All Chapters of เจ้าสาวมัจจุราช: Chapter 41 - Chapter 50

Chapter 41 ระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมา กรกวินทร์ติดต่อกับนิสารัตน์ทุกวันผ่านทางโทรศัพท์ ทำตัวเป็นปกติเหมือนกับวันวานที่ทั้งคู่เป็นคู่รักกัน แต่ไม่ได้ทำอยู่อย่างหนึ่งคือไปนั่งรอเธอที่กองถ่ายหรือตามงานต่างๆ ที่หญิงสาวรับงานไว้ เพราะเกรงว่านิสารัตน์จะตกเป็นข่าว ทำให้เสียชื่อเสียง เขาจะรอจนกว่าตัวเองเป็นอิสระ พอถึงวันนั้นเขากับเธอก็จะคบหากันอย่างเปิดเผยอีกครั้ง ไม่จำเป็นต้องหลบซ่อนอีกต่อไปซองเอกสารสีน้ำตาลถูกวางลงบนโต๊ะไม้สักขัดเงาที่ตั้งวางอยู่ในห้องทำงานของบ้านรัตนบดี มือเหี่ยวย่นตามวัยของกวินทร์เอื้อมมาหยิบซองนั้นขึ้นมา ก่อนจะเปิดปากซองออกกว้างใช้มือล้วงหยิบรูปถ่ายหลายใบออกมากวินทร์มองดูรูปถ่ายแต่ละใบด้วยสายตาไม่พอใจ กรามของเขาขบกันแน่นเมื่อมองเห็นร่างของบุตรชายคนโตนั่งรับประทานอาหารอยู่กับนิสารัตน์ นั่นหมายความว่า ทั้งคู่ยังติดต่อกันอยู่ ไม่ได้เลิกรากันเหมือนกับที่เขาเข้าใจ“ท่านจะทำยังไงต่อไปครับ” จามรเลขาคู่ใจเอ่ยถาม และเป็นคนที่นำรูปถ่ายปึกนี้มาให้ผู้เป็นนายกวินทร์ยังไม่ตอบ เขากำลังใช้ความคิดอย่างหนักว่าจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี แต่จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้“หรือว่าท

Chapter 43“แล้วคุณกวินทร์อยู่ที่ไหน เขาอยู่ที่ไหนคะ”นางเอ่ยถามในเรื่องที่ตนสงสัยมานาน ภวินทร์มองหน้าสตรีที่เขารักสุดหัวใจด้วยความเจ็บปวด ไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานแค่ไหน ถึงเขาจะหน้าตาเหมือนกวินทร์มากเพียงใด ภวินทร์ก็ไม่เคยได้รับความรักจากนางจริงๆ เขาเป็นแค่เงาของพี่ชายเท่านั้น“กวินทร์ตายแล้ว เขาตายก่อนหน้าคุณณีไปถึงโรง’บาลสองวัน”ภวินทร์คายความลับออกมา“ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่ากวินทร์ป่วย ผมมารู้ในวันที่ผมไปเยี่ยมเพื่อนที่นอนพักที่นั่นพอดี แล้วเกิดเข้าห้องผิดจึงรู้ว่ากวินทร์ไม่สบายหนัก ความคิดแปลกๆ ขึ้นมารวมทั้งผมอิจฉาชีวิตสุขสบายของกวินทร์มาโดยตลอด ผมเฝ้าดูอาการป่วยของเขาอยู่สองวัน จนเข้าวันที่สาม หมอกับพยาบาลก็วิ่งเข้าไปในห้องนั้นเพื่อช่วยเหลือกวินทร์ที่อาการทรุดหนัก แต่ก็ช้าเกินไปกวินทร์เสียชีวิต ผมจึงให้เพื่อนสนิทที่รู้เรื่องผมดีที่สุดเขาทำงานอยู่ในห้องดับจิตนั้นพอดี พากวินทร์ออกไปนอกโรง’บาล ส่วนผมก็สวมรอยเป็นกวินทร์ที่อยู่ๆ ก็ฟื้นขึ้นมา ทำทีเป็นไม่สบายปวดนั่นปวดนี่ ไม่ให้คนสงสัย เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แหละ”ภวินทร์เพียงแค่ต้องการจะมีชีวิตสุขสบายเหมือนกับพี่ชายฝาแฝดบ้าง เขาจึงตัดสินใ

Chapter 45กว่าที่แพรวพรรณรายจะกลับมาถึงบ้านก็เป็นเวลาเกือบห้าทุ่ม ตามนัดหมายเดิมระหว่างเธอกับดิตถพงศ์คือเวลาห้าโมงครึ่งเย็น แต่เนื่องจากเขามีนัดกับลูกค้าด่วนจึงเลื่อนเวลานัดหมายออกไปเป็นหนึ่งทุ่มตรง และกว่าจะพูดคุยเรื่องที่ตั้งใจไว้เสร็จก็ปาเข้าไปสามทุ่มครึ่ง วันนี้การจราจรบนถนนก็ติดขัด รถแทบจะไม่ขยับเลยก็ว่าได้ จะมาคล่องตัวก็เกือบจะถึงบ้าน และคนที่มาส่งแพรวพรรณรายก็ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นดิตถพงศ์นั่นเอง“กลับมาซะมืดเชียว ไประริกระรี้กับใครที่ไหนมาล่ะวันนี้”เสียงเข้มห้วนของคนที่กึ่งนั่งกึ่งนอนเอ่ยถามแพรวพรรณรายที่เดินเข้ามาในห้องนอน คนถูกถามไม่ตอบ ตวัดมองหน้าสามีเพียงแวบเดียวก็ก้าวเท้าไปยังโต๊ะเครื่องแป้ง วางกระเป๋าสะพายใบใหญ่ลงบนโต๊ะตัวนั้น ตั้งใจจะเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ ทว่ามีแรงพลังบางอย่างกระชากร่างหญิงสาวไม่ให้ก้าวเดินไปยังห้องน้ำ“ฉันถามไม่ได้ยินหรือไง” กรกวินทร์รู้สึกหงุดหงิดที่ภรรยาไม่ตอบคำถามของตน แล้วยังจะเมินหน้าหนีทำเป็นไม่สนใจคำถามนั้นทำให้เขาต้องลุกจากเตียง มือแข็งแรงกำรอบแขนเรียวเล็กก่อนจะกระชากให้หันมาเผชิญหน้ากับตน“ไปธุระมา ไม่ได้ไประริกระรี้กับใครที่ไหน เพราะถ้าไปแบบน

