เลขาคาสโนว่า

ร่างระหงในชุดสายเดี่ยวกางเกงขาสั้นที่เพิ่งตื่นนอนเธอบิดกายไปมาอย่างเกียจคร้าน ไล่ความง่วงงุน ยังไม่ทันที่เธอจะได้ล้างหน้าล้างตาแปรงฟันแต่สิ่งแรกที่เธอทำก่อนที่จะจัดการธุระส่วนตัวคือ เลื่อนดูเว็บต่าง ๆ เพื่อมองหางานและนั่นเป็นกิจวัตรประจำวันที่ แสนดี ในวัย 25 ปี ที่เพิ่งลาออกจากงานประจำหลังจากอดทนทำมาได้ตั้งสองปี

บริษัทเฮงซวย งานเฮงซวย หัวหน้างานเฮงซวยและเพื่อนร่วมงานเฮงซวย นั่นคือสิ่งที่เธอก่นด่าหลังจากที่เดินออกมาจากบริษัทในวันสุดท้ายทำให้ตอนนี้เธอต้องมาหางานใหม่ทั้ง ๆ ที่พ่อกับแม่ต่างก็ให้กลับไปอยู่บ้านแต่เพราะเธอยังอยากเป็นสาวเมืองกรุงและยังติดแสงสีแห่งเมืองศิวิไลซ์จึงอ้อนพ่อกับแม่ขออยู่ต่อ

มือบางเลื่อนเมาส์หาบริษัทที่รับสมัครงานอย่างตั้งใจ จนเจอเข้ากับบริษัทผลิตสื่อเอนเตอร์เทนเมนต์ ที่เปิดรับสมัครตำแหน่งเลขานุการ แสนดีตาลุกวาว เพราะนอกจากจะเป็นบริษัทใหญ่ที่ใครๆ ก็รู้จักแล้ว เงินเดือนที่ได้รับนั้นก็สูงมาก ๆ และมันดึงดูดแสนดีเป็นพิเศษ อดีตนักศึกษาสาวคณะบริหารการจัดการยื่นเรซูเม่ส่งทันที กับบริษัทสื่อชื่อดังอย่าง บริษัท Int.Entertainment (อิ้นท์ เอนเตอร์เทนเมนต์) 

“สาธุขอให้ลูกช้างได้งานนี้ด้วยเถิด” หลังจากกดส่งเรซูเม่มือบางก็ยกขึ้นท่วมหัวขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ขอเพียงได้มีโอกาสเรียกสัมภาษณ์หรือจะโยนเธอไปตำแหน่งอะไรก็ได้ ไม่ต้องเงินเดือนสูงเธอก็ยอมทั้งหมดขอแค่เพียงเธอได้เข้าไปทำงานที่บริษัทนี้

***

ผ่านมาแล้วเกือบอาทิตย์ทุกอย่างยังคงเงียบงัน ร่างเล็กที่กำลังนอนเกลือกกลิ้งดูทีวีอยู่บนโซฟา เธอนอนอย่างหมดอาลัยตายอยากเพราะยังไม่มีบริษัทไหนเรียกเธอไปสัมภาษณ์เลยสักบริษัทเดียว 

แต่ระหว่างที่กำลังนอนหงอยอยู่นั้นก็พลันสะดุ้งเมื่อเธอได้ยินเสียงอีเมลแจ้งเตือนผ่านโทรศัพท์และนั่นก็ทำให้หญิงสาวรีบลุกด้วยความตื่นเต้นมือบางเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ที่มีการแจ้งเตือนอีเมลเข้า ก่อนจะกดเข้าไปดูด้วยหัวใจลุ้นระทึกพอเธอกดเข้าไปยังกล่องข้อความดวงตาคู่สวยจ้องไปที่รายละเอียดในเนื้อหาก่อนจะกรีดร้องออกมาสุดเสียงด้วยความดีใจ

