ตอนนี้มันคงถึงเวลาที่หมอจะทำตามใจตัวเองเสียที หลังจากที่ทำเพื่อพ่อกับแม่ตั้งใจเรียนแพทย์ทั้งที่หมออยากเป็นนักออกแบบเหมือนพี่ชาย” “แม่รู้” นายแพทย์หนุ่มไม่คิดว่ามารดาของเขาจะเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ คงเป็นเพราะว่านางอยากอุ้มหลาน พอฝนสุดาตั้งครรภ์มารดาจึงไม่คิดหาทางกีดกันเขากับเธอ ถ้าเป็นเมื่อก่อนนางคงไม่ยอมแน่ “ไม่มีอะไรที่แม่ไม่รู้หรอก แค่นี้นะหมอแม่ขอตัวไปพักสมองก่อน” “ขอโทษนะครับแม่ ที่ผมเป็นต้นเหตุให้แม่ต้องเครียดแบบนี้ แต่อย่าคิดมากนะครับ ผมเตรียมหาทางออกไว้แล้ว สวัสดีครับแม่ พักผ่อนเยอะๆ นะครับ” พูดจบประโยคนายแพทย์จิรายุก็กดวางสาย ก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน เพื่อห่มผ้าให้กับฝนสุดา ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเขาพร้อมจะแลกทุกอย่าง เพื่อให้ได้มาซึ่งภรรยาและครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ

ฝ่ามือแกร่งลูบไล้ไปที่แผ่นหลังขาวผ่องของภรรยาสาว ก่อนที่เขานั้นจะค่อยๆ รูดซิปลงอย่างช่ำชอง ไม่นานเรือนร่างอรชรก็เปลือยเปล่า เมื่อชุดเจ้าสาวแสนสวยถูกชายตัวโตรวบลงไปกองไว้ที่พื้น พร้อมทั้งเสื้อสูทสีขาวของเขาตามด้วยเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนและกางเกงขายาว ซึ่งนายแพทย์จิรายุใช้เวลาเพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว เรือนกายของคนคู่ก็ได้เปลือยเปล่าล่อนจ้อน พร้อมสำหรับการดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ท่ามกลางบรรยากาศที่แสนจะเป็นใจ หญิงสาวร่างเล็กถูกชายตัวโตรั้งขึ้นไปนอนราบกับเตียงขนาดคิงไซซ์ ขณะที่สายตาคมกวาดมองร่างอรชรด้วยแววตาที่หวานหยาดเยิ้ม พร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปากผุดขึ้นมาด้วยความพึงพอใจ “คุณหมอวายุ” หญิงสาวใต้ร่างร้องเรียกชายตัวโตออกมาด้วยความเขินอาย เมื่อเรียนกายขาวผ่องของเธอประจักษ์ต่อสายตาคมแทบทุกซอกอณูรูขุมขน “เรียกทำไมครับ หืม เมียผมสวยและเซ็กซี่ขนาดนี้ใครจะอดใจไหว” คำพูดที่อ่อนโยนบวกกับแววตาที่หวานหยาดเยิ้ม ซิกแพคเป็นชั้นมวลกล้ามที่มัดแขนบ่งบอกให้ร

“ถึงกับจดทะเบียนกันเลยเหรอคะ นุชอยากจะเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นชัดๆ สักครั้ง ก่อนจะไปพบกับคุณลุงคุณป้า ทำไมเขาต้องหักหน้านุชแบบนี้ด้วย” หญิงสาวพูดออกมาพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้มสองข้าง ซึ่งเธอคิดว่าบิดามารดาของเขาคงไม่รู้เห็นเป็นใจด้วยอย่างแน่นอน เพราะภาพถ่ายเหล่านั้นไม่มีคนสูงวัยทั้งสองอยู่ในเฟรมด้วย “อย่าเสียน้ำตาให้กับผู้ชายแบบนั้น เดี๋ยวพ่อจะจัดการเอง” คราวนี้น้ำเสียงของชายสูงวัยฟังดูดุดันกว่าเดิมหลายเท่า แววตาของเขาดูเหี้ยมโหด เมื่อกำลังโกรธคนที่ทำให้ลูกสาวต้องเสียน้ำตา “ไม่ต้องหรอกค่ะคุณพ่อ เดี๋ยวนุชจัดการเอง นุชก็แค่อยากเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้น อยากรู้ว่าเธอมีดีอะไรทำไมพี่หมอถึงได้รักได้หลงขนาดนั้น” นุชวราซับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม ก่อนที่เธอนั้นจะพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น เมื่อหญิงสาวอยากเอาคืนให้สาสมกับที่นายแพทย์จิรายุทำไว้กับเธอ “หมอพักอยู่กับผู้หญิงคนนั้นที่บ้านสวนชานเมือง แต่พ่อไม่เห็นด้วยกับลูกเลย ทำไมต้องพาใจไปเจ็บ ลูกจะทนเห็นภาพ