ทำหน้าที่ (NC)

วันที่สามในห้องหมายเลข 999 อากาศในห้องพักฟื้นสุดหรูหนักอึ้งไปด้วยความตึงเครียดและความต้องการบางอย่างที่เริ่มก่อตัวขึ้นระหว่างน้ำค้างและนนท์

ความเงียบของห้องพักผู้ป่วยถูกขัดด้วยเสียงเครื่องช่วยหายใจที่ดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ แต่หัวใจของน้ำค้างกลับเต้นระส่ำยิ่งกว่า

เธอพยายามตั้งกำแพงแห่งความเป็นมืออาชีพขึ้นมาอีกครั้งหลังจากเหตุการณ์ร้อนแรงในวันแรกผ่านพ้นไป

โชคดีที่วันที่สองที่เธอเข้ามาดูแลคนไข้ เป็นช่วงที่นนท์ได้ยาสลบและหลับไปเนื่องจากบาดแผลของเขาเปิดเล็กน้อย

แต่วันนี้สงสัยเธอจะไม่โชคดีอย่างนั้นเสียแล้ว

สายตาของนนท์ที่จ้องมองน้ำค้างขณะที่เธอกำลังเช็ดตัวให้เขาด้วยผ้าชุบน้ำอุ่นอยู่นั้นมันเหมือนเปลวไฟที่พร้อมจะเผาไหม้กำแพงบาง ๆ ระหว่างทั้งคู่ให้มอดไหม้ไปเสียอย่างไรอย่างนั้น

“วันนี้คุณดูเครียด ๆ นะน้ำค้าง” น้ำเสียงแหบแห้งที่แฝงด้วยการยั่วยวนเบา ๆ ของนนท์ดังขึ้น

เขานอนพิงหมอน มองร่างของน้ำค้างในชุดพยาบาลที่รัดรูปจนเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งด้วยแววตามีความหมาย

“มาใกล้ ๆ หน่อยสิ ผมอยากได้ยินเสียงลมหายใจของคุณ” คนไข้หนุ่มออกคำสั่ง

น้ำค้างหยุดมือที่กำลังเช็ดแขนของนนท์ด้วยความลืมตัว หัวใจของเธอเต้นแรงจนทั่วทั้งห้องแทบจะได้ยิน

เธอรู้ว่านนท์กำลังเล่นกับจิตใจของตน เขาใช้ความเปราะบางของตัวเองเป็นข้ออ้างเพื่อดึงเธอเข้าไปในวังวนนั้นอย่างช้า ๆ

“ฉันแค่...ทำตามหน้าที่ค่ะ” เธอตอบเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเล็กน้อย พยายามหลบสายตาคู่คมที่เหมือนจะมองทะลุเข้าไปในส่วนลึกของจิตใจอย่างยากลำบาก

“หน้าที่?” นนท์ยิ้มมุมปาก มือของเขาค่อย ๆ เลื่อนไปจับข้อมือของน้ำค้าง “ผมว่าคำขอของผมก็น่าจะเป็นหน้าที่ของคุณไม่ใช่เหรอ” เขาดึงเธอให้โน้มตัวลงมาใกล้จนใบหน้าของทั้งสองอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ “คุณไม่ต้องวางตัวเป็นมืออาชีพขนาดนั้นหรอก วันนั้นปากของคุณมันบอกทุกอย่างแล้ว”

น้ำค้างหน้าแดงก่ำ เธอพยายามดึงมือออกเบา ๆ แต่แรงของนนท์แข็งแกร่งเกินกว่าที่ร่างกายของคนที่เพิ่งฟื้นจากผ่าตัดควรจะมีไม่น้อย ทำให้เธอไม่สามารถขัดขืนเขาได้ไปโดยปริยาย

“อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ” เธอกระซิบบอกเขาเบา ๆ ใจหนึ่งก็ไม่อยากจะทำตาม แต่อีกใจกลับรู้สึกถึงความหวั่นไหวที่เริ่มก่อตัวขึ้นมาในใจเล็ก ๆ

