All Chapters of The Billionaire's Private Tutor: Chapter 121 - Chapter 130

Elara’s POV Malalim na ang gabi, at ramdam ko na ang unti-unting paggapang ng alak sa sistema ko. Pangalawang bote ko na yata ‘to, pero wala pa rin. Hindi pa rin nababawasan ang bigat sa dibdib ko. Hindi ko alam kung bakit ako napadpad dito. O siguro, alam ko—ayoko lang aminin. Pagod na ako. Sa paulit-ulit na tingin ng tao na parang wala akong kwenta. Sa mga bulong na parang kutsilyong tumatagos sa likod ko. Pero hindi ko sila masisisi. Kabit lang ako sa mata nila. Napasinghap ako at napangiti ng mapait. Kahit ako, minsan nakakalimutan kong tao rin ako. "Bakit ka nga ba nandito mag-isa?" tanong ng lalaking nakaupo sa tabi ko. Si Caleb. Kanina pa siya dito. Hindi ko naman siya pinansin nung una, pero ngayon, kita ko na ang bahagyang pagkalasing sa mga mata niya. "At ikaw? Bakit ka nandito? Mukha kang hindi sanay sa ganitong lugar," balik ko sa kanya, pilit na ngumiti.

Elara's POV Pagkabukas ko ng pintuan ng bahay, sumalubong agad sa akin ang malamig na simoy ng hangin. Tahimik ang paligid, pero alam kong hindi magtatagal iyon. "Ayan ka na pala," malamig na tinig ni Mama—si Amelia. Nakaupo siya sa lumang sofa, nakasandal habang may hawak na sigarilyo. "Nasaan na ang pera?" Walang halong lambing o pagkabahala sa tono niya. Diretso. Walang pakialam kung pagod ako o saan ako galing. Basta pera. Tahimik akong lumapit at iniabot sa kanya ang makapal na perang nakuha ko kina Mayor at Governor. Ngumisi siya habang kinukuha iyon. "Ayan... ganyan dapat. Ang anak, napapakinabangan." Hindi ko alam kung matatawa ako o maiiyak sa sinabi niya. Pero sanay na ako. Ganito siya palagi. "Tandaan mo, Elara," patuloy niya habang iniipit sa lumang pitaka ang pera, "ayusin mo yang pagiging kabit mo. Huwag kang papahuli. Hindi lahat nabibigyan ng ganyang pagkakataon."

Ang nakaraan... Pinilit kong maging matatag sa harap ng lahat. Kahit na anong mangyari, hindi ko dapat ipakita ang kahinaan ko. Habang naglalakad ako, dumating ang mga tanong na hindi ko kayang sagutin. Bakit ba ako nandito? Para saan ang lahat ng ito? Nakita ko na ang lugar na tinutukoy ni Mayor—isang mamahaling restaurant sa gilid ng bayan, na kung saan mga tao ng mataas na kalagayan ang madalas magsalo-salo. Ang mga ilaw sa paligid ay kumikislap, at kahit malayo pa ako, ramdam ko na ang pagiging tahimik at marangya ng buong lugar. Parang ang mga mata ng bawat tao ay nakatutok sa bawat galaw ko. Nang makapasok ako, agad akong sinalubong ng isang waitstaff na nagbigay ng malamlam na ngiti. "Good evening, Miss Elara. Mayor Dela Vega is waiting for you." Hindi ko kayang magpakita ng anumang reaksiyon. Isang maliit na tango lang ang ginawa ko bilang pagsagot at dire-diretsong naglakad patungo sa isang pribadong kwarto sa

Ang nakaraan... Mabilis niya naman akong hinalikan. Nang na unhook na ang aking bra, agad niyang sinalo ng dalawang kamay ang aking dibdib. "Ohh-hh" nanlaki ang mata ko at napaun g ol sa subrang gulat. Ang tulad talaga ni Mayor ay hindi na kataka taka. Dahil masyado siyang wild sa lahat. "Eat my snake" utos nito nang magbitaw kami ng mga labi. Agad ko naman itong sinunod at lumuhod na sa harap niya. Dahan dahan at maingat kong binuksan ang zipper niya. Malandi at nakakaakit akong nakatingin sa kaniya habang ginagawa ito. Hindi pa masyadong matigas ang kaniya, pero alam kung titigasan din ito. Mabilis kong ibinaba ang kaniyang pantalon, medyo nahirapan pa ako dahil medyo masikip ito sa kàniya. Medyo mabalbon nga pala siya at nang makita ko ang brief niya ay para naman akong batang pagod na pagod na. Ilang hubad pa ba ang dapat kong gawin? At nang makita ko ang umbok niya ay hindi na nga ako nag aksaya pa ng oras at hinubad n ang k

Ang nakaraan... "Ysha, ano ba?" mahina kong sabi, pilit na iniiwas ang sarili sa kahit anong kahulugan ng ginagawa niya. Ngunit ngumiti lang siya, isang pilyang ngiti na tila ba sinasabi niyang alam niya ang epekto niya sa akin. "Relax, Caleb," bulong niya habang patuloy ang mapangahas niyang ginagawa. "Ikaw naman, laging seryoso. Learn to have some fun." Mahigpit kong hinawakan ang manibela, pilit na kinokontrol ang sarili. Naramdaman kong uminit ang buong katawan ko, pero hindi ito dahil sa pagnanasa- kundi sa inis at pagkalito. Wala akong nagawa kung hindi hayaan siya, pilit na pinapakalma ang sarili at iniisip na matapos lang ang tanghaling ito. Bakit ba kailangang mangyari ito? tanong ko sa sarili ko habang pilit kong binabalewala ang sensasyon. Alam kong hindi ko siya mahal, at alam kong hindi dapat ito nangyayari, pero bakit parang wala akong boses pagdating kay Ysha? Tumawa siya nang mahina, tila ba natutuwa sa reaksyon ko. "Alam kong gusto mo rin, Caleb," aniya, ha