บททั้งหมดของ ฝันร้ายพ่ายรัก(นายน์)คนเลว | นายน์ x พาฝัน: บทที่ 31 - บทที่ 40

พลอยพยายามสะบัดท่อนแขนให้หลุดออกจากการควบคุมของเขาเอ่ยถามไปถึงเพื่อนอีกคนที่พี่เขาไม่ได้พูดถึง“ยัยนั่นพี่ไม่รู้หรอก นี่พวกน้องเลิกเรียนแล้วใช่มั้ย?” คิมหันต์ยิ้มร้ายส่ายหน้าเพียงเล็กน้อยมองจ้องหน้าพาฝัน ถามไปถึงเรื่องเรียนซึ่งเขาถามไม่ดูเวล่ำเวลาเอาเสียเลย เวลานี้มันยังไม่เริ่มวิชาแรกในช่วงบ่ายเลยด้วยซ้ำ“ยัง/ยัง” ทั้งสองสาวตอบเป็นเสียงเดียวกัน“วันนี้ไม่ต้องเข้าเรียน!!” คิมหันต์ส่งสายตาร้ายมองมาที่พาฝันที่กำลังมองเขาอยู่ สาวน้อยคนสวยที่เพื่อนของเขาหลงใหลคลั่งไคล้จนไม่ยอมปล่อยเธอไปเสียทีแล้วยิ่งมารู้ว่าเธอคือเด็กผู้หญิงคนนั้นที่มันเคยรู้จักด้วยแล้ว มันก็ยิ่งจะไม่ยอมปล่อยให้เธอหลุดมือหนีหายไปไหนได้อีก“น้องเฟิร์น~ เอ๊ะ! ไม่ใช่สิ ต้องเป็นน้องฝันสิถึงจะถูก พี่ขอยืมตัวเพื่อนสนิทของน้องก่อนนะครับ” คิมหันต์ส่งเสียงเรียกชื่อของเธอด้วยท่าทางกวนประสาท เมื่อเขาพูดบอกกับพาฝันเสร็จก็ฉุดกระชากลากถูออกแรงพาพลอยเพื่อนสนิทเธอออกไปจากพื้นที่ตรงนั้นโดยที่พลอยยังคงยื้อยุดฉุดกระชากไม่ยอมให้ความร่วมมือเดินไปกับเขา ทำให้เขาเตรียมพร้อมที่ออกแรงทำท่าจะอุ้มเธอ พลอยจึงยอมเดินไปด้วยแต่โดยดี“ดะ..เดี๋ยวก่อนค่ะ

พาฝันพยักหน้ารับสิ่งที่พลอยคิดนั้นถูกแล้วและอยู่ก็พลันนึกขึ้นมาได้ว่ายังไม่ได้พูดไปถึงเรื่องสำคัญ หญิงสาวมองจ้องตาเพื่อนรู้สึกขอบคุณพลอยจริงๆที่ยอมยื่นมือเข้ามาช่วยถึงแม้ว่ามันจะไม่สำเร็จก็ตาม“เรื่องเงินแกไม่ต้องไปขอยืมพ่อแล้วนะ เขาบอกกับเราว่าเขาไม่ต้องการเงิน เขาต้องการอยากให้พ่อเราเข้าคุก!!!” เพียงคิดไปถึงเรื่องพ่อของเธอขึ้นมาทีไรพาฝันก็เศร้าลงทุกทีเอ่ยบอกพลอยพร้อมทั้งฝืนยิ้มขึ้น“เฮ้ย! ได้ไงอะ ไม่อยากได้เงินด้วย มันมีเหรอจะแค้นอะไรขนาดนั้น” ทันทีที่รู้เรื่องพลอยก็ทำสีหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อว่ายังจะมีคนอย่างนี้อยู่อีกหรือ คนที่ไม่ต้องการเงินแต่ต้องการให้คนที่ทำผิดได้เข้าไปใช้ความผิดรับโทษในคุกก็พอ“เขาบอกให้เราไปอยู่กับเขา 6 เดือน แล้วเขาจะไม่เอาเรื่องพ่อ” พาฝันถอนหายใจออกมาแล้วเริ่มเล่าเรื่องราวข้อเสนอของพี่นายน์ให้พลอยได้รับรู้และในระหว่างที่ทั้งสองสาวกำลังเล่าเรื่องให้กันฟังอยู่นั้น ทั้งสองหนุ่มที่ได้เดินเข้ามา ต่างคนต่างก็มองหน้ากันอย่างรู้ทันซึ่งกันและกัน“แกล้งกันชัดๆ ไอ้กลุ่มนี้นี่มันเลวจริงๆ” พลอยที่ยังอยู่ในอารมณ์เดือดดาลอยู่ก็เริ่มส่งเสียงขึ้นด้วยความโมโหแทนเพื่อนสาวคนสว

