All Chapters of Love Textbook ตำรารักพิชิตหัวใจ: Chapter 31 - Chapter 40

“ไม่ได้ท้าทาย ก็นายไม่ฟังที่ฉันพูดแล้วก็เอาแต่ใจตัวเอง” ไม่ว่าจะพูดยังไงธาดาก็ดูจะไม่สนใจ เพราะเขาต้องการในสิ่งที่ตัวเองอยากได้เท่านั้น“ไม่ได้เอาแต่ใจตัวเอง เทียนไขเอาหลานมาแกล้งทั้งที่ก็รู้ว่าฉันขาดเธอไม่ได้”“ไร้สาระอีกแล้ว” มือเล็กเอื้อมดึงมือของธาดาออก“ฉันรอให้ถึงกรุงเทพไม่ไหวหรอก ก็เทียนไขยั่วขนาดนี้” เสียงกระซิบมาพร้อมกับสัมผัสข้างแก้มเนียน“อย่าเอาฉันมาอ้าง นายหักห้ามใจตัวเองไม่ได้ต่างหาก” น้ำเสียงนิ่งเรียบของฉันทำเอาคนตัวสูงหยุดชะงัก“ที่ผ่านมาไม่เคยอ้างเลย เรื่องจริงทั้งนั้น แม้แต่สิ่งที่ทำกับเทียนก็ตั้งใจทำจริง ๆ”“เหรอ” ฉันตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา มือเล็กดันเข้าที่หน้าท้องอีกครั้ง ธาดาก็ปล่อยมือออกจากเอวบางข้างหนึ่งแล้วเอื้อมจับมือของคนตัวเล็กทาบลงกลางเป้ากางเกง สิ่งหลบซ่อนภายในกางเกงผ้าตัวบางกำลังแข็งตัว“มันคิดถึงเทียนค่ะ” เสียงทุ้มเอ่ยกระซิบข้างใบหู“ที่พูดมาทั้งหมดไม่เข้าหูเลย” เอาแต่ใจตัวเองไหมล่ะเขาน่ะ“เข้า...แต่ไม่สนใจ” สิ้นเสียงฉันก็เงยหน้าขึ้นจ้องมองร่างสูงภายใต้ความมืด“แล้วกล้าเถียงนะว่าไม่ได้เอาแต่ใจตัวเอง ปล่อยได้แล้ว รางวัลของคุณธาดาได้แน่นอนค่ะ แต่ตอนนี้เ

“เจ้านายของพี่มาแล้วนี่ครับ” เก้าหันมองไปตามรถที่กำลังจอดสนิทภายในโรงจอดรถ“อือ” จะทำยังไงให้เก้ารีบไปก่อนที่ธาดาจะลงจากรถ เขาต้องเห็นอยู่แล้วว่าฉันอยู่กับใคร แต่ถ้าจะทำให้ปัญหาเบาลงก็ต้องแยกเก้าออกห่างจากธาดา“กลับมาเวลานี้คงเมามา ให้ผมอยู่เป็นเพื่อนมั้ยครับ คุณธาดาเขาอารมณ์ร้อนนี่ เดี๋ยวเผื่อเกิดอะไรขึ้น” จะเกิดก็ตอนที่มีคนอื่นอยู่ใกล้ฉันนี่แหละ“ไม่เป็นไร เก้าไปพักเถอะ” แม้ปากจะพูดกับเก้า แต่สายตาก็มองไปยังรถที่กำลังดับเครื่องยนต์“เวลาเมาเขาเคยอารมณ์ร้อนใส่พี่เทียนมั้ยครับ” ธาดาขึ้นชื่อเรื่องอารมณ์ร้อน ถ้าบุคคลตรงหน้าคือคนที่เขาไม่ชอบขี้หน้าอยู่แล้ว แต่ไม่ว่ายังไงตลอดเวลาที่เราถูกเลี้ยงดูมาคู่กัน ฉันเป็นเพียงคนเดียวที่ยังไม่เคยถูกธาดาโมโหใส่“ไม่มี เก้าไปพักได้แล้ว” ประตูรถถูกเปิดออกแล้ว“พี่เทียนเข้าข้างเขาหรือเปล่า ปกติเขาก็...”“คุณธาดาไม่เคยโมโหใส่พี่ แต่ถ้าเก้ายังอยู่วันนี้อาจจะเป็นครั้งแรกที่พี่จะโดน ไปพักเถอะ หลีกเลี่ยงจากคุณธาดา อย่ามีปัญหากับเจ้านาย ยังไงเขาก็เป็นเจ้านาย” คำพูดของฉันทำเอาเก้าหันมามอง เพราะไม่ว่าเก้าจะไม่พอใจเขาด้วยเรื่องอะไร แต่ยังไงธาดาก็คือเจ้านายคนหนึ่