“ผมอยากเห็นคุณ... ทั้งตัว” นนท์พูดช้า ๆ ก่อนที่มือของเขาจะค่อย ๆ เลื่อนไปปลดกระดุมชุดพยาบาลของน้ำค้างทีละเม็ด

น้ำค้างตัวแข็งทื่ออย่างทำอะไรไม่ถูกขึ้นมาอีกครั้ง เธอรู้ว่าควรพูดว่าหยุดหรือบอกเขาให้พอสักที แต่ร่างกายของเธอกลับไม่เชื่อฟังเลยสักนิด

หญิงสาวปล่อยให้ชุดสีขาวหลุดลงจากไหล่ เผยให้เห็นเสื้อในลูกไม้สีขาวที่รัดรึงทรวงอกอวบอิ่มของตนเอาไว้โดยไม่คิดที่จะขัดขืนอีกฝ่าย

นนท์กลืนน้ำลายเสียงดังด้วยควาลืมตัว มือของเขาสั่นเล็กน้อยขณะที่เลื่อนไปปลดตะขอชุดชั้นในของน้ำค้าง

หน้าอกของพยาบาลสาวเด้งออกมาทันทีที่บราลูกไม้หลุดออกจากร่าง หัวนมสีชมพูอ่อนตั้งชันขึ้นเมื่อสัมผัสกับอากาศเย็นภายในห้องอีกครั้ง

“มา... ขึ้นมาบนเตียง” เขาออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แต่ก็แฝงไปด้วยความต้องการที่ไม่อาจซ่อนเอาไว้ได้เช่นกัน

น้ำค้างลังเลเพียงครู่หนึ่ง แต่คำสั่งลับของโรงพยาบาลและความรู้สึกในใจที่เริ่มสับสนก็ทำให้เธอตัดสินใจก้าวขึ้นไปบนเตียงของชายหนุ่มด้วยความเชื่อฟัง

พยาบาลสาวนั่งคร่อมร่างของนนท์อย่างระมัดระวัง กลัวว่าจะกระทบรอยแผลผ่าตัดของเขา แต่เมื่อร่างของทั้งสองสัมผัสกัน ความระวังนั้นก็ค่อย ๆ ถูกกลบไปด้วยความรู้สึกร้อนระอุบางอย่างเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

นนท์ดึงร่างของน้ำค้างให้โน้มลงมา มือของเขากอบกุมหน้าอกของเธอทั้งสองข้างพลางบีบเคล้นอย่างแรงจนหญิงสาวต้องกัดปากเพื่อกลั้นเสียงครางเอาไว้

“อืม... นุ่มดีจริง ๆ” เขาพูดก่อนจะโน้มริมฝีปากเข้าไปดูดหัวนมข้างหนึ่งของเธอเอาไว้ ลิ้นร้อนของคนไข้หนุ่มตวัดวนไปรอบ ๆ เนินอกอิ่มอย่างช้า ๆ ขณะที่มืออีกข้างก็บีบเคล้นเนินเนื้อเนียนนุ่มอีกข้างหนึ่งไปด้วย

“อ๊ะ คุณนนท์ อ๊า…” น้ำค้างครางออกมาโดยไม่ตั้งใจ

เป็นอีกครั้งที่ความเสียวซ่านจากปลายอกวิ่งลามลงไปถึงหว่างขาของเธออย่างกะทันหันเช่นนี้ เธอรู้สึกถึงความเปียกชื้นที่เริ่มก่อตัวขึ้นบริเวณกางเกงชั้นในของตัวเอง

นนท์ผละจากหน้าอกของหญิงสาว ดวงตาของเขาแดงก่ำเต็มไปด้วยความหิวกระหายบางอย่าง “ถอดกางเกงออก ทั้งของผมและคุณ” เขาสั่ง

