Semua Bab รักหมดใจยัยเด็กดื้อ: Bab 11 - Bab 20

"อย่าเลยค่ะ..ไม่ต้องขอบคุณเดียร์หรอก..พี่พีทไปเลี้ยงข้าวพี่ษาแทนดีกว่านะคะ"เดียร์พูดตรงๆ "ทำไมพี่ต้องเลี้ยงข้าวษาล่ะ..ในเมื่อเดียร์เป็นคนที่ทำขนมกับอาหารไม่ใช่ษาเสียหน่อย..หรือว่าเดียร์รังเกียจและระแวงพี่อยู่"พีทถาม เขามองเธอตรงๆ "เดียร์ไม่ได้รังเกียจหรือระแวงพี่พีทหรอกค่ะ...สำหรับเดียร์คิดว่าพี่พีทเป็นพี่ชายคนหนึ่งเหมือนกับพี่ชัยนั่นแหละค่ะ..แล้วเดียร์ก็คิดว่าพี่พีทก็คงจะรู้ว่าพี่ษาคิดกับพี่พีทแบบไหน..เดียร์ไม่อยากมีปัญหากับพี่ษาค่ะ"เดียร์พูดตรงๆ "พี่ก็พอจะมองออกว่าษาชอบพี่แบบไหน..แต่พี่ไม่ได้คิดกับษาแบบนั้น..แล้วถึงษาจะชอบพี่จริงๆ..แล้วพี่ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปกินข้าวหรือทำอะไรกับคนอื่นได้เลยเหรอ..ถ้าเดียร์จะมาบอกปัดพี่เพราะแค่ษาชอบพี่..มันจะไม่อคติกับพี่ไปหน่อยเหรอ"พีทถามตรงๆ เดียร์ฟังที่พีทพูดก็คิดว่าเขาพูดถูก เธอกับเขาไม่ได้ทำอะไรผิด แค่ไปกินข้าวด้วยกัน พูดคุยหรือเจอกันบ้างพี่น้องทั่วๆไปก็ทำกันทั้งนั้น เราบริสุทธิ์ใจเสียอย่าง "ค่ะ..พี่พีทพูดถูก..เดียร์ขอโทษด้วยนะคะ..งั้น..พี่พีทจะไปทานที่ร้านไหนก็ขับรถนำไปเลยค่ะ"เดียร์ยิ้ม "ขอบใจนะ..ที่เดียร์เข้าใจพี่"พีทยิ้ม "ค่ะ..' "งั้นเดี

สักพักเดียร์ก็ขึ้นไปเป็นดีเจบนฟลอร์ แขกที่มาพากันปรบมือและส่งเสียงด้วยความพอใจ พีทนั่งมองเดียร์ทำหน้าที่ดีเจจนหมดเวลาแล้วพอเธอไปเปลี่ยนชุด เขาก็ออกจากร้านไปติดเครื่องรถจอดรออยู่ที่หน้าร้าน ก่อนจะขับตามไปส่งเธอจนถึงคอนโดแล้วจึงกลับบ้าน หลังจากวันนั้นพีทก็ยังไปคอยดูเดียร์ที่ผับของชัยทุกคืน วันนี้เขาออกมาพบลูกค้าแล้วก็มาที่ผับเลยเพราะชัยโทรบอกว่าชาช่ากลับมาแล้ว "สวัสดีค่ะพี่พีท..พี่หล่อขึ้นนะคะ"ชาช่าทักทายเมื่อเห็นพีทเดินเข้าไปในผับที่ตอนนี้ยังไม่ได้เปิด "สวัสดีชาช่า..เราก็สวยขึ้นนะ..พี่ไม่ได้เจอแค่ไม่กี่ปีเอง"พีทยิ้ม "สวัสดีคับคุณพีท"สามีของชาช่าทักแล้วยื่นมือมาให้พีท "สวัสดีคับคุณแอนดิว.."พีทจับมือทักทาย "พี่ชัยเล่าเรื่องของพี่พีทให้ช่าฟังบ้างแล้ว..แต่ช่าอยากถามให้แน่ใจก่อนว่าพี่พีทจริงใจกับเดียร์แน่ๆใช่มั้ยคะ..ถ้าใช่..ช่าก็จะช่วยแต่ถ้าจะมาจีบเพราะเห็นว่าแปลกสำหรับพี่พีทล่ะก็..ไปไกลๆเลยค่ะ..เพราะช่ารักเดียร์เหมือนน้องสาวแท้ๆจะไม่ยอมให้ใครมาทำให้เดียร์ต้องเจ็บแน่ๆ..แม้แต่ษาเองก็เถอะ"ชาช่าบอกด้วยท่าทางจริงจัง "พี่จริงใจจริงๆ..ขืนไปจีบเล่นๆมีหวังโดนทั้งลุงนาวินทั้งพ่อแม่พี่เอาตายแน

