บททั้งหมดของ กลรักกับดักลวงใจ: บทที่ 31 - บทที่ 40

เธอพนันได้เลยว่าเขาจะไม่หยุดอยู่แค่การใช้ลิ้นปรนเปรอเธอแน่ ๆ สายตาของเขาจะลุกเป็นไฟ แล้วจะก้าวเข้ามาหาเธออย่างไม่ลังเล ก่อนจะช้อนร่างที่เปียกชุ่มของเธอขึ้นจากอ่าง กดเธอให้แนบชิดกับผนังห้องน้ำเย็นเฉียบ แล้วกระแทกกายเข้ามาในตัวเธออย่างรุนแรงโดยที่ยังไม่ได้เช็ดตัวให้แห้งด้วยซ้ำไป เขาจะต้องต้านทานเธอไม่ไหว“เว้นเสียแต่ว่านั่นคือสิ่งที่แกหวังอยู่แล้ว” เจิ้งลี่ซาบอกได้เลยว่าเพื่อนกำลังคิดอะไรอยู่เพราะหลินซีรู้เสมอว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่“ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรอยู่เาชสียหน่อย” เธอประท้วงขณะที่มองไปที่ผ้าขนหนูสีขาวปุยที่เธอเอาออกมาจากตู้เก็บของของฉู่เฮ่าหราน เธอลังเลว่าจะออกจากอ่างอาบน้ำตอนนี้เลยดีไหม หรือว่าจะยอมให้ตัวเองได้แช่อยู่ในฟองสบู่กับเกลือสปาอีกสักสองสามนาที“แน่ใจนะว่าไม่ใช่” หลินซีหัวเราะ “แกหลอกฉู่เฮ่าหรานได้ แล้วแกก็ยังพยายามจะหลอกตัวเองได้ด้วย แต่แกหลอกฉันไม่ได้หรอกนะลี่ซา”“ฉันไม่ได้พยายามจะหลอกใครทั้งนั้น ฉันไม่อยากจะมีอะไรกับฉู่เฮ่าหรานอีกแล้ว เขาเป็นคนโกหกแล้วเขาก็ใช้ฉันเพื่อวันไนต์สแตนด์” เธอทวนคำพูดที่วนเวียนอยู่ในหัวของเธอมาตลอดทั้งอาทิตย์ เธอต้องคอยเตือนตัวเองว่าทำไมเธอถึง

“ใช่ แต่ไม่ใช่เพื่อให้เขาลงไปทำให้แกที่ออฟฟิศ”“นั่นมันไม่ใช่แผนของฉันสักหน่อย!” เธอหัวเราะคิกคัก “ฉันก็แค่…ไม่รู้ว่าจะปฏิเสธยังไงนี่นา”“เหรอ” หลินซีลากเสียงยาวอย่างมีเลศนัย “แล้วที่แกเพิ่งจะมาอาบน้ำตอนนี้เพราะว่าแกต้องอาบน้ำในวินาทีนี้พอดีอย่างนั้นสินะ แกไม่ได้หวังว่าเขาจะกลับมาบ้านแล้วก็เจอแกอยู่ในอ่างอาบน้ำของเขาในสภาพเปลือยเปล่าหรอกใช่ไหมยะ”“หลินซี!” เจิ้งลี่ซาร้องเสียงหลงขณะที่ใบหน้าของเธอแดงก่ำ “แน่นอนว่าไม่!”“เหรอจ๊ะ แกหลอกฉันไม่ได้หรอกนะ เจิ้งลี่ซา”“หลินซี!” เธอครางออกมา “หยุดนะ!”“หยุดอะไรเหรอ” หลินซีหัวเราะพรืด “ก็เห็น ๆ กันอยู่ว่าแกอยากจะให้เขาฟัดใจจะขาด แต่ก็แกล้งทำเป็นเล่นตัวไปงั้นแหละ รอให้เขามาปล้ำอยู่ล่ะสิ”“พอได้แล้วหลินซี!” เจิ้งลี่ซาครางออกมา “ฉันดูออกขนาดนั้นเลยเหรอ แต่วันนี้ที่ออฟฟิศเขาไม่ได้ทำอะไรฉันเลยนะ เขาบอกว่าอยากจะให้ฉันเป็นฝ่ายเริ่มก่อนถ้าอยากได้เขาน่ะ แต่ว่า...ฉันก็อยากจะโดนเขาปล้ำแล้วก็ฟัดให้หนำใจเหมือนกัน” เธอหัวเราะคิกคัก “อยากจะให้เขาเข้ามากระชากตัวฉันไป จับฉันกดลงบนโต๊ะแล้วก็ทำเรื่องชั่วร้ายสารพัดแบบที่ห้ามใจตัวเองไม่ได้เลยน่ะ”“ฉันมั่นใจว่าเขาก็

