All Chapters of เมื่อฉันขายตัวให้คุณหมอทั้งสาม (5p): Chapter 31 - Chapter 40

โรงพยาบาล3 ชั่วโมงต่อมาห้องพักฟื้นผู้ป่วยพิเศษร่างเล็กที่นอนหลับไม่ได้สติมาหลายชั่วโมงเริ่มขยับตัวเล็กน้อย ดวงตาเล็กค่อยๆเปิดออก ก่อนจะปรับม่านตาอีกครั้ง เธอพยายามขยับตัวแต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักเมื่อรู้สึกปวดหัวและเจ็บจี๊ดบริเวณท้องน้อย แทนที่นั่งทำงานอยู่บนโซฟาเงยหน้าขึ้นมามองร่างบางบนเตียง ก่อนที่เขาจะรีบลุกเมื่อเห็นว่าเธอเริ่มขยับตัว "หนูเป็นยังไงบ้าง ปวดหัวมั้ย"เขาเอ่ยถามออกไปด้วยความดีใจปนเป็นห่วง "น้ำ หิวน้ำ"เสียงแหบแห้งเอ่ยออกมาเบาๆ เพื่อบอกให้คนตรงหน้ารับรู้ แทนเมื่อได้ยินอย่างนั้นเขาจึงรีบเดินไปเทน้ำใส่แก้วมาให้เธอ แขนแกร่งสอดเข้าไปใต้แผ่นหลังเล็กเพื่อให้เธอได้ดื่มน้ำ หลังจากดื่มน้ำเสร็จแทนก็ปรับระดับเตียงให้เธอเพียงเล็กน้อย ใบหน้าซีดเซียวของเธอจ้องมองเขาอย่างสงสัย"มีอะไรจะถามป๊ะป๋ารึเปล่า?"เขาเอ่ยถามเธอออกไปเมื่อเห็นคนตัวเล็กทำใบหน้าสงสัย"มินมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ แล้วมินเป็นอะไร""หนูทะเลาะกับเลขาไอราม ก่อนจะถูกแจกันฟาดเข้าที่หัว ทำไมหนูถึงพลาดท่าได้ล่ะ?" แทนเอ่ยบอกก่อนจะถามเธอกลับอีกครั้ง"มินปวดท้อง ปวดหนักมาก จนแทบจะไม่มีแรงเลยพลาดท่าค่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึง

ร่างบางนั่งอยู่ภายในห้องดีไซน์ของตัวเองในอาการเหม่อลอยปนน้ำตาที่ไหลลงมาอาบสองแก้มนวล เธอนั่งนึกถึงแต่คำพูดที่แม่ของรามพ่นใส่เธอมันตอกย้ำว่าตัวเธอนั้นไม่เหมาะสมกับพวกเขาเลยสักนิดเดียว แต่เธอก็จะอดทนเพื่อก้าวข้ามอุปสรรคนี้ไปให้ได้!ในทุกๆวันเธอจะเจอแต่คำพูดดูถูกเหยียดหยามอยู่ตลอดเวลา แต่เธอก็ทนเพียงเพราะคำว่ารักที่มีต่อพวกเขา เธอพยายามทำดีทุกอย่างให้รัชนีย์เห็น และทุกๆครั้งเธอก็จะถูกทำร้ายด้วยคำพูดดังเช่นวันนี้ที่เธอถูกเรียกเข้าไปพบที่สวนข้างบ้านร่างบางเดินไปหยุดอยู่ข้างโต๊ะสีขาวสไตล์ยุโรป มีหญิงวัยกลางคนนั่งล้อมกันอยู่สามคน ทั้งสามหยุดการสนทนาและปลายตามองมายังร่างบาง รัชนีย์ยิ้มร้ายขึ้นเธออยากจะรู้ว่าถ้าญาติของเธอรู้ว่าลูกชายของพวกเธอรักผู้หญิงคนเดียวกับลูกชายเขาจะเป็นอย่างไร"คุณแม่ใหญ่เรียกหนูมามีอะไรรึเปล่าคะ?"เสียงหวานเอ่ยถาม"นี้ไงว่าที่ลูกสะใภ้ของฉันกับพวกเธอ!"รัชนีย์เอ่ยขึ้นทำให้ทั้งสองคนที่ฟังถึงกับทำหน้างง"ลูกสะใภ้อะไรกันคะคุณพี่?"ทับทิมแม่ของแทนเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าสงสัย"นั่นสิน้องรัชหมายความว่าอย่างไร"ดวงดาวเอ่ยถามขึ้นอีกคน"ก็แม่คนนี้ไงที่ขายตัวให้ลูกๆของพวกเราแลกเ