“กรี๊ดดด….ในที่สุดก็เรียกสักที” แสนดีกรีดร้องพร้อมกระโดดโลดเต้นเพราะอีเมลตอบกลับจากบริษัท Int. Entertainment พร้อมกับวันนัดสัมภาษณ์

ไม่ต้องถามว่าเธอดีใจมากขนาดไหนถึงแม้ว่าจะมีการส่งเรซูเม่ไปหลายบริษัทแต่บริษัท Int. Entertainment เป็นอันดับหนึ่งที่เธอต้องการเข้าไปทำงานมากที่สุด ตอนนี้แสนดีหน้าบานเป็นจานกระด้งเลยทีเดียวก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเธอต้องไปเตรียมตัวหาเสื้อผ้าสวมใส่ในวันสัมภาษณ์วันนั้นเธอต้องดูดีที่สุด เธอต้องทำให้ผู้ที่พบเห็นประทับใจ

ภาพลักษณ์ต้องมาก่อนเผื่อว่าผู้สัมภาษณ์รู้สึกตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น

สองวันต่อมา

@บริษัท Int. Entertainment

ร่างเล็กก้าวเข้ามาในบริษัทผลิตสื่อเอนเตอร์เทนเมนท์ด้วยอาการประหม่าเล็กน้อย วันนี้เธอเลือกใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวกระโปรงทรงเอคลุมเข่าสีดำ ผมยาวสลวยถูกมัดรวบเก็บลูกผมทรงหางม้าอย่างดีดูสุภาพเรียบร้อย

แสนดีไม่ลืมสวมแว่นตาบดบังใบหน้าและเผื่อกรรมการแล้วบางข้อตอบไม่ได้ เธอจะเนียน ๆ หลบสายตาพลางขบคิดหาคำตอบได้บ้าง

หลังจากเข้ามาติดต่อนัดสัมภาษณ์เธอก็ถูกพามานั่งรอที่ห้องรับรอง ถึงแม้ว่าเธอจะมาแต่เช้า ๆ แต่ก็ไม่คิดว่าจะมีคนมาก่อนเธอมากมายขนาดนี้

ทันทีที่เดินเข้ามาในห้องรับรองแสนดีก็ถึงกับชะงักเล็กน้อยพร้อมกับกวาดตามองคู่แข่งที่รออยู่ในห้อง คนที่มาสัมภาษณ์ไม่น้อยเลย เธอกะด้วยสายตาราว ๆ 20 กว่าคนและการที่เธอพึ่งมาใหม่ทำให้ได้จัดอยู่ในลำดับท้าย ๆ แถมบรรยากาศในห้องก็เต็มไปด้วยความกดดัน

แสนดีมองคู่แข่งด้วยความประหม่าเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเจอผู้สัมภาษณ์งานเยอะที่สุดตั้งแต่เธอเคยสมัครงานมาก็อย่างว่าเงินเดือนมันล่อตาล่อใจ ใครจะไม่สนใจบ้าง

เธอนี่แหละคนนึง….

แสนดีพิจารณาคู่แข่งที่นั่งรออย่างสงบอยู่ในห้องแต่ละคนมีบุคลิกและหน้าตาที่ดูดีไม่น้อยและดูเหมือนว่าแต่ละคนจะมีอายุและประสบการณ์มากกว่าเธอด้วยซ้ำ แต่ถึงยังงั้นเธอก็ไม่ยอมแพ้ยังไงเธอก็ทำการบ้านมาดีพร้อมกับพกความมั่นใจมาเต็มเปี่ยม

หลังจากที่พนักงานฝ่าย HR พาทุกคนมานั่งรวมกันแล้วก็มีแม่บ้านนำน้ำมาเสิร์ฟ แสนดีรับน้ำจากแม่บ้านและกล่าวขอบคุณหลังจากนั้นก็นั่งรออย่างสงบตามคนอื่น ๆ

เมื่อถึงเวลาสัมภาษณ์ พี่พนักงานคนเดิมก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับแจ้งทุกคนในห้องด้วยความสุภาพ

“ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะคะที่ให้รอ พอดีตอนนี้ผู้ช่วยรองประธานจะเข้าร่วมสัมภาษณ์ด้วยต้องขออภัยน้อง ๆ ด้วยนะคะ เดี๋ยว ถ้าน้อง ๆ คนไหนต้องการเข้าห้องน้ำ เข้าก่อนได้เลยนะคะแล้วพี่ก็มีจัดของว่างให้อยู่ด้านหน้าห้องถ้าใครต้องการทานอะไรสามารถทานได้เลยนะคะไม่ต้องเกรงใจค่ะ”

พี่พนักงานแจ้งด้วยความสุภาพพร้อมกับขอโทษขอโพยและออกจากห้องไปแสนดีเห็นพวกพี่ ๆ ที่รอสัมภาษณ์เดินออกไปเข้าห้องน้ำบ้างหาของกินบ้าง แสนดีเองก็ลุกออกมาเข้าห้องน้ำบ้าง

แสนดีเดินเข้าไปในห้องน้ำทำธุระส่วนตัวก่อนจะออกมาก็เช็คเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อยและกลับเข้าไปรอในห้องรับรองเหมือนเดิม

ผ่านมาแล้วค่อนวัน แสนดีนั่งรอจนรากงอกพักเที่ยงก็แล้วเสียงกริ่งพนักงานเลิกงานก็แล้ว เธอยังนั่งรออยู่ในห้องนี้ไม่ไปไหนรวมถึงเพื่อนร่วมชะตากรรมอีก 4-5 คนที่ส่งยิ้มแหยให้กัน ยังดีที่ช่วงพักเที่ยงที่ผ่านมาแสนดีได้ไปทานอาหารมาแล้ว ก็ไม่ใช่จากที่ไหนเป็นอาหารจากพี่พนักงานที่เอามาให้ นี่สินะที่ทำให้คนพากันแห่เข้ามาสมัครงานที่นี่ ขนาดแค่มาสัมภาษณ์การรับรองยังไม่ขาดตกบกพร่องเลยทีเดียว แสนดีคิดว่าบริษัทนี้ดีมาก จริง ๆ ถึงไม่ได้ไม่เป็นไรอย่างน้อยก็ได้มาเหยียบบริษัทใหญ่โตนี่สักครั้งหนึ่งถือว่าเป็นประสบการณ์ก็แล้วกัน

ในที่สุดสิ่งที่เธอรอคอยมาเนิ่นนานก็สิ้นสุดลงเสียทีหลังจากพี่พนักงานเข้ามาเรียกชื่อเธอ 

ร่างเล็กรีบลุกขึ้นเดินตามพี่เขาเข้าไปด้วยหัวใจตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ความประหม่าเริ่มเข้ามากัดกินหัวใจเธออีกครั้ง

แสนดีเข้ามาในห้องสัมภาษณ์นั่งเก้าอี้ที่ผู้สัมภาษณ์ผายมือเชื้อเชิญให้เธอนั่ง เธอสูดหายใจลึกๆ พยายามทำตัวให้นิ่งและส่งสายตามุ่งมั่นให้กับผู้สัมภาษณ์ที่มองเธออยู่ เธอมองผู้คนที่นั่งเรียงหน้ากระดานจำนวนห้าคนหัวใจเต้นโครมครามด้วยความตื่นเต้นเพราะเป็นครั้งแรกที่เธอสัมภาษณ์งานและมีผู้สัมภาษณ์งานเยอะขนาดนี้

มือบางยกขึ้นไหว้ด้วยความอ่อนน้อมก่อนที่สายตาจะปะทะเข้ากับผู้ชายคนนึงที่นั่งอยู่ตรงกลางเขาดูโดดเด่นหล่อเหลาสะดุดตาที่สุด เธอยังแอบตะลึงไปชั่วขณะ

ต้องบอกว่าโคตรของโคตรหล่อเลยทีเดียวแต่เสียอย่างเดียวสีหน้าเขาดูออกจะเบื่อหน่ายเต็มที

“สวัสดีครับคุณแสนดีแนะนำตัวได้เลยครับ” ผู้สัมภาษณ์งานคนแรกเป็นคนถามแสนดีหายใจลึก ๆ ก่อนจะพูดออกมาอย่างฉะฉานการแนะนำตัวของเธอไม่ต่างจากการสัมภาษณ์งานในหลายๆ ที่ที่ผ่านมา

"สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อนางสาวแสนดี วรโชติโภคิน จบการศึกษาที่...."

