Who would've thought that person is the killer? Matagal nang may mga nagagalit sa ama ni Celine na isang politiko; isang gobernador sa kanilang lalawigan. Ito'y sapagkat marami itong pinatay na mga inosenteng tao. At dahil na rin sa mga gawain nito, maging ang kaniyang sariling anak ay siya'y itinatakwil at itinataboy. Dahil maraming galit sa kaniya ay isa-isang pinaslang ang kaniyang mga tauhan. Hindi matukoy kung sino nga ba ang may kagagawan nito at kung konektado ba 'to sa grupong nais siyang ipapatay. Nagsimula ang lahat ng ito nang dumating si Lucas sa mansyon ng gobernador, ngunit ito'y kanyang ginigiit. Kaya't palaisipan kung sino nga bang pumapatay. Sino kaya ang mayroong kinalaman? Paano nga ba malulutas ang kaso? Matutunan pa rin kaya niyang patawarin ito at muling mahalin? "The killer could be me, you. . . Anyone." Unmask the shadow, reveal the culprit. AT kung magkakaroon nga ba ng happy ending ang love life ni Celine.
Lihat lebih banyakCHAPTER 1
CELINE’S POV
Ilang oras na rin akong nakaupo sa sasakyan naming ito habang pinagmamasdan ang dinaraanan namin pauwi ng mansyon. Hindi ko alam kung tama ba ang desisyon ko na umuwi sa bahay.
I hate the atmosphere of our own house.
I hate to be with that criminal.
I hate him even he is my father.
Pinanuod ko na lamang ang mga dinaraanan naming kabahayan mula sa bintana ng kotse. Pabalik ako ng Baguio kung saan naroon ang tahanan ko, ang isinusuka kong tahanan.
If I have a choice, I would rather choose the other option. I won’t live with my dad and watch his dirty bussiness.
Huminto ang sasakyan nang makarating na kami sa tapat ng isang malaki at mataas na kulay pulang gate. Bumusina ang driver ko para ipaalam na narito na kami. Agad namang binuksan ng guard ang malaking gate namin saka kami pumasok.
“Good morning, Miss Celine,” bati ng guard sa akin nang makita ako sa bintana. Hindi ko ito isinara sapagkat pinanuod ko ang mga dinaanan namin.
Hindi naman ako nawala ng matagal dito pero may mga stall nang nabuksan sa dinaanan namin. Marami na ang nagbago sa daan.
“Good morning, ma’am,” bati din ng isa sa maid namin nang makababa ako sa sasakyan.
“Good morning, yaya,” bati ko pa-balik saka ngumiti sa kaniya.
Pumasok na ako sa loob ng malaking bahay bitbit ang isang paper bag. Pagpasok ko ay nalanghap ko ang bango ng buong kabahayan. Ngunit hindi ko ramdam ang excitement. Hindi ko rin naramdaman ang pagkamiss sa bahay na ito. Nakita ko ring ipinasok ng maid ang ilan sa gamit ko saka idineretso sa kwarto ko.
Sinalubong ako ng isang matandang lalaki na nakaitim na blazer na may puting damit sa loob at naka-necktie.
“Hello my unica ija, welcome home,” nakangiting bati niya saka nito ibinuka ang mga kamay niya para yakapin ako.
Hindi ko siya sinalubong ng ngiti. Walang reaksyon ang pinakita ko sa kaniya at niyakap niya ako ng mahigpit.
I don’t miss you.
Hindi ko siya niyakap pabalik dahil ayaw ko.
“Thanks dad,” walang emosyon kong pasasalamat sa kaniya bilang paggalang.
“Hey, Celine you’re already arrive,” magiliw na bati ng isang matangkad na lalaki na galing sa kusina. Matangkad ito na hindi gaano ka-putian pero sakto lang para lumabas ang ka-gwapuhan niya. Makapal din kaniyang pilik mata na mahaba at naka-formal attire ito. Pinagtaasan ko siya ng kilay habang tinitingnan.
“Easy,” isinenyas niya ang kamay niya na parang sinasabing hindi siya lalaban.
“I am here to welcome you,” nakangiting sabi nito.
