Home / Romance / FORBIDDEN DESIRES / Chapter 2: Disgrace

Share

Chapter 2: Disgrace

Author: Alores
last update Last Updated: 2025-08-29 15:07:26

Ng maka uwi si Amariz ay bumungad sa kaniya ang tahimik na mansion, umaalingawngaw lang ang mahinang bulongan ng mga tagapagsilbi sa malawak na pasilyo.

Naglakad siya sa loob, bawat hakbang ay paalala kung gaano na siya naging estranghero sa sariling tahanan.

Noong kabataan niya ay ramdam niya ang init ng kanilang tahanan, her father’s laughter in the study room, her grandfather’s stories, her mother’s gentle hands brushing hers.

Pero ngayong gabi, mabigat ang hangin.

Tumunog ang kanyang takong sa marmol na sahig. Nakasuot pa rin siya ng midnight-blue gown, gusot at may mantsa mula sa gulo sa gala. Gusot ang buhok, at bakas ang pagod sa kanyang mga mata.

Her mother sat stiffly on the velvet couch, face pale but cold. Her younger brother stood in the corner, wringing his hands, unable to meet Amariz’s gaze. And at the center of the room, her father and grandfather loomed like executioners.

Ang katahimikan ay halos nakakasakal, hanggang sa nagsalita ang kaniyang ama.

“Explain yourself.”

Her stomach twisted. She had no words that could undo what the city had seen, what society had whispered. “Father… I—”

“You stand there in that gown,” her grandfather interrupted, eyes flashing, “after disgrace has been heaped upon us. You embarrass this family! You—”

“I didn’t—” she tried to speak

“You have disgraced us,” dumagundong ang tinig ng kaniyang ama, mas matalim. “In front of the entire city, Amariz! They are calling you a murderer.”

“I didn’t push her, I swear—” her voice shaking.

Tumama ang tungkod ng lolo niya sa sahig, na nagpatigil sa kaniya. Ang dating mga matang maamo sa alaala ng pagkabata, ngayo’y nag-aalab sa paghamak. “Enough lies. Do you think your tears can erase what people saw? Do you think your excuses will restore our name? No, Amariz. You have shamed this family beyond repair!”

Her mother flinched but said nothing, ang kaniyang katahimikan ay parang punyal na mas matalim pa sa anumang salita.

Nanikip ang dibdib ni Amariz. Lumapit siya sa ama, desperado.

“Please, listen to me. I was drugged, it's Magnus, he—”

“Magnus?” mapait na tawa ng ama. “You dare blame a man for standing on your own recklessness? Look at you!” Nabasag ang tinig ng ama sa galit. “You are nothing but a scandal now. A stain.”

Muling nag salita ang kaniyang lolo mas malamig ang tinig. “You will leave this house tonight. You will no longer carry our name with you into your disgrace. You will go into the world with nothing, no money, no help, no protection. Fix your life if you can. Or fall. It no longer matters to us.”

Nanghina ang mga tuhod ni Amariz. “You’re casting me out?” pinigilan niya ang sariling maluha.

Her grandfather’s eyes narrowed. “You are no granddaughter of mine.”

Silence crushed the room. Amariz’s throat burned, but no words came. Only Arman's quiet sobs broke the stillness as Amariz stood trembling, unti-unting nadudurog ang puso niya.

She was alone. Truly alone.

And for the first time, she realized that the fall she had suffered at the gala was only the beginning.

Para bang umalingawngaw pa rin ang mga salita ng kanyang ama at lolo sa silid, tinalikuran niya ang mga ito at nagsimulang umakyat sa grand staircase. Mainit ang kanyang mga mata, but she would not cry before them. Not anymore.

Napatigil siya sa pag lalakad ng may tumawag sakaniya

“Amariz.”

Her mother.

In the quiet shadow of the hallway, away from the sharp ears of her father and grandfather, her mother reached for her trembling hands. The cold mask she had worn in front of the men cracked.

“I cannot fight them,” her mother whispered, her voice breaking. “But I will not let you walk into the world with nothing.”

Mula sa tiklop ng kaniyang bestida, kinuha nito ang maliit na leather envelope, may tatak na gintong crest. Nagulat si Amariz.

“What is this?”

“A letter of recommendation,” mabilis na paliwanag ng kanyang ina, inilagay iyon sa palad niya. “For the Ravenhart Group. They’re based in the Philippines. You can make a fresh start there, away from these judging eyes. They owe me a favor, if you present this, they may grant you work, enough to stand on your own feet again. Enough to begin again.”

Amariz’s chest tightened. She shook her head, trembling. “Mother… if Father finds out—”

Hinaplos ng kaniyang ina ang kaniyang mukha, puno ng luha ang mga mata.