น้ำค้างหน้าแดงระเรื่อไปด้วยความเขินอาย แต่เธอก็ยังคงทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด

หญิงสาวเลื่อนตัวลงจากร่างของคนไข้หนุ่ม พลางปลดกางเกงของเขาออกอย่างช้า ๆ จนเผยให้เห็นท่อนลำที่แข็งขึงจนเห็นเส้นเลือดปูดโปน

เธอกลืนน้ำลายเสียงดังออกมาอย่างลืมตัว ก่อนจะถอดกางเกงชั้นในของตัวเองออกตามคำสั่งของเขา

ร่องสวาทของพยาบาลสาวฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่น เธอรู้สึกอายขึ้นมาเล็กน้อย แต่สายตาของนนท์ที่มองมาด้วยความหิวกระหายทำให้ความอับอายนั้นแปรเปลี่ยนเป็นความตื่นเต้นไปในทันที

“นั่งลงมาตรงนี้” นนท์ตบที่หน้าตักของตัวเองเบา ๆ น้ำค้างค่อย ๆ ขยับร่างของตัวเองไปนั่งคร่อมร่างของเขาด้วยความเชื่อฟัง

เธอรู้สึกถึงท่อนลำอันแข็งตึงของชายหนุ่มที่กำลังเสียดสีถูไปมาระหว่างเม็ดเสียวและร่องสวาทของเธอได้เป็นอย่างดี

ความร้อนจากร่างกายของทั้งสองทำให้อากาศในห้องร้อนระอุยิ่งขึ้นอย่างไม่อาจห้าม

“ขยับหน่อย... ผมอยากให้มันถูขึ้นลง” เขากระซิบ

น้ำค้างเริ่มขยับสะโพกช้า ๆ เม็ดเสียวกับร่องสวาทของเธอเสียดสีขึ้นลงไปตามความยาวของลำเอ็นของเขาแบบที่เขาต้องการอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

เสียงครางของทั้งสองดังขึ้นทำลายความเงียบของห้องพักฟื้นไปในทันที

น้ำค้างรู้สึกถึงความเสียวซ่านที่วิ่งจากเม็ดเสียวผ่านร่องสวาทจนอดที่จะขมิบรูไม่ได้ เธอเริ่มขยับเอวของตนให้เร็วขึ้น มือบอบบางกดลงบนหน้าอกแกร่งของคนไข้หนุ่มเพื่อพยุงตัวตามสัญชาตญาณ ขณะที่ร่องรักของเธอครูดไปมาบนท่อนลำของเขาไม่หยุด

“ซี้ด... ดี แบบนั้นแหละ” นนท์คราออกมาเบา ๆ ด้วยความพึงพอใจ

มือของเขากอบกุมสะโพกของน้ำค้างเพื่อช่วยให้เธอขยับเร็วขึ้นตามความต้องการของตน

ชายหนุ่มรู้สึกถึงน้ำหล่อลื่นของคนตัวเล็กที่ไหลเยิ้มลงมาบนท่อนลำแกร่งของเขา ความเสียวซ่านนั้นเกือบทำให้เขาถึงจุดสุดยอดเลยก็ว่าได้ แต่ถึงอย่างนั้นเขากลับกลั้นมันเอาไว้เสียอย่างนั้น

“ใส่มันเข้าไป... ผมอยากสัมผัสข้างในของคุณแล้ว” เขาออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงที่สั่นเล็กน้อย

น้ำค้างหน้าแดงจัดด้วยความเขินอาย เธอลังเลเพียงครู่หนึ่ง ก่อนจะยกสะโพกขึ้นเล็กน้อย พลางใช้มือของตนจับความเป็นชายของคนไข้หนุ่มให้ตั้งตรง ก่อนจะค่อย ๆ กดสะโพกของตัวเองลงไปอย่างช้า ๆ 

