บททั้งหมดของ เล่ห์ร้ายกลายรักในต้าเซียง: บทที่ 71 - บทที่ 80

องค์ชายใหญ่ที่ไม่สนใจราชกิจ พระองค์กลับได้รับการต้อนรับจากบุตรีเจ้าเมืองที่คิดอยากเป็นพระชายาองค์ชาย ด้วยนิสัยขององค์ชายใหญ่มีหรือจะไม่รู้ว่านางเข้าหาพระองค์เพราะสิ่งใด แต่ในเมื่อมีสตรีให้เล่นสนุกฆ่าเวลาระหว่างที่คนของพระองค์แก้ไขปัญหาเขื่อน องค์ชายใหญ่ก็ไม่รังเกียจที่จะรับนางมาเป็นอนุกว่าที่จูเค่ออี้หมิงจะรู้ว่าองค์ชายใหญ่รับอนุคนใหม่ก็เป็นตอนที่เขาเข้าไปรายงานสถานการณ์การขุดลอกเขื่อนในอีก 7 วันหลังจากมาถึงเมืองเฉิงกุย จูเค่ออี้หมิงยิ่งนึกโกรธเคืององค์ชายใหญ่ที่ไม่รู้กาลเทศะ หากฝ่าบาททราบว่าพระองค์รับอนุทั้งที่มาทำภารกิจสำคัญ เขาไม่รู้ว่าตำแหน่งรัชทายาทยังจะตกมาอยู่ในมือขององค์ชายใหญ่ได้หรือไม่ ไม่ว่าการแก้ไขปัญหาเขื่อนจะทำได้ดีเพียงใด แต่เรื่องไม่เหมาะสมที่องค์ชายใหญ่กระทำก็คงจะไม่ได้รับความไว้วางใจจากฮ่องเต้เป็นแน่จูเค่ออี้หมิงเรียกเตียหย่งมาสั่งงานในคืนนั้นทันที เขามัวแต่ยุ่งกับการดูแลปัญหาเขื่อนจึงหลงลืมไปว่าตนเองไม่ทราบข่าวขององค์ชายรองกับพระชายาเลย“เรียนนายน้อย ข้า

ฮ่องเต้และฮองเฮาทราบข่าวขององค์ชายรองก่อนหน้าแล้ว ทั้งสองพระองค์มารอรับขบวนเสด็จของบุตรชายที่หน้าพระราชวังพร้อมรอยยิ้ม ถึงแม้ฝ่าบาทจะไม่พอพระทัยเรื่ององค์ชายใหญ่อยู่ก็ตาม แต่ตอนนี้ข่าวที่ทำให้ทั้งสองพระองค์ดีพระทัยที่สุดก็ไม่พ้นเรื่องการตั้งครรภ์ของอิงฮวา“ถวายพระพรเสด็จพ่อ เสด็จแม่พะย่ะค่ะ/เพคะ” องค์ชายรองและอิงฮวาลงจากรถม้ามาถวายพระพรทั้งสองพระองค์ที่แย้มสรวลรออยู่“พวกเจ้าอย่าได้มากพิธี อิงฮวาเป็นอย่างไรบ้างลูก” ฮองเฮารีบตรัสถามอาการลูกสะใภ้“ลูกสบายดีเพคะ เสด็จแม่ไม่ต้องกังวล” อิงฮวายิ้มตอบ“ถวายพระพรเสด็จพ่อ ฮองเฮาพะย่ะค่ะ/เพคะ” องค์ชายใหญ่พาอนุคนใหม่ลงมาจากรถม้าตามหลังองค์ชายรอง พอเห็นทั้งสองพระองค์ไม่สนใจตนเอง องค์ชายใหญ่จึงด้านหน้าตรัสแทรกขึ้นมาเสียอย่างนั้น“อืม… องค์ชายใหญ่ เจ้าเหตุใดจึงเดินทางกลับมาก่อนทั้งที่ภารกิจยังไม่เสร็จสิ้น”

