เสียงข่มขู่ของเจ้าหนี้เหล่านั้นยังคงดังก้องในโสตประสาทของน้ำค้าง ร่างบอบบางของพยาบาลสาวตัวสั่นเทาอย่างไม่อาจห้าม ใบหน้าของเธอซีดเผือดราวกับเลือดในกายถูกสูบออกจนหมดอย่างไรอย่างนั้น
เธอพยายามโทรหาแฟนหนุ่มของเธอ แต่ทุกครั้งสายกลับถูกตัดทิ้งอย่างไม่ไยดี ทั้งยังไม่มีวี่แววว่าเขาจะกลับมารับผิดชอบในสิ่งที่ตนเองได้ทำเอาไว้เลยแม้แต่น้อยอีกด้วย
เธอกลายเป็นหนี้ก้อนโตโดยไม่ทันตั้งตัว เจ้าหนี้พวกนี้โทรตามทวงทุกวัน บางครั้งถึงขั้นมาดักรอหน้าโรงพยาบาลอีกด้วย
ความกลัวและความกดดันบีบคั้นจนน้ำค้างแทบหายใจไม่ออกไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
*********
ค่ำวันหนึ่ง ขณะที่น้ำค้างนั่งร้องไห้เงียบ ๆ ในมุมห้องพักพยาบาลอยู่นั้น รุ่นพี่พยาบาลที่สนิทกันอย่างมิวก็ได้เดินเข้ามาเห็นเข้าพอดี
“น้ำค้าง เกิดอะไรขึ้น? ทำไมแกดูแย่ขนาดนี้” มิวถามออกไปด้วยความเป็นห่วง
น้ำค้างลังเลเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ระบายทุกอย่างออกมาให้มิวได้ฟังก่อนจะถอนหายใจออกมายาวเหยียด
มิวที่ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากรุ่นน้องเรียบร้อยแล้วก็นิ่งคิดไปครู่หนึ่งก่อนที่จะเอ่ย “ถ้าต้องการเงินด่วนจริง ๆ มันก็มีอยู่ทางนึง แต่มันไม่ง่ายนะ”
มิวหยุดไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง “วอร์ดลับ Super VIP ของโรงพยาบาลเรากำลังเปิดรับสมัครพยาบาลพิเศษอยู่ แต่มีเงื่อนไขว่า เธอต้องทำตามคำสั่งของผู้ป่วยทุกอย่าง ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตาม ค่าตอบแทนของวอร์ดนี้สูงมาก งานนึงอาจได้ถึงเจ็ดหลัก แต่เธอต้องคิดให้ดีก่อนที่จะรับงานนี้นะ”
น้ำค้างนิ่งไป หัวใจของเธอเต้นระรัวด้วยความลังเล ความคิดในหัวตีกันยุ่งเหยิง เธอรู้ว่ามันไม่ใช่งานธรรมดา และมันอาจเปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล แต่เมื่อนึกถึงเจ้าหนี้ที่รอขย้ำเธออยู่ ความกลัวและความจำเป็นก็บีบให้เธอต้องตัดสินใจจนได้ หญิงสาวกัดฟันแน่นพร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาคลอเบ้า “ฉันไม่มีทางเลือกแล้วค่ะพี่ ฉันจะทำ…”
และนั่นคือจุดเริ่มต้นของน้ำค้างในการทำงานวอร์ดลับ Super VIP
ห้องหมายเลข 999 ที่รอคอยเธออยู่ด้วยความเงียบสงบแต่ก็ซ่อนพายุแห่งความปรารถนาไว้เบื้องหลังประตูปิดตายนั้นเอาไว้จนน้ำค้างเองก็ไม่อาจคาดเดาได้เช่นกัน ว่าเธอกำลังจะได้พบเจอกับสิ่งใดต่อไปหลังจากนี้
