All Chapters of RUN, SELESTINA! (SSPG): Chapter 51 - Chapter 60

MABILIS NIYANG naagaw ang granada kay Elijah. Halos mabitawan niya iyon dahil sa tindi ng panginginig ng kanyang mga kamay.Halos himatayin siya sa takot. This wasn’t just an enemy, this was a psychopath, a monster who would hand a child a live grenade.Nagngangalit ang dibdib niya habang pumasok siya sa kwarto ni Rogue nang hindi kumakatok. Nag-angat ito ng tingin, halatang nagulat sa itsura niya.“I can’t do this anymore!” sigaw ni Selestina, at tuluyang bumigay ang kanyang mga luha.“Selestina, w-what happened?” tumayo si Rogue, pero itinulak niya sa dibdib nito ang granada.“That psychopath got inside when the gunshot was heard. Ibinigay niya kay Elijah ang granada at sinabihang hilahin ang pin! I can’t stay here, Rogue! I can’t risk my son’s life anymore!” halos pasabog niyang sigaw, nanginginig ang kanyang boses.Rogue's jaw tightened, his fists curling so hard his knuckles turned white. Rage burned in his veins.Lumapit ito sa kanya at niyakap siya ng mahigpit. Napahagulgol si

THE SOUND of sirens filled the night. Kumikislap ang pula at asul na ilaw laban sa mga dingding ng bulwagan ng gala habang mabilis na pumasok ang mga pulis upang siguruhin ang lugar na ligtas.Nakabulagta ang walang buhay na katawan ni Marco sa marmol na sahig, blood pooling beneath his head. Para kay Rogue, isa iyong tanawin na habambuhay nang mananatiling nakaukit sa kanyang alaala. Bigla siyang namanhid.Selestina never let go of him, habang naglalakad ang mga pulis at investigator sa paligid nila. Ramdam niya na para bang unti-unti siyang nauubusan ng hininga.“Mr. Vertudazo, we’ll need your full statement,” the chief inspector said firmly, holding out a clipboard.Dahan-dahang iniangat ni Rogue ang kanyang mga mata, at tinitigan ng malamig ang chief inspector.“Not here. Tomorrow morning, at my office. Tonight, I’m taking my wife home,” he replied.Nag-aalangan ang imbestigador ngunit kalaunan ay tumango rin. Marahang hinila ni Selestina ang kanyang kamay. “Tara na,” mahinang bu

ANG MANSYON ng mga Vertudazo ay buhay na buhay sa mga ilaw. Mula sa kisame ng ballroom ay kumikislap ang mga crystal chandeliers, nagpapainit sa gabi na puno ng tawanan, at mga basong tumatama sa isa’t isa sa bawat toast. Guests mingled, and toasted, their voices filling the night with celebration.Pero para kay Rogue, wala siyang pakialam sa lahat ng kinang at karangyaan. Ang mga mata niya ay nakatuon lamang sa isang babae sa kabilang dulo ng bulwagan. ang babaeng minsan ay pumasok sa sirang mundo niya, stubborn enough to love him when he had no love left to give. Selestina stood in a simple but elegant midnight-blue gown, her hair swept back, laughter spilling from her lips as she leaned down to fix the ribbon on their daughter’s dress.Sumikip ang dibdib ni Rogue. Fifteen years, and she’s still my miracle.Wedding anniversary nila ni Selestina. Ngunit hindi pa rin siya makapaniwalang umabot sila ng ilang taong. Parang panaginip pa rin para kay Rogue.“Daddy!”Isang maliit na katawa

“BUMANGON KA na nga, Ellie!” sigaw ni Cheska sabay hampas ng unan sa kanya. Kahit ilang beses pa siyang hampasin, hindi pa rin nagbukas ng mga mata si Ellie.. Sobrang himbing ng tulog niya. Bahagya lang siyang umungol, sabay ikot ng katawan sa kama na para bang hinahanap pa ang mas malambot na pwesto. “Five minutes…” bulong niya, pero sa pagtihaya niya ay bigla siyang nahulog sa kama at bumagsak nang malakas sa sahig. “Aray! Ang pwet ko!” reklamo niya habang kinakamot ang kanyang pang-upo. Napabalikwas siya at napapikit sa sakit, bago marahang tumayo at nag-unat. Kinusot niya ang kanyang mga mata at tumingin kay Cheska na agad siyang sinalubong ng matalim na titig. “Bakit!” iritadong singhal ni Ellie. Napairap lang si Cheska. Kababata niya ang babae. Anak ng kapitbahay nila na nagdala sa kanya dito sa maynila. Katulong din ang trabaho nito sa mansyon. “Tirik na tirik na ang araw pero tulog ka pa rin. Gusto mo bang makatikim ng maagang sermon kay Manang Helda?” tukoy nito

IT'S BEEN three hours na walang tigil si Kyo sa pag-angkin kay Ellie. His thrusts were so deep na halos mawalan na ito ng ulirat, until she finally passed out in exhaustion.Pero dahil hindi pa siya kuntento, patuloy pa ring bumabayo si Kyo sa ibabaw ng dalaga, claiming her like she belonged to him alone.“Tangina…” mura ni Kyo nang labasan siya. He released every drop of his seed deep inside her.Sa wakas ay hinugot niya ang kahabaan sa loob nito, saka bumagsak sa kabilang gilid ng kama at tuluyang napapikit sa pagod.A low groan escaped his lips when he stirred awake. Kyo slowly opened his eyes, dumampi ang kaniyang kamay sa isang mainit na katawan sa tabi niya.Who was that?Dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata pero agad ding ipinikit hanggang makasanayan niya ang liwanag sa paligid. Nang tuluyang itong muling buksan ni Kyo, bumaling siya sa pigura sa tabi niya, at napaatras ang lalaki sa gulat.“Ellie?!”Anong ginagawa niya rito?! Mabilis siyang napatingin pababa at ha