ในโรงพยาบาลระดับไฮเอ็นด์ที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางตึกสูงระฟ้า มีสถานที่ที่ผู้คนเพียงหยิบมือเท่านั้นที่จะรู้จัก
วอร์ดลับ Super VIP คือสถานที่ที่ออกแบบมาเพื่อตอบสนองความต้องการของผู้ป่วยที่อยู่ในระดับสูงสุดของสังคมเท่านั้น
ห้องพักแต่ละห้องถูกตัดขาดจากโลกภายนอกด้วยผนังหนาเก็บเสียงที่ย้อมไปด้วยสีครีมอ่อน ๆ และประตูปิดตายที่เปิดได้ด้วยระบบรักษาความปลอดภัยชั้นสูงเท่านั้น
แต่สิ่งที่ทำให้วอร์ดนี้แตกต่างจากที่อื่นไม่ใช่แค่ความหรูหราและการรักษาที่ครบครัน
หากแต่เป็นกฎข้อเดียวที่เข้มงวดจนน่าสะพรึง นั่นก็คือ พยาบาลทุกคนที่สมัครใจเข้ามาทำในแผนกแห่งนี้ต้องทำตามคำสั่งของผู้ป่วย VIP ทุกอย่างโดยไม่มีข้อยกเว้น ไม่ว่าคำสั่งนั้นจะเป็นอะไรก็ตาม
*********
น้ำค้าง พยาบาลสาววัย 25 ปี ผู้มีรอยยิ้มอ่อนโยนราวกับหยาดน้ำค้างยามเช้า
เธอเป็นหญิงสาวที่เรียบร้อย เงียบขรึมและพูดน้อยจนบางครั้งคนรอบข้างแทบลืมไปว่าเธออยู่ในห้องเดียวกัน
ใบหน้าหวานละมุนของเธอถูกประดับด้วยตาคู่โตที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน ผิวขาวนวลเนียนราวหยวกกล้วย เส้นผมสีน้ำตาลเข้มยาวสลวยถูกมัดรวบเรียบร้อยเป็นหางม้า
ร่างกายของเธอสมส่วน เอวคอดบางรับกับสะโพกกลมกลึงที่ซ่อนอยู่ในชุดพยาบาลสีขาวสะอาดตา เสียงพูดของน้ำค้างเองก็นุ่มนวลไพเราะราวกับบทเพลงกล่อมเด็ก แต่ถึงอย่างนั้นมันก็แฝงไปด้วยความขี้อายที่ทำให้ผู้ฟังอยากปกป้องและทะนุถนอมอย่างอดไม่ได้เช่นเดียวกัน
ทว่า ชีวิตของน้ำค้างไม่ได้สงบสุขอย่างที่หน้าตาของเธอเป็น
เพราะบ่ายวันหนึ่ง ขณะที่เธอกำลังนั่งกินข้าวในห้องพักพยาบาล โทรศัพท์ของเธอก็สั่นไม่หยุด เบอร์แปลกที่โทรเข้ามาด้วยน้ำเสียงกร้าวดุดันนั้นทำให้หัวใจของน้ำค้างเต้นระส่ำ
ใจความแบบรวบรัดระบุได้ว่า ต้นแฟนหนุ่มของเธอเสียพนันรวมถึงติดหนี้เงินกู้นอกระบบก้อนโต ทั้งยังเงียบหายไปจนเจ้าหนี้ติดต่อเจ้าตัวไม่ได้
และปัญหานี้มันก็ได้ส่งผลกระทบไปถึงน้ำค้างด้วย เนื่องจากตอนที่ต้นกู้ เขาลงที่อยู่เป็นหอพักพร้อมการค้ำประกันผู้กู้เป็นข้อมูลของเธอ ทั้งยังคุยโวว่าแฟนสาวตนเป็นพยาบาลมีเงินเก็บมากอยู่แล้ว เพียงแค่ตอนนี้ตนกำลังตามทุนคืนจากการพนันจึงไม่อยากเสียเวลากลับไปเอาเงินกับคนรักมาในตอนนี้เท่านั้น แถมยังรับปากกับพวกเจ้าหนี้เสียดิบดีว่าไม่มีทางเบี้ยวนี้อย่างแน่นอนอีกด้วย
