All Chapters of FORCED LOVE พันธกานต์รัก(เลว): Chapter 51 - Chapter 60

"พาลูกกูกลับมาได้แล้ว" ผมเอ่ยบอกกับปลายสายที่เป็นลูกน้องคนสนิทหรือไอชาญหลังจากที่พาลูกชายคนเดียวของผมออกไปเล่นข้างนอกจนเวลาผ่านไปถึงเวลาเลิกงานก็ยังไม่เห็นวี่แววของตัวแสบที่จะเข้ามา ผมเลยเลือกที่จะโทรไปหาลูกน้องแทน "นายครับ คือว่าตอนนี้…นายน้อยยะ…อย่าครับ อันนี้ไม่ได้ ผมว่านายออกมาดูเองดีกว่า" ชาญพูดจบแล้ววางสายไปทันที ทำให้ผมที่ได้ยินเสียงลุกลี้ลุกลนของไอชาญรีบวิ่งออกจากห้องทำงานทันที "เกิดอะไรขึ้น" ผมตะโกนเสียงดังแล้วแหวกวงล้อมที่มีพนักงานรายล้อมราวกับกำลังมุงดูอะไรกันอยู่ แต่สายตาก็ต้องชะงักเมื่อเห็นกระดาษเอกสารต่างๆ ที่ร่วงหล่นอยู่เต็มพื้น และเจ้าตัวแสบของผมที่ยืนบนเก้าอี้ของพนักงานโดยที่ในมือเล็กนั้นถือฮาร์ดดิสก์ที่เหมือนจะเป็นแหล่งเก็บข้อมูลสำคัญของพนักงานคนไหนสักคนยกขึ้นไว้เหนือหัวเตรียมจะทุ่มมันลงพื้น "นาย…" ไอชาญที่กำลังจับเก้าอี้เพื่อกันไม่ให้นายน้อยหรือลูกของผมนั่นแหละร่วงลงพื้นไปถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างเห็นได้ชัดว่ามันกำลังรู้สึกโล่งอกที่ผมมาทันเวลาพอดี ไอตัวแสบของผมทำเรื่องแล้วสินะ… "พ่อ!" เสียงเล็กของเจ้าแสบที่เตรียมจะทุ่มสิ่งที่อยู่ในมือชะงักกับเสียงของผม แล้วเ

"..." ภายในรถสปอร์ตหรูที่ปกคลุมไปด้วยความเงียบโดยที่ผมเองก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปเพราะรู้ดีว่าตอนนี้อารมณ์ของคนตัวเล็กพร้อมที่จะระเบิดออกมาเพียงแค่รอเวลาเท่านั้นปึ๊งเสียงประตูรถผมถูกปิดลงโดยที่เจ้าของร่างบางที่นั่งข้างๆ เดินลงไปอย่างไม่สนใจผมและลูกอย่างเคย เจ้าแสบของผมก็นิ่งมองตามผู้เป็นแม่ไปก่อนที่จะหันหน้ามาหาผม ราวกับเข้าใจบ้างแล้วว่าตอนนี้แม่กำลังไม่พอใจในตัวเขาอยู่"ไปครับ" ผมได้แต่จูงมือพาเจ้าแสบที่ฉายสีหน้าไม่ค่อยอยากเข้าบ้านสักเท่าไหร่เดินตรงเข้ามาในบ้าน ตอนนี้เจ้าแสบคงรู้บ้างแล้วว่าตัวเองนั้นกำลังจะต้องเจอกับอะไร...ผมเดินเข้ามาในบ้านก็ไม่เจอกับร่างเล็กแล้วจึงพาลูกขึ้นไปชั้นสองแทนแกร็ก ผมเปิดประตูเข้ามาในห้องลูกชายก็เจอกับร่างบางที่ตอนนี้กำลังยืนรอเราสองคนอยู่แล้ว"เล่ามาให้หมด" เธอกดเสียงต่ำแล้วมองหน้าผมนิ่ง เพียงขวัญเธอมีเหตุผลมาก เห็นแบบนี้แล้วผมรู้เลยว่าทำไมเธอถึงเอาลูกอยู่ได้ ซึ่งต่างจากผมที่แค่เห็นใบหน้าเศร้าของลูกผมก็ใจอ่อนแล้ว"ตามที่เธอได้ยินนั่นแหละ แต่ลูกมีเหตุผลของเขา" ผมไม่แก้ตัวอะไรแทนลูก แต่เขาก็ไม่ได้ผิดไปสะทุกอย่าง อย่างน้อยผู้ใหญ่แบบพวกผมก็มีความผิดรวมไปด้วย