น้ำค้างเดินเข้าไปในห้องหมายเลข 999 ของวอร์ดลับ Super VIP ด้วยความรู้สึกที่สงบลงมากยิ่งขึ้นหลังจากที่ได้ระบายกับมิวไปบ้างแล้วเมื่อคราวก่อนเธอสวมชุดพยาบาลสีขาวที่รัดรึงร่างกายเอาไว้เช่นเดิม แม้จะมองดูเรียบง่ายแต่ก็เผยให้เห็นส่วนโค้งของสะโพกกลมกลึงและหน้าอกอวบอิ่มที่ซ่อนอยู่ในยกทรงสีครีมอ่อนของเธอได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียวน้ำค้างคิดว่านี่เป็นเพียงวันทำงานธรรมดา ๆ อีกวันเท่านั้น แต่เมื่อประตูเปิดออก หัวใจของเธอก็แทบจะหยุดเต้นทันทีภาพนนท์นอนรออยู่บนเตียงคิงไซส์ โดยที่ดวงตาคู่คมที่เธอไม่เคยลืมยังคงจ้องมองยังเธอด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ทำให้หญิงสาวอดที่จะหัวใจสั่นไหวขึ้นมาไม่ได้วันนี้เขาสวมชุดคนไข้สีเขียวอ่อน แต่ร่างกายที่ดูแข็งแรงขึ้นมากกว่าครั้งก่อนทำให้เขาดูอันตรายมากยิ่งขึ้นไปอีก“คุณนนท์!” น้ำค้างร้องทักออกมาด้วยความตกใจปนเป็นห่วงที่ฉายชัดอยู่ในดวงตาคู่สวยเธอรีบวางถาดเครื่องมือลงแล้วเดินไปที่ข้างเตียง “คุณเป็นอะไร ทำไมถึงกลับมาที่นี่ได้คะ?” เธอถามด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อยนนท์ยิ้มกว้างแล้วตอบด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “ผมป่วยหนัก”ดวงตาของเขากวาดมองร่างของน้ำค้างจากบนลงล่าง ความหิวกระหายเริ่มปราก
น้ำค้างนั่งเงียบอยู่ในห้องพักพยาบาลของวอร์ดลับ Super VIPมุมเล็ก ๆ ของห้องถูกแสงจากโคมไฟสลัว ๆ สาดส่องจนเผยให้เห็นใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาของเธอหญิงสาวอยู่ในชุดพยาบาลสีขาวที่รัดรึงจนเห็นส่วนโค้งของร่างกาย แต่ชุดนั้นกลับยับย่นจากการที่เธอกอดเข่าตัวเองเอาไว้แน่นหัวใจของน้ำค้างในตอนนี้เต็มไปด้วยความสับสนเป็นอย่างมากความว่างเปล่าที่ฝังลึกในจิตใจหลังจากวันคืนอันร้อนแรงในห้อง 999 ผ่านพ้นไป และความรู้สึกที่ไม่อาจเติมเต็มด้วยการทำงานในวอร์ดลับได้อีกทำให้เธออดที่จะสะอื้นเบา ๆ ออกมาในความเงียบไม่ได้ประตูห้องถูกผลักเปิดออกโดยมิว พยาบาลรุ่นพี่ที่ทั้งใจดีและเป็นที่พึ่งของน้ำค้างเธอก้าวเข้ามาในห้องด้วยชุดพยาบาลเช่นเดียวกัน แต่ชุดของเธอรัดรูปยิ่งกว่าน้ำค้างอย่างเห็นได้ชัดจนเผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างกายที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ของหญิงวัย 30 ต้น ๆ อย่างเต็มเปี่ยมเลยทีเดียวดวงตาของมิวเต็มไปด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นน้ำค้างในสภาพนี้“น้ำค้าง! เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงร้องไห้?” เธอถามด้วยน้ำเสียงนุ่มแต่ก็เต็มไปด้วยความหนักแน่นร่างบอบบางของมิวรีบเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ พลางโอบรอบไหล่บางของรุ่นน้องเอาไว้