"ไง...น้องสาวคนสวย..ไปกินข้าวกับพวกพี่ก่อนมั้ยคับ..เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง" "ไม่ดีกว่าค่ะ..ขอบคุณนะคะ"เดียร์ตอบ เธอวางหมวกกันน็อคลงที่เบาะรถ "ไปกับพวกพี่ดีๆจะดีกว่านะ..พวกพี่ไม่อยากทำร้ายน้องสาวเลย" "ก็บอกว่าไม่..ไงคะ" "พูดกันดีๆไม่รู้เรื่องใช่มั้ย...งั้นก็อย่าหาว่าพวกพี่ใจร้ายนะ" พวกมันคนหนึ่งพูดจบก็เข้ามาจะจับแขนของเดียร์แต่เธอหลบแล้วคว้าข้อมือของมันบิด ก่อนจะเตะไปที่กลางลำตัว อีกคนเดินเข้ามาเพราะเห็นเดียร์จับเพื่อนของมันไว้ เธอจึงเตะไปที่ปลายคางของมันจนหงายท้องลงไปนอนสลบ หลังจากเตะคนที่สองแล้ว เดียร์ก็ตีเข่าไปที่ปลายคางของคนแรกแล้วปล่อยมือที่จับมันไว้ออก มันลงไปนอนกองกับพื้น คนที่สามเห็นเพื่อนถูกทำร้ายจึงเงื้อกำปั้นจะต่อยท้องของเดียร์ เธอโยกตัวหลบ ก่อนจะจับแขนมันแล้วตีเข่าเข้าที่กลางลำตัวมันสองครั้งแล้วปล่อยมือ มันลงไปนอนร้องโอดโอยอยู่ที่พื้น "คุณหนู..เจ็บตรงไหนหรือป่าวคับ" ชายอายุประมาณ30ปีหลายคนวิ่งเข้าไปที่เดียร์ "เดียร์ไม่ได้เจ็บตรงไหนค่ะ. รบกวนน้าเบิ้มจัดการคนพวกนี้ทีนะคะ..แล้วอย่าบอกพ่อนะคะ..เดียร์ไปก่อนล่ะ..ขอบคุณค่ะ"เดียร์บอกแล้วสวมหมวกกันน็อคก่อนจะขี่รถออกไป ชายเหล่

