All Chapters of เมื่อฉันขายตัวให้คุณหมอทั้งสาม (5p): Chapter 21 - Chapter 30

มหาลัยbb"โอ๊ย! เสร็จสักที วุ้ว! คืนนี้ต้องหาเหล้ากระแทกปากสักหน่อยล่ะ"แพรวเอ่ยขึ้นหลังจากทำโปรเจ็กค์ของกลุ่มเสร็จ"ไม่ทำงานหรอวันนี้?"มินเอ่ยถามเพื่อนสาวก่อนจะยกยิ้มที่มุมปากขึ้น"ไม่อ่ะ วันนี้อยากพัก แกไปกับฉันนะมิน!""ไปดิอยากเที่ยวอยู่พอดี งั้นเดี๋ยวขอพี่รามก่อนนะ"เธอพูดพร้อมกับล้วงเข้าไปหยิบมือถือในกระเป๋าใบเล็กก่อนจะกดพิมพ์ข้อความไปหาราม{ห้องแชท}[หนูมินของป๊าราม♥️]/ป๊าขา คืนนี้หนูขอไปเที่ยวกับแพรวได้มั้ยคะ/[ป๊ารามของหนูมิน♥️]/ได้ค่ะ หนูจะไปที่ไหน/[หนูมินของป๊าราม♥️] /ไปผับxxxค่ะ//ป๊าไปมั้ยคะ?//ป๊าเลิกงานกี่โมงคะ?"[ป๊ารามของหนูมิน♥️]/คงไม่ได้ไปค่ะ//ป๊าเลิกดึก วันนี้มีประชุมกับนัดทานข้าวกับลูกค้าค่ะ//หนูไปก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ//ป๊ารักหนูนะดื้อ😘♥️/[หนูมินของป๊าราม♥️]/รับทราบค่ะ!//สู้ๆนะคะ รักป๊านร้าจุ๊บ! 😘♥️/แพรวหลิ่วตามมองเพื่อนสาวก่อนจะยิ้มออกมาเบาๆ ก็เพื่อนเธอน่ะสิ อมยิ้มอยู่คนเดียว คนมีความรักเขาเป็นกันแบบนี้เองหรอ?"ยิ้มเข้าไปปากจะฉีดถึงรูหูอยู่แล้ว!""แพรวก็เว่อร์ ขอแล้วนะ พี่รามอนุญาต!"ใบหน้าหวานฉีดยิ้มกลับไปให้เพื่อนสาว"เออดี! งั้นไปคอนโดฉันกัน""อืม

จ๊วบ! จ๊วบ! แผล่บ! แผล่บ!"อื้อ~ ป๊าขา ซี๊ด! อ๊ะ!"ลิ้นสากไล่เลียไปทั่วกลีบแดงบวม เขาอดที่จะสงสารเธอไม่ได้แต่ยิ่งเขามองหน้าเธอแรงที่เขากระแทกส่งไปนั้นมันยิ่งมากขึ้น ยิ่งนานวันเธอเหมือนฮอร์โมนที่กระตุ้นความต้องการของเขามากขึ้น"อ๊าส์! อื้อ~ ป๊าขาเอาหนูหน่อย ไม่ไหวแล้ว"ใบหน้าหล่อเงยขึ้นมามอง เขายกยิ้มมุมปากก่อนจะเลื่อนขึ้นไปคร่อมตัวเธอ"อย่ายั่วมากนักสิดื้อ พี่อดใจไม่ไหวนะรู้มั้ย!"ร่างหนาใช้ขาขาแกร่งของเขาแยกเรียวขาเล็กออกจากกันก่อนจะจ่อท่อนเอ็นแกร่งเข้าไปตรงร่องรักสวบ!ปึก!"ซี๊ด! อุ่นจังเลยค่ะดื้อ วันนี้สี่รอบแล้วนะ"ปั่กกกกกก! พั่บบบบบบ!"อ๊ะๆๆๆๆๆ ป๊านั้นแหละ หนูคงติดเซ็กส์เข้าแล้ว อ๊าส์!""ติดของใครล่ะ ของป๊าหรือของโรม?""ของป๊าสิค่ะ อ๊าส์!"ห้องโรม"เธอจะกลับมาสนใจฉันเหมือนเดิมไม่ได้หรอ...เด็กดีของฉัน!"โรมนอนมองรูปในจอไอแพดของเขา ก่อนจะแนบมันลงมาบนอกแกร่ง ความรักที่เขาเคยมีคู่กับกับความสุขมันหายไปกลายเป็นความเศร้าที่ไม่อาจย้อนคืน เพียงเพราะความไว้ใจหญิงสาวที่อ่อนต่อโลกอย่าง ด้าย รุ่นน้องสมัยมัธยมที่ตามจีบเขาเพราะความชอบ ถึงเธอจะดูซื่อๆแต่ก็เป็นคนกล้าแสดงออก ภายในใจเขาแอบชอ