ห้าวันต่อมาจูเค่ออี้หมิงเข้าเมืองหลวงพร้อมทหารแคว้นอู่จำนวนหนึ่ง ส่วนทหารที่เหลืออีกเกือบหนึ่งหมื่นคนซึ่งปลอมตัวเป็นผู้ลี้ภัยถูกกักเอาไว้ภายนอกเมืองหลวงตามรับสั่งของฮ่องเต้ พระองค์ออกราชโองการให้ผู้ลี้ภัยอาศัยอยู่ภายนอกเท่านั้น เพราะเมืองหลวงไม่สามารถรองรับผู้ลี้ภัยสงครามจำนวนมากได้เขากลับไปถึงจวนก็ถูกผู้เป็นพ่อเรียกพบด่วน จูเค่ออี้หมิงสั่งให้เตียหย่งพาแม่ทัพซัวเถากับรองแม่ทัพหลายคนไปพักผ่อนที่เรือนรับรองก่อน ส่วนตัวเขาเองก็ไปยังห้องหนังสือที่จูเค่อหรงเจี้ยนนั่งรออยู่“เจ้ารู้ข่าวที่องค์ชายรองกำลังจะเข้ารับตำแหน่งรัชทายาทในอีกสองวันข้างหน้าหรือยังอี้หมิง” จูเค่อหรงเจี้ยนไม่รอให้ลูกชายนั่งดี ๆ แต่กลับรีบถามขึ้นมา“ลูกทราบแล้วขอรับ ท่านพ่อมีสิ่งใดจะสั่งหรือไม่” จูเค่ออี้หมิงไม่คิดจะบอกแผนการของตนเอง เพราะพ่อของเขาจะต้องไม่ยอมให้เขาดำเนินการตามแผนแน่“ข้าวางคนเอาไว้ในงานพิธีแล้ว ร

“ฮ่า ฮ่า ไม่คิดว่าฮ่องเต้แคว้นต้าเซียงจะโง่เขลาถึงเพียงนี้ เจ้าคิดว่าแคว้นอู่ของเราพาคนมาน้อยหรืออย่างไร กองทัพเล็ก ๆ ของเจ้ามีหรือจะต้านทานคนของพวกเราได้”แม่ทัพซัวเถาชักดาบที่ซ่อนไว้ออกมาทันที รองแม่ทัพอีกสองคนก็เดินตามหลังเขาไปยังหน้าพระที่นั่งของเซียงเหวินเช่นกัน“ฮึ! เราก็นึกว่าใครที่กล้าพูดจาไร้มารยาท ที่แท้ก็แม่ทัพแคว้นอู่ ซัวเถานี่เอง” ฮ่องเต้ทอดพระเนตรศัตรูทั้งสามอย่างเหยียดหยาม“คุ้มกันฝ่าบาท!!!” ทหารองครักษ์รีบลุกมายืนบังด้านหน้าพระแท่นของฮ่องเต้“ไร้ประโยชน์! คนของข้ากำลังจะเข้ามาที่นี่แล้ว พวกเจ้าหากไม่อยากตายก็รีบหลบไปเสียแต่โดยดี” แม่ทัพซัวเถาเอ่ยอย่างถือดี ด้วยฝีมือของพวกเขาแล้ว องครักษ์หลวงเหล่านี้แทบจะไม่ใช่คู่มือของพวกเขาเลย“หุบปาก! เป็นเพียงแม่ทัพเฒ่าผู้หนึ่ง กลับกล้ามาโอหังถึงแคว้นต้าเซียง” รัชทายาทตรัสอย่างไม่พอพระทัย พระองค์ทอดพระเนตรท่าทางของ

สองเดือนต่อมาหลังจากหม่าซูใช้เวลาปรึกษาเรื่องลูกสะใภ้กับบุตรสาวและตระกูลอิงนานกว่าหนึ่งเดือนก่อนหน้านี้ ในที่สุดนางก็เลือกบุตรีแม่ทัพรักษาเมืองที่เก่งการต่อสู้และยังชอบบุตรชายนางตั้งแต่คราแรกที่ได้พบกัน ถึงแม้นางจะดูซุกซนไปสักหน่อย แต่ความจริงใจและใสซื่อของนางหาได้ยากในหมู่บุตรีขุนนางไช่ซิวหลังจากถูกนางก่อกวนอยู่นานนับเดือน ในที่สุดเขาก็ยอมตกลงแต่งงานกับหลูเซี่ยวเอ๋อจนได้ นั่นเพราะไช่ซิวเพิ่งเคยพบคุณหนูใสซื่อเช่นนี้ครั้งแรกเช่นเดียวกัน อีกทั้งความจริงใจของนางที่มีต่อตนเองซึ่งเขารับรู้ได้ ทำให้เขาไว้ใจที่จะแต่งงานกับนางอย่างไม่รังเกียจงานมงคลสมรสของไช่ซิวนับเป็นงานแรกหลังจากเกิดการกบฏ ทำให้ขุนนางมากมายต่างพากันเข้าร่วมงานอย่างคับคั่ง ฮ่องเต้ยังประทานของขวัญแต่งงานให้แก่กั๋วกงหนุ่มของราชสำนักจำนวนมาก ทำเอาขุนนางหลายครอบครัวต่างอิจฉาความโปรดปรานที่ฝ่าบาทมอบให้ไช่ซิวไม่น้อยไท่จื่อและไท่จื่อเฟยยังเสด็จมางานนี้ด้วยพระองค์เอง นับว่างานแต่ง