"อือ ว่า?" พี่ธาวินยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมารับสายใครสักคนที่โทรเข้ามาหาเขาหลังจากที่ฉันเดินตามขึ้นรถสปอร์ตหรูของเขา โดยที่ตอนนี้มีเจ้าตัวแสบเป็นคนนั่งคั่นกลางเราสองคน สงสัยคงงอนฉันจริงๆ นั่นแหละเพราะปกติเขาจะเอาเจ้าแสบนั่งอีกฝั่งแล้วชอบพาตัวเองมาเนียนเบียดฉันผิดกับครั้งนี้"อืม เดี๋ยวกูตามเข้าไป" แล้วเขาก็วางสายไปหลังจากที่พูดจบก่อนที่ใบหน้าคมจะหันมามองฉันแวบเดียวแล้วเบือนหน้าไปอีกฝั่งเมื่อเห็นว่าฉันกำลังมองเขาอยู่เช่นกัน"..." เงียบ บนรถมีแต่ความเงียบโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรออกมาแม้กระทั่งลูกชายฉัน จนเริ่มรู้สึกถึงอึดอัดภายในรถหรูปึ๊งทันทีที่รถแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านใหญ่พี่ธาวินก็จับมือลูกแล้วเดินลงไปจากรถไปโดยที่มีฉันคอยมองการกระทำของคนตัวสูงนิ่ง"ไปครับ อาบน้ำได้แล้ว" ฉันกวาดสายตาไปทั่วห้องนอนตัวเองก็ไม่พบกับร่างสูงแล้วมีเพียงลูกชายฉันที่นั่งรอฉันอยู่บนโซฟาตรงข้ามเตียง ก่อนที่จะขยับลุกเดินตามที่ฉันสั่ง"ลูกจะลงไปกับแม่ไหม" ฉันเอ่ยถามหลังจากที่พึ่งทำธุระส่วนตัวของตัวเองและลูกเสร็จเตรียมจะลงไปข้างล่างเพื่อช่วยป้าพรทำเตรียมข้าวเย็น"ผมจะไปหาพ่อ" ว่าแล้วตัวแสบก็คลานลงจากเตียงแล้ววิ่งออกจากห

"ไปทะเลได้ไหมคะ" คนตัวเล็กหันมาบอกผมแววตาอ้อน หลังจากที่เธอแต่งตัวเสร็จแล้วมานั่งข้างผมที่กำลังนั่งรอเธอกับลูกอยู่ที่โซฟาเล็กด้วยความตั้งหน้าตั้งตารอคนรักของตัวเองโดยที่ไม่มีใครบ่นอะไรออกมา"แต่พี่หยุดงานแค่วันเดียว ค่อยไปวันอื่นได้ไหมครับ" ผมบอกกับเธอเพราะพรุ่งนี้ผมนัดกับพวกเพื่อนสนิทคุยเรื่องที่คาสิโนที่จะเปิดในเร็วๆ นี้ไว้แล้ว"เราก็ไปแค่วันเดียวก็ได้ แล้วตอนเย็นก็กลับมา นะคะๆ" แล้วคนตัวเล็กก็อ้อนผมอยู่แบบนั้น ไม่รู้ว่าตอนนี้แม่หรือลูกกันแน่ที่อยากไป"ก็ได้ งั้นหนูไปจัดกระเป๋าก่อน" ผมเอ่ยบอก"ไปวันเดียวไม่ใช่เหรอคะ ทำไมต้องจัดกระเป๋า" เธอก็หันมาตอบผมสีหน้างุนงง"หนูอยากไปกี่วันก็จัดกระเป๋าเท่านั้นแหละ พี่แล้วแต่หนู""แต่พี่ต้องทำงานไม่ใช่เหรอคะ""มันไม่ได้สำคัญอะไร" ตอนนี้ไม่มีอะไรจะสำคัญไปเท่ากับเมียตัวเล็กและลูกชายผมอีกแล้ว แค่เธอเอ่ยปากว่าอยากได้อะไร ผมก็พร้อมจะหาให้เธอได้ทุกอย่าง...แม้กระทั่งชีวิตของผม ส่วนเรื่องงานก็ค่อยนัดกันมาคุยเอาที่ทะเลถือว่าเป็นการพักผ่อนไปในตัว เพราะเพื่อนแต่ละคนก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ถึงมีผมก็ไม่แคร์"จริงเหรอคะ พี่ไม่โกหกหนูนะ" แล้วเธอก็ยิ้มร่าออกมาฉาย

"บอกแล้วไงว่ามันไม่ได้ผล"ว่าแล้วคนตัวสูงก็โน้มตัวบดขยี้ที่ริมฝีปากบางของคนใต้ร่างด้วยความรุนแรงและหนักหน่วงราวกับกำลังลงโทษคนตัวเล็กให้เข็ดหลาบเพื่อให้เธอไม่ต้องทำอะไรแบบนี้อีก โดยที่มือเล็กก็กำชายเสื้อของคนตัวสูงแน่นด้วยความจำยอมน้อมรับไปกับบทลงโทษนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้"อื้ม~" ชายหนุ่มก็ส่งเสียงในลำคอด้วยความพึงพอใจไปกับความหวานในโพรงปากของเธอก่อนที่จะขบเม้มริมฝีปากบางเพื่อต้องการลงโทษ"อ๊ะ!" ปากเล็กร้องด้วยความเจ็บที่ริมฝีปาก ธาวินก็ไม่สนใจสอดลิ้นสากของตัวเองได้เข้ามาฉกชิมความหวานจากโพรงปากของเธออย่างต่อเนื่องก่อนที่รสจูบนั้นจะแปรเปลี่ยนไปเป็นความเร้าร้อนจนทำให้หญิงสาวเคลิบเคลิ้มไปกับรสสัมผัสที่เขามอบให้"อะ อื้ออ" ปากเล็กส่งเสียงออกมานั้นยิ่งเพิ่มความพึงพอใจให้กับเขา ทั้งยังคงมอบจูบหนักหน่วงให้เธอ จนกระทั่ง..."เฮือก..." เพียงขวัญที่ถูกปลดปล่อยให้เป็นอิสระจากเขารีบลอบหายใจเข้าทันที แล้วหันไปทำตาขวางด้วยความขุนเคืองที่คนตัวสูงกำลังตั้งใจแกล้งเธอหายใจไม่ทัน"หึ!" เขาแสยะยิ้มให้หญิงสาวร่างบางอย่างไม่สนสายตาคู่หวานนั้น"ไม่ต้องมองพี่แบบนั้น นี่คือจุดเริ่มต้นบทลงโทษของเด็กดื้อแบบหนู