“Tsk, I said you’ll the one I want to pick me there,” mataray na sabi ko sa kaniya nang makalapit siya sa akin. Piningot ko rin siya dahilan para mapaaray ‘to.
“Outch! It’s hurt. May inasikaso po ako senyorita,” sabi niya. As if I don’t know what he is doing.
“I’ll go upstairs, I need to fix some files. Ikaw na bahala kay Celine, Kio. Welcome home again baby,” paalam ni dad.
As if I want you around me.
“Sige po tito,” sagot naman ni Kio. Pinag-ikotan ko nalang siyang mata.
“S****p,” sabi ko naman sa kaniya.
Naglakad na ako sa couch para umupo at ibaba ang dala ko.
“Saan pasalubong ko?” Tanong naman niya nang umupo sa tabi ko. Tinarayan ko siya saka binuklat ang paper bag na bitbit ko kanina pagpasok.
“Makakalimutan ba naman kita, eh parati kang nagtetext sa akin na mag-uwi ako ng Tubao chicharon,” sabi ko habang inilalabas ang laman ng paper bag.
“Ayon oh,” labas ngipin ang ngiti niya. Akala mo bata na excited sa pasalubong ng ina.
“Eto,” binigay ko na ang paper bag sa kaniya. Masaya niyang inabot ito saka niyakap ako.
“Thank you, love mo talaga ako,” napangiti ako sa sinabi niya.
“Che! Hindi kita love,” singhal ko sa kaniya. Ngumiti lang din siya.
“You pressured me,” dugtong ko. Tumawa siya as if may nakakatawa sa sinabi ko.
“Pero thank you talaga,” he said and then smile at me.
Pinagmasdan ko ang ngiti niya. Napakaamo ng kaniyang mukha kapag kasama ako. Sobrang kalog din niya. Ang mga mata niyang maitim at bilog na bilog ay napakaganda. Ang ilong niyang matangos at ang labi niyang medyo pink. Kissable ang lips niya. Matangkad din ito. Perpektong nilalang na kahit sino ay hindi mahihirapang mahalin siya.
“Tumutulo laway mo,” biglang sabi niya nang hawakan ang baba ko na akala mo may tumulong laway talaga. Hinampas ko siya.
“Tunaw na ako sa titig mo. Alam kong gwapo ako pero huwag mong ipahalata na pati ikaw ay nabighani ng kagwapohan ko,” mayabang na sabi niya.
“Kapal ng mukha mo,” sabi ko sa kaniya. Hindi ko ramdam ang pagod o ang pagkamuhi sa bahay na ito kapag kasama ko siya.
Kababata ko si Kio at best friend ko na rin. He is a homeless when I met him. Dinala siya ni mommy dito sa bahay dahil nakita siya sa daan.
Kapalit ng pagpapatira ni mommy sa kaniya ay nagtrabaho siya sa amin. Naging magaan ang loob ni daddy sa kaniya at ni mommy. Kaya daddy decided paaralin din siya para balang araw ay makapagtrabaho ito kaniya.
Kaya ngayon at heto na siya. Siya ay kanang kamay ni daddy at syempre best friend ko.
“Kumain ka na ba? Baka gutom ka?” Tanong niya sa akin. Buti naman tinanong niya.
“Medyo, kain nalang tayo sa labas,” sabi ko sa kaniya.
“Ikaw bahala,” sabi niya. Tumayo naman ako.
“I’ll just take a shower,” paalam ko sa kaniya. Ngumiti naman siya. Mga ngiting feeling ko tutunawin ako. Ngiting nagpapasingkit sa mata niya.
“I’ll wait,” he answered. Umakyat naman ako sa taas at dumeretso sa shower.
Hindi rin ako nagtagal sa shower dahil natapos ako agad na maligo. Nagsuot muna akong bathrobe dahil wala akong nadalang damit sa cr.
Napaatras ako sa gulat nang makita si Kio, nakasandal sa gilid ng pinto ng cr ko.
“What are you doing here?” mahinang tanong ko sa kaniya. Sinulyapan ko ang pinto at naka-lock ito.