เสียงดุเล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน ท่าทางและอาการแบบนั้นของเธอทำเขาไม่ชอบใจนัก หญิงสาวเดินกระฟัดกระเฟียดเข้ามาหยิบไดร์เป่าจากมือเขาแล้วเริ่มเป่าเช็ดผมของพี่นายน์จนพอมันแห้งดีแล้วเธอจึงปิดเครื่องและวางไดร์เก็บเอาไว้ที่เดิม ร่างบางเดินหมุนตัวเพื่อที่จะออกไปจากห้องนอน“เดี๋ยวก่อน!” เท้าเล็กชะงักทันทีจะอะไรกับเธออีก น่ารำคาญชะมัดผู้ชายคนนี้“อะไรอีกคะ”“แล้วผมเธอจะไม่เช็ดให้แห้งหรือไง” เขาถามถึงผมของฉันแล้วเขาจะถามทำไมจะให้ยืมไดร์เป่าผมหรือยังไงกันนะซึ่งฉันน่ะไม่คิดที่จะใช้ไดร์ของเขาหรอกนะ ร่างบางส่ายหน้าเมื่อเธอไม่อยากใช้ไดร์เป่าผมของเขาพร้อมกับบอกกับเขาไปอย่างลวกๆ“ไม่ต้องใช้ไดร์หรอกค่ะ เดี๋ยวมันก็แห้งเอง” หญิงสาวเตรียมที่จะเดินออกไปแต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อเธอโดนออกคำสั่งอีกครั้ง“มานั่งตรงนี้เดี๋ยวพี่เป่าผมให้!” นายน์พูดพร้อมกับใช้มือตบที่นอนเบาๆมองเธอที่ยังคงยืนนิ่งไม่เดินมาหาเขาสักที อะไรจะดื้อขนาดนั้นหรือต้องให้สั่งสอนเสียก่อนถึงจะยอมฟังกัน“พี่ทำแบบนี้เพื่ออะไร หรือว่าอยากให้ฝันใจอ่อนยอมนอนกับพี่อีกหรือเพราะอะไรกันแน่!!” เธอขมวดคิ้วแน่นด้วยความสับสนกับทุกสิ่งที่เขากำลังสื่อความหมาย

