ห้อง VIP 999 1/3

น้ำค้างก้าวเข้าไปในห้องพักฟื้นสุดหรูหมายเลข 999 ด้วยหัวใจที่เต้นรัว

เธออยู่ในชุดพยาบาลสีขาวสะอาดตา แต่หญิงสาวก็รู้ดีเช่นกัน ว่าภายใต้ความเรียบร้อยนั้น หน้าที่ของเธอในวอร์ดพิเศษของโรงพยาบาลระดับไฮเอนด์แห่งนี้ไม่ได้จำกัดแค่การดูแลสุขภาพผู้ป่วยเพียงเท่านั้น

เพราะเธอถูกสั่งมาให้ทำตามทุกคำสั่งของผู้ป่วยอย่างไม่มีเงื่อนไงโดยแลกกับค่าตอบแทนระดับสูงจนไม่สามารถปฏิเสธได้เลยนั่นเอง

นนท์ เป็นนักธุรกิจหนุ่มวัย 35 ปี เขาเพิ่งผ่านการผ่าตัดใหญ่มาเมื่อไม่กี่วันก่อนและได้เข้ามาพักฟื้นในห้องแห่งนี้

ร่างกายของเขายังคงอ่อนแอ แต่ดวงตาคู่คมที่จ้องมองน้ำค้างตั้งแต่เธอก้าวเข้ามานั้น บ่งบอกถึงความกระหายอยากบางอย่างที่มากกว่าการพักฟื้นได้อย่างชัดเจนเลยก็ว่าได้

ห้องนี้ถูกออกแบบให้ตัดขาดจากโลกภายนอก ผนังหนาที่ถูกย้อมด้วยสีครีมสบายตา แสงจากโคมไฟระยิบระยับสะท้อนบนพื้นหินอ่อน แม้แต่เตียงขนาดคิงไซส์ที่รองรับร่างของนนท์ก็ยังดูหรูหราเกินกว่าที่โรงพยาบาลทั่วไปควรจะมี

น้ำค้างวางถาดเครื่องมือลงบนโต๊ะข้างเตียง พยายามรักษาท่าทีเป็นมืออาชีพ แต่สายตาของนนท์ที่มองตามทุกการเคลื่อนไหวของเธอ ทำให้เธอรู้สึกเหมือนว่าอากาศในห้องจะร้อนขึ้นโดยไม่รู้ตัว

“วันนี้คุณรู้สึกยังไงบ้างคะ?” น้ำค้างถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ขณะหยิบเครื่องวัดความดันมาพันรอบแขนของเขา

“เหงา” นนท์ตอบสั้น ๆ ดวงตาของเขาจ้องลึกเข้าไปในตาของน้ำค้างอย่างมีความหมาย

“หลังจากผมเกือบตายมาแล้วรู้ไหมว่าอะไรที่ทำให้ผมรู้ค้างคา… ความรู้สึกที่อยากใช้ชีวิตให้คุ้มยังไงละ” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อยระคนแหบพร่า

น้ำค้างนิ่งไปครู่หนึ่ง เธอรู้ดีว่านนท์ไม่ได้หมายถึงแค่ความเหงาทางใจหรือปรัชญาชีวิตอะไรเทือกนั้น

คำสั่งลับจากโรงพยาบาลก็ชัดเจนอยู่แล้วคือตอบสนองทุกความต้องการของผู้ป่วยวีไอพี แม้จะต้องใช้ร่างกายของเธอเป็นเครื่องมือก็ตาม

พยาบาลสาวก้มหน้าเล็กน้อยเพื่อซ่อนความลังเลในใจ “เดี๋ยวฉันจะช่วยให้คุณรู้สึกดีขึ้นค่ะ” เธอพูด ก่อนจะเริ่มตรวจร่างกายของอีกฝ่ายตามขั้นตอน

แต่ระหว่างที่มือเล็ก ๆ ของน้ำค้างลูบไล้ไปตามรอยแผลผ่าตัดบนตัวของนนท์ เพื่อตรวจดูการสมานของผิวหนังอยู่นั้น นนท์กลับจับข้อมือของเธอเอาแน่นเสียก่อน

“ช่วยผมก่อน... ผมต้องการ…” เขากระซิบร่างบอบบางตรงหน้าด้วยน้ำเสียงสั่นระริกที่แสดงถึงความต้องการของตนอย่างชัดเจน