Lahat ng Kabanata ng ฝันร้ายพ่ายรัก(นายน์)คนเลว | นายน์ x พาฝัน: Kabanata 51 - Kabanata 60

“พูดมาก!” นิ้วของนายน์สอดเข้ามาในปาก ร่างบางรีบกัดมันไว้เพื่อกลั้นเสียง เขาตรึงแขนทั้งสองข้างของเธอกดลงบนเตียงนอนไม่ให้ขยับ ก่อนสัตว์ป่าดุร้ายกำลังโจนจ้วงเข้ามาอย่างดุดันเอวสอบตอกอัดความใหญ่โตเข้าออกร่องเล็กด้วยความรุนแรง มือหนาข้างที่ว่างเขี่ยสะกิดไปยังปุ่มเซนซิทีฟบวมเปล่ง พาฝันแอ่นอกยกขึ้น คิ้วขมวดมุ่น ตาหลับพริ้ม“เสียวมั้ย?” เธอทำสีหน้าลังเลก่อนจะเม้มปากแน่นไม่ยอมตอบเขากลับไป พาฝันส่ายหน้าปฏิเสธพัลวันแม้ว่าในใจจะรู้สึกรังเกียจในตัวเขาแต่ร่างกายกับไม่รู้สึกแบบนั้น ร่างกายของเธอตอบสนองร่างกายของเขาได้เป็นอย่างดี“หยุดสักที..” เธอบอกให้ผมหยุดว่ะแต่นาทีนี้ใครหยุดก็คือโง่แล้วมั้ย ความรู้สึกเสียวปลาบเซ็นซ่านไปทั่วทั้งร่างทั้งเธอและเขา ในไม่ช้าจะถึงเส้นชัยอีกเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น นายน์จับกระชับเอวบางไว้แน่นแล้วตอกอัดกระแทกความใหญ่โตเข้าออกไม่หยุดพัก“พี่นายน์อย่าปล่อย..ในนะ!!!” พาฝันพอจะดูออกว่าเขาคงใกล้ที่จะเสร็จ เธอจึงรีบเร่งพูดบอกออกไปไม่เช่นกันเขาอาจทำในสิ่งที่เธอกังวลอยู่ก็เป็นได้ นายน์ยิ้มร้ายมองจ้องใบหน้าสวยหวานของเธอคนนี้ เขาเพียงแค่มองเพียงแวบเดียวเท่านั้นแล้วจึงแหงนหน้าขึ้นม

ทางด้านของนายน์ยังคงยืนอยู่หน้าห้องนอนในหัวสมองคิดวนไปกับคำพูดของหญิงสาวที่เดินหายเข้าไปในห้อง คำพูดของเธอช่างร้ายกาจยิ่งนักทำเขาไปไม่เป็นแต่แล้วเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์มือถือของตัวเองก็ดังขึ้นเรียกสติที่มีหลงเหลืออยู่เพียงน้อยนิดให้กลับมาครืด~นายน์หยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงนักศึกษาหยิบมันออกมาดู บุคคลที่โทรเข้ามาก็คือ..นักรบ เพื่อนสนิทไม่รอช้านายน์รีบกดรับทันที“อืมว่า..”“ได้ เจอกันที่ม.”นายน์เดินไปหยิบสัมภาระของตัวเองแล้วเลือกที่จะเดินออกไปจากห้องโดยที่ก่อนที่จะออกไปเขาก็ไม่ลืมที่จะมองไปยังประตูห้องนอนหวังลึกๆที่อยากให้เธอเปิดประตูออกมามองหาเขาแต่ดูแล้วคงไม่มีหวัง เขาปิดประตูแล้วลงไปยังด้านล่างของคอนโด เขาเดินไปยังลานจอดรถเปิดประตูขึ้นไปยังฝั่งคนขับแล้วปิดประตูสตาร์ทรถขับออกไปทันทีมหาวิทยาลัย Ac คณะบริหาร“ไงมึงแล้วน้องฝันเป็นไงบ้าง มึงทำอะไรน้องเขารุนแรง?” คิมหันต์เอ่ยถามเพื่อนรักทันทีที่นายน์เดินมาหย่อนก้นนั่งลงยังม้านั่งลายหินอ่อน“กูก็แค่อยากให้นอนพักเยอะๆก็เท่านั้น” นายน์เหลือบตามองใบหน้ายียวนของคิมหันต์แล้วส่ายหน้าเล็กน้อยเขาก็ยอมรับว่าก็มีรุนแรงบ้างแต่ที่ไม่อยากให