“ข....ขออนุญาตนะคะ” ช่างทำผมกล่าวขออนุญาตธาดาก่อนที่เธอจะเริ่มลงมือเซตผมของเขาให้เข้าที่ ความรีบเร่งทำให้สามารถพาเขาไปเปลี่ยนชุดได้เท่านั้น ก็มัวแต่หาเรื่องทำอะไรที่มันเสียเวลา“....” คนตัวสูงนั่งนิ่งสายตาจ้องมองโทรศัพท์ในมือ ส่วนฉันกำลังยืนคุยกับคุณป้า ละสายตามองเขาเพียงครู่เดียวเท่านั้น แล้วก็หันมาสนใจสิ่งที่แม่ของธาดากำลังพูดต่อ“เหนื่อยกับธาดามั้ยลูก” คุณป้าจับมือฉันไปกุมไว้อย่างเห็นใจ คนเป็นแม่ย่อมรู้นิสัยของลูกตัวเองดี ท่านรู้ว่าฉันต้องรับมือเขายากมากแค่ไหนในแต่ละวัน“เทียนบอกแล้วไงคะว่าเทียนจัดการได้” พูดเพื่อให้คุณป้าสบายใจเท่านั้น เพราะความจริงฉันแทบจะเป็นบ้ากับเขาวันละสิบรอบ“แล้วธาดาไปอยู่ที่ไหน”“คอนโดที่สีลมค่ะ”“คอนโดสีลม.... ธาดาซื้อที่นั่นด้วยเหรอ แม่ไม่เห็นจะรู้เลยว่ามีชื่อของธาดาอยู่ที่นั่นด้วย แปลกจัง”“เขาพึ่งซื้อค่ะ” พูดเรื่องคอนโดออกไปอย่างไม่ทันระวังตัวจนได้ ที่นั่นเขาซื้อไว้ในชื่อของฉันน่ะสิ แล้วยิ่งถ้าคุณป้ารู้เดี๋ยวจะยิ่งเร่งเรื่องทุกอย่างให้เร็วขึ้นไปมากกว่านี้“อ๋อ สมกับที่เป็นเทียนไขเลยนะ ยังไงก็ต้องรู้เรื่องของธาดาก่อนเป็นคนแรกเสมอ”“ก็ไม่ค่อยอยากรู้เท่าไ