น้ำค้างเดินเข้าไปในห้องหมายเลข 999 ของวอร์ดลับ Super VIP ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยราวกับเครื่องจักร หัวใจของเธอเต้นอย่างช้า ๆ ไร้ซึ่งความตื่นเต้นใด ๆ แม้ว่าภายใต้ชุดพยาบาลสีขาวสะอาดตาของเธอจะซ่อนร่างกายที่เนียนนุ่มและน่าสัมผัสไว้เพียงใดก็ตามน้ำค้างรู้ดีว่าวันนี้หน้าที่ของเธอคือตอบสนองความต้องการของผู้ป่วย VIP คนใหม่แต่หลังจากที่เธอตัดขาดกับต้นและได้พบเจอกับประสบการณ์อันร้อนแรงในห้องนี้เมื่อครั้งก่อน บางสิ่งในตัวเธอเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงความต้องการที่จะถูกควบคุม และถูกครอบงำในยามร่วมรักฝังลึกเข้าไปในจิตใจของเธอ การร่วมรักแบบธรรมดาไม่สามารถจุดไฟในตัวเธอได้อีกต่อไปแล้วผู้ป่วยของห้อง 999 ในวันนี้คือคุณตาวัย 70 ปี ชายชราผู้ร่ำรวยมหาศาลที่ใช้เงินซื้อความสุขสุดท้ายในชีวิตของเขาคุณตานอนอยู่บนเตียงขนาดคิงไซส์ด้วยท่าทีสบาย ๆ ร่างกายของเขาเหี่ยวย่นเต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งวัย แต่ดวงตาคู่นั้นของชายชรายังคงเปล่งประกายด้วยความหิวกระหายเมื่อเห็นน้ำค้างก้าวเข้ามาในพื้นที่ของตน“ว่าไงแม่หนูพยาบาล… วันนี้มีอะไรพิเศษบ้างไหม?” คุณตาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นแหบ มือที่เต็มไปด้วยรอยย่นลูบไล้ไปตามขอบเตียงราวกับรอคอยบ
“น้ำค้าง… เป็นไงบ้าง… เสียวมากใช่ไหม” เขากระซิบข้างหูของเธอ ขณะที่เร่งจังหวะให้เร็วขึ้น ท่อนลำของเขาครูดไปมากับผนังด้านในของร่องกายสาวอย่างรุนแรงเสียงน้ำหล่อลื่นที่ถูกบดอัดดังแฉะ ๆ ปนกับเสียงครางต่ำของต้นดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ยังไม่มีเสียงใด ๆ ดังออกมาจากปากของน้ำค้างเช่นเคยเธอยังคงนอนนิ่ง ๆ แม้ร่างกายจะตอบสนองตามสัญชาตญาณ แต่จิตใจของเธอกลับไม่ต่างจากคนที่ตายไปแล้วอย่างไรอย่างนั้นต้นเปลี่ยนท่า เขาดึงท่อนลำของเขาออกช้า ๆ ก่อนจะพลิกน้ำค้างให้นอนคว่ำหน้า แล้วยกสะโพกกลมกลึงของเธอขึ้นมาอยู่ในท่าทางที่ยั่วยวนโดยธรรมชาติ เขาเข้าหาเธอจากด้านหลัง ก่อนที่จะตบสะโพกกลมมนของอีกฝ่ายเบา ๆ จนเกิดเสียงดังเพี้ยะ“ท่านี้คุณเคยชอบมาก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ก่อนจะจ่อท่อนเอ็นลำใหญ่ของตนไปที่ร่องสวาทของน้ำค้างจากด้านหลังต้นดันความเป็นชายเข้าไปในร่องเสียวของหญิงสาวในคราวเดียวจนมิดลำ เขารู้สึกถึงความลึกที่มากขึ้นจากมุมนี้ “ซี้ด… ลึกจนสุดลำเลย… เสียวฉิบหาย” เขาครางต่ำพลางขยับสะโพกถี่ขึ้น เสียงบั้นท้ายของหญิงสาวที่กระทบกับหน้าขาของเขาดังตับ ๆ เป็นจังหวะหนักแน่นน้ำค้างนอนคว่ำหน้ามือกำผ้าปูที่นอนแน่
