Umiinom si Alaric sa dulo ng leather booth, maluwag ang kwelyo, namumula ang mga mata niya, nagliliyab pero walang tinatapunan ng tingin, kahit maraming nag papapansin, his silence was heavier than the music. Sa tapat niya, nakaupo ang tatlong pinakamalapit niyang kaibigan, si Damien, malamig ang mga mata at laging kalmado. si Rafael, siya ang pinaka rational sa grupo, at si Vincent, ang pinakabata pero loyal. Tahimik silang nagmamasid, knowing that tonight Alaric wasn’t a CEO, he was something raw, dangerous, on the edge. Biglang ibinagsak ni Alaric ang baso, dahilan upang kumalat ang laman sa mesa. “Alam n’yo ba kung ano’ng pakiramdam,” mababa at puno ng sakit ang boses niya, “na hawakan ang kamay ng babaeng pakakasalan mo, habang unti-unti siyang nawawalan ng buhay sa harap mo?” Natahimik sila. Kumuyom ang kamao ni Alaric sa baso, halos mabasag ito. “She begged me… begged me not to let go.” mapait siyang natawa. “hindi ko siya binitawan. Hinawakan ko ang kamay niya hang
Last Updated : 2025-09-04 Read more