All Chapters of Loving My Enemy: Chapter 41 - Chapter 46

KIO’S POVMakalipas ang limang taon. Huminga ako ng malalim at unti-unting ngumiti habang nakatingin sa kalangitan pababa malawak na paligid. Sariwang hangin mula sa labas ng selda ang sumalubong sa akin sa labas ng opisina ng mga pulis. Limang taon na ang nakalipas simula ng araw na iyon. Kamusta na kaya siya?“Oh Kio sana ay hindi na tayo muling magkita ha,” nakangiting bilin sa akin ni Sargeant Erfe. “Yes Sarge,” sagot ko saka sumaludo sa kaniya. Naglakad na ako palayo sa gusaling iyon at lumingon muli saka kumaway kay Sargeant Erfe bilang pamamaalam. Pinalaya nila ako dahil nakatanggap akong parol sapagkat naging mabait ako sa loob ng selda. Dapat ay habang buhay ang sintensya ko pero dahil buong pag-stay ko sa loob ay wala naman silang nakitang problema sa akin ay binigyan nila akong pagkakataon na magbagong buhay na at palayain na. At ngayon ang araw ng paglaya ko. Hindi ko alam kung anong naghihintay sa akin dito sa labas pero isa lang ang gusto ko. Bumalik sa buhay ni Celi

Hindi ko na inisip pa paano nakuha ni Kio ang number ko dahil wala naman na akong pakialam lalo na sa kaniya. Ngunit hindi ko alam pero kusa siyang iniisip ng utak ko. Hanggang sa panaginip ko ay naririnig ko ang boses niya. Hindi rin ako makapag-trabaho sa company dahil naiisip ko siya. Hindi na ako makapag-concentrate kaya mas pinili ko na pumunta sa isang club malapit sa opisina ko after ko pirmahan lahat. Malapit naman ng dumilim nang pumunta ako kaya ayos lang. Umorder akong alak vodka, mga 5 shots siguro hanggang sa nasundan pa iyon dahil hindi pa ako nakokontento. Habang mag-isang umiinom ay pinanunuod ko lang ang mga nagsasayawan at ang ikot ng mga disco lights. Habang tumatagal din ang oras ko at dumadami ang naiinom ko ay nararamdaman ko na ang mga talukap ko na parang babagsak. Hindi ko na rin maiayos ang lakad ko dahil parang nanghihina ang mga tuhod ko. Kahit pilitin kong maglakad ng tuwid ay hindi ko magawa. Dama ko na gumegewang akong naglakad palabas ng club na ito p

Ilang araw kong pinag-isipan ang magiging desisyon ko. May parte sa akin ang gusto na siyang bigyan ng chance pero mayroon sa akin na huwag kasi baka maulit lang din ang nakaraan. Palaisipan din sa akin paano napatawad nila tita si Kio gayong galit siya sa kanila. Alam ko naman na hindi naman talaga siya masamang tao pero the fact na pinagkatiwalaan siya ng pamilya ko pero trinaydor kami isa na iyong redflag sa pagkatao niya. “Anak,” tawag pansin sa akin ni tita na umupo sa tabi ko at sinamahan akong tumingin sa kawalan. “Alam ko na hanggang ngayon ay sariwa pa rin ang mga nangyari noon at alam ko na nasasaktan ka pa rin. Pero kung hindi ka magpapatawad mananatili ka lang sa nakaraan. Kailangan mong lumakad pasulong pero hindi para kalimutan ang nagyari kung hindi magpatawad ka,” mahabang litanya niya sa akin. Huminga ako ng malalim. “Pero sa tuwing nakikita ko siya naaalala ko ang lahat pero hindi ko alam,” frustrated na sagot ko. Hinawakan ni tita ang balikat ko. “Ano ba ang narar