“อ๊ะ...อ๊า…” เสียงหวานครางออกมาเมื่อปลายของมันเริ่มผลุบเข้าไปในร่องสวาทของเธอ ความรู้สึกแน่นตึงที่เกิดขึ้นทำให้พยาบาลสาวต้องหยุดหายใจไปชั่วขณะด้วยความลืมตัว

“ลึกกว่านี้...” นนท์สออกคำสั่งก่อนที่จะใช้มือของตนกดสะโพกของหญิงสาวลงไปจนสุด

น้ำค้างรู้สึกถึงท่อนลำของชายหนุ่มที่เข้ามาเติมเต็มช่องทางรักของเธอได้อย่างง่ายดาย มันร้อนและแข็งจนแทบจะฉีกเธอให้แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ

“ขยับ ซี้ด ขยับเลย” นนท์กัดฟันพูด

น้ำค้างเริ่มขยับสะโพกขึ้นลงช้า ๆ เสียงเนื้อกระทบกันภายในห้องพักผู้ป่วยดังขึ้นอย่างลืมอาย

หญิงสาวรู้สึกถึงท่อนลำของเขาที่ครูดไปมากับผนังด้านในร่องรักของเธอได้อย่างชัดเจน

ความเสียวซ่านในครั้งนี้นั้นรุนแรงจนน้ำค้างต้องหลับตาแน่น เธอเริ่มเร่งจังหวะในการร่วมรักกับชายหนุ่ม มือของเธอกดลงบนหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามขณะที่สะโพกของเธอเด้งขึ้นลงอย่างต่อเนื่อง

“อ๊า คุณนนท์...” น้ำค้างครางออกมาอย่างตัว ร่างกายของเธอสั่นระริกเมื่อความเสียวซ่านพุ่งถึงขีดสุด

นนท์เองก็ไม่ต่างกัน เขาเกร็งตัวแน่น ในขณะที่มือของตนยังคงกดสะโพกของน้ำค้างให้ลงลึกมากยิ่งขึ้น

“แตกแล้ว... ซี้ด… แตกแล้ว…” เขาครางยาวออกมาก่อนที่ของเหลวอุ่นร้อนจะพุ่งเข้าไปในร่องรักของหญิงสาว

ขณะเดียวกันร่างบอบบางของพยาบาลสาวเองก็ถึงจุดสุดยอดไม่ต่างกัน ร่างของหนึ่งหญิงหนึ่งชายภายในห้องพักฟื้นผู้ป่วยสั่นระริกอยู่ในอ้อมกอดของกันและกันเงียบ ๆ ด้วยความเหนื่อยหอบ

น้ำค้างฟุบลงบนร่างของนนท์ด้วยลมหายใจหอบถี่ เธอรู้สึกถึงของเหลวของเขาที่ไหลย้อนออกมาจากร่องของเธอได้เป็นอย่างดี

ความรู้สึกผิดและความตื่นเต้นเกิดขึ้นพร้อม ๆ กันในใจอย่างไม่อาจห้ามได้

แต่เมื่อเธอมองไปที่ใบหน้าของคนไข้หนุ่มแล้วปะทะเข้ากับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขา ที่คล้ายกำลังจะบอกเธอว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของความเร่าร้อนที่ยังรออยู่ในห้องนี้เท่านั้น เธอก็ถึงกับพูดสิ่งใดไม่ออกอีกต่อไป

“เก่งมาก...” คนไข้หนุ่มกระซิบแผ่วอย่างไม่หวงคำชม มือของเขาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของพยาบาลสาวด้วยความรู้สึกหลงใหล

“พรุ่งนี้... ผมจะให้มากกว่านี้” คำพูดนั้นทำให้หัวใจของน้ำค้างเต้นรัวขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว เธอรู้ว่ากำแพงแห่งความเป็นมืออาชีพที่เธอพยายามตั้งไว้ในตอนแรกนั้น ในตอนนี้ได้พังทลายลงไปเรียบร้อยแล้ว