น้ำค้างเดินเข้าไปในห้องหมายเลข 999 ของวอร์ดลับ Super VIP ด้วยความรู้สึกที่สงบลงมากยิ่งขึ้นหลังจากที่ได้ระบายกับมิวไปบ้างแล้วเมื่อคราวก่อนเธอสวมชุดพยาบาลสีขาวที่รัดรึงร่างกายเอาไว้เช่นเดิม แม้จะมองดูเรียบง่ายแต่ก็เผยให้เห็นส่วนโค้งของสะโพกกลมกลึงและหน้าอกอวบอิ่มที่ซ่อนอยู่ในยกทรงสีครีมอ่อนของเธอได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียวน้ำค้างคิดว่านี่เป็นเพียงวันทำงานธรรมดา ๆ อีกวันเท่านั้น แต่เมื่อประตูเปิดออก หัวใจของเธอก็แทบจะหยุดเต้นทันทีภาพนนท์นอนรออยู่บนเตียงคิงไซส์ โดยที่ดวงตาคู่คมที่เธอไม่เคยลืมยังคงจ้องมองยังเธอด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ทำให้หญิงสาวอดที่จะหัวใจสั่นไหวขึ้นมาไม่ได้วันนี้เขาสวมชุดคนไข้สีเขียวอ่อน แต่ร่างกายที่ดูแข็งแรงขึ้นมากกว่าครั้งก่อนทำให้เขาดูอันตรายมากยิ่งขึ้นไปอีก“คุณนนท์!” น้ำค้างร้องทักออกมาด้วยความตกใจปนเป็นห่วงที่ฉายชัดอยู่ในดวงตาคู่สวยเธอรีบวางถาดเครื่องมือลงแล้วเดินไปที่ข้างเตียง “คุณเป็นอะไร ทำไมถึงกลับมาที่นี่ได้คะ?” เธอถามด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อยนนท์ยิ้มกว้างแล้วตอบด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “ผมป่วยหนัก”ดวงตาของเขากวาดมองร่างของน้ำค้างจากบนลงล่าง ความหิวกระหายเริ่มปราก
น้ำค้างนั่งเงียบอยู่ในห้องพักพยาบาลของวอร์ดลับ Super VIPมุมเล็ก ๆ ของห้องถูกแสงจากโคมไฟสลัว ๆ สาดส่องจนเผยให้เห็นใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาของเธอหญิงสาวอยู่ในชุดพยาบาลสีขาวที่รัดรึงจนเห็นส่วนโค้งของร่างกาย แต่ชุดนั้นกลับยับย่นจากการที่เธอกอดเข่าตัวเองเอาไว้แน่นหัวใจของน้ำค้างในตอนนี้เต็มไปด้วยความสับสนเป็นอย่างมากความว่างเปล่าที่ฝังลึกในจิตใจหลังจากวันคืนอันร้อนแรงในห้อง 999 ผ่านพ้นไป และความรู้สึกที่ไม่อาจเติมเต็มด้วยการทำงานในวอร์ดลับได้อีกทำให้เธออดที่จะสะอื้นเบา ๆ ออกมาในความเงียบไม่ได้ประตูห้องถูกผลักเปิดออกโดยมิว พยาบาลรุ่นพี่ที่ทั้งใจดีและเป็นที่พึ่งของน้ำค้างเธอก้าวเข้ามาในห้องด้วยชุดพยาบาลเช่นเดียวกัน แต่ชุดของเธอรัดรูปยิ่งกว่าน้ำค้างอย่างเห็นได้ชัดจนเผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างกายที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ของหญิงวัย 30 ต้น ๆ อย่างเต็มเปี่ยมเลยทีเดียวดวงตาของมิวเต็มไปด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นน้ำค้างในสภาพนี้“น้ำค้าง! เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงร้องไห้?” เธอถามด้วยน้ำเสียงนุ่มแต่ก็เต็มไปด้วยความหนักแน่นร่างบอบบางของมิวรีบเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ พลางโอบรอบไหล่บางของรุ่นน้องเอาไว้
