Lahat ng Kabanata ng เลขาคาสโนว่า: Kabanata 31 - Kabanata 39

“ใครพ่อมึง กูไม่มีลูกหน้าตาอย่างมึง รีบไสหัวไปเลยไป!!”ร่างสูงรีบสาวเท้าก่อนจะได้ยินเสียงเห่ากระโชกตามหลัง สองขารีบกระโจนเข้ามาในรถก่อนจะหันไปเห็นหมาเยอรมันเชพเพิร์ดสองตัวตะกายรั้วเห่าเสียงดัง ภามขนลุกซู่เมื่อเห็นปากของมันพร้อมกับน้ำลายที่เยิ้มออกมาดูน่ากลัวร่างสูงได้แต่คิดในใจว่า มันคงเป็นกรรมอย่างที่พ่อเขาบอกจริง ๆ นี่คือผลกรรมสินะ ที่ทำให้ลูกสาวเขาต้องลำบากมาก่อน คงไม่มีพ่อแม่คนไหนทนเห็นลูกสาวทำงานอย่างกับกรรมกร ทำงานทุกวันไม่มีหยุดทางด้านแสนดีที่ได้ยินเสียงปืนของพ่อก็แอบมายืนดูตรงหน้าต่างว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะแม่ของเธออยู่หลังบ้าน เธอกลัวว่าใครจะมาทำอะไรแต่คนที่มายืนเกาะรั้วทำเอาเธอตกใจไม่คาดคิดว่าเขาจะมาอยู่ตรงนี้เดิมที่พ่อแม่เขาก็ไม่ชอบหน้าคุณภามอยู่แล้ว ยิ่งตอนนี้เรียกว่าเกลียดเลยก็ว่าได้ เธอจึงพยายามหลีกเลี่ยงที่จะไม่พูดถึงเขา แต่เหมือนว่าพ่อกับแม่จะรู้ว่าเรื่องที่เธอลาออกและพี่จะกลับมาอยู่บ้านไม่ใช่เพราะเธอไม่อยากทำงานแต่เป็นเพราะเจ้านายของเธอ แล้วการที่เขามาปรากฏตัวอยู่ตรงนี้ก็เป็นการตอกย้ำในสิ่งที่พ่อกับแม่เธอคิดแต่เธอก็ไม่เข้าใจว่าเขาจะมาทำไม จะตามเธอกลับไปทำงานเหรอ? แต

โต๊ะอาหารสินธรใบหน้าบูดบึ้งนั่งกอดอกมองว่าที่ลูกเขยด้วยความไม่สบอารมณ์ โดยมีภรรยานั่งยิ้มด้วยสีหน้าอ่อนโยนมองลูกสาวและว่าที่ลูกเขยที่นั่งอยู่ตรงข้าม ยิ่งดูก็ยิ่งเห็นถึงความเหมาะสมอันที่จริงอรเองก็ชมชอบว่าที่ลูกเขยคนนี้ไม่น้อยเลยยิ่งเห็นใกล้ ๆ เริ่มรู้สึกปลื้มขึ้นมาเสียอย่างนั้นและยิ่งเห็นสายตาที่เจ้าตัวมองมาที่ลูกสาวใจของคนเป็นแม่ก็ฟูฟ่อง ดูว่าอดีตเจ้านายของลูกสาวเธอคนนี้คงจะรักลูกสาวเธอไม่น้อยเหมือนกัน แค่นี้ก็ทำให้คนเป็นแม่โล่งใจไปเปราะนึง แต่ก็เห็นจะมีเพียงเจ้าของบ้านที่นั่งหน้าตึงเห็นทีคงจะต้องใช้เวลาอีกสักหน่อย อรเองก็ทำได้เพียงให้กำลังใจว่าที่ลูกเขยอยู่ห่าง ๆ“ทานข้าวเถอะ ไม่รู้ว่าคุณภามจะทานได้หรือเปล่าอาหารบ้าน ๆ พวกนี้” แม่อรเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ“เห๊อะ!! กินไม่ได้ก็ให้มันกลับไป!” สินธรพูดขึ้นพลางมองอาหารตรงหน้าที่คนเป็นภรรยาทำขึ้นโต๊ะเป็นประจำและหันไปมองคนที่นั่งใกล้ ๆ ลูกสาวและคิดว่าไอ้หนุ่มผู้ดีนี่คงไม่เคยกินหรอกน้ำพริกผักต้มพวกนี้ ของอร่อยทั้งนั้น“กินได้ครับผมกินได้ทุกอย่าง” ภามรีบพูดยกช้อนขึ้นตักผักต้มตามด้วยน้ำพริกมาใส่จานแล้วตักใส่ปากอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าหากเร

