All Chapters of Babysitting my Boss: Chapter 21 - Chapter 30

The night was unusually quiet for Lukas. After dropping his secretary home, he found himself driving aimlessly through the city lights, unsure if he really wanted to go straight back to his empty condo. His thoughts had been too loud these days, work, the endless calls, and Shaina’s voice still echoing in his head. What the heck is happening to him?He needed a distraction like a can of beer.Kaya napunta siya sa isang bar na paborito nilang tambayan ng mga kaibigan niya. Isang sikat na bar na pag-aari mismo ng kaibigan niya. May mahihinang jazz music at hindi kasing ingay ng mga karaniwang bar na sasakit ang ulo mo kapag hindi ka sanay. Pagpasok na pagpasok niya ay kitang-kita niya kung saan nakapwesto ang mga kaibigan niya na sina Marco at Daniel. Nakapwesto na naman ang dalawa sa paborito nilang spot, kung saan maraming chicks.“Vergara!” sigaw agad ni Marco, sabay taas ng baso. Si Marco ang may-ari ng bar, dati pa lang ay mahilig na ito sa mga inomin. Kaya hindi nakakapagtaka kung

Tahimik ang opisina nang bumalik ang boss niya mula sa isang meeting. Pumunta ito sa meeting mag-isa at ayaw siyang isama kaya nagtataka talaga siya sa mga ikinikilos nito ngayon. Mula pa kanina na dumating ito ay hindi man lang sinasagot ang mga banat niya which is super unusual. Nakasunod ang tingin ni Shaina habang mabilis itong pumasok sa opisina at hawak pa ang makapal na folder sa kaliwang kamay at ang phone naman nito ay nasa kanan. Hindi naman ito sumigaw o nag-utos agad sa kaniya kagaya ng nakasanayan. Hindi rin ito dumiretso ng tanong. Tahimik lang itong pumasok na para bang wala itong kasama sa opisina.Agad niyang naikunot ang noo. Ano kaya ang nangyayari sa boss niya?Napansin niya agad ang kakaibang bigat ng aura nito. Karaniwan kasi kahit mainit ang ulo ng boss niya, may malinaw na ritmo ang mga kilos nito, isang tingin, isang utos, at kasunod na ang trabaho. Pero ngayong araw na ito ay kakaiba. Hindi ito galit. Hindi rin ito masaya. Parang wala ito sa lugar.Nang duma

Pagpasok pa lang ni Shaina sa opisina kinabukasan ay parang gusto na niyang bumalik agad sa kama at mag-file ng sick leave. Kinakabahan siya na parang natatae, minsan din para siyang naiihi na ewan. Pero kapag pupunta siya ng CR ay wala naman siyang mailabas.Hindi naman dahil masama ang pakiramdam niya, parang iba lang talaga. Kung tutuusin ay gising na gising nga ang diwa niya, kaya nga niya sigurong magbilang ng one to one million, pero ang kaba na sumalubong sa dibdib niya ay iba talaga lalo na nang maalala ang nangyari kagabi, parang hindi niya kaya. Parang hindi niya kayang harapin ang boss niya.Kahapon lang, kumakain sila sa iisang mesa, kasama si Regine at si RJ, ang mas malala pa hindi tumitigil si RJ sa kakulitan. At heto siya ngayon, haharapin ulit ang boss niyang parang may dalawang mukha, isang cold-blooded executive sa office at isang lalaking marunong ding ngumiti at makihalubilo sa pamilya niya. Ibang-iba talaga ang anyo nito kapag kasama ang dalawang makulit. Hindi i

Pagkapasok ni Shaina sa kuwarto niya noong gabing iyon ay halos hindi niya alam kung paano uupo, hihiga, o tatayo. Kanina pa paulit-ulit na umuukilkil sa isip niya ang mga salitang binitiwan ni Lukas. Hindi niya lubos akalain na tatanungin siya nito ng ganon? Sino ba siya para ligawan nito diba? Isa lang naman siyang hamak na secretary at hindi pa ganon kagandahan kung ikukumpara sa mga babae na kauri nito.Muli siyang natulala at paulit-ulit na nag-play sa utak niya ang tanong nito. Hindi nga niya ito nasagot at basta na lang siya pumasok sa boarding house at hindi na ito nilingon. Kasi hindi niya talaga alam! Hindi niya inaasahan yon. Kaya hindi niya rin alam kung paano sasagutin ang tanong nito.Pwede ba kong manligaw?Parang echo na hindi tumitigil sa tenga niya. Lahat ng gawin niya, kahit pa maghilamos siya, magpalit ng damit, maglagay ng moisturizer, para siyang robot na inuulit lang ang nakasanayan. Pero ang utak niya, umiikot lang doon. Umiikot lang sa tanong nioto.Humiga siy

Pagdating ng umaga, halos hindi na alam ni Shaina kung paano siya maglalakad papunta sa opisina. Pakiramdam niya ang naglalakad siya sa hangin an para ba talagang literal siyang lumulutang. Hindi rin naman nakapagtataka dahil magdamag siyang gising at iniisip ang huling sinabi ng boss niya kagabi bago sila naghiwalay.I don’t give up easily.Paulit-ulit iyon na umiikot sa isip niya para bang may sariling echo o di kaya’y sirang plaka. Lalo lang siyang nainis sa sarili niya kasi bakit ba siya kinakabahan sa sinabi na iyon? Kung hindi siya aware, baka isipin niyang kinikilig siya. Pero hindi, hindi siya dapat kiligin. Boss niya iyon, Diyos mio. Boss niya yon! At baka nakakalimutan niya na parang hindi pa niya kilala ang boss niya dahil ang dami nitong tinatago.Nasa mesa siya, nakabukas ang laptop pero wala pa ring siyang naisusulat na kahit isang linya. Inikot niya ang ballpen sa mga daliri, pilit na pinapakalma ang puso niya. Para na naman kasi iyong naglalaro ng drum sa sobrang kabog