น้ำค้างเดินเข้าไปในห้องหมายเลข 999 ของวอร์ดลับ Super VIP ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยราวกับเครื่องจักร หัวใจของเธอเต้นอย่างช้า ๆ ไร้ซึ่งความตื่นเต้นใด ๆ แม้ว่าภายใต้ชุดพยาบาลสีขาวสะอาดตาของเธอจะซ่อนร่างกายที่เนียนนุ่มและน่าสัมผัสไว้เพียงใดก็ตามน้ำค้างรู้ดีว่าวันนี้หน้าที่ของเธอคือตอบสนองความต้องการของผู้ป่วย VIP คนใหม่แต่หลังจากที่เธอตัดขาดกับต้นและได้พบเจอกับประสบการณ์อันร้อนแรงในห้องนี้เมื่อครั้งก่อน บางสิ่งในตัวเธอเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงความต้องการที่จะถูกควบคุม และถูกครอบงำในยามร่วมรักฝังลึกเข้าไปในจิตใจของเธอ การร่วมรักแบบธรรมดาไม่สามารถจุดไฟในตัวเธอได้อีกต่อไปแล้วผู้ป่วยของห้อง 999 ในวันนี้คือคุณตาวัย 70 ปี ชายชราผู้ร่ำรวยมหาศาลที่ใช้เงินซื้อความสุขสุดท้ายในชีวิตของเขาคุณตานอนอยู่บนเตียงขนาดคิงไซส์ด้วยท่าทีสบาย ๆ ร่างกายของเขาเหี่ยวย่นเต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งวัย แต่ดวงตาคู่นั้นของชายชรายังคงเปล่งประกายด้วยความหิวกระหายเมื่อเห็นน้ำค้างก้าวเข้ามาในพื้นที่ของตน“ว่าไงแม่หนูพยาบาล… วันนี้มีอะไรพิเศษบ้างไหม?” คุณตาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นแหบ มือที่เต็มไปด้วยรอยย่นลูบไล้ไปตามขอบเตียงราวกับรอคอยบ
“น้ำค้าง… เป็นไงบ้าง… เสียวมากใช่ไหม” เขากระซิบข้างหูของเธอ ขณะที่เร่งจังหวะให้เร็วขึ้น ท่อนลำของเขาครูดไปมากับผนังด้านในของร่องกายสาวอย่างรุนแรงเสียงน้ำหล่อลื่นที่ถูกบดอัดดังแฉะ ๆ ปนกับเสียงครางต่ำของต้นดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ยังไม่มีเสียงใด ๆ ดังออกมาจากปากของน้ำค้างเช่นเคยเธอยังคงนอนนิ่ง ๆ แม้ร่างกายจะตอบสนองตามสัญชาตญาณ แต่จิตใจของเธอกลับไม่ต่างจากคนที่ตายไปแล้วอย่างไรอย่างนั้นต้นเปลี่ยนท่า เขาดึงท่อนลำของเขาออกช้า ๆ ก่อนจะพลิกน้ำค้างให้นอนคว่ำหน้า แล้วยกสะโพกกลมกลึงของเธอขึ้นมาอยู่ในท่าทางที่ยั่วยวนโดยธรรมชาติ เขาเข้าหาเธอจากด้านหลัง ก่อนที่จะตบสะโพกกลมมนของอีกฝ่ายเบา ๆ จนเกิดเสียงดังเพี้ยะ“ท่านี้คุณเคยชอบมาก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ก่อนจะจ่อท่อนเอ็นลำใหญ่ของตนไปที่ร่องสวาทของน้ำค้างจากด้านหลังต้นดันความเป็นชายเข้าไปในร่องเสียวของหญิงสาวในคราวเดียวจนมิดลำ เขารู้สึกถึงความลึกที่มากขึ้นจากมุมนี้ “ซี้ด… ลึกจนสุดลำเลย… เสียวฉิบหาย” เขาครางต่ำพลางขยับสะโพกถี่ขึ้น เสียงบั้นท้ายของหญิงสาวที่กระทบกับหน้าขาของเขาดังตับ ๆ เป็นจังหวะหนักแน่นน้ำค้างนอนคว่ำหน้ามือกำผ้าปูที่นอนแน่
