พันธการสายใยรัก のすべてのチャプター: チャプター 11 - チャプター 20

ก่อนหน้านี้ที่นันทวัฒน์จะกลับมาถึงบ้านหลังจากการเดินทางไปติดต่องานที่ต่างประเทศ เขาได้พบกับเอมอรคนรักของเขาโดยบังเอิญที่สนามบิน เอมอรกำลังจะเดินทางไปต่างจังหวัดเพื่อดูแลธุรกิจส่วนตัวของเธอ เมื่อทั้งสองเจอกัน เอมอรยิ้มกว้างอย่างมีความสุข เธอเห็นโอกาสที่จะใช้เวลาอยู่กับนันทวัฒน์อีกครั้ง จึงรีบเดินเข้าไปทักทายเขาทันที “พี่วัฒน์ เอมดีใจจังเลยค่ะ ไม่คิดเลยว่าจะเจอพี่วัฒน์ที่นี่” เอมอรกล่าวด้วยน้ำเสียงร่าเริง ขณะที่เดินเข้ามาใกล้เขา แม้จะรู้สึกเสียดายที่วันนั้นเธอใช้ยาปลุกอารมณ์กับเขา แต่เขากลับไม่ได้อยู่กับเธอ เขารีบหันหันกลับบ้านไปก่อน ดีที่เขาไม่สงสัยเธอ นันทวัฒน์ที่กำลังรอรับกระเป๋าสัมภาระ หันไปมองตามเสียงเรียกนั้น เมื่อเห็นเอมอร เขารู้สึกแปลกใจแต่ก็ยิ้มตอบ “เอม นี่เอมมาทำอะไรที่นี่ครับ” “เอมกำลังจะไปดูงานที่ต่างจังหวัดค่ะ พี่วัฒน์ล่ะคะ กลับมาจากที่ไหน แล้วนี่มาคนเดียวเหรอคะ” เอมอรถามต่อขณะที่พยายามทำตัวใกล้ชิดกับเขาอย่างที่เคย เเละพยายามที่จะสอดส่ายหาคนอื่น “พี่เพิ่งกลับมาจากการติดต่องานที่ต่างประเทศน่ะ พี่ไปกับเลขา” นันทวัฒน์ตอบเรียบ ๆ แม้ในใจจะรู้สึกดีที่ได้เจอเอมอร แต่เขาก็ยัง

“แม่ครับ ผมเข้าใจว่านลินีเป็นภรรยาของผม และผมก็พยายามทำหน้าที่ของตัวเอง แต่ผมไม่ได้รักเธอ ผมแต่งงานกับเธอเพราะโดนบังคับ ผมมีเอมอรเป็นคนรักอยู่แล้วคุณแม่หรือแม้แต่นลินีก็รู้นี่ครับ”คุณหญิงวิไลรู้สึกเจ็บปวดเมื่อได้ยินคำพูดนั้นจากลูกชาย เธอรู้ว่าความรู้สึกของนันทวัฒน์ต่อการแต่งงานนี้ไม่เคยเปลี่ยนไป แต่เธอก็หวังว่าเวลาจะช่วยให้เขาเปิดใจมากขึ้น“แม่เข้าใจว่าลูกไม่ได้รักหนูลินในตอนแรก และแม่ก็ไม่ได้คาดหวังว่าลูกจะรักเธอทันทีหลังจากแต่งงาน แต่ลูกต้องให้โอกาสเธอ ให้โอกาสตัวเองในการเรียนรู้ที่จะรักและยอมรับเธอ ความรักมันไม่ได้เกิดขึ้นได้ในทันที แต่ถ้าลูกไม่เปิดใจ มันก็ไม่มีวันที่จะเกิดขึ้นได้เลย” คุณหญิงวิไลพยายามพูดอย่างใจเย็น แต่คำพูดนั้นเต็มไปด้วยความหวังดีและห่วงใย“แม่ครับ ผมไม่ได้ขอให้ใครมาบังคับให้ผมแต่งงานกับนลินี แต่ที่ผมยอมทำตามที่พวกผู้ใหญ่ต้องการเพราะผมรู้ว่ามันสำคัญต่อครอบครัว แต่ผมไม่สามารถฝืนใจตัวเองให้รักเธอได้ ผมพยายามแล้ว แต่ความรู้สึกมันไม่ได้เกิดขึ้น และผมไม่สามารถเลิกกับเอมอรได้ เพราะผมรักเธอ ผมรักเอมอรครับและไม่มีวันเลิกรักเธอ” นันทวัฒน์ตอบโต้อย่างจริงจัง เขารู้สึกว่าเข

