Lahat ng Kabanata ng วอร์ดลับ ฉบับ Super VIP: Kabanata 1 - Kabanata 10

ในโรงพยาบาลระดับไฮเอ็นด์ที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางตึกสูงระฟ้า มีสถานที่ที่ผู้คนเพียงหยิบมือเท่านั้นที่จะรู้จักวอร์ดลับ Super VIP คือสถานที่ที่ออกแบบมาเพื่อตอบสนองความต้องการของผู้ป่วยที่อยู่ในระดับสูงสุดของสังคมเท่านั้นห้องพักแต่ละห้องถูกตัดขาดจากโลกภายนอกด้วยผนังหนาเก็บเสียงที่ย้อมไปด้วยสีครีมอ่อน ๆ และประตูปิดตายที่เปิดได้ด้วยระบบรักษาความปลอดภัยชั้นสูงเท่านั้นแต่สิ่งที่ทำให้วอร์ดนี้แตกต่างจากที่อื่นไม่ใช่แค่ความหรูหราและการรักษาที่ครบครันหากแต่เป็นกฎข้อเดียวที่เข้มงวดจนน่าสะพรึง นั่นก็คือ พยาบาลทุกคนที่สมัครใจเข้ามาทำในแผนกแห่งนี้ต้องทำตามคำสั่งของผู้ป่วย VIP ทุกอย่างโดยไม่มีข้อยกเว้น ไม่ว่าคำสั่งนั้นจะเป็นอะไรก็ตาม*********น้ำค้าง พยาบาลสาววัย 25 ปี ผู้มีรอยยิ้มอ่อนโยนราวกับหยาดน้ำค้างยามเช้าเธอเป็นหญิงสาวที่เรียบร้อย เงียบขรึมและพูดน้อยจนบางครั้งคนรอบข้างแทบลืมไปว่าเธออยู่ในห้องเดียวกันใบหน้าหวานละมุนของเธอถูกประดับด้วยตาคู่โตที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน ผิวขาวนวลเนียนราวหยวกกล้วย เส้นผมสีน้ำตาลเข้มยาวสลวยถูกมัดรวบเรียบร้อยเป็นหางม้าร่างกายของเธอสมส่วน เอวคอดบางรับกับสะโพกกลมกลึ

น้ำค้างก้าวเข้าไปในห้องพักฟื้นสุดหรูหมายเลข 999 ด้วยหัวใจที่เต้นรัวเธออยู่ในชุดพยาบาลสีขาวสะอาดตา แต่หญิงสาวก็รู้ดีเช่นกัน ว่าภายใต้ความเรียบร้อยนั้น หน้าที่ของเธอในวอร์ดพิเศษของโรงพยาบาลระดับไฮเอนด์แห่งนี้ไม่ได้จำกัดแค่การดูแลสุขภาพผู้ป่วยเพียงเท่านั้นเพราะเธอถูกสั่งมาให้ทำตามทุกคำสั่งของผู้ป่วยอย่างไม่มีเงื่อนไงโดยแลกกับค่าตอบแทนระดับสูงจนไม่สามารถปฏิเสธได้เลยนั่นเองนนท์ เป็นนักธุรกิจหนุ่มวัย 35 ปี เขาเพิ่งผ่านการผ่าตัดใหญ่มาเมื่อไม่กี่วันก่อนและได้เข้ามาพักฟื้นในห้องแห่งนี้ร่างกายของเขายังคงอ่อนแอ แต่ดวงตาคู่คมที่จ้องมองน้ำค้างตั้งแต่เธอก้าวเข้ามานั้น บ่งบอกถึงความกระหายอยากบางอย่างที่มากกว่าการพักฟื้นได้อย่างชัดเจนเลยก็ว่าได้ห้องนี้ถูกออกแบบให้ตัดขาดจากโลกภายนอก ผนังหนาที่ถูกย้อมด้วยสีครีมสบายตา แสงจากโคมไฟระยิบระยับสะท้อนบนพื้นหินอ่อน แม้แต่เตียงขนาดคิงไซส์ที่รองรับร่างของนนท์ก็ยังดูหรูหราเกินกว่าที่โรงพยาบาลทั่วไปควรจะมีน้ำค้างวางถาดเครื่องมือลงบนโต๊ะข้างเตียง พยายามรักษาท่าทีเป็นมืออาชีพ แต่สายตาของนนท์ที่มองตามทุกการเคลื่อนไหวของเธอ ทำให้เธอรู้สึกเหมือนว่าอากาศในห้องจะร้