แสนดีเองก็ฟังคนรักอธิบายด้วยความใจเย็นและพยักหน้าเข้าใจ เพราะเธออยู่กับภามมาเกือบ 5 ปี ทำไมจะไม่รู้ว่าเขานิสัยเป็นอย่างไร ภามภากรพูดคำไหนคำนั้น เขาให้สัญญาอะไรไว้เขาไม่เคยผิดสัญญา เป็นคนที่รักษาคำพูดเป็นอย่างดี เธอเข้าใจเขาทั้งหมด แต่จะให้เธออยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ไม่ได้เหมือนกัน เพราะมันมีแต่ทำให้เธอยิ่งเสียใจมากขึ้น ไม่ใช่เธอไม่รักหรือไม่เชื่อใจเขา แต่ถ้าอยู่แบบนี้จะเป็นเธอเองรู้สึกแย่ไปมากกว่านี้“ภาพพวกนั้นที่ออกมามันเป็นภาพนานมากแล้วครับ เชื่อพี่นะครับ ตั้งแต่ที่พี่รู้ใจตัวเองพี่ก็ไม่เคยนอกใจแสนดีเลย จะเอาพี่ไปสาบานที่ไหนก็ได้”“ฮึก…” แสนดีส่ายหน้ารัวทำภามใจกระตุกวูบ แต่คำพูดต่อมาก็ทำให้เขายิ้มออก“ไม่เอา…ไม่สาบานแสนดีเชื่อก็ได้” ไม่รู้ทำไมที่ทำให้แสนดีพูดไปแต่แบบนั้น แต่เธอควรจะเชื่อเขา ภามเห็นคนรักเชื่อใจ เขาก็ใจชื้นขึ้นมาและต้องหาทางจัดการคนที่สร้างข่าวให้ออกมารับผิดชอบเรื่องนี้ให้ได้“พี่จะจัดการเรื่องนี้เองพี่จะหาคนรับผิดชอบให้ได้” เพราะเรื่องที่ตีข่าวกันอย่างสนุกปากมันไม่ใช่ความจริงเลย และภามไม่อยากให้แสนดีเสียใจกับข่าวเหลวไหลพวกนี้อันที่จริงแสนดีก็รู้ว่าโรสรินทร์เป็นคนยัง

ร่างเล็กนั่งลงกลางหว่างขาของคนพี่สองมือยังคงกำท่อนเนื้อขนาดใหญ่ มองความเป็นชายที่ตั้งผงาดแทบจะทิ่มตาก่อนจะกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ไม่ว่าจะเห็นหรือสัมผัสจากกี่ครั้งเธอก็ยังไม่ชินกับขนาดของเขาทุกทีภามกระดกหัวขึ้นมามองคนน้องที่นิ่งไปนาน เขาเลื่อนมือไปรั้งต้นคอของน้องดึงเข้ามาจนใบหน้ากระแทกกลับท่อนลำที่อยู่ในสภาพตื่นเต็มตัว แสนดีปล่อยให้ความเป็นชายผ่าวร้อนแนบลงที่ใบหน้า จมูกรับกลิ่นความเป็นชายสะอาด ๆ ที่คุ้นเคยก่อนจะได้ยินเสียงกระเส่าเร่งเร้า“เอาสิคะ…จัดการเลย มันคิดถึงหนูชะมัด”ใบหน้าสวยเอียงคอเล็กน้อยก่อนจะจัดการกับความเป็นชายที่แข็งจัดจนเห็นเส้นเลือดปูดนูนขึ้นมา ภามสะดุ้งน้อย ๆ เมื่อปลายลิ้นโลมเลียจากโคนมาจนถึงปลายยอดซึ่งเป็นจุดอ่อนไหวส่งผลให้ความหฤหรรษ์แล่นวาบไปทั่วตัวแสนดีจัดการเลียท่อนเนื้ออย่างสนุกสนานราวกับว่าสิ่งนี้เป็นขนมหวานที่ชื่นชอบจนมันเปียกชุ่มไปทั้งลำ สองมือก็รูดขึ้นลงไปด้วย เพียงไม่นานท่อนเนื้อก็ถูกเคลือบด้วยน้ำลายจนไหลลื่น แสนดีไล้ลิ้นจากส่วนโคนขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะครอบครองไว้ในโพรงปาก“อ่าาา…ซี๊ด เสียวมากค่ะ” ภามครางอีกครั้งเมื่อท่อนเนื้อเข้าไปในโพรงปากร้อนมือหนากดศีรษะลึกเ

@โรงแรมคิงส์เคอร์ตัน"พี่ภาม ตอนนี้แสนดีถึงแล้วนะคะ""ครับ แสนดีรอที่รถก่อนนะ เดี๋ยวพี่ลงไปรับ” ภามวางสายจากคนรักแล้วหันมามองทางเลขาที่ยืนรอรับคำสั่ง“ขอบคุณมากคุณเพียง วันนี้คุณกลับบ้านได้ฝากขอบคุณทุกคนด้วยนะครับและฝากแจ้งทุกคนด้วยว่า โบนัสสิ้นปีผมจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวังเลย”“ยินดีค่ะคุณภาม ขอให้วันนี้ราบรื่นนะคะ” เพียงรักเอ่ยกับเจ้านาย และมองแผ่นหลังที่เดินเร่งรีบลงไป จากนั้นก็หันมามองผู้ร่วมกันจัดเตรียมงานในครั้งนี้“ไปสิ!! จะมายืนอยู่ทำไมเล่าตอนนี้ก็ให้เป็นเรื่องของเจ้านายเถอะ ไม่ได้ยินที่เจ้านายพูดเหรอ เรื่องโบนัสน่ะ” เพียงรักพูดกระตุ้นพร้อมรอยยิ้ม เพื่อนๆ พนักงานก็พากันรีบออกไปจากที่นี่พร้อมกับคิดคำนวณเม็ดเงินที่กำลังจะได้ เพียงรักเองก็ด้วยหลังจากที่เธอทำกับงานกับคุณภามมาสักระยะหนึ่งจนทำงานเข้าขากันได้ดีแต่ส่วนหนึ่งก็ต้องขอบคุณคุณแสนดีที่กำลังจะมาเป็นเจ้านายของเธออีกคนที่เป็นคนคอยช่วยเหลือชี้แนะเธออยู่ตลอด บอกไม่ได้เลยว่าเก้าอี้เลขาของท่านรองประธานที่เธอเกาะได้มาถึงทุกวันนี้ก็มาจากคนรักของเจ้านายที่เปรียบเสมือนผู้มีพระคุณเลยทีเดียววันนี้ก็ถึงช่วงเวลาสำคัญของเจ้านายกับคุณแสนดีที่