ชาช่าพาเดียร์ไปรู้จักกับทุกคนจนหมดแล้วต่างก็แยกย้ายกันปิ้งบาร์บีคิวกินกันอย่างสนุกสนาน "พี่ว่าแล้ว..ว่าเดียร์หายไปไหน..ทำไมถึงมานั่งหลบตรงนี้ล่ะ"พีทถาม เขาเดินหาเธอมาสักพักแล้วจนมาเจอเธอนั่งอยู่ที่เก้าอี้ใต้ต้นจำปี "เดียร์ไม่ค่อยชอบงานแบบนี้เท่าไหร่น่ะคะ...ชอบอยู่เงียบๆมากกว่า" "แล้วทำไมถึงได้ไปเป็นดีเจเปิดเพลงในผับได้ล่ะ...ที่นั่นเสียงดังกว่านี้อีก" "เดียร์ไม่ได้ไม่ชอบเสียงดังค่ะ...แต่ไม่ชอบคนมากๆแบบนี้...ถึงที่ผับคนจะมากแต่เดียร์ก็นั่งทำงานคนเดียวไม่มีใครมาวุ่นวายน่ะ" "อ้าว!...แล้วนี่เดียร์จะว่าพี่วุ่นวายกับเดียร์หรือป่าว..ที่คอยตามอยู่เนี่ย" "555ไม่หรอกค่ะ..พี่พีทคิดมาก" เดียร์ขำออกมา พีทมองหน้าของเดียร์เวลาหัวเราะแล้วรู้สึกว่ามันน่ารักมากๆและเขาอยากให้เธอหัวเราะอย่างมีความสุขแบบนี้ตลอดไป "เวลาเดียร์หัวเราะแล้วน่ารักนะ...ทำให้คนที่มองมีความสุขไปด้วยได้เลย...เดียร์น่าจะหัวเราะบ่อยๆนะ" "ไม่ต้องมายอเดียร์หรอกค่ะ..เอาไว้ไปยอคนที่พี่พีทชอบดีกว่านะคะ" "พี่ก็กำลังยอคนที่พี่ชอบอยู่เนี่ยแหละ" พีทพูดแล้วมองจ้องเดียร์ตรงๆ เดียร์หันมามองแล้วหันหน้ากลับไปมองทางเดิม เธอรู้สึกแปลกๆกั

"จะตกใจทำไมล่ะคะ..เดียร์แค่ถามเฉยๆ" เดียร์อมยิ้มไม่คิดว่าพีทจะเก็บอาการไม่อยู่เอาเสียเลยแบบนี้ "พี่ไม่เคยบังคับขืนใจใคร..คนที่พี่เอ่อ..นอนด้วย..ต้องยินยอมเท่านั้น" พีทบอกด้วยท่าทางขัดๆเขินๆ เดียร์เห็นแล้วก็อมยิ้ม "ถ้าอย่างนั้น..เดียร์ก็ไม่เกลียดพี่พีทหรอกค่ะ..อย่างนั้นเขาเรียกว่ายินยอมพร้อมใจ..พี่พีทไม่ได้ขืนใจเขาเสียหน่อย...แล้วเรื่องแบบนั้นผู้ชายส่วนใหญ่ก็ทำกันทั้งนั้น" "เดียร์ไม่เกลียดพี่จริงๆนะ..แต่จากนี้ไปพี่จะเลิกนิสัยแบบนั้นแล้วล่ะ..เพราะพี่เจอคนที่ใช่สำหรับพี่จริงๆแล้วและพี่ก็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ทำให้คนที่พี่รักต้องเสียใจเพราะการกระทำของพี่อย่างเด็ดขาด" พีทจ้องหน้าเดียร์ตรงๆ ซึ่งเธอก็จ้องตอบกลับมา "ดีแล้วล่ะค่ะ...อะไรที่เรารู้ว่ามันไม่ดีเลิกทำได้ก็ดีค่ะ...กินต่อเถอะ..จะได้ไปกัน" พีทไม่แน่ใจว่าเดียร์เข้าใจที่เขาพูดหรือป่าว แต่คำพูดของเธอก็เหมือนจะเตือนเขาทางออ้มว่าเธอไม่ชอบนิสัยแบบนั้นของเขา แต่เขาก็ตั้งใจเลิกอยู่แล้วตั้งแต่มาเจอเธอ เดียร์กินก๋วยเตี๋ยวไปก็คิดถึงสิ่งที่พีทบอก เขาไม่เคยจีบใครมาก่อนนี่เองคำพูดที่ใช้จีบเธอจึงออกจะตรงๆ จริงๆมันตรงจนบางครั้งก็ทำให้ใจสั่นและ