นายน์ยังคงถูไถไปมาบนส่วนนั้นของหญิงสาวเขาไม่ได้คิดอะไรในตอนแรกแต่พอดูท่าทางของเธอแล้วเขาก็คิดที่จะกลั่นแกล้งเธอทันที นิ้วมือใหญ่เขี่ยไปโดนยอดอกเม็ดเล็กทำร่างบางสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ“อ๊ะ! ฝันเช็ดเองได้ค่ะเอามาสิคะ” มือเรียวรีบยื้อยุดฉุดกระชากจับมือของเขาเอาไว้แน่นสายตาอ้อนวอนถูกส่งไปยังชายหนุ่มตัวร้ายที่กำลังยกยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างน่าหมั่นไส้“เดี๋ยวพี่เช็ดให้ เราไม่สบายอยู่นอนเฉยๆ!!” นายน์จับมือพาฝันแกะออกพร้อมกับเริ่มเช็ดส่วนบนของเธอและด้วยความที่ผ้าเช็ดตัวชุบน้ำเย็นแล้วมาโดนตัวจึงทำให้ขนอ่อนในร่างกายต่างพากันลุกชัน“แต่ว่า..” มือเล็กพยายามยื้อแต่ก็โดนสายตากดดันปนดุของเขาทำให้เธอต้องละมือออกจากมือของเขาอย่างว่าง่าย เอาเลยอยากจะทำอะไรกับเธอก็เชิญในเมื่อตอนนี้เธอเป็นรองนี่และคงไม่มีแรงมากพอที่จะขัดขืนด้วย“อะไรมันไปโดนหน้าอกของเธอหรือไง เร็วรีบเช็ดตัวแล้วกินยา พี่ซื้อข้าวมาให้เธอแล้วเดี๋ยวเอาเข้ามาให้” เขาพูดไปยิ้มไปมือก็ยังไม่เลิกถูไถไปตามส่วนบนของคนตัวเล็กสายตามองจ้องไปยังเธอทำให้ร่างบางที่โดนมองต้องเป็นฝ่ายเบือนหน้าหันหนีไปทางอื่น5นาทีต่อมาเขาเช็ดตัวให้เธอเสร็จเรียบร้อยและคงไม่ต้

“พี่ทำไรเนี่ยอยู่ดีๆก็ถอดกางเกง ป่วยแบบนี้ยังจะคิดเรื่องทุเรศๆอีกเหรอ บ้ากามจริงเชียว” ร่างบางพ่นคำด่าออกมาไม่หยุดไม่ได้การแล้วถ้าเขาคิดที่จะทำแบบนั้นจริงเธอต้องรีบหนี พาฝันรีบลุกขึ้นยืนแล้วลงจากเตียงนอนอยู่ห่างๆเขาคงจะปลอดภัยดีที่สุดนายน์จับแก่นกายของตัวเองที่ยังคงนอนนิ่งไม่แข็งตัวทดลองขยับชักรูดขึ้นลงมองไปยังเรือนร่างของคนตัวเล็กก็ยังไม่สามารถที่จะทำให้มันแข็งตัวได้เลย ชายหนุ่มหัวเสียเป็นอย่างมากหัวก็ปวดตัวก็ร้อนแล้วไหนจะมาเป็นแบบนี้อีก“เกิดไรขึ้นวะเนี่ยทำไมมันถึงได้..”พาฝันลอบขบขันอยู่ในลำคอพลางเม้มปากแน่นคำขอพรของเธอเป็นจริงแล้วหรือนี่ เย้ๆ ต่อไปเธอจะได้ไม่ต้องกลัวว่าเขาจะทำอะไรเธอได้อีก“ฝันไปอาบน้ำก่อนนะคะ” หญิงสาวรีบขอตัวเดินหายเข้าไปในห้องน้ำกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจผิดกับนายน์ที่ดูจะหัวเสียเป็นอย่างมาก เขาคิดหาสาเหตุของการเป็นเช่นนี้หรือว่าเขาไม่สบายเลยไม่แข็งหรือว่าไปกินอะไรผิดสำแดงมาหรือเปล่านะ10 นาทีต่อมาพาฝันที่เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทางรื่นเริงอารมณ์ดีก็รีบหุบยิ้มปรับเปลี่ยนสีหน้าเป็นใบหน้าเรียบนิ่งเอ่ยถามไปยังพี่นายน์ที่กำลังแต่งตัวอยู่ริมมุมห้อง“พี่เป็นอะไรทำไ

“คอยดูก็แล้วกัน!!” แม้ปากจะพูดออกไปด้วยความมั่นใจแบบนั้นแต่ภายในใจกลับปวดร้าวราวกับมีใครเอามีดมาเชือดเฉือนที่หัวใจดวงเล็กของเขา พาฝันส่ายหน้าไปมาเล็กน้อยให้ตายนี่ขนาดเศร้าเพราะลูกชายใช้การไม่ได้นะเนี่ยยังจะบ้ามาพูดจาแบบนี้กับคนอื่นได้อีกเธอน่ะเชื่อเขาเลย“แล้วหายไข้ดีแล้วใช่มั้ย” นายน์ไม่ลืมที่จะถามไถ่ถึงเรื่องอาการความเจ็บป่วยของคนตัวเล็กที่เมื่อสองวันก่อนนั้นเธอยังปวดหัวแล้วยังตัวร้อนมีไข้ขึ้นสูงอยู่เลยและในตอนนี้รถของนายน์ได้ขับเข้ามาภายในรั้วของมหาวิทยาลัยแล้ว เขาขับรถมุ่งตรงไปยังตึกคณะบริหารซึ่งคือคณะที่เขาเรียนอยู่พาฝันที่หันหน้ามองออกไปยังนอกหน้าต่างก็ยกยิ้มขึ้นเมื่อเธอสังเกตเห็นเพื่อนสนิทที่กำลังเปิดประตูก้าวลงจากรถคันหรูสีดำ ร่างบางรีบหันหน้าส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่มที่กำลังขับรถให้เธอพร้อมทั้งชี้นิ้วไปยังพลอยเพื่อนรัก“หายดีแล้วค่ะ พี่จอดรถตรงนี้ได้เลยนะคะ นั่นไงยัยพลอย เพื่อนฝันเธออยู่ตรงนั้น!”“พลอยย~” พาฝันกดเปิดกระจกรถแล้วตะโกนเรียกเพื่อนด้วยความดีใจเอี๊ยด~นายน์ทำตามคำขอของหญิงสาวเขาเลือกที่จะตามใจเธอทุกอย่าง พาฝันหันกลับมายกมือสวัสดีเขาเธอทำท่าจะเปิดประตูรถแต่ยังไม่ทัน