All Chapters of RUN, SELESTINA! (SSPG): Chapter 81 - Chapter 90

‎“KYO…” TAWAG niya na may halong pagtataka at amusement sa boses. Halos hindi siya makapaniwala sa nakikita.‎‎Totoo ba ito? Hindi kaya panaginip niya lamang?‎‎Ngumiti si Kyo, ang mga mata nito ay kumikislap ng sinseridad. Maingat na hinawakan ng lalaki ang mga balikat ni Ellie at marahang pinaikot siya paharap dito.‎‎“Yes, Ellie… will you be my girlfriend?” napapaos nitong tanong.‎Nanlaki ang kanyang mga mata, at bago pa man makasagot, naramdaman na ni Ellie ang pag-init ng sulok nang mga mata. Gano'n din ang kanyang dibdib.‎‎Hindi niya ito inasahan, hindi sa ganitong paraan. Ibig bang sabihin, matagal na pala itong plano ni Kyo?‎‎“H-hindi ko alam kung anong sasabihin. Ginulat mo ako,” mahinang sabi ni Ellie habang pinupunasan ang mga luhang naglandas sa pisngi.‎‎“Don’t cry, sugarplum,” malambing nitong sabi. “I’ve been in love with you for as long as I can remember. Please… be my girlfriend.”‎‎Umiling si Ellie, kasabay ng pag-iling ay ang mga luha ng tuwa. “Yes… yes,

‎“I'LL CALL you later, bye. I love you,” Kyo said with a soft smile before ending the call. He had just finished talking to Ellie, his fiancée. ‎Halos kasabay noon, bumukas ang pinto at pumasok si Trixie, dahan-dahang naglakad papasok sa opisina niya. ‎ ‎“Good morning, hu—sir,” she greeted timidly, keeping her head low. ‎ ‎Agad namang naglaho ang ngiti sa labi ni Kyo the moment his eyes landed on her. ‎ ‎“There’s nothing good about this morning just by seeing you,” he said coldly, his voice dripping with disdain. ‎ ‎Napatingala si Trixie. Nang makita ang malamig niyang tingin, napalunok ito. ‎ ‎“Sir…” she started, her voice barely audible. ‎ ‎Prenteng sumandal si Kyo sa kanyang swivel chair, a dark smirk forming on his lips. “Can you see those files?” ‎ ‎“Yes… yes, sir,” she replied nervously. ‎ ‎“Good. Pick them up, go to your desk, and work on them. I need three copies of each file, flawless, well-edited, and clean. No excuses,” malamig niyang ut

NAPATIGIL SINA Kyo at Ellie nang marinig ang boses ni Caroline. ‎Mabilis na kumalas si Ellie, at halos mapahigpit ang kagat sa ibabang labi habang nakayuko. Ramdam niya ang matinding hiya na parang gustong lamunin ng kama sa sobrang awkward ng sitwasyon.‎‎Umupo si Kyo sa gilid ng kama, malalim ang buntong-hininga, at halatang naiinis sa pagkabitin ng sandali. Inayos nito ang buhok gamit ang mga daliri, sabay napahinga nang mahaba, parang sinusubukang pakalmahin ang sarili.‎‎Nilingon siya nito na tahimik lamang, abala sa pagpisil-pisil sa sariling mga daliri, habang nakatungo pa rin ang ulo. Marahang hinawakan ni Kyo ang baba niya, pilit itinataas ang mukha para tignan ito.‎‎“Sugar…” mahinahon nitong sambit.‎‎Ngunit mabilis itong pinutol ni Ellie, halos nauutal pa. “S-sorry, Kyo. Isa iyong pagkakamali.”‎‎Napakurap ang lalaki, kita sa mga mata ang pagkagulat at sakit. Pero imbes na mainis, ngumiti ito nang bahagya, at pinahid ng hinlalaki nito ang labi niya.‎“You don’t have

NAROON ANG mga taong nagkukumpulan sa isang partikular na bahagi ng kalsada. May mga kumukuha ng litrato, nagre-record ng video, habang ang ilan ay nag-uusap-usap na parang hindi pa rin makapaniwala sa nangyari.Kyo quickly got out of the car, barely managing to close the door, at kasunod niya si Trixie. Pareho silang tumakbo papunta sa pinangyarihan ng krimen habang nanginginig ang bawat hakbang.“Nandito na si Sir Kyo Castillano!” sigaw ng isang reporter, at agad na napalingon ang lahat. Sabay-sabay na kumislap sa harap ng lalaki ang maraming camera.Hindi niya iyon inalintana. Wala siyang marinig na ingay. Ang tanging nararamdaman niya lamang ay ang malakas na kabog ng dibdib. Ang dasal sa isip na sana hindi totoo ang lahat ng ito.Paglapit niya sa loob ng linya ng mga pulis, parang tumigil ang mundo ni Kyo. Dahan-dahan siyang naglakad, nanginginig sa maaaring makita. He wasn’t ready to see his child in that kind of situation. Ngunit hindi siya mapigilan ng kahit sino. Agad niyang

DAHAN-DAHANG BUMABA sina Ellie at Kyo sa malapad na hagdanan, at marahang umaalingawngaw sa tahimik na pasilyo ang bawat hakbang ng dalawa. Pagpasok nila sa dining room, nadatnan nilang nakaupo si Caroline sa mesa habang tinutusok-tusok ang pagkain gamit ang tinidor.‎‎“Mom,” tawag ni Kyo bago lumapit dito at niyakap ng mahigpit ang ina. “Good morning.” ‎‎“Good morning, son. How was your night?” tanong ni Caroline habang kumakalas sa yakap at magaan na hinalikan sa pisngi ang anak.‎‎“It was... normal. At least with Ellie by my side, I could get a wink of sleep.” Saglit itong ngumiti, saka gumanti ng halik sa pisngi ng ina.‎‎Napatingin si Caroline kay Ellie at agad din siyang niyakap. Sa gulat ay hindi siya nakakibo. Ito ang unang beses na yumakap si Caroline sa kanya.‎‎“G-good morning, Madam,” bati ni Ellie na bahagyang naiilang.‎‎“Morning,” tugon ni Caroline na may lambing sa tinig. “Hope your night was also good?”‎‎Tumango lamang si Ellie at ngumiti nang tipid.‎‎“Let’