น้ำค้างเข้าใจในทันที เธอเลื่อนตัวลงไปนั่งข้างเตียง มือเล็ก ๆ ค่อย ๆ ปลดกางเกงคนไข้ของนนท์ออกอย่างระมัดระวัง เผยให้เห็นท่อนลำของเขาที่แข็งขึงพร้อมใช้งานอยู่แล้ว แม้ร่างกายของชายหนุ่มคนไข้จะอ่อนแอ แต่ความต้องการของเขากลับเต็มเปี่ยมเป็นอย่างมากเธอลังเลเพียงครู่หนึ่ง ก่อนจะก้มลงไปใช้ปากครอบลงบนส่วนปลายของลำกายแกร่ง ลิ้นของน้ำค้างเลื่อนไถลไปตามความยาวของท่อนลำอย่างช้า ๆ ก่อนที่เธอจะได้ยินเสียงครางต่ำจากลำคอของนนท์ในเวลาต่อมา“ซี้ด ดี แบบนั้นแหละ” เขาพูดพลางเอามือของตนกดหัวของพยาบาลสาวให้กลืนกินตัวตนของเขาลึกมากยิ่งขึ้นไปอีกน้ำค้างเริ่มใช้ปากเร็วขึ้น เสียงดูดดุนแท่งเนื้ออุ่นร้อนดังกระจายไปทั่วห้องผู้ป่วยที่เคยเงียบสงัด ขณะที่ลิ้นของเธอตวัดวนรอบปลายหยักบานใหญ่ของเขาอย่างชำนาญนนท์เกร็งตัวอย่างไม่อาจควบคุม มือของเขากำผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น“ใกล้แล้ว... เร็วขึ้นอีก” ชายหนุ่มกัดฟันพูดน้ำค้างเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นตามความต้องการของอีกฝ่ายปากของเธอครอบครองตัวตนของคนไข้หนุ่มไปจนสุดโคน เธอรู้สึกถึงท่อนลำของเขากระตุกในปาก ก่อนที่ของเหลวอุ่นร้อนจะพุ่งออกมาเต็มโพรงปากไปจนถึงลำคอของเธอในเวลาต่อมานนท์

วันที่หกในห้องหมายเลข 999 ความสัมพันธ์ระหว่างน้ำค้างและนนท์เริ่มบิดเบี้ยวไปจากที่ควรจะเป็นอย่างสมบูรณ์แบบความเงียบในห้องถูกแทนที่ด้วยเสียงลมหายใจหนักหน่วงและคำพูดยั่วยวนที่ทั้งสองเริ่มคุ้นเคยกับมันมากขึ้นเรื่อย ๆน้ำค้างเริ่มสงสัยในตัวเองมากขึ้น หลังจากมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับนนท์ไปหลายครั้งบางครั้งเธอรู้สึกเหมือนเป็นแค่เครื่องมือสนองความต้องการของเขา แต่ร่างกายของเธอก็โหยหาการสัมผัสของเขามากขึ้นเรื่อย ๆ เช่นเดียวกันส่วนคนไข้ของเธอเอง ในยามนี้ก็เริ่มเผยด้านที่เย็นชาและเจ้าเล่ห์ออกมาให้เธอเห็นมากยิ่งขึ้นกว่าเดิมไม่น้อยซึ่งเรื่องนี้นนท์รู้ดีว่าอำนาจที่เขามีนั้นเหนือกว่าน้ำค้างมากเพียงใด และเขาไม่ลังเลเลยสักนิดที่จะใช้มันเช้าวันนั้น น้ำค้างเดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล เธอพยายามสงบสติอารมณ์ขณะตรวจร่างกายของนนท์ตามปกติแต่สายตาของเขาที่จ้องมองเธอเหมือนนักล่าที่รอจังหวะอยู่ก็ทำให้เธอรู้สึกหนาวสันหลังขึ้นมาไม่น้อย“คุณดูเหมือนจะมีอะไรในใจนะ” นนท์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบพร่าแต่ก็แฝงด้วยความหยอกเย้า เขานอนพิงหมอนโดยใช้มือข้างหนึ่งลูบไล้ไปตามรอยแผลผ่าตัดของตัวเองราวกับ

วันที่สิบในห้องหมายเลข 999 อากาศในห้องพักฟื้นสุดหรูหนักอึ้งด้วยความเงียบและความตึงเครียดที่ปะปนไปกับความเร่าร้อนที่ทั้งน้ำค้างและนนท์เก็บสะสมไว้ตลอดเก้าวันที่ผ่านมาวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ทั้งสองจะได้อยู่ด้วยกันในห้องปิดตายนี้ ก่อนที่ประตูจะเปิดออกแล้วนนท์จะกลับสู่โลกภายนอกความรู้สึกในใจของน้ำค้างสับสนเป็นอย่างมาก เธอรู้สึกถึงความผูกพันกับคนไข้พิเศษที่มากเกินกว่าหน้าที่ แต่ก็กลัวว่านี่อาจเป็นเพียงความหลงใหลชั่วคราวของเธอเพียงฝ่ายเดียวเท่านั้นเช่นกันขณะที่ดวงตาคู่คมของนนท์เองก็ยังคงเต็มไปด้วยความหิวกระหายที่ไม่เคยลดลง ชายหนุ่มตั้งใจที่จะใช้เวลาในวันสุดท้ายนี้ให้คุ้มค่ามากที่สุดเท่านั้นน้ำค้างเดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยด้วยใบหน้าที่พยายามเก็บซ่อนความรู้สึกเธอสวมชุดพยาบาลสีขาวตามปกติแต่ก็ไม่ได้สวมใส่ชั้นในเอาไว้เช่นเดิม เพราะรู้ดีว่าคนไข้ของเธอนั้นชื่นชอบให้เธออยู่ในสภาพเปลือยเปล่ามากเพียงใดนนท์นั่งรอการมาเยือนของพยาบาลส่วนตัวอยู่บนโซฟาในห้องพักผู้ป่วย พลางจ้องมองไปยังเธอตั้งแต่ก้าวแรกที่เธอก้าวเข้ามาเช่นทุก ๆ ครั้ง“วันสุดท้ายแล้ว... คุณจะทำให้ผมประทับใจได้แค่ไหนกันนะ?” เขาพูดด้วยน้