“ไม่เชื่อคนอย่างพี่หรอกค่ะ น่ารำคาญชะมัด~”พาฝันทำทีเป็นบ่นคนตัวสูงภายในใจแอบนึกกลัวไปกับสีหน้าท่าทางของเขา เธอลุกขึ้นยืนหยิบจานข้าวผัดทะเลที่เธอได้กินหมดแล้วเดินเข้าไปในครัวเพื่อที่จะล้างจาน นายน์นึกหัวเราะขบขำเธอในลำคอน่าสนุกเสียจริงที่มีเธอคนนี้อยู่ใกล้ เขารีบลุกถือจานเดินตามเธอเข้าไปในครัวพร้อมกับวางจานของเขาไว้ด้านข้างของเธอพร้อมทั้งกระซิบเข้าที่ข้างหูของคนที่กำลังล้างจานอยู่“ฝากล้างให้พี่ด้วย”เสียงที่พูดแทบจะชิดติดหูทำร่างบางสะดุ้งเฮือกด้วยความตื่นเต้นตกใจไม่คิดว่าเขาจะเดินตามเธอมา แล้วยังมายืนพูดใกล้ๆแบบนี้ด้วยอีก เธอมองค้อนใส่เขาแล้วหยิบจานของเขานำมาล้างทำความสะอาดมหาวิทยาลัย Ac 12.30 น.นายน์ขับรถมาส่งพาฝันถึงหน้าคณะที่เธอเรียน ร่างบางหยิบกระเป๋าสะพายพร้อมกับสมุดที่เตรียมเอาไว้สำหรับจดนำขึ้นมาไว้ในมือเตรียมพร้อมที่จะก้าวลงจากรถของเขาแล้ว เจอหน้าเขาจนรู้สึกเบื่อถ้าเลือกได้เธอก็อยากมีเวลาเรียนสัก24ชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ“ขอบคุณค่ะ” ร่างเล็กหันมาขอบคุณชายหนุ่มรุ่นพี่ก่อนที่จะเอื้อมมือจับเข้าที่ประตูรถของพี่นายน์“เดี๋ยว!” นายน์จับแขนของพาฝันเอาไว้ทำให้เธอจำต้องผละมือออกจากประตูร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-09 อ่านเพิ่มเติม