ห้องนอนร่างบางตื่นขึ้นมาภายในห้องสี่เหลี่ยมดวงตาใสค่อยๆลืมขึ้นมองเพดาน ความปวดพุ่งเข้ามาเมื่อเธอเริ่มขยับร่างกาย กว่าจะได้พักเกือบเช้าพวกเขาเหมือนสัตว์ป่าที่หิวโซ เหมือนไม่ได้กินมานานเลยมาลงกับเธอจนสมใจ แขนเล็กหยัดร่างกายขึ้นแต่ก็ต้องหยุดเมื่อเธอเหลือบไปเห็นร่างกำยำตรงหน้า ใบหน้าหล่อเหลาที่ไร้แว่นสายตาสวมทับ มันทำให้เขาดูหล่อไปอีกแบบมือเล็กเอื้อมไปสัมผัสแก้มหยาบของเขาอย่างเบามือ ผู้ชายคนนี้เขาอบอุ่นมากเวลาที่เธออยู่ใกล้ เขาดูเป็นเหมือนเกราะที่สามมารถป้องกันเธอจากความหนาวเหน็บเช่นเดียวกับรามเธอรู้ดีว่าใจเธอนั้นรักพวกเขาไม่ต่างจากราม แต่ความน้อยเนื้อต่ำใจที่มันอัดแน่นจนไม่สามารถอยู่ในจุดนั้นได้อีกแล้ว เธอรู้ว่าจะเป็นยังไงถึงได้ตอบตกลงและยอมรับกฎที่พวกเขากำหนด แต่ใจเจ้ากรรมมันอ่อนแอเกินไป "จ้องขนาดนี้ หลงในความหล่อป๊ะป๋าอยู่หรอคะ?"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นก่อนจะลืมตาขึ้นมามองใบหน้าหวานที่จ้องเขาอยู่ถึงแม้จะรู้ว่าเขารู้สึกตัวแล้วก็ตาม"คงงั้นมั้งคะ จะเป็นผู้ชายของมินทั้งทีจะน้อยหน้าผู้ชายคนอื่นได้ยังไงกันคะ"รอยยิ้มกระตุกขึ้นที่มุมปากของเธอ "หนูเห็นป๊ะป๋าเป็นได้แค่นั้นจริงๆหรอ?"ร่างหนาหยัด