เสียงประตูที่เปิดออกอย่างกะทันหัน ทำให้ร่างกายของเจิ้งลี่ซาสั่นสะท้านขึ้นมาทันที“คุณพร้อมจะเล่นรึยัง เจิ้งลี่ซา” เสียงของฉู่เฮ่าหรานทุ้มและแหบห้าว “ผมอยากจะสอนเกมใหม่ให้คุณ”“เกมใหม่อะไรคะ” เจิ้งลี่ซาหอบหายใจขณะที่รู้สึกได้ว่าฉู่เฮ่าหรานจับสะโพกของเธอแล้วดึงเธอกลับไปหาเขา“เดี๋ยวคุณก็จะรู้เอง” เขาหัวเราะ และเธอก็ได้ยินเสียงเขารูดซิปกางเกง“ผู้หญิงที่อยู่ชั้นล่างเป็นใครคะ” เธอถามเสียงเบา ขณะที่ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน“ลี่เหยียน น้องสาวผมเอง” เขาพูด เสียงของเขาแหบห้าว “เราไปกินข้าวเย็นกันมา แล้วผมก็อยากจะให้เธอได้เจอคุณ แต่ผมเดาว่าคุณคงจะมีแผนอื่นอยู่”“อ้อ...ฉันไม่รู้เลยค่ะ”เจิ้งลี่ซาตอบเสียงสั่นพร่า ร่างกายของเธอแข็งทื่อไปชั่วขณะเมื่อรู้สึกได้ถึงร่างสูงใหญ่ที่โน้มตัวลงมาทับจากด้านหลัง ไออุ่นจากกายเขาแผ่ซ่านไปทั่วแผ่นหลังเปลือยเปล่าจนเธอแทบจะลืมหายใจ“คุณกำลังจะทำอะไรคะ”“ผมกำลังจะเปิดน้ำ” เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดก๊อกน้ำ เสียงน้ำที่ไหลกระทบอ่างอาบน้ำดังก้องอยู่ในความเงียบ“ทำไมคะ”“เดี๋ยวคุณก็จะรู้เอง” ปลายนิ้วของเขาเริ่มลูบไล้ไปตามเนินอกของเธออย่างเชื่อง

“ฉันไม่ได้เป็นคนใจง่ายปล่อยตัวปล่อยใจไปทั่วหรอกนะ” เจิ้งลี่ซาเถียงกลับไป พวงแก้มร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่“เหรอครับ...” ฉู่เฮ่าหรานทวนคำเสียงต่ำ แววตาคมกริบคู่นั้นฉายแววขบขันอย่างไม่ปิดบัง “แล้วใครกันนะที่ยอมขึ้นเตียงกับผมตั้งแต่คืนแรกที่เจอกัน”“คุณกำลังจะบอกว่าฉันง่ายเหรอคะ!”“ผมไม่ได้พูดนะ เว้นแต่ว่าคุณจะยอมรับว่าผมก็ง่ายเหมือนกัน” เขาหัวเราะในลำคอ“ฉันรู้ว่าใคร ๆ ก็พูดแบบนี้ แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่จะมีวันไนต์สแตนด์ไปทั่วจริง ๆ นะ ฉันไม่ใช่พวกที่จะกระโดดขึ้นเตียงกับผู้ชายหล่อ ๆ ทุกคนที่เจอ”“ผมไม่สนหรอกว่าคุณจะเป็นผู้หญิงประเภทไหน แล้วผมก็ไม่เคยคิดจะตัดสินคุณด้วย” น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนลงอย่างไม่น่าเชื่อ “ผมไม่ใช่ผู้ชายประเภทนั้น อะไรที่ผู้ชายทำได้ ผู้หญิงก็ทำได้เหมือนกัน แล้วทั้งคู่ก็ควรจะถูกตัดสินจากสิ่งที่เป็น ไม่ใช่เพศสภาพ”“ฉันว่านั่นก็เป็นข้อดีอย่างหนึ่งที่คุณมีน้องสาวนะคะ” รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอเป็นครั้งแรก “คุณมีความคิดที่ก้าวหน้ากว่าผู้ชายส่วนใหญ่”“ผมยอมรับ ต้องคุณต้องขอบคุณลี่เหยียนสำหรับเรื่องนั้น” เสียงทุ้มหัวเราะในลำคอ “เธอเคยสั่งสอนผมมาแล้วหลาย

เจิ้งลี่ซาหวีดร้องออกมาอย่างสุดจะกลั้น เมื่อปลายลิ้นสากร้อนตวัดเลียชิมความหวานล้ำอย่างหิวกระหาย ความรู้สึกซาบซ่านแล่นพล่านไปทั่วร่างอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน“อ๊า...ฉู่เฮ่าหราน!”หญิงสาวหวีดร้องอีกครั้งเมื่อถูกปลายลิ้นร้ายกาจจู่โจมเข้าสู่ใจกลางความอ่อนนุ่มสานต่อภารกิจที่ความแข็งแกร่งร้อนผ่าวได้ทิ้งค้างเอาไว้ เธอต้านทานได้ไม่นาน ปลายลิ้นนั้นทั้งดูดดึงและตวัดรัวเร็ว จนในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหว ร่างกายพลันกระตุกเกร็งอย่างรุนแรง ปลดปล่อยธารสวาทออกมาจนเปรอะเปื้อนใบหน้าหล่อเหลาที่ซุกไซ้อยู่ร่างบางรู้สึกเหมือนกำลังจะร่วงหล่นลงไปข้างหน้า แต่แล้ววงแขนแข็งแกร่งก็คว้าประคองเอวเธอไว้ได้ทัน ก่อนจะดึงเข้าไปกอดแนบกาย“ทีนี้ก็ไปที่ห้องนอนกันเถอะ”น้ำเสียงทุ้มพร่าคำรามอยู่ข้างหูขณะที่วงแขนแข็งแกร่งโอบประคองร่างเปลือยเปล่าของเธอไว้แนบกาย“ตาผมบ้าง”“เราน่าจะไปที่ห้องนอนตั้งแต่แรกแล้วก็ได้นะคะ” เธอพึมพำขณะที่ปล่อยให้เขาพาเดินไปตามโถงทางเดิน“ก็ต้องเริ่มจากเมนูเรียกน้ำย่อยก่อนสิครับ จานหลักค่อยตามมาทีหลัง” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาเป็นประกายระยิบระยับ “ถือว่าเป็นรางวัลน่ะ”“รางวัลสำหรับอะไรคะ”“สำหรับที่กล้าหาญ