Bigla niya akong isinandal sa pinto ng cr ko. Saka pinagmasdan ang katawan ko.
“I miss you, I miss your body,” he said in a husky voice.
Bigla niya akong hinalikan ng mariin. Parang sabik na sabik siya sa isang pagkain. Parang gutom na gutom. I respond on his kisses. Niyakap niya ang baywang ko at naramdaman ko ang nagagalit niyang alaga sa gitna ng mga hita niya. I feel his manhood erected.
Binuhat niya ako kapagkuwan ay mabilis na naglakad patungo sa kama habang patuloy kama habang patuloy sa paghahalikan. Tila mga uhaw at sabik na nilalasap ang labi ng bawat isa, saka niya ako marahan na inihiga ng kama ng makarating kami roon.
Habang hinahalikan ako ay marahan niyang inaalis ang pagkatali ng bathrobe ko. Ako naman ay nakayakap sa leeg niya.
I can’t deny that I miss his touch. I miss his lips kissing me. I miss this.
Ilang araw kong pinag-isipan ang magiging desisyon ko. May parte sa akin ang gusto na siyang bigyan ng chance pero mayroon sa akin na huwag kasi baka maulit lang din ang nakaraan. Palaisipan din sa akin paano napatawad nila tita si Kio gayong galit siya sa kanila. Alam ko naman na hindi naman talaga siya masamang tao pero the fact na pinagkatiwalaan siya ng pamilya ko pero trinaydor kami isa na iyong redflag sa pagkatao niya. “Anak,” tawag pansin sa akin ni tita na umupo sa tabi ko at sinamahan akong tumingin sa kawalan. “Alam ko na hanggang ngayon ay sariwa pa rin ang mga nangyari noon at alam ko na nasasaktan ka pa rin. Pero kung hindi ka magpapatawad mananatili ka lang sa nakaraan. Kailangan mong lumakad pasulong pero hindi para kalimutan ang nagyari kung hindi magpatawad ka,” mahabang litanya niya sa akin. Huminga ako ng malalim. “Pero sa tuwing nakikita ko siya naaalala ko ang lahat pero hindi ko alam,” frustrated na sagot ko. Hinawakan ni tita ang balikat ko. “Ano ba ang narar
Nagpaalam naman na si Kio nang may tumawag sa kaniya mula sa phone bago umalis. After ng pag-alis niya ay nagising naman si Tita Rica. Tiningnan siya ng doktor at okay na raw siya at pinayagan na siyang umuwi. Pag-uwi namin sa bahay ay doon lang ako chinika ni Serenity habang nagpapahinga si Tita sa kwarto niya. “Ano iyon teh?” Malisyosong tanong niya. Tiningnan ko siya ng blangko. “Wala,” sagot ko. “Wala? Hindi ka umuwi kagabi, alalang-alala sa iyo si tita pagkatapos pupunta ka ng ospital na siya ang kasama mo?” Tila nanay na nagdududa sa anak niya. Napairap na lang ako sa hangin dahil para akong nasa isang hot sit. “Inabot niya ako sa club okay but nothing is happen. May gf na yata siya or asawa,” sagot ko sa tanong niya. Umirap din siya sa hangin. “Sabi mo ei,” sabi niya pero alam kong hindi siya satisfied. Hindi na siya nag-usisa pa at hindi na rin namin sinabi kay Tita Rica dahil ayaw ko rin naman ma-stress siya. Hindi naman na siya nagparamdam pagkatapos ng araw na iyon k
Hindi ko na inisip pa paano nakuha ni Kio ang number ko dahil wala naman na akong pakialam lalo na sa kaniya. Ngunit hindi ko alam pero kusa siyang iniisip ng utak ko. Hanggang sa panaginip ko ay naririnig ko ang boses niya. Hindi rin ako makapag-trabaho sa company dahil naiisip ko siya. Hindi na ako makapag-concentrate kaya mas pinili ko na pumunta sa isang club malapit sa opisina ko after ko pirmahan lahat. Malapit naman ng dumilim nang pumunta ako kaya ayos lang. Umorder akong alak vodka, mga 5 shots siguro hanggang sa nasundan pa iyon dahil hindi pa ako nakokontento. Habang mag-isang umiinom ay pinanunuod ko lang ang mga nagsasayawan at ang ikot ng mga disco lights. Habang tumatagal din ang oras ko at dumadami ang naiinom ko ay nararamdaman ko na ang mga talukap ko na parang babagsak. Hindi ko na rin maiayos ang lakad ko dahil parang nanghihina ang mga tuhod ko. Kahit pilitin kong maglakad ng tuwid ay hindi ko magawa. Dama ko na gumegewang akong naglakad palabas ng club na ito p