จากนั้นก็เป็นการถามคำถามต่อ ๆ ไป จนมาถึงคำถามสุดท้าย ยังไม่ทันที่แสนดีจะพูดขึ้นเสียงประตูด้านหลังก็เปิดขึ้นมาโดยไม่มีใครคาดคิด

ผลั๊วว!!

"ภามคะ...คุณจะทำแบบนี้กับฮารุไม่ได้นะ!!"

หญิงสาวหน้าตาจะสวยแต่งตัวดูดีเดินเข้ามาถึงก็พูดโวยวายใส่คนที่เป็นผู้ช่วยรองประธาน ก็คนที่ดูหล่อเหลาที่สุดในกลุ่มนั้นนั่นแหละ

แสนดีมองตามสาวสวยใจกล้าด้วยความงุนงง เธอหันไปมองคณะกรรมการทุกคนที่นั่งเงียบแต่ละคนก็มีสีหน้าตกใจไม่ต่างกัน เสียงแหลมของผู้หญิงคนนั้นดังขึ้นอีกครั้ง

“ภามคุณจะเอาอย่างไรกันแน่คะ! ตกลงจะทิ้งฮารุเหรอคะ!! ฮารุไม่ยอมนะคะ!!!!”

แสนดีนั่งหน้าเหวอมองคนที่ชื่อภามเขายังคงทำหน้าเรียบเฉยสลับกับผู้หญิงที่เข้ามาโวยวายดูท่าทางเอาเรื่องเต็มที อย่าบอกนะว่าการสัมภาษณ์งานในครั้งนี้เธอจะล่ม ไม่นะเธอยังพูดไม่จบเลย ไม่ดีแน่ถ้าปล่อยให้เหตุการณ์เป็นแบบนี้การสัมภาษณ์ของเธอจบไม่สวยแน่ ๆ

ในเมื่อผู้หญิงที่ชื่อฮารุไม่ยอมแสนดีก็ไม่ยอมเช่นกัน!!

ไม่มีใครคาดคิดแสนดีลุกขึ้นแล้วเอ่ยเสียงเขียวด้วยความหงุดหงิดเธอจัดการต่อว่าหญิงสาวที่เข้ามาขัดขวางการสัมภาษณ์งานของเธอ

“นี่คุณ…คุณก็เป็นคนสวย ดูถ้าจะมีฐานะและการศึกษาดีอยู่นะคะ แต่น่าจะมีมารยาทและความคิดมากกว่านี้หน่อย ฉันอาจจะไม่ดีเท่าคุณ แต่นี่คือช่วงเวลาสำคัญของฉัน ฉันไม่รู้ว่าจะผ่านการสัมภาษณ์งานครั้งนี้หรือเปล่า แต่ฉันต้องการที่จะสัมภาษณ์งานให้จบอย่างสมบูรณ์ที่สุด ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณมีเรื่องอะไรกัน แต่คุณควรออกไปค่ะ อย่ามารบกวนช่วงเวลาสำคัญของฉัน การที่คุณมาทำแบบนี้ ทำให้ฉันและคนอื่นเดือดร้อนและมันเป็นการบ่งบอกถึงมารยาทและการเลี้ยงดูของคุณด้วยค่ะ” แสนดีพูดอย่างเหลืออด เธออดทนรอมาทั้งวันแล้วนะ!!