ร่างของเขาดูโทรมขึ้นไม่น้อย แต่ถึงอย่างนั้นสายตาของชายหนุ่มก็ยังคงเต็มไปด้วยความมั่นใจในความรู้สึกที่อีกฝ่ายมีให้แก่ตนเช่นกัน“น้ำค้าง ต้นขอโทษ ขอโอกาสให้ต้นอีกครั้งนะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง พลางเดินเข้าไปใกล้แฟนสาวก่อนที่จะโถมตัวเข้าไปกอดน้ำค้างจากด้านหลังแขนแข็งแรงของต้นรัดรอบเอวบางของเธอแน่น ปากของเขาเริ่มซุกไซร้ลงบนซอกคอขาวเนียนของคนรักด้วยความกระหายอยาก ลมหายใจร้อนผ่าวของชายหนุ่มทำให้เธออดที่จะขนลุกขึ้นมาไม่ได้“พอเถอะต้น… อย่าทำแบบนี้เลย…” น้ำค้างพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังเต็มไปด้วยการสั่นด้วยความโกรธและเจ็บปวดปะปนอยู่ด้วยเช่นเดียวกันเธอแสดงท่าทีนิ่งเฉยไม่ตอบสนองต่อสัมผัสใด ๆ ของชายคนรัก แต่ถึงอย่างนั้นต้นกลับไม่ได้สนใจ เขากระชากเสื้อยืดบางๆ ของน้ำค้างออกจากร่างอย่างรุนแรงจนเผยให้เห็นหน้าอกอวบอิ่มที่ซ่อนอยู่ภายใต้ยกทรงลูกไม้สีขาว“น้ำค้าง… ต้นรู้ว่ายังไงน้ำค้างก็รักต้น ต้นขอโทษ ขอโอกาสให้ต้นอีกครั้งนะ” ต้นพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนมือของเขาเลื่อนไปปลดตะขอยกทรงของน้ำค้างอย่างรวดเร็วจนหน้าอกเต่งตึงของเธอเด้งออกมาปรากฏสู่สายตาของชายหนุ่มในเวลาต่
น้ำค้างนั่งอยู่ในร้านกาแฟเล็ก ๆ ใกล้โรงพยาบาลที่เธอทำงานอยู่ ในตอนนี้หัวใจของเธอเต้นรัวราวกับจะหลุดออกจากอกอย่างไรอย่างนั้นในวันนี้หญิงสาวสวมชุดเรียบง่ายด้วยเสื้อยืดสีขาวบางเบาที่รัดรึงจนเห็นส่วนโค้งของหน้าอกอวบอิ่มและกางเกงยีนส์ขาสั้นที่เผยให้เห็นเรียวขาขาวเนียนยาวระหงเท่านั้นมิว หรือพี่มิว พยาบาลรุ่นพี่ที่เป็นทั้งเพื่อนและที่ปรึกษาของน้ำค้างนั่งข้าง ๆ พลางวางมือแตะไหล่ของรุ่นน้องเบา ๆ“แกทำดีแล้วน้ำค้าง หลังจากนี้มันจะจบแล้ว” มิวพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มแต่หนักแน่น เงินก้อนโตที่น้ำค้างหามาได้จากวอร์ดลับ Super VIP อยู่ในกระเป๋าสะพายข้างของเธอแล้วและตอนนี้เธอพร้อมที่จะใช้ชำระหนี้ที่ต้น แฟนหนุ่มสุดเลวของเธอทิ้งไว้ให้เรียบร้อยแล้วเช่นกันเจ้าหนี้เป็นชายร่างใหญ่ที่มีรอยสักเต็มแขน สายตาของพวกเขาดุดันราวกับจะกลืนกินน้ำค้างทั้งตัวอย่างไรอย่างนั้นเมื่อเหล่าเจ้าหนี้เดินเข้ามาในร้าน พวกเขาก็นั่งลงตรงข้ามกับเธออย่างรวดเร็ว “เงินพร้อมแล้วใช่ไหม?” เสียงเข้มถามขึ้นด้วยความเย็นชาน้ำค้างยื่นซองเงินปึกใหญ่ให้อีกฝ่ายด้วยมือสั่นเทา “ครบแล้วค่ะ” เธอตอบพวกเขาเสียงเบาราวกับกำลังกระซิบเจ้าหนี้เปิดและตรวจนั