Semua Bab Babysitting my Boss: Bab 31 - Bab 40

Naalimpungatan si Shaina nang marinig ang maingay na alarm clock. Napakamot pa siya sa ulo niya na dumagdag pa sa gulo ng kaniyang buhok. Sabog na sabog na naman siya at masakit pa ang ulo niya. Para siyang lasing na may hangover kahit hindi naman siya uminom. Mabilis niyang pinatay iyon ang alarm clock at napaigtad sa kama. Huli na naman siya ng gising.Pero ang totoo, halos wala siyang tulog. Pinipilit naman niyang itulog ang nararamdaman niya pero hindi talaga siya dinadalaw ng antok kahit welcome na welcome naman sana. Pero may isang bagay na ayaw siyang patulugin. Hindi siya tinantanan ng iniwang salita ng boss niya kagabi.“I love you.”Gustong-gusto niyang magmura kapag naiisip yon. Parang sirang plaka ang tatlong words na yon sa utak niya, paulit-ulit na bumabalik. Kahit anong pilit niyang isipin na biro lang iyon o linya lang para asarin siya, may bahagi ng puso niya na gustong maniwala. Hinawakan pa niya ang puso niya para damhin ang pagkabog niyon. Daig pa ang may party ku

Pagpasok ni Shaina kinabukasan ay wala siyang inasahang kakaiba. Ang ganda nga ng tulog niya kagabi, pakiramdam niya ay tila nabunutan siya ng tinik at kalmado na ang pakiramdam niya matapos niyang kausapin si Lukas na pumapayag na siya. Ang sarap pala sa pakiramdam na hindi na niya ini-stress ang sarili kakaisip. Hindi nga rin niya maintindihan ang sarili kung bakit niya pinipigilan iyon, gayong alam naman niya na may gusto talaga siya kay Lukas.Takot ka lang talaga sa chismis. Natatakot ka kung anong sasabihin nila.Isa pa yan. Bahala na lang si Batman. Wala siyang pakialam kung ano man ang sasabihin ng iba. Ang iniisip niya lang ay pagbigyan din ang puso niya. Eh, kung hindi mag-click, edi hanap na lang ng ibang trabaho, ganon naman talaga.Ang plano niya lang talaga ay dumiretso sa mesa ngayon, buksan ang laptop, at ilibing ang sarili sa trabaho para hindi na siya maistorbo ng mga kung anu-anong iniisip tungkol sa boss niya. Gusto niya muna ng stress-free at chismis-free ngayong

Magdamag na nagpabalik-balik si Shaina sa higaan niya at pilit niyang hinahanap ang antok. Ngunit sa tuwing ipipikit niya ang mga mata ay bumabalik lang ang alaala ng farm date nila ni Lukas. Ang malamig na simoy ng hangin na dumadampi sa balat niya habang magkasabay silang naglalakad, ang malumanay nitong tinig kapag kinakausap siya at higit sa lahat, ang huling sinabi nito bago siya ibaba sa harap ng bahay. “This is just the start.” Umikot ang puso niya sa loob ng dibdib at para pa ngang may sinasabayan na indayog ng sayaw. Para bang hanggang ngayon ay naririnig pa rin niya ang mababa at matatag na boses ni Lukas na nag-iiwan ng pangakong hindi niya alam kung totoo o biro lang. Mahigpit niyang niyakap ang unan, halos mapiga pa mga iyon dahil sa sobrang higpit. “Shaina, ano ba,” mahina niyang bulong sa sarili, parang nakikipagtalo sa sariling damdamin. Sobra na yata itong nararamdam niya. Baka hindi na niya alam kung saan lang ang limit niya. Baka hindi niya namalayan ay hulog na h

Maaga pa lang ay nasa opisina na si Shaina. Mas maaga kaysa sa nakasanayan niya. Hinila talaga siya ng katawan niya na gumising ng maaga Pakiramdam niya’y mas ligtas kung uunahan niya ang lahat—ang mga tanong, ang mga sulyap, at ang mga bulungan. Mas okay siguro kung pagdating niya sa opisina ay wala siyang maririnig na kung anong chismis dahil nauna siyang dumating. Pinilit niyang maging kalmado, kahit sa isip niya ay paulit-ulit na bumabalik ang text ni Lukas kagabi:“Don’t overthink. I’ll explain soon.”Pero paano nga ba siya hindi mag-o-overthink? Paano kung hindi maganda ang paliwanag? Paano kung sa paliwanag na yon ay masasaktan pala siya? Paano na lang?Ang dami niyang what if na ayaw naman niyang makuha ang kasagutan at baka kapag nalaman niya ang sagot ay masasaktan lang siya. Minsan talaga ang OA na niya.She shook her head habang pinipilit ibaling ang atensyon sa files na nakatambak sa mesa. Binuksan niya ang laptop at sinubukang i-immerse ang sarili sa mga numero at report

Tahimik ang pantry nang pumasok si Shaina. Ang puting liwanag ng fluorescent lamp ay masyadong matalim, halos nakakasakit sa mata, pero wala siyang choice kundi tiisin. Nasa kamay niya ang isang mug, habang ang kabilang kamay ay abala sa pagbukas ng sachet ng kape.Nagtataka nga siya kung bakit ang aga magpatimpla ng kape ang boss niya samantalang mga alas tres lang ng hapon ito umiinom ng kape. Baka siguro hindi nag-agahan kaya ganon. Kumuha na rin siya ng biscuits baka sakaling gusto nito kumain.Huminga siya nang malalim habang kinukuha ang mga ingredients na gagamitin niya. Simple lang ‘to, Shaina. Just coffee. Wala lang ‘to.Kahit ganoon ang iniisip niya, ramdam niyang parang may mabigat na bolang nakalugmok sa dibdib niya. Siguro dahil sa nakita niya kagabi—ang eksena sa kotse nina Lukas at Clarisse. Ayaw niyang isipin, pero paulit-ulit bumabalik sa utak niya. Grabe nga ngumiti ang kasama nitong babae at kulang na lang ay kumapit na ito sa braso at yakapin ang muscle ng boss niya