All Chapters of ครัววิเศษของม่ามี๊ลูกสอง: Chapter 31 - Chapter 40

เช้าวันนั้น โรงเตี๊ยมลี่เฉาเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและเสียงคุยกันของลูกค้า แม้จะยังเช้าอยู่ แต่ก็มีลูกค้าหลายคนเข้ามานั่งทานอาหารเช้าอย่างอบอุ่นและคึกคัก ฟงหงเหยิน เจ้าของโรงเตี๊ยมวัยกลางคนพ่อม่ายที่มีบุคลิกสุขุมและเก็บอาการได้ดี เดินเข้าไปในครัวที่มีการทำงานอย่างรวดเร็ว เขานำกล่องไม้ที่บรรจุอาหารจากบ้านซูหว่านไปให้พ่อครัวของโรงเตี๊ยม"เฮยหลาง ข้านำอาหารจากบ้านซูหว่านมาให้ลอง" ฟงหงเหยินกล่าวกับพ่อครัวในครัวเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยความน่าสนใจ"โอ้แม่นางวูหว่านที่คนพูดถึงหรือขอรับนี่ท่านยอมไปที่นั่นเพื่อสิ่งนี้เชียวหรือยอดเยี่ยมจริงๆ คุณชายของเรา" พ่อครัวชื่อเฮยหลางรับกล่องไม้จากฟงหงเหยินด้วยความเคารพและรอให้เขาเปิดกล่องนั้นออกฟงหงเหยินค่อยๆ เปิดกล่องไม้และเผยให้เห็นแกงกะหรี่ไก่ที่หอมกรุ่น วางบนผักสดผักดองที่ถูกจัดวางอย่างพิถีพิถัน พร้อมกับดอกฉาฮวาที่ถูกประดับไว้อย่างงดงามทุกอย่างดูลงตัวและสะอาดตา"กลิ่นหอมๆ แบบนี้... น่าสนใจจริงๆ" เฮยหลางพูดเบาๆ ขณะที่เขายื่นมือไปหยิบช้อนตักแกงกะหรี่ขึ้นมาเขาตักคำแรกขึ้นมาพร้อมกับผักสดและผักดอเนื้อไก่ในแกงกะหรี่ไก่ จากนั้นเขาก็หยุดชั่วคราวแล้วเคี้ยวอาห

ซูหว่านมองไปที่แปลงผักอีกครั้ง และรู้สึกยินดีที่สามารถใช้สิ่งที่ปลูกเองในสวนมาใช้ประโยชน์ได้เป็นอย่างดี...ขณะนั้น เสียงน้ำจากที่ยัยป้าข้างบ้านใช้รดน้ำผักดังขึ้น ซูหว่านไม่ทันสังเกตว่า ยัยป้าเริ่มยืนอยู่ใกล้ๆ และพยายามฟังการพูดคุยระหว่างซูหว่านกับลูกๆ เกี่ยวกับการทำอาหาร"เฟรนฟรายซ์เหรอว่าแต่เฟรนฟายซ์นี่มันคืออะไร" ยัยป้าหรี่ตามองไปที่มันฝรั่งในตะกร้า และตาโตขึ้นเมื่อได้ยินคำว่า "เฟรนฟรายซ์" เสียงยัยป้าตื่นเต้น ก่อนจะก้าวเข้าไปใกล้ซูหว่านแล้วถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ก็ดูเหมือนจะยอมรับความสนใจ "เจ้ากำลังจะทำอะไรฟรายๆ นั่น ข้าคิดว่าคงจะขายใช่ไหม"“เฟรานฟายซ์ค่ะท่านป้า”ซูหว่านยิ้มหวานให้กับยัยป้าที่ถามแบบนั้น"ข้าจะทำเป็นอาหารกลางวันให้กับเด็กๆ ค่ะ ท่านป้าก็ไม่ต้องซื้อหรอกค่ะ เพราะมันฝรั่งของข้ามีเยอะมาก ทำเยอะพอให้แบ่งให้ท่านได้"ยัยป้าข้างบ้านยิ้มกว้างขึ้น โดยทำท่าทางเหมือนจะรู้สึกดีที่ซูหว่านบอกว่าจะให้ฟรี "เจ้าก็ใจดีเหมือนกันนะ ไม่เหมือนที่คนอื่นเขาพูดกันเลย"คำพูดของยัยป้าเหมือนจะมีแฝงความสงสัยและความคิดมากมายอยู่ในนั้น ซูหว่านยังคงยิ้มหวานและไม่แสดงท่าทีใดๆ กลับไป เพียงแค่บอก

แสงแดดยามสายส่องผ่านช่องหน้าต่างของห้องที่เซิ่นเหยี่ยนและเสี่ยวเปานั่งอยู่ กลิ่นหอมๆ ของเฟรนฟรายซ์ทอดใหม่ๆ ลอยเข้ามา เสียงกรอบๆ ของมันฝรั่งทอดกระทบกับจานทำให้บรรยากาศรอบข้างอบอวลไปด้วยความอร่อยที่กำลังจะเข้าปากเซิ่นเหยี่ยนหยิบเฟรนฟรายซ์ร้อนๆ จากกล่องไม้ที่เสี่ยวเปานำมาส่ง เขายิ้มบางๆ ก่อนจะหยิบมันฝรั่งทอดที่เต็มไปด้วยเนยเค็มคลุกเคล้าในมือ ขยับไปข้างปากและใส่ลงไปในปากแล้วเคี้ยวช้าๆ รสเค็มจากเนยและรสสัมผัสกรอบจากมันฝรั่งทำให้เขาพลันนึกถึงช่วงเวลาที่เพิ่งผ่านพ้นไป"นางใช้เนยคลุกเคล้ากับมันทอด...รสชาติแบบนี้นี่เอง..." เซิ่นเหยี่ยนพูดเบาๆ พลางเคี้ยวมันฝรั่งในปาก เขาหยุดคิดชั่วครู่แล้วพูดต่อ"มันเหมาะกับช่วงกลางวันพอดี ของว่างที่กินแล้วไม่หนักท้องเกินไป รสเค็มหอมๆ ที่เข้ากับซอสพริกและซอสมะเขือเทศ..." เขาหยิบมันฝรั่งอีกชิ้นขึ้นมาแล้วจิ้มกับซอสพริกที่มาพร้อมกัน ซอสพริกเปรี้ยวๆ หวานๆ และซอสมะเขือเทศที่มีรสชาติสดชื่นช่วยให้มันฝรั่งทอดกรอบๆ นุ่มในปากยิ่งอร่อยมากขึ้นเสี่ยวเปายิ้มอย่างพอใจพลางหยิบเฟรนฟรายซ์ขึ้นมาจากกล่องแล้วกัดคำใหญ่ เขาหยุดพักนิดหนึ่งเพื่อลิ้มรสอย่างละเอียดก่อนจะพูดออกมาอย่างตื