“ร้อนแล้วเกี่ยวอะไรกับไม่ใส่กางเกง” ธาดาถามด้วยน้ำเสียงดุ นึกว่าจะแน่ที่แท้ก็สนใจฉันอยู่ดี“ไม่เข้าใจคำว่าร้อนเหรอ ปกติอยู่ในห้องคนเดียวก็ไม่ใส่นะ” ไม่จริงหรอก ปกติใส่ครบทั้งชุด“ปกติเทียนใส่แต่ขายาวด้วยซ้ำ” ก็เราเห็นกันทุกวัน เขารู้ก็ไม่แปลก“ก็มันร้อน...ปล่อยได้แล้ว จะเอาโทรศัพท์ คืนนี้ขออนุญาตเจ้าของบ้านเปิดแอร์ที่ห้องรับแขกนะคะ” พูดจบก็แกะมือธาดาออกจากแขนตัวเอง แต่เขากลับยิ่งบีบมันแน่นขึ้น“....” สายตาดุจ้องหน้าไม่กะพริบ“ดึกแล้วฉันง่วง”“....” ธาดาก็ยังคงนิ่ง วันนี้เขานิ่งจนฉันเป็นฝ่ายหงุดหงิดแทน“ปล่อย...” เสียงเล็กย้ำคำเดิมอีกครั้ง จนในที่สุดธาดาก็ยอมปล่อย“....” แต่ก็ยังไม่เลิกจ้องหน้าฉัน“มองแบบนี้มีปัญหาอะไร ถ้าคุณธาดาไม่พอใจที่ฉันใช้ห้องรับแขกอีกเดี๋ยวคงต้อง...ไปนอนห้องเดิมของตัวเอง ที่หอพักแม่บ้าน” พูดจบก็หันหลังไปทางประประตูมือเล็กเอื้อมจับลูกบิดแล้วออกแรงดึงประตูห้องของธาดาให้เปิดออก แต่ยังไม่ทันที่มันจะได้เปิดอ้ากว้าง ก็ถูกมือของธาดาดันปิดไว้ตามเดิมปึง!แผงอกกว้างเบียดชิดแนบกับแผ่นหลัง ธาดาเอื้อมมือมากุมมือเล็กที่จับลูกบิดประตูค้างไว้แล้วดึงออกมารวบกอดไว้แน่น ปลายคางว

“เขินเหรอเงียบมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว” ตลอดทางจนกระทั่งเราเดินเข้ามาถึงภายในห้างฉันก็เอาแต่เดินก้มหน้าไม่พูดไม่จา ปล่อยให้ธาดาลากไปลากมาแม้แต่หน้าเขายังไม่กล้ามองเลย“เปล่า...หิวน้ำ” หาข้ออ้างอื่นไม่ได้แล้ว หัวใจยังเต้นแรงไม่หยุดธาดาก็จับมือแน่นไม่ยอมปล่อย“เหรอคะ” เขาแกล้งทำเสียงหวานใส่แล้วก้มมอง“....!” เป็นจังหวะเดียวกับที่ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขาเช่นกัน ทำให้เราทั้งคู่สบตากัน และก็เป็นธาดาที่ยังแกล้งฉันไม่เลิก“เทียนหน้าแดงมากเลย น่ารักจัง”“หยุดชมได้แล้ว หิวน้ำ” ต้องรีบเปลี่ยนเรื่องไม่งั้นเดี๋ยวจะยิ่งแย่ไปมากกว่านี้“ครับ ๆ ร้านน้ำอยู่ชั้นไหนล่ะเนี่ย” ธาดากวาดสายตามองไปรอบตัว ฉันเองก็มองตามสายตาเขาเช่นกัน ทำให้ได้เห็นบรรยากาศโดยรอบสายตาผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างหันมองมาที่ธาดา ซึ่งมันเป็นเรื่องปกติที่เขาจะถูกมอง และก็ไม่เคยมีอะไรมาหยุดความหล่อของหมอนี่ได้“ไม่ว่าไปที่ไหนก็มีแต่คนมองตลอดเลยนะ นายน่ะ” ฉันเงยหน้าขึ้นถามและเขาเองก็หันกลับมาสบตาเช่นกัน“ฉันชินแล้วเธอก็รู้นี่ แล้วเทียนไขล่ะมองมาที่ฉันตลอดไปได้หรือยัง” คำถามของเขามาอีกแล้ว นี่ฉันเป็นคนกลัวคำพูดของธาดาไปแล้วเหรอเนี่ย“หิวน้ำ