หลังจากที่ศตวรรษมาเยี่ยมนลินีที่บ้านและใช้เวลาพูดคุยกับเธอ คุณหญิงวิไลซึ่งรู้จักศตวรรษดีในฐานะลูกพี่ลูกน้องที่สนิทสนมกับนลินีมาตั้งแต่เด็ก ก็เกิดความคิดขึ้นมาว่า บางทีการเปลี่ยนบรรยากาศอาจช่วยให้นลินีรู้สึกดีขึ้น เธอจึงตัดสินใจที่จะขอให้ศตวรรษพานลินีออกไปเที่ยวบ้างคุณหญิงวิไลเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นหลังจากที่เธอได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ของนลินีและศตวรรษ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกดีใจที่เห็นลูกสะใภ้ของเธอมีความสุขขึ้นมาบ้าง หลังจากที่เธอเห็นนลินีนั่งอยู่บนโซฟาอย่างผ่อนคลายกว่าที่เคย คุณหญิงวิไลก็เข้ามานั่งข้าง ๆ พวกเขา“ตาว่าน ป้าดีใจที่ว่านแวะมาเยี่ยมหนูลิน” คุณหญิงวิไลเริ่มต้นพูดด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น “แม่คิดว่าบางทีหนูลินอาจจะต้องการเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง หลังจากที่ต้องอยู่ในบ้านมาเป็นเวลานาน”นลินีหันไปมองคุณหญิงวิไลด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย “คุณแม่หมายความว่าอย่างไรคะ”คุณหญิงวิไลยิ้ม “แม่คิดว่า หนูลินควรออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง ออกไปเที่ยวพักผ่อนกับพี่ว่าน ให้ได้ผ่อนคลายจากสิ่งที่กังวลอยู่ หนูจะได้ไม่เครียดไงลูก”นลินีรู้สึกขัดเขินเล็กน้อย “แต่ลิน ลินไม่อยากรบกวนพี่ว่านน่ะค่ะ”ศตวรรษยิ้มหัวเรา

หลังจากเหตุการณ์ทะเลาะกับนลินีครั้งนั้น นันทวัฒน์ก็เริ่มรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่เปลี่ยนไปในใจของเขา แม้ว่าเขาจะยังคงไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองอย่างถ่องแท้ แต่ความหึงหวงและความไม่พอใจที่เกิดขึ้นทุกครั้งที่เห็นศตวรรษอยู่ใกล้นลินี ทำให้เขารู้ว่าเขาไม่ต้องการให้ใครมาแทนที่เขาในชีวิตของเธอในขณะที่นันทวัฒน์กำลังสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง คุณหญิงวิไลก็ได้ขอให้เขาและนลินีไปเข้าร่วมงานการกุศลที่จัดขึ้นในช่วงสุดสัปดาห์ งานนี้เป็นงานใหญ่ที่มีผู้คนในแวดวงสังคมชั้นสูงเข้าร่วมมากมาย ซึ่งคุณหญิงวิไลเห็นว่าเป็นโอกาสดีที่ทั้งคู่จะได้ออกงานด้วยกันนันทวัฒน์ลังเลอยู่สักพัก แต่เมื่อเห็นสายตาที่คาดหวังของแม่และความรู้สึกหวงที่เริ่มก่อตัวขึ้นในใจ เขาจึงตัดสินใจพานลินีไปด้วย เพราะเขาไม่อยากปล่อยให้นลินีอยู่ห่างสายตาอีกต่อไป เขารู้ว่าถ้าเขาไม่พาไปแม่เขาอาจจะให้ศตวรรษพาไปแทนก็เป็นได้ในวันงานคุณหญิงวิไลแต่งตัวอย่างหรูหรา ส่วนนลินีก็สวมชุดเดรสยาวสีขาวที่เรียบง่ายแต่สง่างาม เมื่อนันทวัฒน์เห็นนลินีในชุดนี้ เขารู้สึกถึงความสวยงามที่เขาไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อน นลินีดูสง่าและมีความมั่นใจอย่างที่เขาไม่เคยเห็น ซึ่ง

อูยยยยย เสียงทุ้มครางต่ำ ด้วยความเสียวเมื่อลิ้นเรียวไปแตะเลียที่ส่วนปลายหัวหยัก ก่อนที่จะตวัดเลียส่วนหัวที่มีน้ำปริ่มๆ ซ้ำร้ายไปกว่านั้นคือหญิงสาวที่เคยมีแต่ความเขินอายเช่นนลินี อ้าปากออกกว้างก่อนที่จะอมเอาแท่งเนื้อขนาดไม่ธรรมดาของนันทวัฒน์เข้าไปก่อนที่ค่อยๆ เม้มปากแล้วรูดออกมาตามความยาวอย่างช้าๆ หญิงสาวทำซ้ำไปซ้ำมาอย่างไม่รีบ แต่ละครั้งที่รูดออกจะได้ยินเสียงครางกระเส่าของคนเป็นสามีดังมาเรื่อยๆ “ลิน อูยยย เน้นๆ ให้พี่หน่อย อูยยยย ปากลินนุ่มมาก ปากเมียพี่นุ่มมากเลย อูยยย เสียว เสียวหัว เสียวแท่งไปหมด บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ “เต็มสิบให้เท่าไหร่แล้วคะ” นลินนีผละออกมาถามคุณครูว่าจะให้คะแนนความเสียวกับเธอเท่าไหร่ อุตส่าห์ข่มความอายทำให้ถึงขนาดนี้ “เอาไปเลยค่ะ เก้าเต็มสิบ ถ้าลินอยากได้สิบเต็มลิน ต้องทำให้พี่แตกให้ได้ก่อนนะคะ เด็กดี อูยยยย เสียว เน้นๆ เลยลิน อ๊าาาาาาาโอววว ปากเมียพี่นุ่มมากเลย ลิน พี่ไม่ไหวแล้วครับ พี่จะแตกแล้วครับ ขอโทษนะ อูววววววว” อ่อก อ่อก อ่อก อ่อก อ่อก อ่อก อ่อก อ่อก อ่อก อ่อก อ่อก อ่อก อ่อก อ่อก อ่อก อ่อก อ่อก อ่อก อ่อก อ่อ