“Then he will never find out. You are my daughter, Amariz. And whatever they say… I will not watch you be destroyed.”

Hindi makapagsalita si Amariz. Niyakap niya ang sobre sa dibdib, nanginginig hindi sa kahinaan kundi sa munting pag-asa na dala nito.

“Thank you,” mahina niyang sambit.

Hinaplos muli ng kaniyang ina ang mukha niya.

“Go to your grandmother’s hacienda in Bicol. You need a place to stay, somewhere safe, before… before you face the world again. Stay there for a month. Just one month. Gather your strength, plan your next steps, and prepare yourself for what comes next.”

Nabigla naman si Amariz, “But… the company? The interview?”

“You’re young, Amariz,” mariing sagot ng kaniyang ina. “You cannot rush into Ravenhart Group unprepared. One month will give you focus, clarity, and the chance to be ready for whatever challenges await you. No one can help you succeed except yourself, but I can give you a place to start.”

Amariz’s throat tightened, and she nodded. “I… I understand. Thank you, Mother.”

Ngumiti ng bahagya ang kaniyang ina, inayos ang magulong hibla ng buhok niya. “And remember,” dagdag nito,“whatever happens at Ravenhart Group, don’t let them see the pain, the fear, or the past. Show them the woman you want to become.”

Amariz held her mother’s gaze, feeling a mix of gratitude, determination, and a flicker of fear. “I’ll do my best.”

“You will,” sagot ng kaniyang ina, “And this… will help. But the rest is all yours.”

Amariz felt a quiet resolve settle over her. One month. One month to prepare, to practice, to steel herself for the world outside.

Her mother kissed her forehead softly, lingering as if it were the last time.

Bumaba si Amariz sa hagdan, dala ang bigat ng pangalan na inalis sa kaniya, at ang hinaharap na walang kasiguraduhan. But in her hand, she held her mother’s silent defiance, a chance to survive.

Can't wait to see you.. Philippines, and I'll make sure the life that awaits me there will be interesting.

And she swore she would.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • FORBIDDEN DESIRES    Chapter 10: Confrontation

    “I’m surprised you’re still alive,” malamig na bungad ni Alaric Tumalim ang tingin niya, diretso ang lakad hanggang sa mesa ni Alaric. “Thanks to you, muntik na akong mamatay.” Ang boses niya’y matalim, malamig, parang kutsilyong humihiwa.Tumayo si Alaric, mabigat ang bawat hakbang papalapit sa kanya. Huminto ito ilang pulgada lang mula sa kanya.“Dapat ba akong mag sorry? Or dapat bang magpasalamat ka? Because that task—” napakagat ito ng labi, halos nanggagalaiti, “—was supposed to break you. Pero nandito ka pa rin.”Tinapatan din ni amariz ang malamig na tingin na ibinigay ni Alaric “ kung balak mong sirain ako, Hindi kita pagbibigyan “ malamig na wika niya. Habang naka tingin sa matalim na mata ni Alaric.Nagulat si amariz ng mabilis na sinunggaban siya ni Alaric sa braso at hinila palapit, halos magdikit na ang kanilang mga labi. Ang kanyang hininga’y mabigat, at amoy alak .“You think you’re strong? You think you can just walk into my world and defy me?”“Let go of me, lysandr

  • FORBIDDEN DESIRES    Chapter 9: Clash in the lobby

    Mabigat ang bawat hakbang ni Amariz nang bumalik siya sa Ravenhart Group. Kakatapos tapos lang niya sa unang task na ibinigay sa kanya, isang misyon na halos ikamatay niya. May mga gasgas pa siya sa balat na tinatakpan ng long sleeves, ngunit pinagsawalang bahala niya na lang ito, ang mga mata niya ay nananatiling matalim, walang bakas ng panghihina. The lobby gleamed with glass and marble, parang hotel na sobrang sosyal. The employees in corporate chic attire moved around with folders, coffee, and tablets. ramdam niya ang titig ng ibang empleyado. May mga bulong bulungan na agad kumalat, ngunit hindi niya iyon pinansin. Focus, Amariz. You’re back. Mission complete. Bitbit niya ang envelope ng mga dokumentong galing sa assignment na halos ikamatay niya. Diretso siyang nag lakad papuntang elevator. Pero sa isang iglap, may bumangga sa kanyang isang babae Splashhh! Mainit na kape ang tumapon, tumalsik sa sahig at bahagyang dumikit sa laylayan ng damit ni Amariz. “Oh my Go