ร่างของเขาดูโทรมขึ้นไม่น้อย แต่ถึงอย่างนั้นสายตาของชายหนุ่มก็ยังคงเต็มไปด้วยความมั่นใจในความรู้สึกที่อีกฝ่ายมีให้แก่ตนเช่นกัน“น้ำค้าง ต้นขอโทษ ขอโอกาสให้ต้นอีกครั้งนะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง พลางเดินเข้าไปใกล้แฟนสาวก่อนที่จะโถมตัวเข้าไปกอดน้ำค้างจากด้านหลังแขนแข็งแรงของต้นรัดรอบเอวบางของเธอแน่น ปากของเขาเริ่มซุกไซร้ลงบนซอกคอขาวเนียนของคนรักด้วยความกระหายอยาก ลมหายใจร้อนผ่าวของชายหนุ่มทำให้เธออดที่จะขนลุกขึ้นมาไม่ได้“พอเถอะต้น… อย่าทำแบบนี้เลย…” น้ำค้างพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังเต็มไปด้วยการสั่นด้วยความโกรธและเจ็บปวดปะปนอยู่ด้วยเช่นเดียวกันเธอแสดงท่าทีนิ่งเฉยไม่ตอบสนองต่อสัมผัสใด ๆ ของชายคนรัก แต่ถึงอย่างนั้นต้นกลับไม่ได้สนใจ เขากระชากเสื้อยืดบางๆ ของน้ำค้างออกจากร่างอย่างรุนแรงจนเผยให้เห็นหน้าอกอวบอิ่มที่ซ่อนอยู่ภายใต้ยกทรงลูกไม้สีขาว“น้ำค้าง… ต้นรู้ว่ายังไงน้ำค้างก็รักต้น ต้นขอโทษ ขอโอกาสให้ต้นอีกครั้งนะ” ต้นพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนมือของเขาเลื่อนไปปลดตะขอยกทรงของน้ำค้างอย่างรวดเร็วจนหน้าอกเต่งตึงของเธอเด้งออกมาปรากฏสู่สายตาของชายหนุ่มในเวลาต่
น้ำค้างนั่งอยู่ในร้านกาแฟเล็ก ๆ ใกล้โรงพยาบาลที่เธอทำงานอยู่ ในตอนนี้หัวใจของเธอเต้นรัวราวกับจะหลุดออกจากอกอย่างไรอย่างนั้นในวันนี้หญิงสาวสวมชุดเรียบง่ายด้วยเสื้อยืดสีขาวบางเบาที่รัดรึงจนเห็นส่วนโค้งของหน้าอกอวบอิ่มและกางเกงยีนส์ขาสั้นที่เผยให้เห็นเรียวขาขาวเนียนยาวระหงเท่านั้นมิว หรือพี่มิว พยาบาลรุ่นพี่ที่เป็นทั้งเพื่อนและที่ปรึกษาของน้ำค้างนั่งข้าง ๆ พลางวางมือแตะไหล่ของรุ่นน้องเบา ๆ“แกทำดีแล้วน้ำค้าง หลังจากนี้มันจะจบแล้ว” มิวพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มแต่หนักแน่น เงินก้อนโตที่น้ำค้างหามาได้จากวอร์ดลับ Super VIP อยู่ในกระเป๋าสะพายข้างของเธอแล้วและตอนนี้เธอพร้อมที่จะใช้ชำระหนี้ที่ต้น แฟนหนุ่มสุดเลวของเธอทิ้งไว้ให้เรียบร้อยแล้วเช่นกันเจ้าหนี้เป็นชายร่างใหญ่ที่มีรอยสักเต็มแขน สายตาของพวกเขาดุดันราวกับจะกลืนกินน้ำค้างทั้งตัวอย่างไรอย่างนั้นเมื่อเหล่าเจ้าหนี้เดินเข้ามาในร้าน พวกเขาก็นั่งลงตรงข้ามกับเธออย่างรวดเร็ว “เงินพร้อมแล้วใช่ไหม?” เสียงเข้มถามขึ้นด้วยความเย็นชาน้ำค้างยื่นซองเงินปึกใหญ่ให้อีกฝ่ายด้วยมือสั่นเทา “ครบแล้วค่ะ” เธอตอบพวกเขาเสียงเบาราวกับกำลังกระซิบเจ้าหนี้เปิดและตรวจนั