ร่างบางส่งเสียงครางออกมาทำเขายิ้มดีใจตวัดปลายลิ้นเลียวนหัวนมตามเดิม ลิ้นเล็กระรัวไม่หยุดทำคนนอนหลับยกแอ่นหน้าอกขึ้นเข้าหาโพรงปากร้อนของเขา ใบหน้าหล่อค่อยๆลากปลายลิ้นไต่ระดับลงมาหยุดอยู่ที่หน้าท้องแบนเรียบไร้ไขมันของหญิงสาวเขาโลมเลียไม่หยุดทำร่างบางบิดเกร็งด้วยความเสียดเสียวไม่ช้าเขาหยัดกายลุกขึ้นนั่งมองเธอด้วยแววตาหวานหยาดเยิ้มนำเอาแก่นกายใหญ่ยักษ์ถูไถไปมาบนกลีบดอกไม้ที่มีน้ำใสๆไหลเยิ้ม“อ่าส์~ อยากเอาฉิบ”เมื่อเขาพูดเสร็จก็เอาท่อนลำสอดเข้าใส่ร่องเล็กเข้าเพียงแค่หัวก็ทำเขาถึงกับส่งเสียงครางกระเส่าไม่หยุด มืออีกข้างเขี่ยสะกิดลงบนเม็ดเสียวอวบอูมทำร่างบางร้องครวญครางด้วยความทรมาน เข้าออกอีกเพียงไม่กี่ครั้งเขาก็ดึงท่อนยักษ์ออกมาชักรูดต่อมองไปยังเรือนร่างงดงามก็ทำเขาถึงกับสูดปากเมื่อร่างบางที่กำลังนอนเผยอปากเหมือนกำลังยั่วยวนเขาอย่างไรก็ไม่รู้ไม่รอช้าชายหนุ่มรีบโน้มใบหน้าลงไปดูดดึงเต้าอวบ ริมฝีปากหนาอ้าครอบครองยอดอกเม็ดเล็กดูดดึงอย่างหิวกระหายพร้อมกับชักรูดท่อนลำขึ้นลงไม่หยุด มือเรียวปัดป่ายไปทั่วจนไปโดนเข้ากลับหัวนมสีชมพูของเขา เธอใช้นิ้วมือเขี่ยสะกิดลงบนหัวนมของเขาอย่างลืมตัวทำชายหนุ่

“ถ้าห้องนอนพี่ที่ไม่พอมีอีกทางคือทิ้ง โอเคมั้ย?” นายน์หันมาสบตาเธออย่างเอือมระอาพูดบอกไปตั้งไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วว่าไม่ได้ ไม่ให้นอน เธอก็ยังพูดขอไม่หยุด พาฝันที่เห็นสีหน้าและแววตาของนายน์ที่นิ่งและดุดูเอาจริงเอาจัง เธอจึงทำได้เพียงส่งยิ้มแห้งและส่ายหน้าไปมาพัลวัน เชิญๆอยากจะย้ายตู้ของเธอเข้าห้องนอนก็เชิญยกได้ตามสบายเธอไม่ขัดอีกแล้ว“อ่า~ ไม่ได้นะ งั้นพี่ก็ช่วยๆยัดมันไว้ในห้องของพี่ให้ได้แล้วกัน” พาฝันผายมือเชิญให้เขายกตู้เสื้อผ้าของเธอเข้าไปในห้อง เธอเดินไปเปิดประตูเพื่อรอให้เขายกมันเข้าไปในห้อง นายน์ส่งสายตาคมและเริ่มยกตู้เสื้อผ้าของเธอลากมันเข้าไปยังห้องนอนของเขาเขาจัดวางตู้เอาไว้ใกล้กับตู้เสื้อผ้าของเขาแอบเหนื่อยอยู่เหมือนกันนะเพราะเขาเองไม่ได้ออกกำลังกายหรือใช้แรงมากขนาดนี้มานานมากแล้ว นายน์หันหลังกลับไปเพื่อมองหาร่างบางแต่ไร้ซึ่งเธอ ยัยเด็กนั่นทำไมไม่เดินตามเขาเข้ามาในห้อง ใจคอจะไม่เข้ามาดูตู้เสื้อผ้าของตัวเองบ้างเลยเหรอไง“พาฝัน”ชายหนุ่มส่งเสียงเรียกเธอแต่กลับไร้ซึ่งเสียงตอบรับใดๆ เธอจะทำให้เขาหงุดหงิดไปถึงไหน นายน์เดินออกมามองหาพาฝันยังนอกห้องนอนสายตาก็พบกับร่างบางที