Chapter 47เขาไม่เพียงแต่มอบความสุขในเรื่องบนเตียงเท่านั้นเขายังใส่ใจในแทบทุกรายละเอียดของเธอ เรื่องอาหารการกินดิตถพงศ์ก็ดูแลไม่ขาด หากเป็นวันหยุดของนิสารัตน์ที่ไม่ตรงกับวันหยุดของเขา และวันนั้นไม่มีงานด่วนหรืองานสำคัญ ดิตถพงศ์ก็จะหยุดงานแล้วอยู่บ้านกับเธอ ทำอาหารอร่อยๆ ให้กิน ชวนหญิงสาวออกกำลังเล็กๆ น้อยๆ หรือไม่ก็ว่ายน้ำในสระส่วนตัวของเขา“ไปกินข้าวต้มเสร็จแล้วค่อยมานอนต่อนะ เดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะ” ความห่วงใยถูกถ่ายทอดผ่านปากหนาที่จูบแก้มนวลปลั่งทั้งซ้ายขวาของเธอ “ถ้าไม่ลุกพี่จะกินฟ้าแทนข้าวต้มนะ”ดวงหน้าสวยระเรื่อสีแดงกับวาจาชวนสยิวของเขา ไม่ว่าจะหลับนอนกับเขามากี่ครั้งกี่หน ความรู้สึกเขินอายก็ยังมีไม่เสื่อมคลาย ยิ่งประสานสายตาคมกล้าพราวระยับของเขาด้วยแล้ว ใจเธอสั่นสะท้าน วาบหวิวในช่วงท้อง“ทำเป็นพูดดีไป มีแรงเหรอคะ” เธอพูดยั่ว ส่งสายตาหวานปานจะหยดให้ชายหนุ่มตรงหน้าที่เขย่าหัวใจสาวให้สั่นไหวสะท้อนสะท้านได้ทุกครั้งที่ใกล้ชิด ความสุขสมที่เขาปรนเปรอแก่เธอ ทำให้เธอรู้สึกติดใจกับเพศรสจนรู้สึกว่าจะขาดเสียมิได้“พูดอย่างนี้คิดจะลองดีหรือไง” ปากหนาเอ่ย จูบปากนุ่มเบาๆ และเคล้าคลอด้วยปลายลิ้

Chapter 49ตั้งแต่แพรวพรรณรายแต่งงาน พริ้งเพราก็ไม่ได้พบลูกสาวอีกเลย ไม่เคยโทรไปถามสารทุกข์สุกดิบจะพูดว่าไม่ใส่ใจก็น่าจะถูก นางมัวแต่สนใจและระเริงกับเงินที่ได้จากภวินทร์จำนวนสามสิบล้านบาท แลกกับการที่นางบังคับให้แพรวพรรณรายแต่งงานกับกรกวินทร์นางรู้แก่ใจว่ากรกวินทร์ไม่ได้เต็มใจเข้าพิธีวิวาห์ แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะทำร้ายแพรวพรรณรายได้ถึงขนาดนี้ ทั้งที่ลูกสาวของนางคนนี้มีความเข้มแข็งมาก ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ ใครร้ายมาก็ร้ายตอบการที่อีกฝ่ายมาพูดเรื่องหย่า เป็นเรื่องต้องห้ามที่ตกลงกันไว้ตั้งแต่ก่อนแต่งงาน ความอดทนของแพรวพรรณรายคงถึงขีดสุด มิเช่นนั้นคงไม่พูดเรื่องนี้กับนาง“แกคงไปทำให้คุณทัชไม่พอใจใช่ไหมล่ะ เขาถึงได้ทำอย่างนี้กับแก” แทนที่พริ้งเพราจะเอ่ยวาจาแสดงความห่วงใยหรือเห็นอกเห็นใจ เปล่าเลยนางกลับโทษว่ารอยช้ำบนร่างกายลูกสาวเกิดจากความดื้อด้านของแพรวพรรณราย นางไม่ยอมรับรู้ความเจ็บปวดอันแสนทรมานของลูกสักนิดแน่นอนที่คำพูดของคนเป็นแม่ทำร้ายจิตใจคนเป็นลูกอย่างหนัก น้ำตาเธอไหลพราก มองใบหน้ามารดาด้วยความน้อยใจเหลือคณา“ก็เพราะเขาเกลียดแพรวยังไงคะแม่ เขาเกลียดแพรว เขาถึงได้ทำแบบนี้กับแพรว ในหัวใ