บ้านส่วนตัว "ทำตามที่ฉันบอกนะ พาตากับยายไปให้ไกลที่สุด ดูแลพวกท่านให้ดี นี่เงินห้าล้านฉันไว้ใจนายแค่คนเดียว อย่าให้ใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาด!" มินเอ่ยสั่งชายในชุดสูทสีดำก่อนที่เขาจะเดินออกไป ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเธอพยายามคิดและหาวิธีรีบมือทั้งหมด เธอรู้จักนิสัยรามดี ที่เขาทำทุกอย่างมันต้องมีเหตุผล เธออาจจะดูอ่อนแอต่อหน้าพวกเขาแต่จริงๆใจเธอมันแกร่งขึ้นตั้งแต่รู้ว่ารัชนีย์วางแผนอะไร เธอมีเงินมากมายเพราะเงินที่รามเก็บไว้ให้เธอตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เธอเก็บเงินที่เขาให้ใส่บัญชีไว้และไม่คิดตะเอามาใช้หากไม่จำเป็น แต่ตอนนี้มันจำเป็นสำหรับเธอ เธอจ้างนักสืบตลอดระยะเวลาที่รู้ว่าแม่รามไม่ชอบเธอ เธอแอบทำทุกอย่างไม่ให้ใครรู้ และเป็นอย่างที่คิดแผนของเธอสำเร็จ และมันถึงเวลาที่เธอต้องลุกขึ้นสู้จริงๆสักที "แล้วเจอกันนะคะคุณแม่!" บ้านกิตติไพศาล ห้องของราม "ทำตามที่เธอสั่งขาดเหลืออะไรบอกฉันมาได้เลย นายคือคนที่ฉันไว้ใจที่สุดนะดูแลพวกท่านให้ดี" จบการสนทนารอยยิ้มเผยให้เห็นบนใบหน้าหล่อ เขารู้ดีว่าเธอเป็นคนฉลาดและมันก็เป็นไปตามแผนที่เขาวางไว้ทั้งหมด เขารู้ว่าแม่คิดจะเล่นวิธีสกปรก เขาก็จะเล่นด้วย "สมแ

สถานะที่ไม่ได้เปิดเผยให้คนนอกได้รู้ แต่กลับทำให้เธอและพวกเขามีความสุขดีที่ได้อยู่ร่วมกัน ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน และรักกันมากขึ้นกว่าเดิมตลอดระยะเวลาที่พวกเขาอยู่กับเธอ ไม่มีใครด้อยไปกว่าใคร ไม่มีใครถูกให้ความสนใจน้อยไปกว่ากัน พวกเขาได้รับการดูแล เอาใจใส่ และปรนนิบัติเป็นอย่างดี ส่วนเธอที่มีหน้าที่ของตัวเองไม่ต่างกันคือเรียน พวกเขาส่งเสียเลี้ยงดู คอยซัพพอร์ตสนับสนุน ให้คำปรึกษาเธอแม้กระทั่งตอนฝึกงาน เธอได้เข้าฝึกงานที่บริษัทของรามในระยะเวลาหนึ่งถึงสองเดือน ถึงแม้ว่าจะเป็นระยะเวลาที่สั้นมากแต่เธอสามารถสร้างผลงานได้ดีเลยทีเดียว ทำให้พนักงานคนอื่นๆต่างติฉินนินทาเธอว่าเป็นเด็กเส้น เพราะทุกคนรู้ว่าเธอคือคนรักของประธานบริษัท แต่หารู้ไม่ว่าที่ทำนั้นล้วนมาจากความสามาถของตัวเธอเองจนสำเร็จและผ่านช่วงฝึกนี้ไปได้อย่างดี สำหรับเธอแล้วใครจะว่าหรือนินทาเธออย่างไร ก็ไม่สนใจเพราะเธออย่างน้อยเธอก็ทำมันออกมาจากความคิดและความสามารถของเธอเอง เธอไม่ได้ทำตัวเอาเปรียบใคร เธอทำทุกอย่างที่ถูกมอบหมาย น้อยคนนักที่จะรู้จักเธอดี เธอใช้ชีวิตตามรูปแบบเดิมของตัวเองจนเรียนจบและมีงานทำ แต่ไหนเล่าพวกเขากลับให้เธอทำหน้

ร่างเล็กถูกต้อนให้จนมุมหลังจากอาบน้ำเสร็จ กลิ่นหอมหวานอ่อนๆจากครีมอาบน้ำโชยเข้ามาในโซนประสาทรับกลิ่นของราม ยิ้มร้ายกระตุกขึ้นบนใบหน้าหล่อเผยให้เห็น ก่อนที่คนตัวเล็กจะถูกผลักลงบนเตียงนุ่มขนาดคิงไซส์ ร่างหนาของรามตามขึ้นไปคร่อมทับร่างเล็กก่อนจะบดจูบลงไปที่กลีบปากสีหวาน ลิ้นสากไล่เลียลิ้มรสชาติในโพรงปากเล็กอย่างเอาแต่ใจ ปากหนาดูดดึงริมฝีปากล่างของเธอก่อนที่เข้าจะลืมตามองดวงตาใสเล็กตรงหน้าที่ตอนนี้มันช่างหยาดเยิ้มได้ใจ รามปล่อยจูบและผละใบหน้าออกมาเพียงน้อยนิด ก่อนจะเค้นหัวเราะออกมาเบาๆ "หัวเราะอะไรคะ?" เสียงหวานกระเส่าเอ่ยถามด้วยใบหน้างุนงง "เปล่าครับ ป๊าแค่ชอบเวลาที่เห็นแววตาของดื้อตอนที่อยู่ใต้ร่างป๊าดูแล้วน่ารักดีน่ะค่ะ" รามตอบกลับก่อนจะก้มลงไปกดจูบหนักๆที่หน้าผากมนของเธออย่างอ่อนโยน สายตาคมเข้มที่แฝงไปด้วยความอ่อนโยนเลื่อนลงมาสบตากับเธออีกครั้ง "ป๊าไม่ไหวแล้ว เรามาเริ่มทำลูกกันเถอะครับ!" สิ้นเสียงของราม ริมฝีปากของทั้งสองพุ่งเข้าหากันลิ้นทั้งสองเกี่ยวพันกันไปมา ปากทั้งสองดูดดึงกันจนเกิดเสียงดังจ๊วบจ๊าบ มือหนาเลื่อนลงไปบีบเค้นเต้าอวบ ตามด้วยนิ้วร้ายที่เขี่ยเล่นอยู่บนยอดจุกสีหวาน