Lahat ng Kabanata ng สามีข้า คือคนป่าคลั่งรัก: Kabanata 21 - Kabanata 30

บทพิเศษ 1พี่ชายทั้งสองมาเยี่ยม(อีกแล้ว) หลายเดือนถัดมา โจวอวิ๋นห่าวกับโจวไห่หลินที่ได้วันหยุดพักร้อน เดินทางมาเยี่ยมน้องสาวและน้องเขยที่หมู่บ้านกลางป่าเล่อฉาง ครั้งแรกที่มาที่นี่ พวกเขาหลงทางและถูกฝูงหมาป่าห้อมล้อม ตอนนั้นได้เหล่ยเซินช่วยเอาไว้ ในวันต่อมา น้องเขยก็ได้บอกทางเข้าออกที่ถูกต้องให้ ดังนั้นเดินทางเข้ามาในป่าไม่ถึงครึ่งวัน ทั้งสองก็มาถึงบ้านเล็กกลางป่า “น้องเล็ก!” โจวไห่หลินตะโกนเรียกหญิงสาวที่กำลังหั่นผักอยู่ที่โต๊ะไม้ข้างบ้าน หรงหรานเงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นผู้มาเยือน นางก็ฉีกยิ้มกว้าง โบกมือทักทาย “พี่ใหญ่ พี่รอง” ประจวบเหมาะตอนนั้นเหล่ยเซินล่าสัตว์กลับมาถึงบ้านพอดี ชายหนุ่มเดินเข้ามาสมทบ “อ่า วันนี้ได้ไก่ตัวอ้วนมาหรือ ดียิ่ง” หรงหรานพูดด้วยสีหน้าอิ่มอกอิ่มใจ ไก่ตุ๋นน้ำแกงฝีมือของเหล่ยเซินอร่อยมาก นางอยากให้พี่ชายทั้งสองได้ลองชิม “อืม” ชายหนุ่มตอบสั้นๆ ก่อนจะไก่ป่าตัวอ้วนที่ถูกมัดเดินเข้าครัว หรงหรานหยิบตะกร้าผักกับมีดเดินตามหลังสามีไป

บทพิเศษ 3ดอกไม้ไฟ? หลังจากหัวใจกลับมาเต้นเป็นจังหวะปกติ “งานเทศกาลยังจบแค่การแสดงเชิดสิงโตหรอกนะ!” พอบอกอย่างนั้น หรงหรานก็ชวนสามีเล่นดอกไม้ “อืม” เหล่ยเซินกลับมาเป็นเหล่ยเซินคนเดิม หรงหรานอดไม่ได้ที่จะนิ่วหน้า “ท่านยิ้มแล้วดูดีออก เหตุใดไม่ยิ้มต่อเล่า” “...” ครั้งนี้ เหล่ยเซินเงียบ ไม่พูดอะไร ทั้งสองเดินหาสถานที่เงียบสงบไร้ผู้คนเพื่อเล่นดอกไม้ไฟที่เพิ่งซื้อมา แม้ตลอดมาเหล่ยเซินอาศัยในหมู่บ้านที่ใต้หุบเขา แต่เมืองเล่อฉางก็เป็นสถานที่ที่ชายหนุ่มเดินทางเข้าออกบ่อยเช่นกัน เนื่องจากนำสมุนไพรและหนังสัตว์มาขาย คืนนี้ดวงจันทร์เต็มดวง สว่างสดใส เมื่อเหล่ยเซินหยุดฝีเท้า หรงหรานก็ถามทันทีว่า “ตรงนี้หรือ” เขาพยักหน้าตอบ “อืม” ทั้งสองเล่นดอกไม้กันอย่างสนุกสนาน ราวกับย้อยวัยไปในวันวาน “สวยงามยิ่งนัก” นางพึมพำ มองดอกไม้ไฟที่แตกกระจายบนท้องฟ้า ทว่า...

ชายาตัวร้ายของอ๋องเถื่อน(คลั่งรัก) บทที่ 26สิ่งใดเรียกว่าความเจ็บปวด? แคว้นซิ่ง รัชศกเหยียนเล่อปีที่สิบ เป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็มๆ ที่รัชทายาทเซียวจื้ออี้ ปิดประตูตำหนักและยังสั่งห้ามไม่ให้คู่หมั้นเข้าพบ! ด้วยแรงกดดันทั้งจากวังหลังและครอบครัว ในฐานะคู่หมั้น ’ฟางถิงถิง’ จำใจต้องมายังตำหนักรัชทายาทในเวลาเช้าตรู่ “คุณหนูฟาง ช้าก่อนเจ้าค่ะ” ฝีเท้าที่กำลังก้าวเข้าไปในตำหนักรัชทายาทถูกรั้งด้วยเสียงเรียกของนางกำนัล ฟางถิงถิงหยุดเท้าแล้วหันมองนางกำนัลคนนั้นก่อนจะถาม “มีอะไรหรือ” “คือว่า...เวลานี้รัชทายาทไม่สะดวกต้อนรับคุณหนูเจ้าค่ะ” นางกำนัลคนเดิมตอบ หากคราวนี้มีท่าทีเลิ่กลั่กผิดปกติ เมื่อสามปีก่อน หลังมีราชโองการแต่งตั้งเป็นคู่หมั้นรัชทายาท ฟางถิงถิง บุตรีของอัครเสนาบดีฟางเผิงเจี้ยนก็ได้รับการต้อนรับทั้งในวังหลังและตำหนักรัชทายาทอย่างดี ทว่าหนนี้ นางกำนัลกลับบอกว่ารัชทายาทไม่สะดวกต้อนรับ หมายความว่าอย่างไร ดวงตาคู่สวยของฟางถิงถิงหรี่ลงเล็กน้อยหลังจากหันมองประตูตำหนัก ตอนนั้นเองคล้