ฮารุสาวสวยไฮโซที่โดนเลี้ยงดูมาอยากเอาแต่ใจพอได้ยินคนที่บังอาจมาต่อว่าเธอก็อ้าปากพะงาบ ๆ ราวกับปลาขาดน้ำเพราะไม่เคยมีใครมาต่อว่าเธอแบบนี้มาก่อน หญิงสาวยกนิ้วชี้สั่น ๆ มาที่แสนดีด้วยความโกรธเตรียมกรีดร้องและด่าคืนแต่โชคดีที่ยามนั้นเข้ามาลากตัวเธอออกไปก่อน ทำให้แสนดีไม่ได้โดนทำร้ายหรือโดนด่ากลับ

“ไม่นะ แก อีบ้า!!แกเป็นใครเนี่ย บังอาจมากที่มาด่าฉัน!!...ปล่อย ปล่อยแกไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใครปล่อยนะ...ปล่อย กรี๊ด ๆ ” เสียงกรีดร้องของฮารุดังก้องไปตามทางจนในที่สุดประตูก็ปิดจนไม่ได้ยินเสียงเธออีก

แสนดีถอนหายใจออกมาเพราะนี่อาจจะเป็นประโยคด่าใครยาว ๆ ครั้งแรกในชีวิตเธอ เธอหันไปมองคณะกรรมการที่มองมาที่เธออย่างอึ้ง ๆ เธอเองก็อึ้งเช่นกันเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเพิ่งทำอะไรลงไปใบหน้าสวยซีดลงเล็กน้อยก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงอย่างอ่อนแรง

หมดกันความหวังที่จะได้ทำงานที่นี่ แสนดีคิดด้วยความหดหู่

แต่ดูเหมือนจะมีใครบางคนที่ดีใจอย่างปิดไม่มิด แน่สิสะบัดยัยฮารุทิ้งไปได้นี่

ในขณะที่ทุกคนยังเงียบเพราะยังอึ้งกับเหตุการณ์ที่พึ่งจบลง เสียงทุ้มก็เอ่ยขึ้น

“เธอชื่ออะไรนะ” แสนดีหันมามองคนที่เป็นผู้ช่วยรองประธานที่โดนผู้หญิงคนนั้นมาต่อว่า เธอมองเขาและแอบด่าในใจเพราะผู้ชายคนนี้สินะที่ทำให้การสัมภาษณ์ของเธอหยุดชะงักไป แต่เธอก็ตอบกลับอย่างสุภาพ

“แสนดีค่ะ” เธอเอ่ยตอบ

“คุณแสนดี ตั้งแต่วันนี้ไปเธอมาเป็นเลขาให้ฉัน ฉันให้เวลาเธอหนึ่งอาทิตย์ก่อนเริ่มงานและเข้ามาทำงานที่นี่ กลับไปจัดการตัวเองให้มีประสิทธิภาพที่สุดและมาเริ่มงาน” เขาเอ่ยบอกเธอ ส่วนเธอนั้นหูดับไปตั้งแต่คำว่า ‘เป็นเลขาให้ฉัน’ แล้ว

แสนดีโห่ร้องในใจด้วยความดีใจ ได้งานแล้วเว้ย…จะมีเงินแล้วเว้ย ส่วนกรรมการคนอื่น ๆ ได้แต่อึ้งไปตามกัน ก่อนจะมีตัวแทนเอ่ยขึ้น

“คุณภามครับ แล้วคนอื่น ๆ ล่ะครับ…”

“ให้กลับบ้านไปได้ ฉันได้เลขาใหม่แล้ว หรือไม่ก็ให้ทิ้งเรซูเม่ หรือพอร์ตไว้ มีตำแหน่งไหนขาดหรือเหมาะสมกับตำแหน่งไหนก็ให้ ฝ่ายบุคคลจัดการ” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ

“ครับ”

“ส่วนเธออย่าลืมล่ะ ฉันไปล่ะ” เขาเอ่ยย้ำกับเธอแล้วเอ่ยลาคน อื่น ๆ จากนั้นก็เดินออกจากห้องไป

‘เย้!!ได้งานแล้วโว๊ย!!!’