ดวงตาเฉี่ยวคมของรามจ้องมองไปยังร่างสูงตรงหน้าประตูห้อง ก่อนที่มือหนาของคนตรงหน้าจะกดล็อคประตู"แทน! มึงจะเข้ามาทำไม"รามเอ่ยถามกอดจะลุกขึ้นมากอดบังร่างเล็กตรงหน้า"กูขอทำด้วยคนดิ ป๊ะป๋าขอร่วมด้วยคนได้ไหมคะคนดี"แทนเอ่ยถามในขณะที่มือหน้าของเขากำลังปลดกระดุมเสื้อออก"อื้อ~ ป๊าขา หนูเสียวให้เขาทำด้วยนะคะ หนูไม่ไหวแล้ว""อืม! มึงจะทำก็ขึ้นมาอย่าทรมานเมียกูเร็วๆ อ๊าส์!"แทนเดินเข้าไปนั้งช้อนหลังของมินด้วยสภาพเปลือยเปล่า ใบหน้าหล่อที่ไร้แว่นก้มลงไปพรมจูบแผ่นหลังเบาๆ มือหนาสอดเข้าไปใต้แขนเล็กก่อนจะใช้มือบีบเค้นเต้าคู่ที่เต็มไม้เต็มมือ และจะใช้มือล็อคใบหน้าหวานก่อนจะกดจูบลงไปเบาๆสะโพกมนเริ่มขยับช้าๆ ใบหน้าหล่อของรามก้มลงไปดูดจุกสีหวานจนเป็นไตแข็ง ทั้งนิ้วที่บี้จุกและลิ้นที่ตวัดเลียเพิ่มความเสียวซ่านขึ้น ลมหายใจติดขัดของคนตัวเล็กถี่ขึ้นพั่บบบบบบบ! ปั่กกกกกกก!"อ๊ะ! อ๊าส์ป๊าขา สะ เสียวจัง อ๊ะ! ป๊ะป๋าอย่าขยี้อย่างงั้นสิคะ อ๊าส์ เสียว อ๊าย!""ป๊ะป๋าช่วยนะคะคนดี ไม่เจ็บค่ะสัญญาจะอ่อนโยน"มือหนาของแทนที่เต็มไปด้วยเจลหล่อลื่นกลิ่นหวาน เขาค่อยๆทาลงไปที่ลำแกร่งของตัวเองจนทั่ว ก่อนจะทาลงไปบริเวณปาก

โกดังร้างผลัก! ตุบ!"อ๊ะ! พาฉันมาที่นี้ทำไม จะฆ่าฉันหรอ ช่วยด้วย!""แหกปากไปก็ไม่มีใครได้ยินหรอก มึงควรเก็บเสียงไว้ครางดีกว่านะ""เป็นหมอทำไมเลวแบบนี้ ไอชั่ว! อ๊าย!"เผลียะ!มือหนาของโรมฟาดลงไปที่ใบหน้าช้ำของเลขาสาวเต็มแรง"กูเลวเฉพาะกับคนที่ทำร้ายเมียกู คนที่กูรัก และมึงทำเมียกูเจ็บ ทำไมอยากได้พี่กูมากงั้นดิ อย่างไอรามไม่เอามึงหรอกจำไว้ เฮ้ย!ออกมากันได้ล่ะ"จบประโยคชายร่างหนากำยำหลายสิบคนก็ก้าวเดินออกมาพร้อมกัน แต่ละคนเผยใบหน้าหื่นกามจ้องมองมายังเลขาสาว"ไม่ๆๆๆ อย่านะ อย่าทำอะไรฉันเลย คุณโรม สาขอโทษ ปล่อยสาไปเถอะนะคะ"เธอยกมือขึ้นมาขอร้องอ้อนวอนคนตรงหน้าเผื่อเขาจะเห็นใจ แต่เปล่าเลยเขากระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะลุกขึ้นยืน"เอากันให้เต็มที่ เสร็จแล้วก็พาไปส่งบ้านของมันด้วยล่ะ ขอให้สนุกนะ!"ร่างสูงก้าวเดินออกไปจากโกดังร้างอย่างใจเย็น ก่อนจะรีบขับรถกลับไปที่โรงพยาบาลทันที"กรี๊ดดด! อ๊าย! อย่าเข้ามานะ ไอพวกสวะ กรี๊ด!"•••ผั่บบบบบบบ! ตั่บบบบบบบ!"อ๊ะๆๆๆๆๆ อ๊าส์ ขอแรงๆได้มั้ย อ๊าส์ ซี๊ดดด!"ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้"ปล่อย! ช่วยด้วย! กรี๊ดดดดด""ปากดีนักใช่มั้ยห๊ะ! มันคันนักใช่มั้ย"มือเล็กที่