บททั้งหมดของ กลรักกับดักลวงใจ: บทที่ 41 - บทที่ 50

เปลวไฟแห่งความปรารถนาที่โหมกระหน่ำเมื่อครู่เพิ่งจะมอดลง ทิ้งไว้เพียงไออุ่นที่ยังคงอบอวลอยู่ทั่วห้องนอนหรูหรา เจิ้งลี่ซานอนซบอยู่บนแผงอกกำยำของฉู่เฮ่าหราน ปล่อยให้เสียงหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะของเขากล่อมให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย ปลายนิ้วเรียวสวยลูบไล้ไปตามไรขนสีเข้มบนแผงอกของเขาอย่างแผ่วเบา“ถ้าอย่างนั้นฉันเดาว่าเราคงจะไม่ได้ทำงานกันคืนนี้แล้วใช่ไหมคะ” เธอหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เล่นกับปอยผมที่ชื้นเหงื่อของเขาฉู่เฮ่าหรานจ้องมองหญิงสาวผ่านดวงตาที่ยังคงฉ่ำเยิ้มไปด้วยแรงปรารถนา ฝ่ามือร้อนผ่าวลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเปลือยเปล่าของเธออย่างเชื่องช้า“เรื่องงานเอาไว้ก่อนได้ไหมครับ” ฉู่เฮ่าหรานพยักหน้าเบา ๆ พลางหาวออกมาอย่างไม่เก็บอาการ “พรุ่งนี้เช้าเราค่อยไปลุยกันต่อที่ออฟฟิศก็ยังไม่สาย” เขายิ้มเจ้าเล่ห์“แน่ใจเหรอคะ ว่าพรุ่งนี้เช้าเราจะทำงานกันได้จริง ๆ น่ะ” เจิ้งลี่ซาเอนตัวไปจูบชายหนุ่มอย่างแผ่วเบา ยังคงรู้สึกซาบซ่านไปทั่วสรรพางค์กายจากบทรักเมื่อครู่“ต้องได้สิครับ” เขาตอบรับพลางรวบเอวคอดเข้ามากอดไว้แน่น“ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณถึงสั่งให้ฉันต้องมาหาคุณคืนนี้ด้วยล่ะคะ” หญิงสาวแกล้งถามกลับไป “ยอมรับมาเถอะค่ะว่าท

“ลี่ซา?” หลินซีแกล้งทำเสียงประหลาดใจเมื่อรับโทรศัพท์ “นึกว่าใครโทรมาซะอีก หายหน้าไปแบบนี้ ฉันก็นึกว่าแกหนีตามผู้ชายไปอยู่ต่างประเทศแล้วซะอีก”“ก็เว่อร์ไป นี่มันเพิ่งจะผ่านไปแค่สองวันเองนะยัยหลินซี” เจิ้งลี่ซาเหลือบตามองบน บางครั้งเพื่อนสนิทของเธอก็ขี้บ่นเหมือนแม่ไม่มีผิด“แล้วไป ฉันก็นึกว่าแกแอบหนีไปจดทะเบียนสมรสกับนายฉู่เฮ่าหรานที่ไหนแล้ว” หลินซีพูดทีเล่นทีจริง ก็ใครจะไปรู้ ในเมื่อเพื่อนซี้เคยประกาศกร้าวไว้ว่าถ้าจะแต่งงาน มันต้องเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นแบบสายฟ้าแลบเท่านั้น“ใช่! ฉันแต่งงานแล้ว ตอนนี้ฉันคือคุณนายตระกูลฉู่แล้ว แล้วก็เดาสิว่าอะไร ทายาทตัวน้อย ๆ ก็กำลังจะมาแล้วด้วย”“กรี๊ด! บ้าไปแล้ว!” หลินซีหวีดร้องออกมาอย่างตื่นเต้น “แล้ว...เกิดอะไรขึ้นบ้าง เล่ามาเดี๋ยวนี้เลยนะ!”“ฉันใช้เวลาสองคืนที่ผ่านมากับฉู่เฮ่าหราน” เจิ้งลี่ซาพูดอย่างมีความสุข “คืนนั้นที่ฉันโทรหาแกจากอ่างอาบน้ำของเขาน่ะ พอเขากลับมาถึงบ้าน ฉันก็ทำอย่างที่แกบอก ฉันออกไปยั่วเขา ก็ทำนองนั้นแหละ”“อย่างแรกเลยนะ ฉันไม่เคยบอกให้แกไปยั่วเขา และอย่างที่สอง ‘ทำนองนั้นแหละ’ มันหมายความว่ายังไง”“ก็...” เธอพูดอย่างมีจริต “คืนนั้