เช้าของวันใหม่ลมเย็นๆ พัดผ่านหมู่บ้านที่เต็มไปด้วยกิจกรรมประจำวันของชาวบ้าน แต่วันนี้ดูเหมือนจะมีอะไรพิเศษกว่าเดิม เมื่อชาวบ้านต่างพากันหอบมันฝรั่งจากสวนของตัวเองมายังบ้านของซูหว่าน คำบอกเล่าเกี่ยวกับมันฝรั่งทอดและกลิ่นหอมจากน้ำมันเนยเค็มที่ซูหว่านทำก่อนหน้านี้เริ่มแพร่กระจายไปทั่วจนไม่อาจหยุดยั้งได้จากการบอกปากต่อปากกระจายไปเป็นวงกว้างน้าชายท่านหนึ่งที่มาถึงเป็นคนแรก หอบมันฝรั่งในกระบุงไม้เข้ามาถึงหน้าบ้านซูหว่าน"ท่านหญิงซูหว่าน ข้าขอนำมันฝรั่งมาให้ท่านทอดขายให้พวกข้ากินหน่อยเถอะ ข้าอยากให้ลูกๆ ที่บ้านได้ชิมบ้าง ท่านหญิงทำมันฝรั่งทอดได้หอมอร่อยจริงๆ ข้าอยากให้คนที่บ้านได้ทานกัน" ป้าอีกคนพูดพลางยิ้มและวางมันฝรั่งลงบนโต๊ะข้างๆ ซูหว่านซูหว่านยิ้มบางๆ ขณะที่รับมันฝรั่งจากน้าชายและป้าท่านนี้แล้วมองไปที่กลุ่มชาวบ้านที่ยืนรออยู่ พวกเขาก็ถือมันฝรั่งมาให้ด้วยท่าทีคล้ายๆ กันบางคนก็ถึงขั้นอ้อนวอน"ท่านหญิงซูหว่านช่วยทำขายบ้างเถอะ ข้าขอซื้อข้ายินดีซื้อทุกครั้งที่ท่านทำ ตอนนี้มันฝรั่งพวกเราก็นำมันฝรั่งมาให้ท่านแล้ว อีกอย่างพวกเราบางคไม่มีมันฝรั่ง พวกข้าก็อยากกิน เราจึงอยากให้ท่านทำขาย""ท่าน

ข้าวผัดกุ้งแครอท ข้าวผัดที่มีแครอทช่วยบำรุงสายตา เพราะแครอทอุดมไปด้วยวิตามิน A ที่ช่วยบำรุงสายตาและผิวพรรณได้ดี กุ้งที่มีโปรตีนสูง ช่วยเสริมสร้างกล้ามเนื้อให้แข็งแรง ส่วนซอสถั่วเหลืองช่วยปรับสมดุลในร่างกายและกระตุ้นการทำงานของระบบทางเดินอาหาร"ซูหว่านยิ้มพอใจเมื่อได้ยินคำอธิบายจากระบบ แล้วก็นำทั้งสองเมนูออกมาวางบนโต๊ะหน้าบ้านที่สองแฝดกำลังช่วยกันปูผ้าจัดเตรียมร้านขายอาหารเล็กๆ ของพวกเขา พร้อมด้วยน้ำซุปมะเขือเทศหอมๆ และข้าวผัดกุ้งแครอทที่เต็มไปด้วยสีสันและรสชาติที่ลงตัว"อาหารทั้งสองเมนูนี้น่าจะเป็นที่ชื่นชอบของคนในหมู่บ้าน"ซูหว่านพูดพลางตักซุปมะเขือเทศใส่ชามและเสิร์ฟข้าวผัดกุ้งแครอทให้กับเด็กๆ ทั้งสองที่ชะเง้อชะแง้คงหิวแล้วนั่นเองในขณะ เสี่ยวเปาก็มายืนรอหน้าบ้านก่อนใคร และเขาก็เห็นอาหารที่เตรียมไว้อยู่บนโต๊ะ แค่กลิ่นหอมลอยมาถึงก็ทำให้เสี่ยวเปารู้สึกอยากชิมทันทีและชาวบ้านที่เริ่มเข้ามาต่อแถวซื้ออาหารกันอย่างคึกคักในเช้าสดใสเสี่ยวเปา เดินเข้ามาใกล้แล้วพูดเสียงเคารพ“คุณชายให้ข้ามารับอาหารจากท่านแต่เช้าเลยขอรับได้ยินว่าหิวแล้วขอรับ” เขายิ้มอย่างอ่อนโยนซูหว่านยิ้มตอบกลับด้วยความใจดี“