All Chapters of The Billionaire's Private Tutor: Chapter 141 - Chapter 150

Napatingin siya sa natutulog pang si Ysha, mahimbing at mukhang walang alalahanin. Sa isang banda, natutuwa siya na masaya ang mga magulang niya sa nakikitang “pag-aayos” nilang dalawa, pero sa totoo lang, parang napipilitan lang siya. Inilapag niya ang tray ng pagkain sa lamesa, may pancake, itlog, at hot chocolate—mga paborito ni Ysha. Bumuntong-hininga siya bago muling tumingin sa dalaga. “Siguro naman matutuwa siya dito,” bulong niya sa sarili. Ngunit habang hinihintay niyang magising si Ysha, isang bagay ang hindi niya maalis sa kanyang isip—si Elara. Hindi man niya gustuhin, pero para bang kahit anong gawin niya, palaging may bahagi sa isip niya ang hinahanap-hanap ang presensya nito. Pilit niyang iwinaksi ang mga alaala at itinuloy na lamang ang pagkain, umaasang baka sakaling makalimutan niya, kahit sandali lang. Napangiti si Ysha nang makita si Caleb na abala sa paghahanda ng kanilang pagkain. Nakasuot pa ito

"Relax," bulong niya, habang ang kanyang mga daliri ay naglalaro sa ibabaw ng aking balat. Sinubukan kong kumain at magkunwaring normal, ngunit hindi ko maiwasang mapasinghap nang bahagya nang lalo niyang pinigilan ang aking paggalaw gamit ang kanyang mahigpit na hawak. "Lumayo ka nga, baka may makakita," mahinang sabi ko, pilit na iniwas ang kanyang kamay. Ngunit sa halip na umatras, mas lalo siyang naging mapangahas. Nararamdaman ko ang init na dumadaloy mula sa kanyang palad, unti-unti niyang hinihimas ang aking hita pataas, hanggang sa halos mahulog na ang kumot na nakatakip sa aming kandungan. "Relax lang, Elara. Walang makakakita kung hindi ka magpapahalata," aniya, nakangisi habang hinahagod ang aking hita nang marahan, ngunit may diin. Ramdam ko ang kaba at kiliting gumapang sa aking katawan. Pilit kong pinipigilan ang pag-igting ng aking hininga, ngunit alam kong hindi ko na kayang pigilan ang pagtaas ng init sa loob ko.

Habang nag-aayos kami ng gamit para bumalik ng Manila, hindi ko inaasahan na may tatunog na phone ko. Isang mabilis na tingin kay Ysha, at napansin kong siya rin ay napatingin. Hindi ko matanggal ang kaba sa dibdib ko. Sinadyang magtama ang mga mata namin, at ako na mismo ang kumuha ng phone ko nang makita kong si Elara ang tumawag. “Sorry, I have to answer this,” sabi ko, tinuro ko pa ang cellphone ko para hindi na siya magtanong. Tumango naman siya, pero sa mga mata ni Ysha, ramdam ko ang tanong at ang kabuntot nitong pagdududa. Mabilis akong naglakad palabas ng hotel. Kung maghihintay pa ako dito, baka mapansin pa kami ni Ysha, at baka magtulungan pa sila ni Elara para gawing komplikado ang lahat. Hindi pwede. Lumalabas ako sa harap ng hotel at agad kong sinagot ang tawag ni Elara. Huwag na sana, pero hindi ko kayang iwasan siya. “Caleb, wanna meet?” ang tanong niya, malumanay pero may halong matamis na pamimilit. Lunok lang ako ng malalim.

Matapos ang ilang araw ng pagninilay-nilay at pag-aayos ng sarili, nagdesisyon akong lumabas. Isang bagong bukas na restaurant ang napansin ko, at agad na naisip ko, Perfect. Hindi ko na kailangan maghintay pa ng iba pang pagkakataon—ngayon na ang oras para gumalaw at maghanap ng paraan para makalimutan ang mga bagay na nagpapabigat sa akin. Ang plano ko ay simple lang: Pumunta ako, magmukhang kaakit-akit, at maghanap ng isang lalaki na magiging distraction para sa aking isipan. Habang papasok ako sa restaurant, napansin ko agad ang ganda ng ambiance. Malamlam na ilaw, mga disenyong kakaiba, at ang amoy ng pagkain na umaakit sa aking senses. Lahat ng ito ay nakakaengganyo, at feeling ko, perfect na lugar ito para makatagpo ng bagong "paborito." Dahil may kabang nararamdaman, iniayos ko na lang ang buhok ko at inayos pa ang makeup bago pumasok. Habang papalapit ako sa counter, nakita ko ang kitchen area—at doon, sa gitna ng lahat ng aktibidad, tumambad sa ak

Walang pag-aalinlangan sa mga kilos niya, parang alam niya kung ano ang ginagawa niya—at gusto ko iyon. Ramdam ko ang init ng hininga niya habang unti-unti kaming nawawalan ng distansya. Ang bawat segundo sa loob ng kusinang ito ay puno ng tensyon na kanina pa nag-aalab. Isang mapanuksong ngiti ang sumilay sa labi ko bago ko hinayaan ang sarili kong tuluyang magpadala. Hindi na mahalaga ang mga bagay sa labas ng pinto. Sa ngayon, siya lang ang gusto kong pagtuunan ng pansin. Kung may makukuha ako mula sa kanya ngayong gabi, sisiguraduhin kong magiging sulit ang bawat saglit. Let's see how far this goes. "Ah" u n g o l ko habang dinadama ang bawat pagpalo at paghaplos niya sa aking bandang p w u w I tan. Hindi ko rin maintindihan kung bakit gustong gusto talaga ng mga lalaki ang ganitong klase. Nakahawak lamang ang aking mga kamay sa may lababo habang siya ay patuloy lamang sa paggalaw. Pareho na kaming hubo't hubad at m