บทที่ 28นายพรานคนนี้น่าสนใจ (2) ย้อนกลับมา...ฟางถิงถิงเดินเข้าโรงเตี๊ยมหยวนเยว่พร้อมคิดว่าหลังจากนี้นางจะทำอย่างที่ใจอยาก สิ่งที่ตลอดสามปีมานี้นางเคยพลาดเพราะทำไม่ได้ และอย่างแรกก็คือกินดื่มให้หนำใจนั่นเอง หลังจากเสี่ยวเอ้อนำสุราและอาหารมาวางเรียงเต็มโต๊ะ ฮว่าลู่เจียวก็เดินทางมาถึงโรงเตี๊ยมหยวนเยว่ ทันทีที่เห็นฟางถิงถิง หญิงสาวก็โผล่เข้ากอดสหายอย่างปลอบโยนพร้อมถาม “เจ้าไม่เป็นอะไรนะ” ดูจากท่าทางและคำถามของฮว่าลู่เจียว ระหว่างทางม่านเอ๋อร์คงเล่าทุกอย่างให้อีกฝ่ายฟังทั้งหมดแล้ว เมื่อไม่ต้องเสียเวลาเล่าเรื่องที่เพิ่งพบเจอ ฟางถิงถิงจึงดันไหล่ฮว่าลู่เจียวออก จากนั้นย้อนถามว่า “เจ้าเห็นข้าเป็นอะไรหรือไม่” ฮว่าลู่เจียวมองสำรวจสหายรักจากศีรษะจรดเท้าและจากเท้าขึ้นมาจรดศีรษะ ก่อนจะส่ายหน้าตอบ “ไม่ ตรงข้ามกันเลย เจ้าดูมีความสุขกว่าตอนที่ถูกแต่งตั้งให้เป้นคู่หมั้นของรัชทายาทเสียอีก” “ก็ใช่น่ะสิ” ว่าแล้ว ฟางถิงถิงก็หัวเราะ บอกฮว่าลู่เจียวว่าอย่ารอช้า นั่งลงแล้วดื่มกินให้หนำใจไปเลยดีกว่า

บทที่ 29ความซวยมาเยือน ฟางถิงถิงลืมตาตื่นขึ้นในห้องที่มืดสลัว ศีรษะหนักราวกับมีก้อนหินถ่วงทับ ร่างกายปวดระบม โดยเฉพาะตรงจุดซ่อนเร้น อย่างไรเสียแม้จะรู้สึกมึนๆ งงๆ หากฟางถิงถิงก็พยายามขืนตัวลุกขึ้นนั่ง ร่างกายช่วงบนสัมผัสได้ถึงความหนาวเนื่องจากผ้าห่มเลื่อนตกไปกองอยู่ที่เอว กระนั้น นางกลับนั่งจมอยู่กับอาการปวดหัวในสภาพเหม่อลอย อึดใจต่อมา ดวงตาคู่งามหลุบมองร่างกายของตนเป็นอย่างแรก ร่างกายเปลือยเปล่า มีเพียงผ้าห่มผืนเดียวคลุมช่วงล่างเอาไว้ สภาพเตียงเละเทะยุ่งเหยิง เสื้อผ้าที่ถูกถอดออกอย่างลวกๆ กองอยู่ที่ปลายเตียง มิหนำซ้ำ เสื้อผ้าที่กองอยู่ไม่ได้มีแค่ของนาง... ฟางถิงถิงรีบดึงผ้าห่มขึ้นปิดบังร่างกายช่วงบน ตอนนี้เองมีเสียงครางงึมงำเบาๆ ดังขึ้นด้านข้าง พอหันไปมองก็พบว่ามีผู้ชายร่างเปลือยนอนคว่ำอยู่ ใบหน้าที่หันมาทางนางเต็มไปด้วยหนวดเครารกครึ้ม ด้วยความตกใจ ดวงตาของฟางถิงถิงเบิกโต ถึงอย่างนั้นก็ต้องรีบยกมือขึ้นปิดปากกลั้นเสียงกรีดร้อง ‘เขา’ ก็คือพี่ชายพรานป่าที่เลี้ยงเนื้อแกะย่างสูตรเฉพาะจากดินแดนทะเลทรายไม่ใช่ห