เส้นประสาทของเจิ้งลี่ซาตึงเครียดขึ้นมาทันทีขณะที่เธอก้าวเท้าเข้าไปในออฟฟิศในเช้าวันต่อมา หัวใจของเธอเต้นระรัว ทั้งรู้สึกเปราะบาง ประหม่า และตื่นเต้นระคนกันไปหมดเธอไม่แน่ใจเลยว่าฉู่เฮ่าหรานจะตอบสนองอย่างไรเมื่อเธอบอกเขาว่าเธอถูกจ้างให้มาเซอร์ไพรส์เขาด้วยการเต้นยั่วโดยใครบางคนที่ชื่อ ‘คุณ ซ.’...ซึ่งเธอคิดว่าน่าจะเป็นคนเดียวกับ ‘ซูเหม่ยหลิน’ ในโทรศัพท์ของเขาหญิงสาวไม่รู้ว่าหล่อนเป็นใคร น่าจะเป็นแฟนเก่าที่ยังแค้นฝังหุ่น แต่เธอก็เต็มใจที่จะให้โอกาสเขาได้อธิบายว่าทำไมหล่อนถึงได้อยากจะแก้แค้นเขาแบบนี้เจิ้งลี่ซาเดินผ่านโถงทางเดินของอาคารสำนักงานด้วยรอยยิ้มเล็ก ๆ บนใบหน้า ในกระเป๋าถือของเธอมีกุญแจมืออยู่หนึ่งคู่ และเธอก็ตั้งใจว่าจะให้มันกับฉู่เฮ่าหรานเพื่อมัดเธอไว้ เมื่อไหร่และที่ไหนก็ได้ที่เขาต้องการความรู้สึกสั่นสะท้านด้วยความตื่นเต้นแล่นพล่านไปทั่วร่างเมื่อคิดถึงสิ่งที่เธอกำลังจะทำ บางทีเขาอาจจะมัดเธอทันทีแล้วก็ตีก้นเธอเล็กน้อย แล้วก็จับเธอวางลงบนโต๊ะทำงานของเขาแล้วก็ฟัดเธอ นั่นคงจะร้อนแรงน่าดูเธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่เดินเข้าไปในออฟฟิศ ตอนนี้เธอคิดไปไกลเกินไปแล้ว มีความเป็นไปได้ว่าเ

หญิงสาวกลืนน้ำลายอึกใหญ่อย่างยากลำบาก ก่อนจะรีบลุกขึ้นยืนแล้วดึงชายกระโปรงลงมาปิดบังความอล่างฉ่างอย่างทุลักทุเล เธอมองไปยังฉู่เฮ่าหราน ใบหน้าหล่อเหลาของเขาแดงก่ำไปด้วยความอับอาย“งานเข้าแล้ว...” เขาพึมพำกับตัวเอง“ฉันว่าตอนนี้แฟนของคุณคงจะทิ้งคุณแล้วล่ะ ไอ้คนโกหก” เธอตวาดใส่เขา“แฟนเหรอ” ฉู่เฮ่าหรานมองเธออย่างสับสน “เจิ้งลี่ซา” เขาพูดเสียงแหบห้าว “รูดซิปให้ผม แล้วก็เอากุญแจมือนี่ออกจากข้อมือผม”“ทำไมล่ะคะ ไม่อยากจะให้ทุกคนได้เห็นน้องชายแข็ง ๆ ที่คุณเพิ่งจะฟัดฉันด้วยเหรอ” เธอจ้องมองลงไปที่เขา“คุณกำลังพูดเรื่องอะไร!” เสียงของฉู่เฮ่าหรานดังขึ้น “ปลดกุญแจมือนี่สิ มีคนอยู่ในห้องกำลังจ้องมองเราอยู่!”“ได้ค่ะ”เธอพูดหลังจากผ่านไปสองสามวินาทีแล้วก็ปลดกุญแจมืออย่างช้า ๆ ห้องเงียบกริบแล้วเธอรู้ดีว่าทุกคนยังคงจ้องมองพวกเขาอย่างตกใจ เธอทำงานของตัวเองได้อย่างสมบูรณ์แบบ บางทีอาจจะสมบูรณ์แบบกว่าที่ซูเหม่ยหลินคาดหวังเสียอีก ตอนนี้เธอทำให้ฉู่เฮ่าหรานอับอายขายขี้หน้าอย่างแท้จริง ไม่เพียงแต่เธอจะเต้นยั่วให้เขาดู แต่ยังมีเซ็กซ์กันอีกด้วย ไม่มีทางที่เขาจะลืมเรื่องนี้ได้เลย“เจิ้งลี่ซา...เกิดอะไรขึ้น” ฉู่

“ฉันไม่ใช่โสเภณีหรือเด็กเอ็น! ฉันนอนกับคุณเพราะฉันชอบคุณ...ฉันชอบคุณจริง ๆ นะ คุณฉู่เฮ่าหราน”“ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณถึงไม่บอกความจริงผมล่ะ ถ้าคุณชอบผมจริง ๆ”“เพราะว่าฉันเห็นคุณกับซูเหม่ยหลินในออฟฟิศแล้วฉันก็สับสน ฉันคิดว่าหล่อนเป็นแฟนของคุณ แล้วคุณก็นอกใจหล่อนกับฉัน แล้วก็โกหกเราทั้งคู่”“ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าคุณโกหกผมอยู่ดี แล้วคุณก็ไม่เชื่อใจผมเหรอ” เขาจ้องมองเธอด้วยแววตาที่หรี่ลง น้ำเสียงตึงเครียดหญิงสาวพยักหน้าช้า ๆ สูดหายใจเข้าลึก ๆ หน้าอกของเธอรู้สึกแน่นไปหมด และเธอก็รู้สึกได้ว่าน้ำตากำลังจะไหลออกมา“คุณต้องเข้าใจนะคะคุณฉู่เฮ่าหราน ฉันอยากจะเชื่อใจคุณจริง ๆ ฉันก็แค่...กำลังสับสน...ฉันตั้งใจจะมาบอกความจริงกับคุณทุกอย่างที่ออฟฟิศ แต่แล้วฉันก็เห็นคุณอยู่กับผู้หญิงคนนั้น แล้วพอได้ยินคุณพูดกับหล่อนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นตรงหน้า มันประโยคเดียวกับที่คุณเคยพูดกับฉันบนเตียง...” เสียงของเธอสั่นเครือ “ทุกอย่างมันก็เลยพังทลาย ฉันเลยคิดว่า...ฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงอีกคนที่คุณใช้คำพูดหวาน ๆ แบบนี้ด้วย”“อะไรนะ” เขาขมวดคิ้ว