Kinabukasan ay nagplano ako na bumili ng gamit ko at mabuti na lamang ay pinahiram ako ni Kairus ng sasakyan at pera. Babayaran ko na lang daw kapag nakapag-simula na ako sa trabaho ko. Mabuti na lamang dahil nandyan si Kairus at tinutulungan niya ako. Pumunta na nga ako sa mall para bumili ng gamit ko. Habang naglalakad ako bitbit ang mga pinamili ko ay biglang may tumama sa akin na isang babae dahil busy ito sa kanyang telepono. May kausap siya sa phone habang hirap na hirap siya sa kanyang mga bitbit. Nahulog ang mga dala niya nang mabunggo siya sa akin kaya naman pinulot niya ang mga ito habang nag-sosorry siya sa akin nang hindi tumitingin. Ako naman ay tinulungan siya dahil naawa ako sa kaniya. Nang ibalik ko sa kaniya ang gamit niya saka lang siya tumingin sa akin.“Salam-” Napahinto siya sa sasabihin niya nang magkatinginan kaming dalawa habang ako ay tila tumigil din ang mundo nang mapatingin ako sa mga mata niya. Dahan-dahan kaming tumayo na tila hindi naalis ang mga mata
KIO’S POVMakalipas ang limang taon. Huminga ako ng malalim at unti-unting ngumiti habang nakatingin sa kalangitan pababa malawak na paligid. Sariwang hangin mula sa labas ng selda ang sumalubong sa akin sa labas ng opisina ng mga pulis. Limang taon na ang nakalipas simula ng araw na iyon. Kamusta na kaya siya?“Oh Kio sana ay hindi na tayo muling magkita ha,” nakangiting bilin sa akin ni Sargeant Erfe. “Yes Sarge,” sagot ko saka sumaludo sa kaniya. Naglakad na ako palayo sa gusaling iyon at lumingon muli saka kumaway kay Sargeant Erfe bilang pamamaalam. Pinalaya nila ako dahil nakatanggap akong parol sapagkat naging mabait ako sa loob ng selda. Dapat ay habang buhay ang sintensya ko pero dahil buong pag-stay ko sa loob ay wala naman silang nakitang problema sa akin ay binigyan nila akong pagkakataon na magbagong buhay na at palayain na. At ngayon ang araw ng paglaya ko. Hindi ko alam kung anong naghihintay sa akin dito sa labas pero isa lang ang gusto ko. Bumalik sa buhay ni Celi
Inuwi nila ako nang hapon na iyon. Na-discharge ako agad pero kailangan ko mag-undergo sa medication ko dahil nga may mental health is not healthy. Mayroon akong PTSD then having depression. Because of the past experiences at iyong mga na experience ko. Kaya nagkaroon akong post traumatic stress disorder. Kaya naman inalalayan talaga nila ako. Binabantayan nila ako ng sobra. Hindi nila ako hinayaang asikasuhin ang hustisya para kay daddy. Umuwi si tita Rica para samahan ako. Then bigla pagdating niya nalaman niya ang ginawa ko kaya mas nag-aalala siya kung iiwan niya ako rito at kung ako pa ang lalakad sa mga requirements para sa libing ni daddy. And hindi rin ako makalapit kay Kio at kay Krystel dahil nga sa ginawa nila.Hindi ko matanggap ang ginawa nila sa akin. Nasasaktan ako ng sobra. I can't believe this is happening.I feel I am alone. Even there are people around me letting me feel that they are beside me. "Celine you need to drink your medicine. Bago tayo pupunta sa memo
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Komen