  • FORBIDDEN DESIRES    Chapter 8: The real player

    Habang lumiliko ang kotse palabas ng main road, biglang may umilaw na headlights sa salamin. Isang itim na SUV ang nakabuntot sa kanila at sobrang dikit… tapos isa pa ang sumulpot sa gilid.Napakagat-labi si Amariz.“Of course…” bulong niya, sa malamig ang tono.“Ma’am…” nauutal na sabi ng driver, at pawis na pawis, “para pong sinusundan tayo ng mga sasakyan—”“Just keep driving,” matigas niyang utos.Pero mabilis na hinarang ng SUV ang kalsada, at ang isa naman ay bumuntot para harangan ang daan nila. Ilang lalaking naka itim na jacket ang naglabasan, bitbit ang mga armas.“Baba sa kotse!” malakas na sigaw ng isa.Natigilan ang driver, at nanginginig. Napabuntong-hininga si Amariz, saka tinanggal ang seatbelt niya.“Dumapa ka lang. Huwag kang gagalaw.”Binuksan niya ang pinto, at sinalubong ang mainit at mabigat na hangin ng gabi. Bitbit pa rin ang case, tumayo siya sa gitna ng mga lalaking pinalibutan siya.“Ang aga niyo namang mag-effort,” malamig niyang sabi, habang nakataas ang k

  • FORBIDDEN DESIRES    Chapter 7: The fight

    Inayos ni Amariz ang strap ng kanyang leather sling bag, ang kanyang mga daliri ay dumampi sa gilid ng kanyang telepono kung saan kita pa rin ang mga bilin ng sekretarya. Task: Retrieve the package. Deliver by midnight. Do not fail. It sounded simple. Too simple, and simple tasks often hid the sharpest teeth. Dumating siya sa tagpuan, isang abandonadong warehouse na may mga sirang bintana at graffiti na nakadikit sa mga dingding. Amoy kalawang at mamasa masa na semento ang hangin. Ang mga anino ay kita sa mga sulok Isang lalaki ang lumabas sa isang sulok mayroon itong peklat sa Mukha, iginaya siya nito papunta sa Isang kwarto ng bodega. Naningkit ang kanyang mga mata. This is too easy. Amoy kalawang at gasolina ang loob ng kwartong pinasukan nila. Isang bombilya lang ang nakasabit sa gitna, mahina ang ilaw at gumagalaw pa tuwing tatamaan ng hangin. Nakatayo si Amariz, malamig ang tingin sa lalaking kaharap niya. “Maupo ka” wika ng lalaki at itinuro ang upuan, naupo naman

  • FORBIDDEN DESIRES    Chapter 6: A broken man

    Umiinom si Alaric sa dulo ng leather booth, maluwag ang kwelyo, namumula ang mga mata niya, nagliliyab pero walang tinatapunan ng tingin, kahit maraming nag papapansin, his silence was heavier than the music. Sa tapat niya, nakaupo ang tatlong pinakamalapit niyang kaibigan, si Damien, malamig ang mga mata at laging kalmado. si Rafael, siya ang pinaka rational sa grupo, at si Vincent, ang pinakabata pero loyal. Tahimik silang nagmamasid, knowing that tonight Alaric wasn’t a CEO, he was something raw, dangerous, on the edge. Biglang ibinagsak ni Alaric ang baso, dahilan upang kumalat ang laman sa mesa. “Alam n’yo ba kung ano’ng pakiramdam,” mababa at puno ng sakit ang boses niya, “na hawakan ang kamay ng babaeng pakakasalan mo, habang unti-unti siyang nawawalan ng buhay sa harap mo?” Natahimik sila. Kumuyom ang kamao ni Alaric sa baso, halos mabasag ito. “She begged me… begged me not to let go.” mapait siyang natawa. “hindi ko siya binitawan. Hinawakan ko ang kamay niya hang

  • FORBIDDEN DESIRES    Chapter 5: The task

    Ravenhart Tower shimmered against the pale sun, para itong tore na hindi mapapantayan ng kahit anong building sa siyudad. Employees in sharp suits rushed through its glass doors, bawat hakbang ay mabilis, bawat boses ay mahina, walang naglalakas loob na gumawa ng ingay. Lahat alam na ang gusaling ito ay hindi lang basta kumpanya, ito ang kaharian ni Alaric lysandre Ravenhart. At sa pinakamataas na palapag ng gusali, naghihintay ang hari. Nakaupo si Alaric sa leather swivel chair niya, nakaharap sa panoramic view ng siyudad. In his hand, a file folder lay unopened, though he didn’t need to read it. He had memorized every line of the report. Last seen with the victim: Amariz Solene. Parang sumpa ang pangalang iyon sa isip niya. Isang mahinang katok ang kaniyang narinig. “Come in,” malamig na wika niya .. Dahan dahang bumukas ang pinto. Pumasok si Amariz, hawak-hawak ang folder na mahigpit na nakasiksik sa dibdib niya. Ang heels niya’y marahang kumakalabog sa polished m

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status